long, long ago, in a small village

long, long ago, in a small village near the sea in the south of Japan, lived a young fisher named Urashima Taro. Although he was a fine fisherman, he was most known for his kind heart.

One day, as he returned home from his work, he noticed a group of boistrous children. As he drew near, he saw that they were tormenting a small turtle.

Urashima Taro’s heart went out to the turtle.

“Children, that is such a fine turtle. Why not help it back into the sea?”

The children only laughed and continued to poke at the poor turtle.

“If you will give me the turtle, I will give you the money from my catch today,” said Urashima Taro.

The children looked at the large catch of fish and decided to sell the turtle.

The kindhearted fisher spoke softly to the turtle. “You, my friend, will live a long and full life in the beautiful sea.” And he set the turtle into the waves.

Some days later, Urashima Taro went as usual to the sea to fish. His line hung still in the water and his mind followed the turtle deep into the sea.

“Urashima Taro-San, Urashima Taro-San.” The strange voice drifted up through the water and disturbed his thoughts.

When he turned his attention to the world around him, he saw a large and ancient turtle at his side.

"Urashimna Taro-San, I am the one you saved from the children," said the turtle. "As repayment for your kindness, I am here to take you into the presence of the king who lives beneath the sea. I will carry you on my back, and although we must travel far, we will soon complete our journey."

Urashima Taro left his fishing line behind to slide into the green sea. He straddled the turtle's shell and grasped the front of the strong front flippers. No sooner was he settled than he found himself gliding down, down, endlessly down.

As the light from the sky dimmed and disappeared, a new light glimmered ahead. The turtle swam directly to the light.

At last they came to an opening in a wall of coral guarded by swordfish who stood aside for the turtle.

Once on the other side, the turtle said, "You can walk safely here."

The fisher dismounted, and to his amazement, he found that he could walk freely in this magical underwater world.

The turtle guided him down glittering avenues lined with waving sea grasses. Behind the grasses, curious buildings of pale yellow, pink, blue, green, and violet turned their faces to the passersby. Sea horses, dolphins, jellyfish, and crabs mingled in peace and harmony. All gave obeisance to Urashima Taro.

A vast square, wider than the whole of the fisher's village, led to a sweeping stairway that took the travelers to the door of a majestic palace. Servants stood aside and bowed low as the turtle led his guest into the throne-room.

The turtle and the fisher knelt and bowed before the richly-robed king.

"Is this the fisher who saved you?" asked the king.

The turtle raised his head and replied, "Yes, Majesty."

"Come, fisher," said the king. "We have prepared a great entertainment for you."

Urashima Taro raised his eyes.

The king turned to his right and said, "My daughter."

A beautiful young princess rose from the throne below and to the right of the king. Her many kimonos blended the colors of all the fish of the coral reefs. Her sleeves reached the tatami. Her long hair like black silk was crowned by a royal headdress. She bowed as she turned to Urashima Taro. He, in turn, fell to his knees and pressed his forehead to the tatami.

"My daughter will be your guide," continued the king.

The princess said, "Fisher, helper of the wise turtle, follow me."

Urashima Taro rose and followed the princess. Together they visited the sea creatures, both those the fisher knew from home and others more wonderful than he had ever imagined.

Together the princess and the fisher banqueted on delicacies brought from the seven seas and prepared by the best chefs. Together they read from the old scrolls.

Every day lobsters and crabs played the biwa and the koto. An octopus played the taiko drums. Dolphins, whales, and squid danced while tuna fanned the princess and her guest. The sights, sounds, and tastes were beyond any the fisher had ever experienced in his life above the waves.

He lost track of time as he listened to strange music, ate royal delicacies, and read the tales of the old ones from the sea.

One day he began to miss his home. Although he tried to keep his spirits happy, the princess guessed his thoughts.

The next day, when Urashima Taro answered her summons, he saw his old friend the turtle with the princess. "It has been our pleasure to share our life with you here beneath the sea to show our appreciation for your kindness to the turtle," she said. "Now, we understand that you wish to return to your own home."

"Your Highness, you have been so kind to me. I do not want to appear ungrateful, but in your wisdom, you have guessed correctly."

"We know your kind heart. We understand your gratitude. Now we have summoned the turtle to take you back to your home above the waves. We have a gift for you. It will bring you happiness."

The princess held out a black lacquered box, beautifully made and decorated with the most precious art of the sea. It was tied with an elegant red ribbon. "As long as you own this chest and leave it closed, happiness will be yours."

Urashima Taro received the chest in both hands and bowed low. "I shall guard it always as a remembrance of your kindness," he said.

With that, he mounted the back of the turtle and began the return journey to his home above the waves. In what seemed like no time at all, the fisher found himself standing on the same beach where he had rescued the turtle. The turtle bowed his head and slipped once again into the sea.

Urashima Taro hurried to the village, anxious to share his adventures with his family. But to his amazement, all was changed. Search as he might, he could not find his home. When he asked after his family, only the oldest men of the village knew of them, and they knew only old stories of the fisher and his parents.

Urashima Taro thought to build himself a small hut just outside the village and begin again to fish. He had no one to share his plans, and sadness filled his heart.

