Here the assumption is that the chi

Here the assumption is that the child obeys in order to avoid feeling guilty. kohlberg said this assumption underlines the concept of conscience in psychoanalysis and in learning theory. He concluded that even though studies of children through projective techniques show a sudden upsurge in such guilt feelings in the years prior to puberty, projective techniques have not been able to predict consistently whether children really will resist temptation. Hence his own theory is not founded on charting the emotion of guilty over the years of childhood and youth. Instead ,his work centered on a third approach , that of tracing the bases of the child’s judgments of moral issues.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่นี่ข้อสมมติฐานคือ ให้เด็กปฏิบัติตามเพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกผิด kohlberg กล่าวนี้ขีดเส้นใต้แนวคิดของสามัญสำนึก ใน psychoanalysis และทฤษฎีการเรียนรู้ เขาสรุปว่า แม้ว่าการศึกษาของเด็กผ่านเทคนิค projective แสดงทวีฉับพลันในความรู้สึกผิดดังกล่าวในปีก่อนวัยแรกรุ่น เทคนิค projective ไม่ได้สามารถที่จะทำนายอย่างสม่ำเสมอว่า เด็กจริง ๆ จะต่อต้านการทดลอง ดังนั้น ทฤษฎีของเขาเองจะไม่ก่อตั้งขึ้นในอารมณ์ของความผิดของเด็กและเยาวชนปีการสร้างแผนภูมิ แทน งานของเขาแปลกในสามวิธี ที่ติดตามฐานของของเด็กตัดสินปัญหาจริยธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานที่นี่คือการที่เด็กเชื่อฟังในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกผิด โคลเบิร์กกล่าวว่าสมมติฐานนี้ขีดเส้นใต้แนวคิดของจิตสำนึกในจิตและในทางทฤษฎีการเรียนรู้ เขาสรุปว่าแม้การศึกษาของเด็กที่ผ่านเทคนิค projective แสดงขึ้นอย่างฉับพลันในความรู้สึกของความผิดดังกล่าวในปีที่ผ่านมาก่อนที่จะเข้าสู่วัยเจริญพันธุ์เทคนิค projective ยังไม่ได้สามารถที่จะคาดการณ์อย่างต่อเนื่องไม่ว่าจะเป็นเด็กจริงๆจะต่อต้านการทดลอง ดังนั้นทฤษฎีของตัวเองไม่ได้ตั้งอยู่บนพื้นฐานของแผนภูมิอารมณ์ความรู้สึกว่ามีความผิดในช่วงปีที่ผ่านมาในวัยเด็กและเยาวชน แต่การทำงานของเขามีศูนย์กลางอยู่ที่วิธีการที่สามของการติดตามฐานการตัดสินใจของเด็กในประเด็นทางศีลธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตรงนี้สันนิษฐานว่าเด็กทำตามเพื่อหลีกเลี่ยงการรู้สึกผิด โคลเบิร์กกล่าวว่าสมมติฐานนี้ขีดเส้นใต้แนวคิดของจิตสำนึกในจิตวิเคราะห์และทฤษฎีการเรียนรู้ เขาสรุปได้ว่า ถึงแม้ว่าการศึกษาของเด็กผ่านเทคนิคการฉายภาพแสดงขึ้นในฉับพลันความรู้สึกผิด ความรู้สึกในปีก่อนวัยเจริญพันธุ์เทคนิคการฉายภาพไม่สามารถที่จะทำนายอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าเด็กจะต่อต้านสิ่งล่อใจ ดังนั้นทฤษฎีของเขาเองไม่ได้เป็นก่อตั้งบนแผนภูมิอารมณ์รู้สึกผิดมากกว่าปีของเด็กและเยาวชน แทน งานของเขาเป็นศูนย์กลางในวิธีที่สาม ที่ติดตามฐานของลูกตัดสินปัญหาทางศีลธรรม