After school.Tatsuya led the usual

After school.
Tatsuya led the usual party to the police hospital in Nagano to visit
Leo. After getting the number of the sickroom at the receptionist’s
desk, they headed for the elevator. However, it was here that someone
called out their name.
“Everyone’s here now.”
“Erika, you’re still here?”
The gist of the situation was already conveyed through the morning
text. Erika’s oldest brother was responsible for the vampire case, Leo
was asked to assist in the investigation, but was unfortunately dragged
into the mess. To make him shoulder the responsibility (but not take
the responsibility), Erika asked for the day off to visit Leo at the
hospital. At least, that’s what the text message said.
Yet, they received the communique before school and now it was
almost dusk. Tatsuya using the word “still” was probably quite
appropriate.
“It’s not like I’ve been here all day. I returned home once today and
came back about an hour ago. I guessed that Tatsuya-kun would bring
everyone about this time.”
As they got into the elevator as a group, Erika answered Tatsuya’s
question.
Her voice and expression were not unnatural in the way that someone
was lying.
Except, the fact that she was perfectly normal only served to deepen
the idea everything was false. On this point, Erika was probably the
only one who didn’t notice.
“Erika-chan, is Leo-kun going to be OK……?”
Mizuki was standing right next to Erika in the elevator as she quietly
asked her question. Even though they were just about to find out with
their own eyes, she was probably still uneasy. These emotions differed
from one person to another, so some people were able to keep a tighter
rein on being objective.
“Don’t worry, Mizuki. Didn’t I mention in the text message? His life’s
not in danger.”
Nonetheless, this also depended on compatibility between people’s
differences. Seeing Mizuki heave a sigh of relief and pat herself on the
chest, Erika cast a warm gaze at her, but if it was a guy doing this,
Erika would undoubtedly be snarking mercilessly.
Even if no one else said it, Mizuki was definitely not the only one
thinking the same thoughts. After a few more moments of awkward
silence, Erika knocked on the door leading to the sickroom.
“Ah, come in.”
A young woman’s voice came from within the room.
“Kaya-san, excuse us.”
Leaving her bemused friends behind, Erika opened the door and
quickly stepped in. At this time, the first one to recover was, of course,
Tatsuya.
Before the curtain in the room could obscure Erika, he entered the
sickroom.
Miyuki was right behind him. Seeing this, Honoka quickly hurried in
as well, with Mizuki and Mikihiko coming in after exchanging a
glance and closing the door behind them.
Inside the spacious and undoubtedly high class sickroom, the ones
who greeted them were Leo, who was sitting up on his bed with a
bored look on his face, and a young woman with ash blonde hair
sitting on a nearby folding chair.