Early one morning he took the chest to the edge of the sea and thought again of the beautiful princess and her enchanting world. Perhaps, he thought, she has left me some happiness inside the box. Ignoring her warning, he opened the lid. A tendril of smoke escaped from the box, swirled around Urashima Taro, and floated away on the gentle wind.

The fisher looked down at his hands. They were gnarled and deeply veined. As he turned in sorrow to walk back to the village, his steps were slow and halting.

A young boy passing by noticed an old man with long white hair and beard making his unsteady way along the shore. It was Urashima Taro who had pursued happiness over obedience so he had lost the protection against the effects of Time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยาว นาน ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ใกล้กับทะเลทางใต้ของญี่ปุ่น อาศัยฟิชเชอร์สาวที่ชื่ออุระชิม่าทาโร่ แม้ว่าเขาเป็นชาวประมงดี เขาถูกเรียกว่ามากที่สุดสำหรับหัวใจชนิดหนึ่งวัน ตามเขากลับบ้านจากงานของเขา เขาสังเกตเห็นกลุ่มเด็ก boistrous ตามที่เขาวาดใกล้ เขาเห็นว่า พวกเขาได้ tormenting เต่าเล็กหัวใจอุระชิม่าทาโร่ไปหาเต่า"เด็ก ที่ได้เต่าดี ทำไมไม่ช่วยให้มันกลับลงทะเลหรือไม่"เด็กหัวเราะ และยังคงโผล่ที่เต่าไม่ดีเท่า"ถ้าคุณจะให้ฉันเต่า ฉันจะให้เงินจากการจับของฉันวันนี้ กล่าวว่า อุระชิม่าทาโร่เด็กมองจับปลาขนาดใหญ่ และตัดสินใจที่จะขายเต่าฟิชเชอร์ kindhearted ได้พูดเบา ๆ กับเต่า "คุณ เพื่อนของฉัน จะมีชีวิตยาว และเต็มไปด้วยทะเลสวยงาม" และเขาตั้งเต่าเป็นคลื่นบางวันหลัง อุระชิม่าทาโร่ไปตามปกติทะเลปลา บรรทัดของเขาแขวนอยู่ในน้ำ และเต่าตามจิตใจของเขาลึกเข้าไปในทะเล "อุระชิม่าทาโร่ซัง อุระชิม่าทาโร่ซัง" เสียงประหลาดลอยผ่านน้ำขึ้น และรบกวนความคิดของเขาเมื่อเขาสนใจโลกรอบเขา เขาเห็นเต่าขนาดใหญ่ และเก่าแก่ที่ด้านข้างของเขา "Urashimna เผือกซัง ฉันหนึ่งที่คุณบันทึกไว้จากเด็ก กล่าวว่า เต่า "เป็นค่าสำหรับเมตตาคุณ ฉันนี่เพื่อพิจารณาสถานะของกษัตริย์ที่อยู่ใต้น้ำ ผมจะดำเนินการคุณหลัง และแม้ว่าเราต้องเดินทางไกล เราจะเสร็จเร็ว ๆ นี้การเดินทางของเรา"อุระชิม่าทาโร่ทิ้งเบ็ดของเขาไว้เบื้องหลังเพื่อเลื่อนลงทะเลสีเขียว เขา straddled กระดองของเต่า และ grasped หน้าครีบด้านหน้าแข็งแรง เร็วไม่ มีเขาแล้วกว่าเขาภาระ gliding ลง ลง ไม่รู้จบลงเป็นสีทึบแสงจากท้องฟ้า และหายไป ไฟใหม่ glimmered ล่วงหน้า เต่าพยายามกับแสงโดยตรง ในที่สุด ก็มาถึงการเปิดผนังของปะการังที่รักษา โดยปลาไหลที่ยืนเฉยสำหรับเต่าเมื่อด้านอื่น ๆ เต่ากล่าวว่า "คุณสามารถเดินได้อย่างปลอดภัยที่นี่"ดังฟิชเชอร์ และเพื่อความประหลาดใจของเขา เขาพบว่า เขาสามารถเดินได้อย่างอิสระในโลกใต้น้ำมหัศจรรย์นี้เต่าตัวเขาลง avenues ดวงที่เต็มไป