Dictator and assassinationThis was

Dictator and assassination
This was the simple message the Roman commander Julius Caesar sent to the Senate in Rome after a resounding victory in the east against King Pharnaces of Pontus - a message that demonstrated both arrogance as well as great military competence. “I came, I saw, I conquered!” also represented his future as leader of the Roman Republic. Although praised at first for both his military skills and ability to lead, he gradually began to bring fear into the minds of many of those inside as well as outside the Senate. Finally, a plot arose; friends soon became enemies and a brutal death came to a dictator.

MILITARY SUCCESS & REFORMS
Gaius Julius Caesar had returned to Rome in triumph, hailed as a hero. During his time as a Roman general, he claimed to have killed almost two million people in fifty decisive battles. Although loved by the citizens of Rome, he caused, in many ways, worry among those in the Roman Senate - especially the old elite, the Optimates. The man who was soon to be hailed as dictator for life (dictator perpetuo) transferred his skill as a military commander into the ability to lead the Republic. Seeing the need and demonstrating that he truly loved the people of Rome, he decreed a number of significant and necessary reforms - reforms that further endeared him to the Roman citizenry. Always loyal to his army, one of his first endeavors was to offer land to seasoned veterans. Next, he gave grain to the urban poor and planned to move these same poor to the newly acquired colonies in Anatolia, Greece and North Africa. He limited the terms of the provincial governors while increasing the size of the Senate. He created a new calendar (still in use today), and provided both gladiatorial games and banquets as entertainment. The city of Rome had suffered violence and corruption, and was plagued by high unemployment. Caesar not only provided jobs through public work projects but also cleaned up the dangerous city streets. He even built a public library.
While these reforms made him popular among the commoners, they brought panic to many of his enemies and even some of his friends. To these men their beloved republic no longer existed, especially after Caesar was named dictator for life in February 44 BCE - a completely unconstitutional act. They believed they no longer had a voice as Rome was quickly coming under the control of a would-be tyrant. Caesar’s extreme arrogance and vanity (he was very self-conscious about his balding head, for example) offended many in the Senate. This arrogance was most evident upon his victorious return to the city after the defeat of fellow Roman commander Pompey (also a member of the First Triumvirate) in Spain. Adorned in triumphant garments and a laurel crown - something many people saw as unnecessary - Caesar rode into the city. Wars in the east had been against foreigners, but his victory in Spain saw the deaths of what many considered as their own sons and daughters. One tribune Pontus Aquila even refused to rise as Caesar passed - something that angered the conquering hero.
CAESAR'S HONOURS & PERCEIVED ARROGANCE
Despite the feelings of some, numerous honors were given him: he was awarded the titles of liberator and imperator; his birthday was made a public holiday; his birth month, Quinctilus, was renamed in his honor – Julius (July); and lastly, he was named both the father of his country as well as a consul for ten years. In all processions an ivory statue of Caesar was to be carried alongside the statues of the Roman gods - and all this was done without objection from Caesar. This arrogance became increasingly more evident as time passed: he sat attired in the purple regalia of the ancient Roman kings on a specially built golden chair while attending the Senate, often refusing to rise out of respect to any member who approached him. Further, he constructed a private palace on Quirinal Hill. Even those who knew him best came to believe he was losing his judgment - something his friends said was due to being overworked, tired, and troubled by his epilepsy.
Although those around him suffered through his arrogance, others believed the conquering hero was becoming more of a divine figure than a ruler which was in stark contrast to many traditional Roman beliefs. It is to be rembebred that the concept of an imperial cult was, as yet, several years in the future. Among friends, as well as enemies, there was a growing sense of animosity, questioning why the Senate allowed what appeared to them as blasphemy. Did Caesar actually believe he deserved this praise? To many he appeared to be more of a king than a ruler, someone no longer answerable to both the people of Rome and the Senate.
This heightened sense of self-worth was best seen during the annual February festival of Lupercalia. The Roman commander and always loyal Mark Antony attempted to place a diadem --- a wreathed laurel --- on Caesar’s head while the “king,” adorned in the usual purple robe, was seated in the Forum on his gold throne, but Caesar pushed it away, refusing the gesture, stating that only Jupiter was the king of the Romans. Unfortunately, not everyone considered him to be sincere in his refusal. Many even believed he staged the entire event. Whether or not Caesar actually considered himself king, he always denied the title if called by it. The Roman orator and author Cicero --- an individual who had supported Pompey and known for his dislike for Caesar --- said that this was the beginning of the end for Rome.

A CONSPIRACY RISES
The time had come to save the Republic from this would-be king, and thereby a conspiracy was borne. However, a plot not to just overthrow but to kill Caesar was a dangerous mission. Who would dare plan to kill the dictator for life of the Roman Republic, knowing if they failed, they would be branded as traitors? Of course, there were the usual, old enemies of Caesar - friends and supporters of Pompey who sought both high office and profit. Next, there were those who many believed were friends of Caesar, people who, while being rewarded for their loyalty, disliked many of his policies, especially his hesitance to overthrow the old, conservative Optimates. Further, they disapproved of his peace-making attempts with Pompey's supporters. And lastly, there were the idealists - those who respected the Republic and its ancient traditions. Individually, their reasons varied, but together, they believed the salvation of the Republic depended on the death of Caesar.
THE RINGLEADERS
The four leading men of the conspiracy were an unusual mix of both friends and enemies. The first two men believed they had not been rewarded substantially enough for their service to Caesar: Gaius Trebonius served as a praetor and consul and had fought with Caesar in Spain; Decimus Junius Brutus Albinus was governor of Gaul and had been victorious against the Gauls. The next two conspirators were obviously not friends of Caesar: Gaius Cassius Linginus who had served with both Crassus and Pompey as a naval commander and who some believe conceived the plot (Caesar certainly did not trust him), and lastly, the greedy and arrogant Marcus Junius Brutus who had also served under Pompey and who was the brother-in-law of Cassius.
