2.2.2.2. Systematic behavior observ

2.2.2.2. Systematic behavior observations
2.2.2.2.1. Examiner-led meal. We modeled the procedure for the systematic behavior observations after Ahearn et al.
(2001) with a few modifications. Because we recruited participants from the community and the schools, we completed
the procedure in one session rather than the six sessions Ahearn et al. (2001) used in order to minimize participants’ time
commitment. We scheduled sessions 30 min before a regularly scheduled mealtime to maximize likelihood that the child
would be hungry. Throughout the examiner-led meal, the examiner presented 16 different foods, four from each food
group (fruit, starch, vegetable, and protein). Generally, we utilized in season fruits and vegetables, and the foods were the
same for all participants, except in the case of dietary restrictions. Each meal consisted of four sections that lasted
approximately 5 min each with a 1-min break between each section. During each section, the examiner randomly
presented four different foods (one from each food group) for six consecutive trials each. Each section consisted of 24
trials. Within each section, the examiner presented one of the food items at a pureed texture, with each bite approximating
the size of a pea, and three of the foods at table texture, with each bite consisting of one 1/400 1/400 1/400 piece. Across the
four sections, there were 96 trials. We included data from the
first trial for each food because we presented the food in
intact form. By contrast, Ahearn et al. (2001) excluded data from the
first trial of each food from their analysis.
During each trial, the examiner placed a plastic spoon with the bite on a plate and told the child to “take a bite.” An intact
form of the food was also presented (e.g., a whole strawberry) in order to help the child recognize the small piece of food
presented on the spoon. The spoon remained on the plate for 10 s. If the child did not touch the spoon within 10 s, the
examiner removed the spoon from the plate and presented the next bite. If the child touched the food during the 10-s
interval, the examiner waited an additional 5 s before he or she removed the spoon from the plate. The examiner responded
neutrally if the participant accepted a bite, expelled a bite, or engaged in disruption. Examiners encouraged the child to
engage in safe behavior during the session (e.g., gently guiding a child to sit before presenting foods). The examiner blocked
any potentially dangerous or self-injurious behavior. Examiners also waited until the child’s mouth was clear of food before
presenting the next bite.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.2.2 การสังเกตพฤติกรรมระบบ2.2.2.2.1 การผู้ตรวจสอบนำอาหาร เราจำลองกระบวนการสำหรับการสังเกตการทำงานของระบบหลังจาก Ahearn et al(2001) กับกี่แก้ไข เนื่องจากเราพิจารณาผู้เข้าร่วมจากชุมชนและโรงเรียน เราเสร็จสมบูรณ์ขั้นตอนในหนึ่งเซสชันเซสชันหก Ahearn et al. (2001) ที่ใช้เพื่อลดเวลาของผู้เข้าร่วมมั่น เรากำหนดเวลารอบเวลา 30 นาทีก่อนที่จะ mealtime ตามกำหนดการเป็นประจำเพื่อเพิ่มความเป็นไปได้ที่เด็กจะหิว ตลอดทั้งอาหารนำผู้ตรวจสอบ ผู้ตรวจสอบการนำเสนอ 16 แตกต่างอาหาร สี่จากร้านอาหารกลุ่ม (ผลไม้ แป้ง ผัก และโปรตีน) โดยทั่วไป เราใช้ในผักและผลไม้ฤดูกาล และอาหารมีการเดียวกันสำหรับผู้เข้าร่วมทั้งหมด ยกเว้นข้อจำกัดอาหาร อาหารแต่ละมื้อประกอบด้วยสี่ส่วนที่กินเวลาประมาณ 5 นาทีละ 1 นาทีหยุดพักระหว่างแต่ละส่วนด้วย ระหว่างแต่ละส่วน ผู้ตรวจสอบการสุ่มแสดงสี่แตกต่างอาหาร (หนึ่งจากแต่ละกลุ่มอาหาร) หกติดต่อกันการทดลองแต่ละ แต่ละส่วนประกอบด้วย 24การทดลอง ภายในแต่ละส่วน ผู้ตรวจสอบการนำเสนอรายการอาหารที่เนื้อ pureed หนึ่งกัดระหว่างแต่ละขนาดของดอกอัญชัญเป็น และสามอาหารที่ตารางพื้นผิว ด้วยการกัดแต่ละหนึ่งประกอบด้วย 1 1/400/1 400/400 ชิ้น ข้ามสี่ส่วน มี 96 ทดลอง เรารวมข้อมูลจากการfirst trial for each food because we presented the food inintact form. By contrast, Ahearn et al. (2001) excluded data from thefirst trial of each food from their analysis.During each trial, the examiner placed a plastic spoon with the bite on a plate and told the child to “take a bite.” An intactform of the food was also presented (e.g., a whole strawberry) in order to help the child recognize the small piece of foodpresented on the spoon. The spoon remained on the plate for 10 s. If the child did not touch the spoon within 10 s, theexaminer removed the spoon from the plate and presented the next bite. If the child touched the food during the 10-sinterval, the examiner waited an additional 5 s before he or she removed the spoon from the plate. The examiner respondedneutrally if the participant accepted a bite, expelled a bite, or engaged in disruption. Examiners encouraged the child toengage in safe behavior during the session (e.g., gently guiding a child to sit before presenting foods). The examiner blockedany potentially dangerous or self-injurious behavior. Examiners also waited until the child’s mouth was clear of food beforepresenting the next bite.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.2.2 การสังเกตพฤติกรรมของระบบ
2.2.2.2.1 ตรวจสอบอาหารที่นำโดย เราสร้างแบบจำลองขั้นตอนการสังเกตพฤติกรรมของระบบหลังจาก Ahearn et al.