ด้วยหญ้าทะเลโบก หลังหญ้า อยากรู้อยากเห็นอาคารสีเหลืองอ่อน สีชมพู สีน้ำเงิน สีเขียว และม่วงเปิดหน้าให้มา ม้าทะเล ปลาโลมา แมงกะพรุน และปูสำราญรักสามัคคี ทั้งหมดให้ obeisance กับอุระชิม่าทาโร่ตัวใหญ่สี่เหลี่ยม กว้างขึ้นกว่าทั้งหมดของหมู่บ้านของฟิชเชอร์ นำไปสู่บันไดกวาดที่เอานักท่องเที่ยวไปประตูของวังมาเจสติก ข้าราชการยืนเฉย และลงต่ำเป็นเต่านำแขกของเขาเข้าไปในห้องบัลลังก์เต่าและฟิชเชอร์ knelt และลงก่อนกษัตริย์ robed มั่งคั่ง "นี่คือฟิชเชอร์ที่บันทึกคุณ" ถามพระมหากษัตริย์ เต่ายกเขาใหญ่ และ ตอบกลับ, "ใช่ พระ. ""มา ฟิชเชอร์ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ "เราได้เตรียมความบันเทิงที่ดีสำหรับคุณ" อุระชิม่าทาโร่ยกตาพระมหากษัตริย์เปิดทางขวาของเขา และกล่าว ว่า "ลูกสาวของฉัน"เป็นเจ้าสาวกุหลาบจากบัลลังก์ด้านล่าง และ ทางขวาของพระมหากษัตริย์ Kimonos ของเธอมากผสมสีของปลาทั้งหมดของปะการัง ดาร์ดแขนของเธอแล้ว ผมเธอยาวเช่นผ้าไหมสีดำมีมงกุฎ โดย headdress รอยัล เธอก้มกราบเธอหันไปอุระชิม่าทาโร่ เขา ใช้ ให้เข่าของเขา และกดหน้าผากของเขาเพื่อดาร์ด"ลูกสาวของฉันจะแนะนำ ต่อพระมหากษัตริย์ เจ้าหญิงกล่าวว่า "Fisher ผู้ช่วยเหลือของเต่าฉลาด ทำตามฉันไป"อุระชิม่าทาโร่โรส และตามเจ้าหญิง กันผู้เยี่ยมชมสัตว์ทะเล ทั้งที่รู้ว่าฟิชเชอร์จากบ้านและอื่น ๆ ที่ยอดเยี่ยมกว่าที่เคยมีจินตนาการ กันเจ้าหญิงและฟิชเชอร์ banqueted ในอาหารมาจากเซเว่นซีส์ และเตรียม โดยพ่อครัวดีที่สุด กันพวกเขาอ่านจากเลื่อนเก่า ทุกวันกุ้งก้ามกรามและปูเล่นบิวะและโคโตะ หมึกยักษ์เล่นกลองไทโกะ ปลาโลมา ปลาวาฬ และปลาหมึกเต้นในขณะที่ปลาทูน่าได้กระตุ้นเจ้าหญิงและแขกของเธอ แหล่ง เสียง และรสนิยมได้เกินใด ๆ ฟิชเชอร์ที่เคยมีประสบการณ์ในชีวิตเหนือคลื่นเขาหายไปของเวลาเขาฟังเพลงแปลก กินอาหารรอยัล และอ่านนิทานของคนเก่าจากทะเลวันหนึ่งเขาเริ่มคิดถึงบ้านของเขา ถึงแม้ว่าเขาพยายามทำให้วิญญาณของเขามีความสุข เจ้าหญิงเดาความคิดของเขา ในวันถัดไป เมื่ออุระชิม่าทาโร่ตอบเธอเอสเธอร์ เขาเห็นเพื่อนเก่าของเขาเต่ากับเจ้าหญิง "แล้วของเรายินดีที่แบ่งปันชีวิตของเรากับคุณนี่ใต้น้ำการแสดงของเราซาบซึ้งในเมตตาของคุณเต่า เธอกล่าว "ตอนนี้ เราเข้าใจว่า คุณต้องการกลับไปยังบ้านของคุณเอง""ฝ่าบาท คุณได้รับสิ่งที่ฉัน ฉันไม่ต้องการให้ปรากฏ ungrateful แต่ในภูมิปัญญาของคุณ คุณจะเดาได้อย่างถูกต้อง""เรารู้ว่าหัวใจของคุณเอง เราเข้าใจความกตัญญูของคุณ ตอนนี้เราเฝ้า เต่าจะนำคุณกลับไปยังบ้านเหนือคลื่น เรามีของขวัญสำหรับคุณ มันจะนำความสุข"เจ้าหญิงจัดหาเครื่องเครื่องเคลือบสีดำ สวยงามทำ และตกแต่ง ด้วยศิลปะล้ำค่าที่สุดของทะเล มันถูกผูก ด้วยริบบิ้นสีแดงสง่างาม "ตราบใดที่คุณเป็นเจ้าของหน้าอกและปล่อยให้มันปิดนี้ ความสุขจะเป็นของคุณ"อุระชิม่าทาโร่รับหน้าอกมือทั้งสองข้าง และลงต่ำ "ฉันจะรักษามันเสมอเป็นรำลึกของคุณ เขากล่าวว่าที่เขาติดด้านหลังของเต่า และเริ่มเดินทางกลับบ้านของเขาอยู่เหนือคลื่น