She was probably 4-5 years older than they were. Her hair was the
same color as the owner of Eine Brise, which gave the impression that
they shared the same nationality. In regards to her features, if they
were a little craggy and accounting for the gender differences, she
would like exactly like Leo, which clearly hinted at her blood relation
to Leo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากโรงเรียนทะสึยะนำบุคคลปกติโรงพยาบาลตำรวจในนากาโนะไปลีโอ หลังจากได้รับหมายเลข sickroom ที่เป็นพนักงานต้อนรับโต๊ะเขียนหนังสือ ที่พวกเขาหัวสำหรับลิฟต์ อย่างไรก็ตาม มันเป็นที่นี่ที่คนเรียกชื่อของพวกเขา"ทุกคนของที่นี่ตอนนี้""เอะ คุณยังคงที่นี่"ส่วนสำคัญของสถานการณ์ที่ใช้แล้วผ่านตอนเช้าข้อความ พี่ชายที่เก่าแก่ที่สุดของเอริการับผิดชอบกรณีแวมไพร์ ลีโอถูกขอร้องให้ช่วยในการสอบสวน แต่โชคร้ายถูกลากในระเบียบนี้ เขาไหล่ความรับผิดชอบ (แต่ไม่ใช้ความรับผิดชอบ), เอะขอวันออกไปลีโอที่จะโรงพยาบาล น้อย ที่มีข้อความแสดงข้อความว่าได้รับ communique ก่อนโรงเรียน และตอนนี้ ก็ได้เกือบค่ำ ทะสึยะใช้คำว่า "ยังคง" ค่อนข้างคงที่เหมาะสม"ก็ไม่เหมือนที่ฉันได้รับที่นี่ทุกวัน ฉันกลับบ้านครั้งเดียววันนี้ และกลับมาประมาณหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ฉันเดาว่า จะนำมาทะสึยะ-kunทุกคนเกี่ยวกับเวลานี้"ขณะที่พวกเขาได้เข้าไปในลิฟท์เป็นกลุ่ม เอะตอบของทะสึยะคำถามนี้เสียงของเธอและนิพจน์ไม่ธรรมชาติในลักษณะที่คนกำลังนอนยกเว้น ข้อเท็จจริงที่ว่า เธอเป็นปกติอย่างสมบูรณ์แบบบริการเฉพาะอย่างลึกซึ้งความคิดทุกอย่างมีค่าเป็นเท็จ จุดนี้ เอะได้คงเฉพาะคนไม่สังเกต"เอะจัง เป็นไปได้ตกลง... kun ลีโอมิซึกิยืนอยู่ติดกับเอริกาในลิฟท์เป็นเธออย่างเงียบ ๆถามคำถามของเธอ แม้ว่าพวกเขากำลังจะพบกับตาของตัวเอง เธอคงยังไม่สบายใจ อารมณ์เหล่านี้แตกต่างจากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ดังนั้นบางคนมีความสามารถให้เป็นสัดบังเหียนเป็น วัตถุประสงค์"ช่างเถอะ มิซึกิ ฉันไม่ได้พูดในข้อความข้อความ ชีวิตของเขาไม่ได้อยู่ในอันตราย"กระนั้น นี้ยังขึ้นอยู่กับความเข้ากันได้ระหว่างประชาชนความแตกต่าง เห็นมิซึกิชักแยกกันของบรรเทา และ pat ตัวเองในการหน้าอก เอะหล่อสายตาอบอุ่นที่เธอ แต่ถ้ามันเป็นผู้ชายทำเช่นนี้เอะไม่ต้องสงสัยจะ snarking ปรานีแม้ว่าไม่มีใครกล่าวว่า มิซึกิไม่แน่นอนเดียวความคิดความคิดเดียวกัน หลังจากเพิ่มเติมสนิทตกใจเงียบ เอะโบว์ลิ่งประตูที่นำไปสู่การ sickroom"อา มา"เสียงของหญิงสาวที่มาจากภายในห้อง"คาย่าซัง แก้ตัว"ปล่อยให้เพื่อนของเธอ bemused หลัง เอะเปิดประตู และก้าวอย่างรวดเร็วในการ ตอนนี้ คนแรกที่จะกู้คืนได้ แน่นอนทะสึยะก่อนที่ผ้าม่านในห้องสามารถบดบังเอะ เขาป้อนsickroomมิยูกิถูกหลังเขา เห็น Honoka อย่างรวดเร็วรีบในเช่น กับมิซึกิและ Mikihiko ที่มาหลังจากการแลกเปลี่ยนการรวดเร็วและปิดประตูนั้นภายใน sickroom เรียนกว้างขวาง และสูงอย่างไม่ต้องสงสัย คนผู้รับการต้อนรับพวกเขาได้ลีโอ ที่นั่งขึ้นบนเตียงของเขาด้วยการเบื่อดูบนใบหน้าของเขา และสาวผมบลอนด์เถ้านั่งบนเก้าอี้พับใกล้เคียงเธออาจจะ 4-5 ปีกว่า ผมของเธอเจ้าของ Eine Brise ซึ่งให้การแสดงผลที่สีเหมือนกันพวกเขาร่วมกันให้ถือสัญชาติเดียวกัน ในการคุณสมบัติของเธอ ถ้าพวกเขาบัญชีสำหรับผลต่างเพศ และ craggy เล็กน้อยเธออยากเหมือนลีโอ ซึ่งประจำที่ความสัมพันธ์ของเลือดของเธออย่างชัดเจนการเล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่โรงเรียน.