Brutus was the son of Caesar’s mistress Servilia (some mistakenly believed he was Caesar’s son) and married to the Roman orator Cato’s daughter Portia. Marcus Porcius Cato (or Cato the Younger), a strong supporter of Pompey and outspoken critic of Caesar, had committed suicide in 46 BCE while in North Africa. He had refused to surrender to Caesar after the commander’s victory at Thapus. After Cato’s death, both Cicero and Brutus wrote eulogies in praise of the fallen Roman. To Cicero Cato was the height of Roman virtue, a statement that angered Caesar. Despite all of this, Caesar believed in Brutus, forgave him, and supported him for a position as a praetor, which was a stepping stone to a consulship. There were other conspirators of course: Publius Servilius Casca, a tribune, who would strike the first blow against Caesar; Gaius Servilius Casca (his brother) who supposedly struck the final blow in the dictator’s ribs; and lastly, Lucius Tillus Cimber, governor of Bithynia, who signaled the start of the attack. To these men power had to be, at any cost, wrested from Caesar and returned to the Roman Senate.
THE PLAN
Brutus believed there was considerable support for Caesar’s assassination. These men met together secretly, in small groups to avoid detection. Luckily for the conspirators, Caesar had dismissed his Spanish bodyguard in October of 45 BCE, believing no one would dare attack him. The conspirators realized the attack had to be soon and swift as Caesar was making plans to lead his army on a three-year campaign against the Parthians, leaving on March 18. But where and when should they strike? Should they attack as Caesar rode on the highway the Appian Way or in a public place; could they attack while he was walking home on the Via Sacra (the Sacred Way); could they attack while he attended a gladiatorial games? After considerable debate, the final decision was to strike during a session of the Senate at the Theater of Pompey (the regular Roman Senate was being repaired) on March 15, 44 BCE, the Ides of March. The attackers had chosen their weapon of choice wisely - a double-edged dagger or pugio of about eight inches long instead of a sword. Daggers were better for close contact and could be hidden under their togas.
THE ATTACK
If one believes in omens, there were a number of reasons for Caesar not to attend the Senate meeting that day. First, Caesar’s horses that were grazing on the banks of the Rubicon were seen to weep. Next, a bird flew into the Theater of Pompey with a sprig of laurel but was quickly devoured by a larger bird. Caesar’s wife, Calpurnia had a dream of him bleeding to death in her arms. And lastl

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เผด็จการและลอบสังหารนี้เป็นเรื่องข้อความผู้บัญชาการโรมันจูเลียส่งไปวุฒิสภาในโรมหลังจากชัยชนะที่สะท้อนกลับในทิศตะวันออกกับพระ Pharnaces ของ Pontus - ข้อความที่แสดงให้เห็นว่าทั้งหยิ่งตลอดจนความสามารถทางทหารที่ดี "ฉันมา เห็น ผมแปลก! " ยัง แสดงในอนาคตของเขาเป็นผู้นำของสาธารณรัฐโรมัน แม้ว่าจะได้รับการยกย่องในตอนแรกเขาทหารทักษะและความสามารถในการนำ เขาค่อย ๆ เริ่มนำความกลัวในจิตใจของหลายคนภายใน และภาย นอกวุฒิสภา ในที่สุด แผนเกิด เพื่อนจนกลายเป็น ศัตรู และมาตายโหดร้ายจอมบงการความสำเร็จทางการทหารและการปฏิรูปกุสเพจูเลียได้กลับไปโรมในชัยชนะ คำยกย่องเป็นพระเอก ในช่วงเวลาของเขาเป็นโรมันทั่วไป เขาอ้างว่า มีผู้เสียชีวิตเกือบ 2 ล้านคนใน 50 การต่อสู้เด็ดขาด แม้ว่ารักประชาชนของโรม เขา เกิด มากมาย กังวลอยู่ในวุฒิสภาโรมัน - โดยเฉพาะอย่างยิ่งอายุชนชั้นนำ Optimates คนที่เร็ว ๆ นี้จะได้คำยกย่องเป็นเผด็จการ (เผด็จ perpetuo) ชีวิต แล้วทักษะของเขาเป็นผู้บัญชาการทหารเป็นความสามารถในการนำสาธารณรัฐ ดูความต้องการ และเห็นว่า แท้จริงรักชาวโรม เขา decreed หมายเลขของการปฏิรูปที่สำคัญ และจำเป็น - ปฏิรูปที่ไป endeared เขาไปผดุงโรมัน เสมอความทัพ หนึ่งในความพยายามครั้งแรกของเขาได้นำเสนอที่ดินพูน ถัดไป เขาเมล็ดข้าวให้คนจนเมือง และวางแผนเพื่อคนยากจนเหล่านี้เดียวไปอาณานิคมใหม่ซื้อมาในอานาโตเลีย กรีซและแอฟริกาเหนือ เขาจำกัดเงื่อนไขของผู้ว่าราชการจังหวัดในขณะที่การเพิ่มขนาดของวุฒิสภา เขาสร้างปฏิทินใหม่ (ยังอยู่ในใช้วันนี้), และให้บริการเกม gladiatorial และห้องจัดเลี้ยงเป็นความบันเทิง เมืองโรมได้ประสบกับความรุนแรงและความเสียหาย และถูกเลือก โดยการว่างงานสูง ซีซาร์ไม่เพียงแต่ให้งานผ่านโครงการงานสาธารณะ แต่ยัง ล้างถนนเมืองอันตราย นอกจากนี้เขายังสร้างหอสมุดสาธารณะในขณะที่การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้เขาที่ไพร่ในหมู่ พวกเขานำตกใจศัตรูมากมายและแม้บางส่วนของเพื่อนของเขา ชายเหล่านี้ สาธารณรัฐอันเป็นที่รักของพวกเขาไม่อยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากซีซาร์ชื่อว่าเผด็จการสำหรับชีวิตใน 44 กุมภาพันธ์ปีก่อนคริสต์ศักราช - บัญญัติ unconstitutional อย่างสมบูรณ์ พวกเขาเชื่อว่า พวกเขาไม่มีเสียงขณะที่โรมได้มาอย่างรวดเร็วภายใต้การควบคุมของทรราชที่ปรากฏ หยิ่งมากและโต๊ะเครื่องแป้ง (เขากำลังประหม่ามากหัวหัวล้าน ตัวอย่าง) ของซีซาร์ถือมากในวุฒิสภา หยิ่งนี้ได้ชัดเมื่อพระองค์ชนะเมืองหลังจากความพ่ายแพ้ของผู้บัญชาการโรมันเพื่อนปอมปีย์ (ยังเป็นสมาชิกของนายเซอร์เกย์แรก) ในประเทศสเปน บริการเสื้อผ้าวารสารและมงกุฎลอเรล -สิ่งที่หลายคนเห็นเป็นไม่จำเป็น - ซีซาร์ขี่เข้าเมือง สงครามในตะวันออกเคยกับชาวต่างชาติ ได้ชัยชนะในเห็นถึงสิ่งที่มากถือว่าเป็นบุตรและธิดาของตนเอง นหนึ่งรอยัล Pontus ปฏิเสธแม้จะเพิ่มขึ้นเป็นซีซาร์ที่ผ่าน - สิ่งที่ angered พระเอก conqueringซีซาร์เกียรติยศหยิ่งรับรู้แม้ มีความรู้สึกบางส่วน เกียรตินิยมจำนวนมากได้รับเขา: เขาได้รับรางวัลชื่อของผู้กู้อิสรภาพและ imperator ทำเป็นวันหยุดราชการ วันเกิดของเขา เขาเกิดเดือน Quinctilus ได้เปลี่ยนชื่อในเกียรติของเขา – จูเลีย (กรกฎาคม); และสุดท้ายนี้ เขาถูกตั้งชื่อทั้งสองเป็นพ่อของประเทศของเขาเป็นกงสุลเป็นสิบปี ในขบวนทั้งหมด เทพีซีซาร์ที่งาช้างได้ดำเนินการควบคู่ไปกับรูปปั้นของเทพเจ้าโรมัน - และทั้งหมดนี้ทำ โดยไม่มีการคัดค้านจากซีซาร์ หยิ่งนี้กลายเป็นชัดขึ้นเรื่อย ๆ ตามเวลาที่ผ่านไป: เขานั่ง attired ในราชกกุธภัณฑ์สีม่วงของคิงส์โรมันโบราณบนเก้าอี้ทองคำสร้างขึ้นเป็นพิเศษในขณะที่เรียนวุฒิสภา มักจะปฏิเสธที่จะเพิ่มขึ้นจากความเคารพใด ๆ สมาชิกที่ทาบทามเขา เพิ่มเติม เขาสร้างวังส่วนตัวบนเนินเขา Quirinal แม้กระทั่งผู้ที่รู้จักเขาดีที่สุดมาถึงเชื่อว่า เขาได้สูญเสียการพิพากษาของพระองค์ - สิ่งที่เพื่อนของเขาว่า เป็นเป็น overworked เหนื่อย และปัญหาจากโรคลมชักของเขาแม้ว่าคนรอบข้างเขารับความเดือดร้อนผ่านเขาหยิ่ง คนเชื่อพระเอก conquering ได้กลายเป็นรูปพระเจ้ากว่าไม้บรรทัดที่อยู่ในความแตกต่างสิ้นเชิงกับหลายประเพณีโรมัน มากกว่า มันจะเป็น rembebred ซึ่งแนวคิดของลัทธิอิมพีเรียล เป็น ได้ หลายปีในอนาคต ระหว่างเพื่อน เป็นศัตรู มีความเติบโตของ animosity สงสัยทำไมวุฒิสภาได้สิ่งที่ปรากฏนั้นเป็นวิวาท ไม่ซีซาร์จริงเชื่อว่า เขาสมควรสรรเสริญนี้ กับ เขาดูเหมือนจะเป็นของกษัตริย์กว่าไม้บรรทัด คนไม่ answerable คนสองของโรมและวุฒิสภาความรู้สึกนี้แถลงการณ์ของ self-worth ถูกส่วนเห็นระหว่างกุมภาพันธ์เทศกาลประจำปีของ Lupercalia ผู้บัญชาการโรมันและมาร์คแอนโทนีภักดีเสมอพยายามวาง diadem ลอเรลกรามช้าง-หัวของซีซาร์ขณะ "พระมหากษัตริย์ บริการปกติ robe สีม่วง ที่นั่งในเวทีสนทนาบนบัลลังก์ทอง แต่ซีซาร์ผลักมันออกไป ปฏิเสธรูปแบบลายเส้น ระบุว่า ดาวพฤหัสเท่านั้นกษัตริย์ของชาวโรมัน อับ ไม่ทุกคนถือว่าเขาจะจริงใจในการปฏิเสธของเขา แม้หลายคนเชื่อว่า เขาแบ่งระยะเหตุการณ์ทั้งหมด หรือไม่ซีซาร์จริงถือว่าตัวเองคิง เขาจะปฏิเสธเรื่องถ้าเรียกว่าเป็นการ Orator โรมันและคิเคโร-บุคคลที่สนับสนุนปอมปีย์ และชื่อเสียงของเขาไม่ชอบสำหรับซีซาร์-ผู้เขียนกล่าวว่า นี้คือจุดเริ่มต้นของการสิ้นสุดในโรมA CONSPIRACY RISESThe time had come to save the Republic from this would-be king, and thereby a conspiracy was borne. However, a plot not to just overthrow but to kill Caesar was a dangerous mission. Who would dare plan to kill the dictator for life of the Roman