At present, one of two strategies i

At present, one of two strategies is employed by fisheries managers for enhancing wild stocks of homarid lobsters using hatchery-reared individuals. The first is repeated releases of large numbers (>5000 at a time) of postlarvae (stage IV and V; carapace length [CL]=5–7 mm) to selected bottom locations. This option exists primarily because these programs lack space, time, and/or the finances to rear animals to larger sizes that would most likely have initially higher survival rates. The second is to rear animals in the laboratory for 5–8 months to stage XII+ (CL=12–16 mm) and then release small numbers (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจุบัน กลยุทธ์สองอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นลูกจ้างจัดการประมงการเพิ่มหุ้นโดยใช้บุคคลที่บ่อเพาะเลี้ยงกุ้งก้ามกราม homarid ป่า ครั้งแรกเป็นรุ่นซ้ำของตัวเลขขนาดใหญ่ (> 5000 ครั้ง) ของลูกกุ้ง (stage IV และ V ความยาวของกระดอง [CL] = 5-7 มม.) ล่างเลือกสถานที่ ตัวเลือกนี้มีอยู่เป็นหลักเนื่องจากโปรแกรมเหล่านี้ขาดพื้นที่ เวลา และ/หรือเงินหลังมีสัตว์ขนาดใหญ่ที่มักจะมีอัตรารอดสูงในตอนแรก สองคือหลังสัตว์ในห้องปฏิบัติการ 5-8 เดือนไประยะ XII + (CL = 12 – 16 mm) แล้ว ปล่อยตัวเลขขนาดเล็ก (< 1000) ของนกเหล่านี้ค่อนข้างมาก ยังได้พยายามที่จะปล่อยตัวของวัยรุ่นค่อนข้างมากเนื่องจากต้นทุนเกินไปห้ามปรามเราได้พัฒนาโรงเรียนอนุบาลโลว์ การบำรุง รักษาต่ำ ใช้ฟิลด์ caging ระบบการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามล้าง Homarus gammarus (L) บุคคล (780 และตั้งแต่ใน CL จาก 5.2 ถึง 7.2 mm) ถูกเลี้ยงดู ในอาณาก่อน และ unfouled ภาชนะบรรจุ (360 cm3) ประดิษฐ์จากอัดพลาสติกตาข่าย (3.2 มม.รูรับแสง) และ ในอาณาล่วงหน้าพลาสติกเพาะอาหาร (200 cm3) ที่ถูกจัดวางในกรงใกล้ล่างห้าเดือน 10 (2543 กันยายนถึง 2544 มิถุนายน) ที่สองเว็บไซต์จะอยู่ใน embayment เป็นตื้น สัมผัสค่อนข้างฝั่งตะวันตกของไอร์แลนด์ สัตว์ชัดก็สามารถที่จะอยู่รอด และเติบโต โดยการระงับกิน plankton หรือจับเหยื่อบนชุมชน fouling ที่จับคู่บน และภาย ในแต่ละภาชนะ หมายถึง อัตราการกู้คืน (±95% CI) เป็นอิสระจากแรกสุดเหม็นรักษา แต่เฉพาะไซต์ (42.1±7.9% และ 27.8±13.7%; n = 5) ราคานี้มีประมาณน้อยที่สุดของการอยู่รอดเนื่องจากเราพบว่า อย่างน้อย 20% สัตว์จะสามารถหนีออกจากภาชนะบรรจุตาข่าย หมายถึง การกู้คืนในจานเพาะที่ห้ามการอพยพคือ 75.0±23.1% และ 53.3±37.02% ที่ไซต์หนึ่ง (n = 5) ที่อื่น ๆ อัตราเหล่านี้เปรียบเทียบพิท มีอัตราการอยู่รอดของอาหารมาก