ทัตสึยะนำพรรคปกติที่โรงพยาบาลตำรวจใน Nagano
ที่จะเยี่ยมชมสิงห์ หลังจากที่ได้รับจำนวน sickroom
ที่ของพนักงานต้อนรับที่โต๊ะเขียนหนังสือ, ที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังลิฟท์
แต่ก็อยู่ที่นี่ว่ามีคนเรียกชื่อของเขา.
"ทุกคนที่นี่ขณะนี้."
"เอริกา, คุณยังคงอยู่ที่นี่?" ส่วนสำคัญของสถานการณ์ที่ได้รับการถ่ายทอดแล้วผ่านตอนเช้าข้อความ พี่ชายคนโตของเอริกาเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับกรณีแวมไพร์, ราศีสิงห์ก็ถามว่าจะให้ความช่วยเหลือในการตรวจสอบแต่น่าเสียดายที่ถูกลากเข้าไปในระเบียบ ที่จะทำให้เขาแบกรับความรับผิดชอบ (แต่ไม่ใช้ความรับผิดชอบ) เอริกาถามหาวันหยุดที่จะเยี่ยมชมสิงห์ที่ The โรงพยาบาล อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ข้อความดังกล่าว. แต่พวกเขาได้รับแถลงการณ์ก่อนที่โรงเรียนและตอนนี้มันก็เกือบค่ำ ทัตสึยะใช้คำว่า "ยังคงเป็น" อาจจะเป็นค่อนข้างที่เหมาะสม. "มันไม่เหมือนที่ผมเคยอยู่ที่นี่ทุกวัน ฉันกลับมาบ้านครั้งเดียวในวันนี้และกลับมาประมาณหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ผมเดาว่าทัตสึยะคุงจะนำทุกคนเกี่ยวกับเวลานี้. "ขณะที่พวกเขาได้เข้าไปในลิฟท์เป็นกลุ่มเอริกาตอบทัตสึยะของคำถาม. เสียงและการแสดงออกของเธอไม่ได้เป็นธรรมชาติในแบบที่ใครบางคนกำลังนอนอยู่. ยกเว้นความจริงที่ว่าเธอ ได้ปกติอย่างสมบูรณ์ทำหน้าที่เพียงเพื่อที่จะลึกมากขึ้นทุกความคิดเป็นของปลอม ในจุดนี้เอริกาอาจจะเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่ได้สังเกตเห็น. "เอริกาจังเป็นสิงห์คุงจะเป็น OK ...... ?" ซูกิยืนอยู่ด้านขวาถัดจากเอริกาในลิฟท์ที่เธออย่างเงียบ ๆถามเธอ ถึงแม้ว่าพวกเขาเพียงแค่จะหาด้วยตาของตัวเองเธอก็อาจจะยังคงไม่สบายใจ อารมณ์เหล่านี้แตกต่างไปจากคนหนึ่งไปยังอีกดังนั้นบางคนก็สามารถที่จะให้เข้มงวดมากขึ้นบังเหียนกับวัตถุประสงค์เป็น. "ไม่ต้องกังวลซูกิ ไม่ฉันพูดถึงในข้อความ? ชีวิตของเขาก็ไม่ได้อยู่ในอันตราย. "อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับการทำงานร่วมกันระหว่างผู้คนที่แตกต่างกัน เห็น Mizuki ยกถอนหายใจด้วยความโล่งอกและลูบตัวเองบนหน้าอกErika โยนจ้องมองอย่างอบอุ่นที่เธอ แต่ถ้ามันเป็นคนทำนี้Erika ไม่ต้องสงสัยจะถูก