ในสิ่งที่ลำบากเช่นเวลาไม่เลย ฟิชเชอร์พบว่าตัวเองยืนอยู่บนชายหาดเดียวกันซึ่งเขาได้ช่วยเต่า เต่าลงศีรษะ และเล็ดรอดเข้าไปในทะเลอีกครั้งอุระชิม่าทาโร่รีบไปหมู่บ้าน กระตือรือร้นในการร่วมผจญภัยของเขากับครอบครัว แต่เพื่อความประหลาดใจของเขา ทั้งหมดถูกเปลี่ยนแปลง ค้นหา ตามเขาอาจ เขาไม่พบบ้านของเขาได้ เมื่อเขาถามหลังจากครอบครัวของเขา รู้เฉพาะคนเก่าแก่ที่สุดของหมู่บ้านของพวกเขา และพวกเขารู้เท่าเก่าเรื่องราวของฟิชเชอร์และพ่อ อุระชิม่าทาโร่คิดว่า ตัวเองสร้างกระท่อมเล็ก ๆ อยู่นอกหมู่บ้าน และเริ่มต้นอีกครั้งกับปลา เขาไม่มีใครร่วมแผนการของเขา และหัวใจของเขาเต็มไปความโศกเศร้า เช้าหนึ่งเขาเอาหน้าอกไปขอบทะเลและคิดอีกครั้งของเจ้าหญิงสวยงามและโลกของเธอ บางที เขาคิดว่า เธอจากฉันความสุขบางอย่างภายในกล่อง ละเว้นคำเตือนของเธอ เขาเปิดฝา Tendril ควันหลบหนีออกจากกล่อง swirled สถานอุระชิม่าทาโร่ แล้วลอยไปในลมอ่อนโยนฟิชเชอร์มองลงที่มือของเขา พวกเขาได้ gnarled และลึก veined เขาเปิดในความเสียใจเดินกลับไปหมู่บ้าน ขั้นตอนของเขาได้ช้า และยุติการทำงาน ชายหนุ่มที่ผ่านมาสังเกตเห็นเป็นชายผมยาวสีขาวและเคราทำเขา unsteady ฝั่ง อุระชิม่าทาโร่ที่ได้ติดตามความสุขมากกว่าเชื่อฟังเพื่อให้เขาได้สูญเสียป้องกันผลกระทบของเวลา ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นานนานมาแล้วในหมู่บ้านเล็ก ๆ ใกล้ทะเลในภาคใต้ของประเทศญี่ปุ่นที่อาศัยอยู่ชาวประมงหนุ่มที่ชื่อ Urashima เผือก แม้ว่าเขาจะเป็นชาวประมงที่ดีเขาเป็นที่รู้จักมากที่สุดสำหรับชนิดของหัวใจ. วันหนึ่งในขณะที่เขากลับบ้านจากที่ทำงานของเขาเขาสังเกตเห็นกลุ่มเด็ก boistrous ขณะที่เขาเข้ามาใกล้เขาเห็นว่าพวกเขาถูกทรมานเต่าขนาดเล็ก. หัวใจ Urashima เผือกของออกไปเต่า. "เด็กที่เป็นเช่นเต่าดี ทำไมไม่ช่วยให้มันกลับเข้ามาในทะเล? " เด็กเพียงหัวเราะและยังคงโผล่ที่เต่าไม่ดี. "ถ้าคุณจะให้ฉันเต่า, ฉันจะให้รายได้จากการจับของฉันวันนี้" Urashima เผือก. กล่าวว่าเด็ก มองที่จับขนาดใหญ่ของปลาและตัดสินใจที่จะขายเต่า. ฟิชเชอร์ kindhearted พูดเบาเต่า "คุณเพื่อนของฉันจะมีชีวิตที่ยาวและเต็มไปในทะเลที่สวยงาม." และเขาเต่าตั้งเป็นคลื่น. บางวันต่อมา Urashima เผือกไปตามปกติทะเลไปตกปลา สายของเขายังคงแขวนอยู่ในน้ำและความคิดของเขาตามเต่าลึกลงไปในทะเล. "Urashima เผือกซาน, Urashima เผือกซาน." เสียงแปลก ๆ ลอยขึ้นผ่านน้ำและรบกวนความคิดของเขา. เมื่อเขาหันไปสนใจ โลกรอบ ๆ ตัวเขาเขาเห็นเต่าขนาดใหญ่และเก่าแก่ที่ด้านข้างของเขา. "Urashimna เผือกซาน, ฉันกำลังหนึ่งที่คุณบันทึกไว้จากเด็ก" เต่ากล่าวว่า "ในขณะที่การชำระหนี้สำหรับความมีน้ำใจของคุณฉันอยู่ที่นี่จะนำคุณเข้าสู่สถานะของพระมหากษัตริย์ที่มีชีวิตใต้ทะเล. ผมจะพาท่านไปบนหลังของฉันและถึงแม้ว่าเราจะต้องเดินทางไกลเราเร็ว ๆ นี้จะเสร็จสิ้นการเดินทางของเรา." Urashima เผือก เหลือสายการประมงของเขาที่อยู่เบื้องหลังที่จะเลื่อนลงไปในน้ำทะเลสีเขียว