Republic, knowing if they failed, they would be branded as traitors? Of course, there were the usual, old enemies of Caesar - friends and supporters of Pompey who sought both high office and profit. Next, there were those who many believed were friends of Caesar, people who, while being rewarded for their loyalty, disliked many of his policies, especially his hesitance to overthrow the old, conservative Optimates. Further, they disapproved of his peace-making attempts with Pompey's supporters. And lastly, there were the idealists - those who respected the Republic and its ancient traditions. Individually, their reasons varied, but together, they believed the salvation of the Republic depended on the death of Caesar.THE RINGLEADERSThe four leading men of the conspiracy were an unusual mix of both friends and enemies. The first two men believed they had not been rewarded substantially enough for their service to Caesar: Gaius Trebonius served as a praetor and consul and had fought with Caesar in Spain; Decimus Junius Brutus Albinus was governor of Gaul and had been victorious against the Gauls. The next two conspirators were obviously not friends of Caesar: Gaius Cassius Linginus who had served with both Crassus and Pompey as a naval commander and who some believe conceived the plot (Caesar certainly did not trust him), and lastly, the greedy and arrogant Marcus Junius Brutus who had also served under Pompey and who was the brother-in-law of Cassius.Brutus was the son of Caesar’s mistress Servilia (some mistakenly believed he was Caesar’s son) and married to the Roman orator Cato’s daughter Portia. Marcus Porcius Cato (or Cato the Younger), a strong supporter of Pompey and outspoken critic of Caesar, had committed suicide in 46 BCE while in North Africa. He had refused to surrender to Caesar after the commander’s victory at Thapus. After Cato’s death, both Cicero and Brutus wrote eulogies in praise of the fallen Roman. To Cicero Cato was the height of Roman virtue, a statement that angered Caesar. Despite all of this, Caesar believed in Brutus, forgave him, and supported him for a position as a praetor, which was a stepping stone to a consulship. There were other conspirators of course: Publius Servilius Casca, a tribune, who would strike the first blow against Caesar; Gaius Servilius Casca (his brother) who supposedly struck the final blow in the dictator’s ribs; and lastly, Lucius Tillus Cimber, governor of Bithynia, who signaled the start of the attack. To these men power had to be, at any cost, wrested from Caesar and returned to the Roman Senate.THE PLANBrutus believed there was considerable support for Caesar’s assassination. These men met together secretly, in small groups to avoid detection. Luckily for the conspirators, Caesar had dismissed his Spanish bodyguard in October of 45 BCE, believing no one would dare attack him. The conspirators realized the attack had to be soon and swift as Caesar was making plans to lead his army on a three-year campaign against the Parthians, leaving on March 18. But where and when should they strike? Should they attack as Caesar rode on the highway the Appian Way or in a public place; could they attack while he was walking home on the Via Sacra (the Sacred Way); could they attack while he attended a gladiatorial games? After considerable debate, the final decision was to strike during a session of the Senate at the Theater of Pompey (the regular Roman Senate was being repaired) on March 15, 44 BCE, the Ides of March. The attackers had chosen their weapon of choice wisely - a double-edged dagger or pugio of about eight inches long instead of a sword. Daggers were better for close contact and could be hidden under their togas.THE ATTACKIf one believes in omens, there were a number of reasons for Caesar not to attend the Senate meeting that day. First, Caesar’s horses that were grazing on the banks of the Rubicon were seen to weep. Next, a bird flew into the Theater of Pompey with a sprig of laurel but was quickly devoured by a larger bird. Caesar’s wife, Calpurnia had a dream of him bleeding to death in her arms. And lastl

