นิทานอาเซียน ประเทศกัมพูชาเรื่องกลิ

นิทานอาเซียน ประเทศกัมพูชา
เรื่องกลิ่นอาหาร
มีชายยากจนคนหนึ่ง อาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐี โดยปลูกเป็นกระท่อมเล็ก ๆ เขาจะย้ายกระท่อมที่
พักนี้ตามทิศทางลม เพราะชายผู้นี้จะคอยสูดกลิ่นอาหารที่มาจากบ้านเศรษฐี เศรษฐีสังเกตเห็นชายยาจกนี้
ย้ายกระท่อมบ่อยจึงให้คนใช้ไปสืบถาม ชายยาจกก็บอกไปตามความจริงว่าย้ายตามฤดูกาลของทิศทางลม
เพื่อจะสูดกลิ่นอาหารจากบ้านเศรษฐี
เมื่อเศรษฐีทราบจากคนใช้เช่นนั้น ก็บอกกับชายยาจกว่า "เจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะกลิ่นอาหารจากบ้าน
เรา เจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา" ชายยาจกไม่ยอม เศรษฐีจึงนําชายยาจกไปฟ้องผู้พิพากษา ผู้พิพากษา
ตัดสินให้ชายยาจกเป็นคนใช้ของเศรษฐีแต่ชายยาจกไม่ยอม ขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์ เมื่อ
พระมหากษัตริย์ได้ทราบเรื่องราวก็ทรงรับสั่งให้อํามาตย์นําผ้าขาวมาวางไว้กลางท้องพระโรง แล้วทรงให้นํา
เงินไปวางไว้ในผ้าขาว แล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า "เศรษฐีจงรับเงินค่าตัวของชายยาจกไปเถิด"
เมื่อเศรษฐีรับเงินไปแล้ว พระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า "เมื่อเศรษฐีหยิบเงินค่าตัวของชายยาจก
นั้น ชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงิน แต่เขามีส่วนได้รับเงินจากการมองเห็นหรือไม่?" เศรษฐีตอบว่า "ไม่ได้รับ
เงินจากการมองเห็นพระเจ้าข้า" พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า "ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐี ถึงใครจะสูด
กลิ่นอาหาร แต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไป เพราะฉะนั้นเศรษฐีจะเอาชายยาจกเป็นคนรับใช้ไม่ได้" ทั้ง
เศรษฐีและชายยาจกก็กลับไปบ้านของตนเองด้วยความยินด

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียนประเทศกัมพูชาเรื่องกลิ่นอาหารมีชายยากจนคนหนึ่งอาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐีโดยปลูกเป็นกระท่อมเล็กๆ เขาจะย้ายกระท่อมที่พักนี้ตามทิศทางลมเพราะชายผู้นี้จะคอยสูดกลิ่นอาหารที่มาจากบ้านเศรษฐีเศรษฐีสังเกตเห็นชายยาจกนี้ย้ายกระท่อมบ่อยจึงให้คนใช้ไปสืบถามชายยาจกก็บอกไปตามความจริงว่าย้ายตามฤดูกาลของทิศทางลม เพื่อจะสูดกลิ่นอาหารจากบ้านเศรษฐีเมื่อเศรษฐีทราบจากคนใช้เช่นนั้นก็บอกกับชายยาจกว่า "เจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะกลิ่นอาหารจากบ้านเราเจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา"ชายยาจกไม่ยอมเศรษฐีจึงนําชายยาจกไปฟ้องผู้พิพากษาผู้พิพากษาตัดสินให้ชายยาจกเป็นคนใช้ของเศรษฐีแต่ชายยาจกไม่ยอมขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์เมื่อพระมหากษัตริย์ได้ทราบเรื่องราวก็ทรงรับสั่งให้อํามาตย์นําผ้าขาวมาวางไว้กลางท้องพระโรงแล้วทรงให้นําเงินไปวางไว้ในผ้าขาวแล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า "เศรษฐีจงรับเงินค่าตัวของชายยาจกไปเถิด"เมื่อเศรษฐีรับเงินไปแล้วพระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า "เมื่อเศรษฐีหยิบเงินค่าตัวของชายยาจกนั้นชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงินแต่เขามีส่วนได้รับเงินจากการมองเห็นหรือไม่ "เศรษฐีตอบว่า"ไม่ได้รับเงินจากการมองเห็นพระเจ้าข้า"พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า"ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐีถึงใครจะสูดทั้งกลิ่นอาหารแต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไปเพราะฉะนั้นเศรษฐีจะเอาชายยาจกเป็นคนรับใช้ไม่ได้"เศรษฐีและชายยาจกก็กลับไปบ้านของตนเองด้วยความยินด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานอาเซียน อาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐีโดยปลูกเป็นกระท่อมเล็ก ๆ ก็บอกกับชายยาจกว่า เจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา "ชายยาจกไม่ยอม ขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์ แล้วทรงให้นําเงินไปวางไว้ในผ้าขาวแล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่าได้ พระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า ชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงิน เศรษฐีตอบว่า พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า "ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐีถึงใครจะสูดกลิ่นอาหาร แต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานอาเซียนประเทศกัมพูชา

มีชายยากจนคนหนึ่งเรื่องกลิ่นอาหารอาศัยอยู่ใกล้บ้านเศรษฐีโดยปลูกเป็นกระท่อมเล็กจะเขาจะย้ายกระท่อมที่
พักนี้ตามทิศทางลมเพราะชายผู้นี้จะคอยสูดกลิ่นอาหารที่มาจากบ้านเศรษฐีเศรษฐีสังเกตเห็นชายยาจกนี้ชายยาจกก็บอกไปตามความจริงว่าย้ายตามฤดูกาลของทิศทางลม

ย้ายกระท่อมบ่อยจึงให้คนใช้ไปสืบถามเพื่อจะสูดกลิ่นอาหารจากบ้านเศรษฐีเมื่อเศรษฐีทราบจากคนใช้เช่นนั้นก็บอกกับชายยาจกว่าเจ้ามีชีวิตอยู่ได้เพราะกลิ่นอาหารจากบ้าน

"เราเจ้าจะต้องมาเป็นคนใช้บ้านเรา " ชายยาจกไม่ยอมเศรษฐีจึงนําชายยาจกไปฟ้องผู้พิพากษาผู้พิพากษาขอร้องทุกข์ต่อพระมหากษัตริย์เมื่อ

ตัดสินให้ชายยาจกเป็นคนใช้ของเศรษฐีแต่ชายยาจกไม่ยอมพระมหากษัตริย์ได้ทราบเรื่องราวก็ทรงรับสั่งให้อํามาตย์นําผ้าขาวมาวางไว้กลางท้องพระโรงแล้วทรงให้นําแล้วรับสั่งกับเศรษฐีว่า " เศรษฐีจงรับเงินค่าตัวของชายยาจกไปเถิด "

เงินไปวางไว้ในผ้าขาวเมื่อเศรษฐีรับเงินไปแล้วพระมหากษัตริย์ตรัสถามเศรษฐีว่า " เมื่อเศรษฐีหยิบเงินค่าตัวของชายยาจก
นั้นชายยาจกก็เห็นท่านหยิบเงินแต่เขามีส่วนได้รับเงินจากการมองเห็นหรือไม่ ? " เศรษฐีตอบว่า " ไม่ได้รับ
เงินจากการมองเห็นพระเจ้าข้า " พระมหากษัตริย์จึงตรัสว่า " ก็เปรียบได้กับอาหารของเศรษฐีถึงใครจะสูดแต่อาหารก็ยังคงเดิมไม่สูญหายไปเพราะฉะนั้นเศรษฐีจะเอาชายยาจกเป็นคนรับใช้ไม่ได้ " ทั้ง

กลิ่นอาหารเศรษฐีและชายยาจกก็กลับไปบ้านของตนเองด้วยความยินด