(2001) มีการปรับเปลี่ยนไม่กี่ เพราะเราได้รับคัดเลือกเข้าร่วมจากชุมชนและโรงเรียนที่เราเสร็จสิ้นขั้นตอนในหนึ่งเซสชั่นมากกว่าหกประชุม Ahearn et al,
(2001)
ที่ใช้ในการสั่งซื้อเพื่อลดเวลาการเข้าร่วมความมุ่งมั่น เรากำหนดเวลาการประชุม 30
นาทีก่อนที่จะรับประทานอาหารที่กำหนดอย่างสม่ำเสมอเพื่อเพิ่มโอกาสที่เด็กจะหิว ตลอดมื้อตรวจสอบนำตรวจสอบที่นำเสนออาหารที่แตกต่าง 16
สี่จากอาหารแต่ละกลุ่ม(ผลไม้, แป้ง, ผักและโปรตีน) โดยทั่วไปเราใช้ในฤดูกาลผลไม้และผักและอาหารที่เป็นเหมือนกันสำหรับผู้เข้าร่วมทั้งหมดยกเว้นในกรณีที่มีข้อ จำกัด อาหาร
แต่ละมื้อประกอบด้วยสี่ส่วนที่กินเวลาประมาณ 5 นาทีแต่ละคนมีการแบ่ง 1 นาทีระหว่างแต่ละส่วน
ในระหว่างแต่ละส่วนตรวจสอบแบบสุ่มนำเสนอสี่อาหารที่แตกต่าง (จากแต่ละกลุ่มอาหาร) เป็นเวลาหกติดต่อกันในแต่ละการทดลอง
แต่ละส่วนประกอบด้วย 24
การทดลอง ภายในแต่ละส่วนตรวจสอบที่นำเสนอหนึ่งในรายการอาหารที่มีเนื้อ pureed
กับกัดใกล้เคียงกับแต่ละขนาดของถั่วและสามของอาหารที่พื้นผิวโต๊ะกับกัดประกอบด้วยหนึ่ง1/400? 1/400 แต่ละ 1/400 ชิ้น ข้ามสี่ส่วนมี 96 การทดลอง เรารวมข้อมูลจากการทดลองครั้งแรกสำหรับอาหารแต่ละเพราะเรานำเสนออาหารในรูปแบบเหมือนเดิม ในทางตรงกันข้าม Ahearn et al, (2001) ไม่รวมข้อมูลจากการทดลองครั้งแรกของแต่ละอาหารจากการวิเคราะห์ของพวกเขา. ระหว่างการพิจารณาคดีแต่ละตรวจสอบวางช้อนพลาสติกที่มีการกัดบนจานและบอกเด็กที่จะ "จะกัด." เป็นเหมือนเดิมรูปแบบของอาหารที่เป็นนอกจากนี้ยังนำเสนอ (เช่นสตรอเบอร์รี่ทั้งหมด) เพื่อช่วยให้เด็กรู้จักชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของอาหารที่นำเสนอในช้อน ช้อนยังคงอยู่ในจานสำหรับ 10 วินาที ถ้าหากเด็กไม่ได้สัมผัสช้อนภายใน 10 วินาทีที่ตรวจสอบถูกลบออกจากช้อนจานกัดและนำเสนอต่อไป ถ้าหากเด็กสัมผัสอาหารในช่วง 10 วินาทีช่วงเวลารอตรวจสอบเพิ่มอีก5 ก่อนที่เขาหรือเธอลบออกจากช้อนจาน ผู้ตรวจสอบตอบกลางๆถ้าผู้เข้าร่วมรับการยอมรับกัดไล่กัดหรือมีส่วนร่วมในการหยุดชะงัก ตรวจสอบได้รับการสนับสนุนให้เด็กมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ปลอดภัยในช่วงเซสชั่น (เช่นแนวทางเบา ๆ เด็กจะนั่งก่อนที่จะนำเสนออาหาร) ผู้ตรวจสอบที่ถูกปิดกั้นใด ๆ พฤติกรรมที่อาจเป็นอันตรายหรือทำให้เกิดความเสียหายด้วยตนเอง ตรวจสอบยังรอจนปากของเด็กเป็นที่ชัดเจนของอาหารก่อนที่จะนำเสนอต่อไปกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.2.2 . ระบบพฤติกรรมการสังเกต
2.2.2.2.1 . ผู้ตรวจสอบ นำอาหาร เราจำลองกระบวนการอย่างเป็นระบบ การสังเกตพฤติกรรม หลังจาก ahearn et al .