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เผด็จการและการลอบสังหารครั้งนี้เป็นข้อความง่ายๆผู้บัญชาการทหารโรมัน Julius Caesar ส่งไปยังวุฒิสภาในกรุงโรมหลังจากชัยชนะดังก้องในภาคอีสานต่อต้านกษัตริย์ Pharnaces ของพอนทัส - การแสดงให้เห็นว่าข้อความหยิ่งทั้งสองเป็นความสามารถทางทหารที่ดี
"ฉันมาฉันเห็นฉันเสียที!" นอกจากนี้ยังเป็นตัวแทนในอนาคตของเขาในฐานะผู้นำของสาธารณรัฐโรมัน แม้ว่าการยกย่องเป็นครั้งแรกที่ทั้งทักษะทางทหารของเขาและความสามารถที่จะนำเขาค่อยๆเริ่มที่จะนำความกลัวเข้าไปในใจของหลายคนที่อยู่ภายในเช่นเดียวกับด้านนอกวุฒิสภา ในที่สุดพล็อตที่เกิดขึ้น; เพื่อนก็กลายเป็นศัตรูและความตายที่โหดร้ายมาถึงเผด็จการ. ความสำเร็จทางทหารและการปฏิรูป พล็อตที่เกิดขึ้น; เพื่อนก็กลายเป็นศัตรูและความตายที่โหดร้ายมาถึงเผด็จการ. ความสำเร็จทางทหารและการปฏิรูป พล็อตที่เกิดขึ้น; เพื่อนก็กลายเป็นศัตรูและความตายที่โหดร้ายมาถึงเผด็จการ. ความสำเร็จทางทหารและการปฏิรูป


ออกุสตุ Julius Caesar ได้กลับไปยังกรุงโรมในชัยชนะยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษ ช่วงเวลาที่เขาเป็นนายพลโรมันเขาอ้างว่าเขาได้ฆ่าเกือบสองล้านคนในอีกห้าสิบต่อสู้แตกหัก แม้ว่าที่รักของพลเมืองของกรุงโรมเขาเกิดในหลาย ๆ กังวลในหมู่ผู้ที่อยู่ในวุฒิสภาโรมัน - โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนชั้นเก่า Optimates คนที่กำลังจะได้รับการยกย่องว่าเป็นเผด็จการเพื่อชีวิต (เผด็จการ perpetuo) โอนความสามารถของเขาเป็นผู้บัญชาการทหารเข้าไปในความสามารถที่จะนำไปสู่​​สาธารณรัฐ เห็นความต้องการและแสดงให้เห็นว่าเขารักคนอย่างแท้จริงของกรุงโรมเขากำหนดจำนวนของการปฏิรูปที่สำคัญและจำเป็น - การปฏิรูปที่ยังปลื้มใจให้กับพลเมืองโรมัน เสมอจงรักภักดีต่อกองทัพของเขาซึ่งเป็นหนึ่งในความพยายามของเขาเป็นครั้งแรกที่จะนำเสนอที่ดินให้กับทหารผ่านศึกเก๋า ถัดไปเขาให้ข้าวกับคนยากจนในเมืองและการวางแผนที่จะย้ายที่ไม่ดีเหล่านี้เหมือนกันกับโคโลนีที่ได้มาใหม่ในอนาโตเลียกรีซและแอฟริกาเหนือ เขา จำกัด เงื่อนไขของว่าราชการจังหวัดในขณะที่การเพิ่มขนาดของวุฒิสภา เขาสร้างปฏิทินใหม่ (ยังคงใช้อยู่ในปัจจุบัน) และให้ทั้งสองเกม gladiatorial และงานเลี้ยงเป็นความบันเทิง เมืองของกรุงโรมได้รับความเดือดร้อนรุนแรงและการทุจริตและถูกรบกวนด้วยการว่างงานสูง ซีซาร์ไม่เพียง แต่ให้งานผ่านโครงการการทำงานของประชาชน แต่ยังทำความสะอาดถนนในเมืองที่อันตราย เขายังสร้างห้องสมุดประชาชน
ในขณะที่การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้เขาเป็นที่นิยมในหมู่ไพร่พวกเขานำความตื่นตระหนกให้กับหลายของศัตรูของเขาและแม้บางส่วนของเพื่อน ๆ ของเขา เพื่อให้คนเหล่านี้สาธารณรัฐรักของพวกเขาไม่มีตัวตนโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ซีซาร์ถูกเสนอชื่อเผด็จการสำหรับชีวิตในเดือนกุมภาพันธ์ 44 คริสตศักราช - การกระทำที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญอย่างสมบูรณ์ พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้เป็นเสียงที่กรุงโรมได้อย่างรวดเร็วมาอยู่ภายใต้การควบคุมของเผด็จการจะเป็น หยิ่งมากของซีซาร์และโต๊ะเครื่องแป้ง (เขาเป็นตัวเองมากที่ใส่ใจเกี่ยวกับศีรษะของเขาหัวล้านเช่น) ไม่พอใจจำนวนมากในวุฒิสภา หยิ่งนี่เป็นส่วนใหญ่ที่เห็นได้ชัดเมื่อกลับชัยชนะของเขาในเมืองหลังจากความพ่ายแพ้ของผู้บัญชาการโรมันเพื่อนปอมเปย์ (ยังเป็นสมาชิกของเสือครั้งแรก) ในสเปน ประดับในเสื้อผ้าชัยชนะและสวมมงกุฎลอเรล - บางสิ่งบางอย่างที่หลายคนเห็นว่าไม่จำเป็นเป็น - ซีซาร์ขี่ม้าเข้ามาในเมือง สงครามในภาคตะวันออกที่ได้รับการต่อต้านชาวต่างชาติ แต่ชัยชนะของเขาในสเปนเห็นการตายของสิ่งที่หลายคนถือว่าเป็นลูกชายและลูกสาวของตัวเอง หนึ่งในทริบูนพอนทัส Aquila แม้ปฏิเสธที่จะเพิ่มขึ้นเป็นซีซาร์ผ่าน - สิ่งที่โกรธพระเอกชนะ.
CAESAR เกียรตินิยมและการรับรู้หยิ่ง
แม้จะมีความรู้สึกของบางเกียรติยศมากมายให้เขาได้รับ: เขาได้รับรางวัลชื่อของอิสรภาพและนเรศวร; วันเกิดของเขาถูกสร้างขึ้นมาเป็นวันหยุดราชการ; เดือนเกิดของเขา Quinctilus ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นเกียรติของเขา - จูเลียส (กรกฎาคม); และสุดท้ายเขาถูกเสนอชื่อทั้งพ่อของประเทศของเขาเช่นเดียวกับกงสุลสิบปีที่ผ่านมา ในขบวนทั้งหมดงาช้างรูปปั้นของซีซาร์จะได้รับการดำเนินการควบคู่ไปกับรูปปั้นของเทพเจ้าโรมัน - และทั้งหมดนี้ได้รับการทำโดยไม่คัดค้านจากซีซาร์ หยิ่งนี้ก็เห็นได้ชัดมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเขานั่งแต่งกายในสีม่วงเครื่องราชกกุธภัณฑ์ของกษัตริย์โรมันโบราณบนเก้าอี้สีทองสร้างขึ้นเป็นพิเศษขณะที่เข้าร่วมวุฒิสภาที่มักจะปฏิเสธที่จะขึ้นมาจากความเคารพต่อสมาชิกที่เข้าหาเขาใด ๆ นอกจากนี้เขาสร้างพระราชวังส่วนตัวบนวิรินาฮิลล์ แม้แต่คนที่รู้จักเขาดีที่สุดมาถึงเชื่อว่าเขาได้สูญเสียการตัดสินใจของเขา - สิ่งที่เพื่อนของเขากล่าวว่าเป็นเพราะถูกทำงานหนักเกินไปเหนื่อยและความสุขกับโรคลมชักของเขา
แม้ว่าคนรอบข้างเขาได้รับความเดือดร้อนผ่านหยิ่งของเขาคนอื่น ๆ เชื่อว่าพระเอกชนะได้กลายเป็นมากขึ้นของรูปศักดิ์สิทธิ์กว่าผู้ปกครองซึ่งเป็นไปในทางตรงกันข้ามกับความเชื่อของชาวโรมันหลายแบบดั้งเดิม มันจะ rembebred ว่าแนวคิดของลัทธิจักรพรรดิก็เป็นยังเป็นเวลาหลายปีในอนาคต ระหว่างเพื่อนเช่นเดียวกับศัตรูมีความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นของความเกลียดชังถามว่าทำไมวุฒิสภาที่ได้รับอนุญาตสิ่งที่ปรากฏให้พวกเขาเป็นดูหมิ่น ซีซาร์ไม่จริงเชื่อว่าเขาสมควรได้รับการยกย่องเช่นนี้? หลายที่เขาปรากฏตัวให้มากขึ้นกว่ากษัตริย์ผู้ปกครองบางคนไม่ตอบทั้งสองคนของกรุงโรมและวุฒิสภา
นี้ความรู้สึกในคุณค่าของตนเองที่เห็นที่ดีที่สุดในช่วงเทศกาลกุมภาพันธ์ประจำปีของ Lupercalia ผู้บัญชาการทหารโรมันและภักดีเสมอมาร์คแอนโทนีพยายามที่จะวางมงกุฎ --- ลอเรล wreathed --- บนหัวของซีซาร์ในขณะที่ "พระมหากษัตริย์" ประดับในปกติเสื้อสีม่วงได้รับการนั่งอยู่ในฟอรั่มบนบัลลังก์ทองของเขา แต่ซีซาร์ ผลักมันออกไปไม่ยอมท่าทางที่ระบุว่าเพียงดาวพฤหัสบดีเป็นกษัตริย์ของชาวโรมัน แต่น่าเสียดายที่ทุกคนไม่คิดว่าเขาจะมีความจริงใจในการที่เขาปฏิเสธ หลายคนเชื่อว่าแม้เขาจัดฉากเหตุการณ์ทั้งหมด หรือไม่จริงซีซาร์ถือว่าตัวเองเป็นกษัตริย์เขามักจะปฏิเสธชื่อเรียกว่าถ้ามัน โจทก์และผู้เขียนโรมันซิเซโร --- บุคคลที่ได้รับการสนับสนุนปอมเปย์และเป็นที่รู้จักสำหรับความไม่ชอบของเขาสำหรับซีซาร์ --- บอกว่านี่คือจุดเริ่มต้นของจุดจบสำหรับโรม. สมรู้ร่วมคิด RISES


เวลาที่ได้มาช่วยสาธารณรัฐจากนี้จะเป็นพระมหากษัตริย์และจึงสมรู้ร่วมคิดที่ถูกพัดพา แต่พล็อตไม่เพียง แต่เพื่อล้มล้างฆ่าซีซาร์เป็นภารกิจที่อันตราย ใครจะกล้าวางแผนที่จะฆ่าเผด็จการสำหรับชีวิตของสาธารณรัฐโรมันรู้ว่าถ้าพวกเขาล้มเหลวพวกเขาจะถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ? แน่นอนว่ายังมีเป็นปกติศัตรูเก่าของซีซาร์ - เพื่อนและผู้สนับสนุนของปอมเปย์ที่พยายามทั้งสำนักงานสูงและกำไร ถัดไปมีผู้ที่หลายคนเชื่อว่าเป็นเพื่อนของซีซาร์คนที่ได้รับรางวัลในขณะที่สำหรับความภักดีของพวกเขาไม่ชอบหลายนโยบายของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง hesitance ของเขาที่จะโค่นล้มเก่า Optimates อนุรักษ์นิยม นอกจากนี้พวกเขาไม่เห็นด้วยกับความพยายามที่จะทำให้ความสงบสุขของเขากับผู้สนับสนุนปอมเปย์ และสุดท้ายมีอุดมการณ์ - การเคารพผู้ที่สาธารณรัฐและประเพณีโบราณ บุคคลที่แตกต่างกันเหตุผลของพวกเขา แต่ด้วยกันพวกเขาเชื่อว่าความรอดของสาธารณรัฐขึ้นอยู่กับการตายของซีซาร์.