เขาคร่อมกระดองเต่าและคว้าด้านหน้าของครีบด้านหน้าที่แข็งแกร่ง ไม่ช้าเขาก็ตัดสินกว่าที่เขาพบว่าตัวเองร่อนลงลงอย่างไม่มีที่สิ้นสุดลง. ในฐานะที่เป็นแสงจากท้องฟ้าสีจางและหายไป, ไฟใหม่ glimmered ข้างหน้า เต่าว่ายน้ำโดยตรงกับแสง. ที่สุดท้ายที่พวกเขามาถึงเปิดในผนังของปะการังรักษาโดยนากที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อเต่า. เมื่อในด้านอื่น ๆ เต่ากล่าวว่า "คุณสามารถเดินได้อย่างปลอดภัยที่นี่." ฟิชเชอร์ ลงจากหลังม้าและท่ามกลางความประหลาดใจของเขาเขาพบว่าเขาสามารถเดินได้อย่างอิสระในโลกใต้น้ำนี้มีมนต์ขลัง. เต่าแนะนำเขาลงลู่ทางอร่ามเรียงรายไปด้วยหญ้าทะเลโบก เบื้องหลังหญ้าอาคารอยากรู้อยากเห็นของสีเหลืองอ่อน, สีชมพู, สีฟ้า, สีเขียว, สีม่วงและหันกลับมาของพวกเขาผ่านไป ม้าทะเลโลมาแมงกะพรุนและปูผสมอยู่ในความสงบและความสามัคคี ทั้งหมดให้กราบไหว้ Urashima เผือก. ตารางขนาดใหญ่กว้างกว่าทั้งของหมู่บ้านชาวประมงที่นำไปสู่การกวาดบันไดที่พานักท่องเที่ยวไปที่ประตูพระราชวังอันงดงาม คนรับใช้ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และโค้งคำนับต่ำเป็นเต่านำแขกของเขาเข้ามาในราชบัลลังก์ห้องพัก. เต่าและชาวประมงคุกเข่าและก้มพระพักตร์กษัตริย์มั่งคั่งเสื้อคลุม. "นี่ฟิชเชอร์ที่ช่วยคุณได้อย่างไร" ถามกษัตริย์. เต่ายกศีรษะของเขาและตอบว่า "ใช่, พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว." "มาฟิชเชอร์" กษัตริย์ตรัส "เราได้เตรียมความบันเทิงที่ดีสำหรับคุณ." Urashima เผือกยกดวงตาของเขา. กษัตริย์ก็ทรงหันไปทางขวาของเขาและกล่าวว่า "ลูกสาวของฉัน." เจ้าหญิงสาวสวยเพิ่มขึ้นจากบัลลังก์ด้านล่างและด้านขวาของพระมหากษัตริย์ ชุดกิโมโนของเธอมากผสมสีของบรรดาปลาในแนวปะการัง แขนของเธอถึงเสื่อทาทามิ ผมยาวของเธอเช่นผ้าไหมสีดำปราบดาภิเษกโดยพระราชผ้าโพกศีรษะ เธอก้มขณะที่เธอหันไป Urashima เผือก เขาในทางกลับลดลงไปที่หัวเข่าของเขาและกดหน้าผากของเขาที่จะเสื่อทาทามิ. "ลูกสาวของฉันจะเป็นคำแนะนำของคุณ" ยังคงกษัตริย์. เจ้าหญิงกล่าวว่า "ฟิชเชอร์ผู้ช่วยของเต่าฉลาดทำตามฉัน." Urashima เผือกเพิ่มขึ้น และตามเจ้าหญิง พวกเขาช่วยกันเข้าเยี่ยมชมสัตว์ทะเลทั้งบรรดาชาวประมงรู้จากที่บ้านและคนอื่น ๆ ที่ยอดเยี่ยมมากกว่าที่เขาเคยคิด. ร่วมกันเจ้าหญิงและชาวประมง banqueted ในอาหารที่นำมาจากเซเว่นซีและปรุงโดยเชฟที่ดีที่สุด พวกเขาช่วยกันอ่านจากม้วนเก่า. ทุกวันกุ้งและปูเล่นบิวะและขิม ปลาหมึกเล่นกลองไทโกะ ปลาโลมาปลาวาฬและปลาหมึกเต้นในขณะที่ปลาทูน่าพัดเจ้าหญิงและแขกของเธอ สถานที่ท่องเที่ยว, เสียงและรสนิยมอยู่ไกลเกินใด ๆ ฟิชเชอร์เคยมีประสบการณ์ในชีวิตของเขาเหนือเกลียวคลื่น. เขาสูญเสียการติดตามของเวลาในขณะที่เขาได้ฟังเพลงแปลก ๆ กินอาหารพระราชทานและอ่านเรื่องราวของคนเก่าจากทะเลวันหนึ่งเขาเริ่มที่จะคิดถึงบ้านของเขา แม้ว่าเขาจะพยายามที่จะทำให้วิญญาณของเขามีความสุข, เจ้าหญิงเดาความคิดของเขา. วันรุ่งขึ้นเมื่อ Urashima เผือกตอบหมายเรียกของเธอที่เขาเห็นเพื่อนเก่าของเขาเต่ากับเจ้าหญิง "มันได้รับความสุขของเราที่จะแบ่งปันชีวิตของเรากับคุณที่นี่ใต้ทะเลที่จะแสดงความขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของคุณเพื่อเต่า" เธอกล่าว "ตอนนี้เราเข้าใจว่าคุณต้องการที่จะกลับไปที่บ้านของคุณเอง." "ใต้ฝ่าพระบาทคุณได้รับชนิดเพื่อให้ฉัน. ฉันไม่ต้องการให้ปรากฏเนรคุณ แต่ในภูมิปัญญาของคุณคุณจะเดาได้อย่างถูกต้อง." "เรารู้ว่า หัวใจชนิดของคุณ. เราเข้าใจความกตัญญูของคุณ. ตอนนี้เราได้เรียกเต่าที่จะนำคุณกลับไปที่บ้านของคุณด้านบนคลื่น. เรามีของที่ระลึกสำหรับคุณ. มันจะทำให้คุณมีความสุข. " เจ้าหญิงยื่นออกกล่องสีดำเคลือบเงาสวยงาม ทำและตกแต่งด้วยศิลปะที่มีค่าที่สุดของทะเล มันถูกผูกด้วยริบบิ้นสีแดงที่สง่างาม "ตราบใดที่คุณเป็นเจ้าของหน้าอกนี้และปล่อยให้มันปิดความสุขจะเป็นของคุณ." Urashima เผือกได้รับหน้าอกในมือทั้งสองข้างและก้มต่ำ "ฉันจะป้องกันมันก็เป็นความทรงจำของความเมตตาของคุณ" เขากล่าว. กับที่เขาติดด้านหลังของเต่าและเริ่มเดินทางกลับไปที่บ้านของเขาเหนือเกลียวคลื่น ในสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลาที่ไม่ทั้งหมดที่ชาวประมงพบว่าตัวเองยืนอยู่บนชายหาดเดียวกันที่เขาได้ช่วยชีวิตเต่า เต่าก็ก้มศีรษะลงและลดลงอีกครั้งลงไปในทะเล. Urashima เผือกรีบไปยังหมู่บ้านที่อยากจะร่วมผจญภัยของเขากับครอบครัวของเขา แต่การที่จะประหลาดใจของเขาทั้งหมดถูกเปลี่ยน ค้นหาในขณะที่เขาอาจจะเขาไม่สามารถหาที่บ้านของเขา เมื่อเขาถามหลังจากที่ครอบครัวของเขาเพียงคนที่เก่าแก่ที่สุดของหมู่บ้านรู้ของพวกเขาและพวกเขารู้เรื่องเก่าเพียงหนึ่งเดียวของชาวประมงและพ่อแม่ของเขา. Urashima เผือกความคิดที่จะสร้างตัวเองเป็นกระท่อมเล็ก ๆ นอกหมู่บ้านและเริ่มต้นอีกครั้งเพื่อให้ปลา เขามีไม่มีใครที่จะแบ่งปันแผนการของเขาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและหัวใจของเขา. ในเช้าวันหนึ่งที่เขาเอาหน้าอกไปที่ขอบของทะเลและคิดว่าอีกครั้งของเจ้าหญิงที่สวยงามและโลกที่มีเสน่ห์ของเธอ บางทีเขาคิดว่าเธอได้ทิ้งฉันมีความสุขบางอย่างภายในกล่อง ไม่สนใจคำเตือนของเธอเขาเปิดฝา Tendril ของควันหนีออกมาจากกล่องหมุนวนรอบ Urashima เผือกและลอยไปในสายลมอ่อนโยน. ฟิชเชอร์มองลงไปที่มือของเขา พวกเขาถูกตะปุ่มตะป่ำและเส้นเลือดลึก ขณะที่เขาหันในความเศร้าโศกที่จะเดินกลับไปที่หมู่บ้านขั้นตอนของเขาได้ช้าและลังเล. เด็กหนุ่มผ่านสังเกตเห็นชายชราที่มีผมยาวสีขาวและเคราการทำทางของเขาสั่นคลอนตามชายฝั่ง มันเป็น Urashima เผือกที่ได้ไล่ตามความสุขมากกว่าการเชื่อฟังคำสั่งเพื่อให้เขาได้สูญเสียการป้องกันจากผลกระทบของเวลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นานมาแล้ว มีหมู่บ้านเล็กๆ ใกล้ทะเล ทางตอนใต้ของญี่ปุ่น อยู่ หนุ่มชาวประมงชื่อระชิม่าทาโร่ ถึงแม้ว่าเขาเป็นชาวประมงก็ได้ เขารู้จักมากที่สุดสำหรับจิตใจของเขา . . . . . .