( 2001 ) ด้วยการปรับเปลี่ยนบางอย่าง . เพราะเราคัดเลือกผู้เข้าร่วมจากชุมชนและโรงเรียน เราเสร็จ
ขั้นตอนในหนึ่งเซสชันมากกว่าหกครั้ง ahearn et al . ( 2001 ) ใช้เพื่อลดเวลา
เข้าร่วม 'ความมุ่งมั่น เรานัดประชุมก่อนเวลา 30 นาที นัดเสมอเวลารับประทานอาหารเพื่อเพิ่มโอกาสที่เด็กจะหิว
. ตลอด เจ้าหน้าที่นำอาหาร , ผู้ตรวจสอบนำเสนอ 16 อาหารที่แตกต่างกันสี่จากแต่ละกลุ่มอาหาร
( ผลไม้ , แป้ง , ผัก และโปรตีน ) โดยทั่วไปเราใช้ผลไม้และผักในฤดูกาลและอาหารเป็น
เดียวกันสำหรับผู้เข้าร่วมทั้งหมดยกเว้นในกรณีของอาหารจํากัด แต่ละมื้อประกอบด้วยสี่ส่วนที่ lasted
ประมาณ 5 นาที ซึ่งมี 1-min แบ่งระหว่างแต่ละส่วน ในแต่ละส่วนผู้ตรวจสอบสุ่ม
นำเสนอ 4 อาหารที่แตกต่างกัน ( หนึ่งจากแต่ละกลุ่มอาหาร ) 6 ติดต่อกันในการทดลองแต่ละครั้ง แต่ละส่วนประกอบด้วย 24
การทดลอง ภายในแต่ละส่วนผู้ตรวจสอบนำเสนอหนึ่งในสินค้าอาหารที่บดเนื้อกับแต่ละกัดประมาณ
ขนาดของถั่วและสามของอาหารที่พื้นผิวโต๊ะ ด้วยการกัดแต่ละประกอบด้วยหนึ่ง 1 / 400  1 / 400  1 / 400 ชิ้น ข้าม
4 ส่วน มี 96 การทดลอง เรารวมข้อมูลที่ได้จากการทดลองครั้งแรก
แต่ละอาหาร เพราะเรานำเสนออาหาร
แบบฟอร์มเหมือนเดิม โดยคมชัด , ahearn et al .( 2001 ) รวมข้อมูลจากการทดลองแรกของแต่ละอาหาร

จากการวิเคราะห์ของพวกเขา ในแต่ละคดี ผู้ตรวจสอบวางช้อนพลาสติกกับกัดบนจานและบอกเด็กที่จะ " กัด " แบบฟอร์มเหมือนเดิม
ของอาหารยังนำเสนอ ( เช่น สตรอเบอร์รี่ทั้งหมด ) เพื่อ เพื่อช่วยให้เด็กจำชิ้นเล็ก ๆของอาหาร
นำเสนอบนช้อน ช้อนอยู่ในจาน 10 Sถ้าเด็กไม่ได้สัมผัสช้อนภายใน 10 S ,
' เอาช้อนจากแผ่นและนำเสนอกัดต่อไป ถ้าเด็กที่สัมผัสอาหารในช่วง 10 - S
ช่วงผู้ตรวจสอบรออีก 5 วินาทีก่อนที่เขาหรือเธอเอาช้อนจากจาน ผู้ตรวจสอบตอบ
เป็นกลางถ้าผู้เข้าร่วมรับกัด , ไล่กัด หรือร่วมในการหยุดชะงักผู้สนับสนุนเด็ก
มีส่วนร่วมในพฤติกรรมปลอดภัยในระหว่างระยะเวลา ( เช่น เบา ๆ ให้เด็กนั่งก่อนเสนออาหาร ) ผู้ตรวจสอบบล็อกใด ๆที่อาจเป็นอันตรายหรือตนเอง
พฤติกรรมการเปลือง ผู้ตรวจสอบยังต้องรอจนกว่าปากเด็กนั่นล้างอาหารก่อน
เสนอกัดต่อไป