snarking อย่างไร้ความปราณี. แม้ว่าไม่มีใครบอกว่ามันซูกิเป็นไม่แน่นอน เพียงคนเดียวที่คิดความคิดเดียวกัน หลังจากช่วงเวลาที่มากขึ้นไม่กี่ที่น่าอึดอัดใจเงียบ Erika เคาะประตูนำไปสู่ห้องผู้ป่วย. "อามา." เสียงหญิงสาวที่มาจากภายในห้องพัก. "ยะซังแก้ตัวเรา." ออกจากเพื่อนตะลึงของเธอที่อยู่เบื้องหลัง เอริกาเปิดประตูและรวดเร็วก้าวเข้ามา. ในเวลานี้คนแรกที่จะได้รับการกู้คืนของหลักสูตรทัตสึยะ. ก่อนที่ผ้าม่านในห้องพักอาจปิดบัง Erika เขาเข้าไปในsickroom. มิยูกิที่ถูกต้องอยู่ข้างหลังเขา เห็นอย่างนี้ Honoka ได้อย่างรวดเร็วรีบในการเป็นอย่างดีกับซูกิและMikihiko มาหลังจากที่แลกเปลี่ยนได้อย่างรวดเร็วและปิดประตูตามหลังพวกเขา. ภายใน sickroom ระดับกว้างขวางและไม่ต้องสงสัยสูงคนที่ได้รับการต้อนรับพวกเขาเป็นสิงห์ที่กำลังนั่งอยู่บนเขาเตียงที่มีรูปลักษณ์ที่เบื่อบนใบหน้าของเขาและหญิงสาวที่มีเถ้าผมบลอนด์นั่งอยู่บนเก้าอี้พับที่ใกล้เคียง. เธออาจจะเป็น 4-5 ปีแก่กว่าพวกเขา ผมของเธอเป็นสีเดียวกับเจ้าของ Eine Brise ซึ่งทำให้ความประทับใจที่พวกเขาร่วมสัญชาติเดียวกัน ในเรื่องที่เกี่ยวกับคุณสมบัติของเธอว่าพวกเขาเป็นแหลมเล็ก ๆ น้อย ๆ และบันทึกบัญชีแตกต่างทางเพศที่เธอต้องการเหมือนสิงห์ซึ่งเป็นนัยอย่างชัดเจนในความสัมพันธ์เลือดของเธอลีโอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังเลิกเรียน
ทัตสึยะ LED งานเลี้ยงปกติที่โรงพยาบาลตำรวจ ใน นากาโน่เยี่ยม
ลีโอ หลังจากได้รับหมายเลขของห้องคนไข้ที่โต๊ะของ
พนักงานต้อนรับ พวกเขามุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ อย่างไรก็ตาม มันอยู่ที่ใคร

" เรียกชื่อของตน ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว "
" เอริกะ เธอยังอยู่ที่นี่ "
เข้าใจสถานการณ์ได้ถ่ายทอดผ่านตอนเช้า
ข้อความพี่เอริกะเป็นผู้รับผิดชอบคดีแวมไพร์ ลีโอ
ถูกถามเพื่อช่วยในการสืบสวน แต่น่าเสียดายที่ลาก
เข้าสู่ความยุ่งเหยิง เพื่อให้เขาแบกความรับผิดชอบ ( แต่ไม่ใช้
รับผิดชอบ ) , เอริกะถามวันที่ไปเยือนสิงห์ที่
โรงพยาบาล อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่ข้อความบอกว่า .
แต่พวกเขาได้รับแถลงการณ์ ก่อนไปโรงเรียน และตอนนี้มัน
เกือบพลบค่ำ ทัตสึยะ ใช้คำว่า " ยัง " น่าจะเหมาะสมทีเดียว
.