วันนึง เขากลับมาจากทำงานเขาสังเกตเห็นกลุ่มเด็ก boistrous . เมื่อเขาเข้ามาใกล้ เขาเห็นพวกมันกำลังทรมานเต่าเล็ก

ระชิม่าทาโร่ หัวใจ ไปเต่า เด็ก

"ที่เป็นเช่นเต่าก็ได้ ทำไมไม่ช่วยมันกลับลงสู่ทะเล "

เด็กแค่หัวเราะและยังคงทิ่มแทงจนเต่า

" ถ้าคุณจะเอาเต่า ผมจะให้เงินคุณจากจับของฉันวันนี้ " ระชิม่าทาโร่

เด็กมองจับขนาดใหญ่ของปลา และตัดสินใจขายเต่า

. ใจดี ฟิชเชอร์ พูดเบาๆกับเต่า " คุณ , เพื่อนของฉันจะมีชีวิตที่ยาวนานในทะเลที่สวยงาม . " และเขาตั้งเต่าเป็นคลื่น

หลายวันต่อมา ระชิม่าทาโร่ไปตามปกติกับทะเลปลา เส้นของเขาแขวนอยู่ในน้ำ และจิตใจของเขาตามเต่า ลึกลงไปในทะเล

" ระชิม่าทาโร่ซัง ระชิม่าทาโร่ซัง " เสียงแปลกๆลอยผ่านน้ำ

รบกวนความคิดของเขาเมื่อเขาหันมาสนใจกับโลกรอบๆตัวเขา เขาเห็นเต่าขนาดใหญ่และเก่าแก่ ที่ด้านข้างของเขา

" urashimna ทาโร่ซัง ข้าคือคนที่เจ้าช่วยชีวิตจากเด็ก " เต่ากล่าวว่า " . เป็นการตอบแทนน้ำใจ ผมมาที่นี่เพื่อนำคุณเข้าสู่สถานะของกษัตริย์ที่อยู่ภายใต้ทะเล ผมจะแบกคุณขึ้นหลังฉัน และแม้ว่าเราจะต้องเดินทางไกล อีกไม่นานเราก็จะเสร็จสมบูรณ์ "

การเดินทางของเราระชิม่าทาโร่ทิ้งสายเบ็ดหลังของเขาเลื่อนลงไปในทะเลสีเขียว เขาขึ้นคร่อมเปลือกของเต่าและจับด้านหน้าของครีบด้านหน้าแข็งแรง ไม่เร็วเขาตัดสินว่าเขาพบตัวเองร่อนลง , ลงไม่สิ้นสุดลง

เป็นแสงจากท้องฟ้าสลัวและหายตัวไป ใหม่ไฟเรืองแสงน่ะสิ เต่าว่ายน้ำตรงไปยังแสงสว่าง

ในที่สุดก็มาเปิดในผนังของปะการัง ซึ่งปลาที่ยืนกันเต่า

เมื่ออีกด้านหนึ่ง เต่ากล่าวว่า " คุณสามารถเดินได้อย่างปลอดภัย ที่นี่

ปลาลงจากหลังม้า และความประหลาดใจของเขา เขาพบว่าเขาสามารถเดินได้อย่างอิสระในโลกใต้น้ำนี้ . .

เต่าแนะนำเขาลงมาอร่ามลู่ทางเรียงรายกับโบกหญ้าทะเล หลังต้นหญ้าอาคารสงสีเหลืองอ่อน , สีชมพู , สีฟ้า , สีเขียว , สีม่วงและหันหน้าไปยังปลอดคน . ทะเลม้า , ปลาโลมา , แมงกะพรุน , ปูปนอยู่ในความสงบและความสามัคคี ทั้งหมดให้นมัสการระชิม่าทาโร่

สี่เหลี่ยมจัตุรัสกว้างใหญ่ กว้างกว่าทั้งของชาวประมงหมู่บ้าน ทำให้กวาดบันไดที่พานักท่องเที่ยวไปยังประตูของพระราชวังที่สง่างามมากข้าราชการยืนอยู่ข้างๆและโค้งเป็นเต่าพาแขกเข้าไปในห้องบัลลังก์

เต่าและปลา และก้มหัวคุกเข่าก่อนมั่งคั่ง robed กษัตริย์

" นี่เป็นฟิชเชอร์ที่ช่วยชีวิตคุณ ? ถามพระราชา

เต่ายกศีรษะและตอบว่า " ใช่ค่ะ "

" มา ฟิชเชอร์กล่าวว่า " กษัตริย์ " เราได้เตรียมความบันเทิงที่ดีสำหรับคุณ "

ระชิม่าทาโร่ยกตา

พระราชาหันไปขวาของเขาและกล่าวว่า " ลูกสาวของฉัน "

สาวสวยเจ้าหญิงกุหลาบจากบัลลังก์ ด้านล่าง และด้านขวาของกษัตริย์ กิโมโนมากมายของเธอผสมสี ของปลาในแนวปะการัง แขนของเธอถึงเสื่อตาตามิ ผมยาวของเธอเหมือนผ้าไหมสีดำปราบดาภิเษกโดยประดับราช เธอคำนับเธอหันไประชิม่าทาโร่ เขา จะลดลงถึงหัวเข่าของเขาและกดหน้าผากให้ทาทามิ

" ลูกสาวของฉันจะเป็นไกด์ของคุณ ต่อกษัตริย์

เจ้าหญิงบอกว่า " ฟิชเชอร์ ผู้ช่วยของเต่า ปัญญา ตามฉันมา "

ระชิม่าทาโร่ โรส และ ตาม เจ้าหญิง ด้วยกันพวกเขาเยี่ยมชมสัตว์ทะเล ทั้งบรรดาชาวประมงรู้จากที่บ้านและอื่น ๆที่ยอดเยี่ยมมากขึ้นกว่าที่เขาเคยคิดไว้

กัน และเจ้าหญิง ฟิชเชอร์ banqueted บนอาหารนำมาจากทะเลทั้งเจ็ดและเตรียมโดยพ่อครัวที่ดีที่สุด ร่วมกันที่พวกเขาอ่านจากคัมภีร์เก่า