หัวโจก
ชายสี่คนชั้นนำของสมรู้ร่วมคิดเป็นส่วนผสมที่ผิดปกติของทั้งเพื่อนและศัตรู เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้รับการตอบแทนอย่างมีนัยสำคัญเพียงพอสำหรับการบริการของพวกเขาแก่ซีซาร์: ออกุสตุ Trebonius ทำหน้าที่เป็น praetor และกงสุลและได้ต่อสู้กับซีซาร์ในสเปน; เดซิมุส Junius บรูตัส Albinus เป็นผู้ปกครองของกอลและได้รับชัยชนะกับกอล ต่อมาอีกสองสมรู้ร่วมคิดเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพื่อนของซีซาร์: ออกุสตุสเสียส Linginus ที่เสิร์ฟกับทั้ง Crassus และปอมเปย์เป็นผู้บัญชาการทหารเรือและผู้ที่บางคนเชื่อว่าคิดพล็อต (ซีซาร์แน่นอนไม่ไว้ใจเขา) และสุดท้ายที่โลภและหยิ่งมาร์คัส Junius บรูตัสซึ่งทำหน้าที่ภายใต้ปอมเปย์และผู้ที่เป็นพี่ชายของกฎหมายในของเสีย
บรูตัสเป็นบุตรชายของผู้เป็นที่รักของซีซาร์ Servilia (บางคนหลงผิดเชื่อว่าเขาเป็นลูกชายของซีซาร์) และแต่งงานกับนักโรมันลูกสาวของกาโต้ปอร์เชีย มาร์คัสเซียกาโต้ (หรือกาโต้น้อง) ซึ่งเป็นลูกน้องของปอมเปย์และนักวิจารณ์ปากกล้าของซีซาร์ได้ฆ่าตัวตายในขณะที่คริสตศักราช 46 ในแอฟริกาเหนือ เขาปฏิเสธที่จะยอมให้ซีซาร์หลังจากชัยชนะของผู้บัญชาการที่ Thapus หลังจากการตายของกาโต้ทั้งซิเซโรและบรูตัสเขียนนมัสการสรรเสริญโรมันลดลง ซิเซโรกาโต้เป็นความสูงของคุณธรรมโรมันคำว่าโกรธซีซาร์ แม้จะมีทั้งหมดนี้ซีซาร์เชื่อมั่นในบรูตัสยกโทษให้เขาและสนับสนุนเขาในฐานะ praetor ซึ่งเป็นหินก้าวไปเป็นกงสุล มีสมรู้ร่วมคิดอื่น ๆ ของหลักสูตรคือเบลียส Servilius คาสคาซันนี่, ทริบูนซึ่งจะตีระเบิดครั้งแรกกับซีซาร์; ออกุสตุ Servilius คาสคาซันนี่ (น้องชายของเขา) ที่คาดคะเนหลงเป่าสุดท้ายในซี่โครงเผด็จการของ; และสุดท้ายลูเซียส Tillus Cimber ผู้ว่าราชการไบทิเนียที่สัญญาณเริ่มต้นของการโจมตี อำนาจเหล่านี้คนจะต้องเสียค่าใช้จ่ายใด ๆ จากซีซาร์สลัดและกลับไปยังวุฒิสภาโรมัน.
แผน
บรูตัสเชื่อว่ามีการสนับสนุนมากสำหรับการลอบสังหารของซีซาร์ คนเหล่านี้พบกันแอบในกลุ่มเล็ก ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจสอบ โชคดีสำหรับสมรู้ร่วมคิด, ซีซาร์ไล่คุ้มกันสเปนในเดือนตุลาคมของคริสตศักราช 45 เชื่อว่าไม่มีใครจะกล้าโจมตีเขา สมรู้ร่วมคิดตระหนักถึงการโจมตีจะต้องเร็ว ๆ นี้และรวดเร็วเป็นซีซาร์ถูกทำให้แผนการที่จะนำกองทัพของเขาในการรณรงค์ในปีที่สามกับ Parthians ที่ออกในวันที่ 18 มีนาคม แต่ที่ไหนและเมื่อพวกเขาควรจะตี? พวกเขาควรจะโจมตีเป็นซีซาร์ขี่บนทางหลวงทาง Appian หรือในสถานที่สาธารณะ พวกเขาสามารถโจมตีขณะที่เขากำลังเดินอยู่บนบ้านผ่านซาครา (ทางศาสนา); พวกเขาจะโจมตีในขณะที่เขาเข้าร่วมเกม gladiatorial? หลังจากการอภิปรายมากตัดสินใจขั้นสุดท้ายคือการนัดหยุดงานในช่วงเซสชั่นของวุฒิสภาที่โรงละครของปอมเปย์ (วุฒิสภาโรมันปกติได้ถูกซ่อมแซม) วันที่ 15 มีนาคม 44 คริสตศักราชที่ Ides of March ผู้บุกรุกได้เลือกอาวุธของพวกเขาเลือกอย่างชาญฉลาด - กริชสองคมหรือ pugio ประมาณแปดนิ้วยาวแทนดาบ มีดที่ดีกว่าสำหรับการสัมผัสใกล้ชิดและสามารถซ่อนอยู่ภายใต้รุ่มร่ามของพวกเขา.
