As you read this poem, your first h

As you read this poem, your first hint that the poet is speaking metaphorically is the word "happy" applied to the flower. Flowers are not literally happy or unhappy. They have no feelings, just as they do not "play" (any more than they go about serious business). These metaphors are each built on an implied "as if": It is "as if" the flower had been happily and innocently at play when it was attacked by the frost. It is "as if" the killer frost were an executioner who "beheads" the condemned victim.

The metaphors in this poem make you think of both frost and flowers as if they were human beings, acting out a grim minidrama that stirs your sympathies and raises troubling questions in your mind. (This kind of metaphor, which treats nonhuman objects as if they were human, is an example of personification.)

* First, metaphor has the power to call up impressive visual images. You see with your mind's eye the flower at play, the murderous frost beheading it, the "blonde" assassin passing on nonchalantly. You see (or imagine) the sun proceeding on its course as if nothing significant occurred. Metaphor is one of the poet's chief means of living up to the ideal that "a poem does not talk about ideas; it enacts them" John Ciardi).

* Second, metaphor has the power to stir feelings. You are likely to shudder at the quick devastation of the helpless, hapless flower. You should feel at least a twinge of alarm at seeing it destroyed. The ability of metaphor to engage our emotions makes for a key difference between poetic language on one hand and scientific language or other kinds of emotionally neutral language on the other.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่คุณอ่านบทกวีนี้ คำใบ้แรกที่กวีพูดเปรียบเทียบมีคำว่า "ความสุข" กับดอกไม้ ดอกไม้ไม่มีความสุข หรือความสุขอย่างแท้จริง พวกเขามีความรู้สึกไม่มี เช่นเดียวกับที่พวกเขาไม่ "เล่น" (เพิ่มเติมใด ๆ กว่าจะไปเกี่ยวกับธุรกิจอย่างจริงจัง) คำอุปมาอุปมัยเหล่านี้แต่ละคนสร้างขึ้นโดยมีนัย "ว่า": จะ "ว่า" ดอกไม้ได้อย่างมีความสุข และ innocently ที่เล่นเมื่อมันถูกโจมตี ด้วยน้ำค้างแข็ง เป็น "ว่า" น้ำค้างแข็งนักฆ่า เพชฌฆาตที่ "beheads" เหยื่อประณามคำเปรียบเปรยในบทกวีนี้ทำให้คุณคิดว่า แข็งและดอกไม้ก็ได้ของมนุษย์ การแสดงออก minidrama กลัวที่ขยับ sympathies ของคุณ และเพิ่มปัญหาคำถามในใจของคุณ (อุปมา ซึ่งถือว่าวัตถุ nonhuman ประหนึ่งมนุษย์ ชนิดนี้เป็นตัวอย่างของบุคลาธิษฐาน)* ก่อน อุปมามีอำนาจในการเรียกใช้ภาพประทับใจ คุณเห็น ด้วยตาของใจดอกไม้ที่เล่น ฟรอสต์ murderous ที่ beheading ฆาตกร "บลอนด์" ที่ท่านลงอย่างเมินเฉย คุณดู (หรือคิด) อาทิตย์ดำเนินการของหลักสูตรว่าอะไรสำคัญที่เกิดขึ้น อุปมาเป็นหนึ่งของกวีหมายถึงประธานของชีวิตขึ้นไปเหมาะที่ "บทกวีไม่พูดคุยเกี่ยวกับความคิด มัน enacts ได้"จอห์น Ciardi)* สอง อุปมามีอำนาจที่จะกระตุ้นความรู้สึก คุณจะหวาดหวั่นทำลายล้างอย่างรวดเร็วของดอกไม้ซม ซวย คุณควรรู้สึกน้อย twinge นาฬิกาปลุกที่เห็นถูกทำลาย ความสามารถของอุปมาให้อารมณ์ของเราที่ทำให้สำหรับความแตกต่างที่สำคัญระหว่างภาษาบทกวีบนมือ และภาษาทางวิทยาศาสตร์ หรือชนิดอื่น ๆ ของภาษากลางอารมณ์อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่คุณอ่านบทกวีนี้คำใบ้แรกของคุณที่กวีพูดเปรียบเทียบคือคำว่า "ความสุข" นำไปใช้กับดอกไม้ ดอกไม้ไม่ได้อย่างแท้จริงมีความสุขหรือไม่มีความสุข พวกเขามีความรู้สึกที่ไม่เพียงเท่าที่พวกเขาไม่ได้ "เล่น" (ใด ๆ มากกว่าที่พวกเขาไปเกี่ยวกับธุรกิจอย่างจริงจัง) อุปมาอุปมัยเหล่านี้จะถูกสร้างขึ้นบนโดยนัย "ราวกับว่า" แต่ละ: มันคือ "ราวกับว่า" ดอกไม้ที่ได้รับอย่างมีความสุขและบริสุทธิ์ใจที่เล่นเมื่อมันถูกโจมตีโดยน้ำค้างแข็ง มันคือ "เช่นถ้า" น้ำค้างแข็งฆาตกรเป็นเพชฌฆาตที่ "beheads" เหยื่อเคราะห์ร้าย. คำอุปมาอุปมัยในบทกวีนี้ทำให้คุณคิดว่าของทั้งสองน้ำค้างแข็งและดอกไม้ราวกับว่าพวกเขาเป็นมนุษย์ที่ทำหน้าที่ออก minidrama น่ากลัวที่เร้าความเห็นอกเห็นใจและของคุณ ก่อให้เกิดคำถามหนักใจในใจของคุณ (ชนิดของคำอุปมาซึ่งถือว่าวัตถุที่ไม่ใช่มนุษย์ราวกับว่าพวกเขาเป็นมนุษย์เป็นตัวอย่างของตน.) * แรกอุปมามีอำนาจที่จะเรียกภาพที่น่าประทับใจ คุณเห็นด้วยตาใจของคุณดอกไม้ที่เล่นน้ำค้างแข็งฆ่าตัดหัวมัน "สีบลอนด์" Assassin ผ่านเมินเฉย คุณเห็น (หรือจินตนาการ) ดำเนินการต่อดวงอาทิตย์ในหลักสูตรของมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ อุปมาเป็นหนึ่งในวิธีหัวหน้ากวีของที่อยู่อาศัยถึงเหมาะที่ว่า "บทกวีไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับความคิดมัน enacts พวกเขา". จอห์น Ciardi) * สองอุปมามีอำนาจที่จะกวนความรู้สึก คุณมีแนวโน้มที่จะสั่นในการทำลายล้างอย่างรวดเร็วของกำพร้าดอกไม้เคราะห์ร้าย คุณจะรู้สึกอย่างน้อยเจ็บใจของการปลุกที่เห็นมันทำลาย ความสามารถของอุปมาจะมีส่วนร่วมอารมณ์ของเราทำให้ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างภาษากวีบนมือข้างหนึ่งและภาษาทางวิทยาศาสตร์หรือชนิดอื่น ๆ ของภาษาที่เป็นกลางทางอารมณ์ในที่อื่น ๆ