ทุกๆวัน กุ้งมังกรและปูเล่นบีวาและตลอดไป . ปลาหมึกเล่นไทโกะกลอง ปลาโลมา ปลาวาฬ และปลาหมึกเต้นในขณะที่ปลาทูน่าพัดเจ้าหญิงแขก สถานที่ท่องเที่ยว , เสียงและรสชาติอยู่ไกลเกินใด ๆค้นหา เคยมีประสบการณ์ในชีวิตเหนือคลื่น

เขาสูญเสียการติดตามของเวลาที่เขาฟังเพลงแปลก กินรอยัล พิถีพิถัน และอ่านนิทานเก่า ๆจากทะเล

วันนึงเขาเริ่มคิดถึงเขากลับบ้าน แม้ว่าเขาพยายามให้จิตใจของเขามีความสุข เจ้าหญิงเดาความคิดของเขา

วันถัดไปเมื่อระชิม่าทาโร่ตอบ เรียกเธอเขาเห็นเพื่อนเก่าของเขาเต่ากับเจ้าหญิง " . มันได้รับความสุขของเราที่จะแบ่งปันชีวิตของเรากับคุณที่นี่อยู่ใต้ทะเล เพื่อแสดงความขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณเต่า , " เธอกล่าว ตอนนี้เราเข้าใจว่าคุณต้องการที่จะกลับไปที่บ้านของคุณเอง "

" องค์ชาย ท่านก็เมตตา ฉันไม่ต้องการให้ปรากฏเนรคุณ แต่ปัญญาของคุณ คุณมี "

เดาได้อย่างถูกต้อง" เรารู้ว่าหัวใจของคุณกรุณา เราเข้าใจในความดีของคุณ ตอนนี้เราต้องเรียกเต่าที่จะพาคุณกลับไปที่บ้านของคุณเหนือคลื่น เรามีของขวัญสำหรับท่าน จะนำความสุขมาให้เธอ "

เจ้าหญิงยื่นเคลือบสีดำ กล่องที่ทำอย่างสวยงามและตกแต่งด้วยศิลปะอันล้ำค่าของทะเล มันถูกผูกไว้ด้วยริบบิ้นสีแดงที่สง่างาม " ตราบเท่าที่คุณเป็นเจ้าของหน้าอกนี้และปล่อยให้มันถูกปิดความสุขจะเป็นของคุณ "

ระชิม่าทาโร่ได้รับหน้าอกทั้งสองข้าง และโค้ง " ผมจะรักษามันมักจะเป็นระลึกถึงความเมตตาของคุณ " เขากล่าว .

ด้วยความที่เขาติดด้านหลังของเต่าและเริ่มการเดินทางกลับถึงบ้านเหนือคลื่น ในสิ่งที่ดูเหมือนจะไม่มีเวลาเลย ชาวประมงพบตัวเองยืนอยู่บนหาดเดียวกันที่เขาได้ช่วยชีวิตเต่าเต่าโค้งคำนับและลื่นอีกครั้งในทะเล

ระชิม่าทาโร่รีบหมู่บ้านกังวลที่จะแบ่งปันการผจญภัยของเขากับครอบครัวของเขา แต่เพื่อความประหลาดใจของเขา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ค้นหาอาจจะ เขาไม่อาจหาบ้าน เมื่อเขาถามหลังจากที่ครอบครัวของเขาเท่านั้น คนโตผู้ชายของหมู่บ้าน รู้จักพวกเขา และพวกเขารู้เพียงราวเก่าๆของฟิชเชอร์และพ่อแม่ของเขา

ระชิม่าทาโร่คิดสร้างเองขนาดเล็กกระท่อมเพียงนอกหมู่บ้าน และเริ่มต้นอีกครั้งกับปลา เขาไม่มีใครให้แบ่งปันแผนการของเขา และความเศร้าเต็มหัวใจของเขา

เช้าตรู่วันหนึ่ง เขาเอาหีบไปที่ขอบของทะเลและคิดอีกครั้งของเจ้าหญิงที่สวยงามและโลกของเธอมีเสน่ห์ บางที เขาอาจจะคิดว่า เธอมีซ้ายฉันมีความสุขภายในกล่อง ไม่สนใจคำเตือนของเธอเขาเปิดฝา เป็นแขนงหลอดลมควันออกมาจากกล่อง , swirled รอบระชิม่าทาโร่ และลอยไปตามลมเบาๆ

ปลาก้มลงมองมือของเขา มันเป็นปุ่มปม และดูด veined . ขณะที่เขาหันในความทุกข์ ให้เดินกลับหมู่บ้าน ขั้นตอนของเขาช้าๆ และหยุด

ชายหนุ่มเดินผ่านไปสังเกตเห็น ชายชราผมขาวและเครายาวทำทางไม่มั่นคงของเขาอยู่บนฝั่ง มันคือระชิม่าทาโร่ที่ติดตามความสุขมากกว่าการเชื่อฟังเขาได้สูญเสียการป้องกันผลของเวลา

.