" ไม่ใช่ว่าผมอยู่ที่นี่ตลอดทั้งวัน ผมกลับมาบ้านเมื่อวันนี้
กลับมาประมาณ 1 ชั่วโมงที่แล้ว ฉันเดาว่าทัตสึยะคุงจะพาทุกคนนะ

. " ตามที่พวกเขาเข้าไปในลิฟต์ เป็น กลุ่ม เอริกะตอบคําถามทัตสึยะ
.
การแสดงออกและเสียงของเธอไม่ได้ผิดปกติในทางที่ใครบางคน
โกหก
ยกเว้นความจริงที่ว่าเธอเป็นปกติแค่ให้ลึก
ความคิดทุกอย่างที่เป็นเท็จ ในจุดนี้ เอริกะซัง เป็นคนเดียวที่ไม่ได้แจ้งให้ทราบ
.
" เอริกะจัง ลีโอคุงจะเป็นอะไร . . . . . . . ? "
มิซึกิยืนอยู่ข้างๆ เอริกะ ในลิฟต์ที่เธอเงียบๆ
ถามคำถามเธอ แม้ว่าพวกเขากำลังจะเจอกับ
สายตาของตนเองเธออาจจะยังไม่สบายใจ อารมณ์เหล่านี้แตกต่าง
จากบุคคลหนึ่งไปยังอีก ดังนั้นบางคนสามารถเก็บบังเหียนแน่น
เป็นวัตถุประสงค์ .
" ไม่ต้องห่วง มิซึกิ ผมไม่ได้กล่าวถึงในข้อความ ? ชีวิตของเขาใน "

ไม่มีอันตราย อย่างไรก็ตาม นี้ยังขึ้นอยู่กับความเข้ากันได้ระหว่างความแตกต่างของคน

เห็นมิซึกิยกถอนหายใจโล่ง และตบตัวเอง
หน้าอกเอริกะซัง หล่อ สายตาอบอุ่นที่เธอได้ แต่ถ้าเป็นผู้ชายแบบนี้
เอริกะไม่ต้องสงสัยจะ snarking หฤโหด .
ถ้าไม่มีใครพูด มิซึกิไม่ใช่คนเดียว
คิดความคิดเดียวกัน หลังจากที่ช่วงเวลาไม่กี่เพิ่มเติมนะ
เงียบ เอริก้าเคาะประตูสู่ไทกริส .
" อ๊ะ เข้ามาสิ "
หญิงสาวเสียงมาจากภายในห้อง .
" คายะซัง ขอโทษนะครับ "
จากเพื่อนๆ ตะลึงหลังเอริกะเปิดประตู
รีบก้าวเข้ามา ในเวลานี้ , คนแรกที่จะกู้คืนได้แน่นอน

ทัตสึยะ ก่อนที่ม่านในห้องพักสามารถปิดบัง เอริกะ เขาเข้าห้องคนไข้
.
มิยูกิอยู่ข้างหลังเขา ที่เห็นนี้ โฮโนกะ เร็วๆรีบใน
เช่นกันกับมิซึกิกับ mikihiko เข้ามาหลังจากการแลกเปลี่ยนรวดเร็วและปิดประตู

ไว้เบื้องหลังภายในกว้างขวางและไม่ต้องสงสัยชั้นสูงห้องคนป่วย คน
ที่ทักทายเขา เลโอ ที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงของเขากับ
เบื่อดูบนหน้าของเขาและหญิงสาวกับเถ้าสีบลอนด์นั่งอยู่บนเก้าอี้ใกล้ ๆ
.
เธอแก่กว่าเขาอาจจะ 4-5 ปี ผมของเธอเป็น
สีเดียวกับเจ้าของ Eine ไบรซ์ซึ่งให้ความประทับใจที่
ร่วมสัญชาติเดียวกันในการไปถึงคุณสมบัติของเธอ ถ้าพวกเขา
นิดหน่อย หินและบัญชีสำหรับความแตกต่างระหว่างเพศเธอ
ต้องการเหมือนลีโอ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าใบ้
สายเลือดของเธอ ลีโอ