โจมตี
หากเชื่อมั่นในลางบอกเหตุมีจำนวนของเหตุผลสำหรับซีซาร์จะไม่เข้าร่วมการประชุมวุฒิสภาในวันนั้น ครั้งแรกที่ม้าของซีซาร์ที่ถูกแทะเล็มในธนาคารของ Rubicon ที่ได้เห็นจะร้องไห้ ถัดไปนกบินเข้าไปในโรงละครของปอมเปย์กับวัยรุ่นของลอเรล แต่ถูกกินได้อย่างรวดเร็วโดยเป็นนกที่มีขนาดใหญ่ ภรรยาของซีซาร์ Calpurnia มีความฝันของเขามีเลือดออกไปสู่​​ความตายในอ้อมแขนของเธอ และ lastl

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เผด็จการและการลอบสังหาร
นี้คือข้อความที่เรียบง่ายของโรมันผู้บัญชาการ จูเลียส ซีซาร์ ส่งให้วุฒิสภาในกรุงโรมหลังจากชัยชนะดังก้องในตะวันออกกับกษัตริย์ฟาร์เนอ สพอนทัส - ข้อความที่แสดงทั้งหยิ่ง ตลอดจนความสามารถของทหารดี " ฉันมา ฉันเห็น ฉันชนะ ! " ยัง แสดงอนาคตของเขาในฐานะผู้นำของโรมันสาธารณรัฐถึงแม้ว่าในตอนแรกเขายกย่องทั้งทหาร ทักษะ และความสามารถที่จะนำ เขาก็ค่อยๆเริ่มที่จะนำความกลัวในจิตใจของหลายคนภายในรวมทั้งภายนอกภา ในที่สุด พล็อตก็ลุกขึ้น เพื่อนๆ ก็จะกลายเป็นศัตรูและความตายที่โหดร้ายมาเผด็จการ

ทหารสำเร็จ&การปฏิรูป
ไกอัส จูเลียส ซีซาร์ ได้กลับไปยังกรุงโรมในชัยชนะ , การยกย่องว่าเป็นฮีโร่ในช่วงเวลาของเขาเป็นโรมันทั่วไป เขาอ้างว่ามีคนเกือบ 2 ล้านคน ในสงครามแตกหัก 50 แม้ว่ารัก โดยประชาชนของโรม เขาทำให้ หลายวิธี กังวลในหมู่ผู้ที่อยู่ในโรมันวุฒิสภา - โดยเฉพาะอย่างยิ่งเก่า elite , อ ติมาตีส .คนที่นี้จะยกย่องว่าเป็นเผด็จการเพื่อชีวิต ( เผด็จการ perpetuo ) โอนย้ายทักษะของเขาเป็นผู้บัญชาการทหารในความสามารถที่จะเป็นผู้นำประเทศ เห็นความต้องการและแสดงให้เห็นว่าเขารักผู้คนของกรุงโรม เขาได้กำหนดจำนวนของที่สำคัญและจำเป็นต่อการปฏิรูป - การปฏิรูปที่ชื่นชมเขา โรมัน ประชาชน เสมอซื่อสัตย์ต่อกองทัพของเขาหนึ่งในความพยายามครั้งแรกของเขาคือการเสนอที่ดินให้ทหารผ่านศึกเก๋า ต่อมาเขาให้ข้าวเพื่อคนจนเมือง และวางแผนที่จะย้ายที่ดีที่ได้มาใหม่อาณานิคมในอานาโตเลียเดียวกันนี้ กรีซ และ แอฟริกาเหนือ เขาจำกัดเงื่อนไขของผู้ว่าการจังหวัด ในขณะที่การเพิ่มขนาด ของวุฒิสภา เขาสร้างปฏิทินใหม่ ( ยังใช้อยู่ในปัจจุบัน )และให้ทั้งสองเกม gladiatorial และงานเลี้ยง เป็นความบันเทิง เมืองของกรุงโรมได้ประสบความรุนแรงและคอร์รัปชั่น และเกิดจากการว่างงานสูง ซีซาร์ไม่เพียง แต่ให้งานผ่านโครงการงานสาธารณะ แต่ยังทำความสะอาดถนนเมืองอันตราย เขาเคยสร้างห้องสมุดสาธารณะ .
ในขณะที่การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้เขาเป็นที่นิยมในหมู่สามัญชนพวกเขาพาตกใจมากของศัตรูของเขา และแม้แต่เพื่อนบางคนของเขา เพื่อคนอันเป็นที่รักของพวกเขาสาธารณรัฐเดิมไม่มี โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากซีซาร์ถูกตั้งชื่อเผด็จการเพื่อชีวิตในเดือนกุมภาพันธ์ 44 ปี - พระราชบัญญัติสมบูรณ์ รัฐธรรมนูญ พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาไม่มีปากมีเสียงที่กรุงโรมมาอย่างรวดเร็วภายใต้การควบคุมของเผด็จการจัง .ซีซาร์สุดหยิ่งและโต๊ะเครื่องแป้ง ( เขารู้สึกประหม่าเกี่ยวกับหัวของเขาหัวล้าน , ตัวอย่างเช่น ) ไม่พอใจมากในวุฒิสภา ความหยิ่งยโสนี้เห็นได้ชัดที่สุดเมื่อกลับชัยชนะของเขาในเมืองหลังจากความพ่ายแพ้ของผู้บังคับบัญชาเพื่อนโรมัน Pompey ( ยังเป็นสมาชิกของเสือแรก ) ในประเทศสเปนเสื้อผ้าประดับในชัยชนะและลอเรลมงกุฎ - สิ่งที่หลายคนเห็นว่าไม่จำเป็น - ซีซาร์ขี่เข้าไปในเมือง สงครามในตะวันออกกลางได้รับการต่อต้านชาวต่างชาติ แต่ชัยชนะของเขาในสเปน เห็นความตายของสิ่งที่หลายคนถือว่าเป็นลูกหลานของพวกเขาเองและลูกสาว หนึ่งทริบูนปอน Aquila ยังปฏิเสธที่จะขึ้นเป็นซีซาร์ผ่านบางอย่างที่รับไม่ได้
ฮีโร่ผู้พิชิต .ซีซาร์เกียรตินิยม&หยิ่ง
แม้จะรับรู้ความรู้สึกบางอย่าง เกียรติยศมากมายให้เขา เขาได้รับรางวัลชื่อของอิสรภาพ และ มพิเรเตอร์ ; วันเกิดของเขาเป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ เขาเกิดเดือน quinctilus ถูกเปลี่ยนชื่อในเกียรติของเขา–จูเลียส ( กรกฎาคม ) ; และสุดท้าย เขามีชื่อว่า ทั้ง พ่อ ประเทศเขาเป็นกงสุลสำหรับสิบปีในขบวนงาช้างรูปปั้นของซีซาร์จะดำเนินการควบคู่ไปกับรูปปั้นของเทพโรมัน - และทั้งหมดนี้ได้กระทำโดยไม่คัดค้านจากซีซาร์ ความนี้เป็นมากขึ้นชัดเจนมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เขานั่งโดยเครื่องราชกกุธภัณฑ์สีม่วงของกษัตริย์โรมันโบราณบนเก้าอี้สีทองที่สร้างขึ้นเป็นพิเศษในขณะที่เข้าร่วมการประชุมวุฒิสภา