conspecifics จัดขึ้นในห้องปฏิบัติการช่วงเวลาเดียวกัน (54/81 = 66.7%) เมื่อสิ้นสุดการทดลอง สัตว์ในกรงฟิลด์มี CLs หมายถึงที่มีขนาดเล็กกว่าการควบคุมอาหารมาก เนื่องจากค่าใช้จ่าย ด้วยการรักษากุ้งก้ามกรามขนาดเล็กภายใต้สภาพห้องปฏิบัติการ ผลลัพธ์ของการทดลองระยะสั้น ยักย้ายถ่ายเทฟิลด์นี้บ่งชี้ว่า เลี้ยงตามฟิลด์แสดงถึงการเศรษฐกิจ สาม ตัวเลือกสำหรับจัดการโปรแกรมเพิ่มสต็อกกุ้งก้ามกราม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปัจจุบันเป็นหนึ่งในสองกลยุทธ์การเป็นลูกจ้างโดยผู้จัดการการประมงเพื่อเพิ่มหุ้นป่ากุ้งก้ามกราม homarid ใช้บุคคลโรงเพาะฟักเลี้ยง เป็นครั้งแรกที่จะถูกทำซ้ำเผยแพร่จำนวนมาก (> 5000 ในเวลา) ของระยะโพสท์ลาวา (ระยะ IV และ V ความยาวกระดอง [CL] = 5-7 มิลลิเมตร) ไปยังสถานที่ที่เลือกด้านล่าง ตัวเลือกนี้จะมีอยู่ส่วนใหญ่เป็นเพราะโปรแกรมเหล่านี้ขาดพื้นที่เวลาและ / หรือแหล่งเงินทุนเพื่อสัตว์ด้านหลังขนาดใหญ่ว่าส่วนใหญ่มีแนวโน้มว่าจะมีอัตราการรอดตายสูงขึ้นในตอนแรก ประการที่สองคือสัตว์หลังในห้องปฏิบัติการสำหรับ 5-8 เดือนถึงสิบเวที + (CL = 12-16 มิลลิเมตร) แล้วปล่อยตัวเลขขนาดเล็ก (<1000) ของหนุ่มสาวที่ค่อนข้างใหญ่เหล่านี้ ในวันนี้ได้มีการพยายามที่จะปล่อยจำนวนมากของหนุ่มสาวที่ค่อนข้างใหญ่เพราะค่าใช้จ่ายที่ต้องห้ามเกินไป.

เราได้พัฒนาต้นทุนต่ำ, การบำรุงรักษาต่ำข้อมูลตามระบบเรือนเพาะชำ caging สำหรับการเลี้ยงกุ้งก้ามกรามเลี้ยง Homarus gammarus (L) . บุคคล (780 และตั้งแต่ใน CL 5.2-7.2 มิลลิเมตร) ถูกเลี้ยงในภาชนะก่อนชนและ unfouled (360 cm3) ประดิษฐ์จากพลาสติกอัดตาข่าย (3.2 มมรูรับแสง) และก่อนชนจานพลาสติก Petri (200 cm3) ที่ ถูกนำไปใช้ในห้ากรงใกล้ด้านล่างนาน 10 เดือน (กันยายน 2000 ถึงเดือนมิถุนายน 2001) ที่สองเว็บไซต์ subtidal อยู่ในน้ำตื้น Embayment สัมผัสค่อนข้างบนชายฝั่งตะวันตกของไอร์แลนด์ สัตว์เห็นได้ชัดว่ามีความสามารถที่จะอยู่รอดและเติบโตโดยการระงับการกินแพลงก์ตอนและ / หรือหาอาหารในชุมชนเหม็นที่ตั้งรกรากอยู่และอยู่ในภาชนะบรรจุของแต่ละบุคคล หมายถึงอัตราการฟื้นตัว (± 95% CI) เป็นอิสระจากเบื้องต้นเหม็นรักษา แต่เป็นเว็บไซต์ที่เฉพาะเจาะจง (42.1 ± 7.9% และ 27.8 ± 13.7%; n = 5) อัตราเหล่านี้เป็นประมาณการที่น้อยที่สุดของการอยู่รอดเพราะเราพบว่าอย่างน้อย 20% ของสัตว์ที่มีความสามารถในการหลีกหนีจากภาชนะตาข่าย หมายถึงการกู้คืนในจานเลี้ยงเชื้อที่ห้ามการอพยพเป็น 53.3 ± 37.02% ที่เว็บไซต์หนึ่งและ 75.0 ± 23.1% (n = 5) ที่อื่น ๆ อัตราการฟื้นตัวเหล่านี้เปรียบเทียบในเกณฑ์ดีมีอัตราการอยู่รอดของ conspecifics เฟดจัดขึ้นในห้องปฏิบัติการในช่วงเวลาเดียวกัน (54/81 = 66.7%) ในตอนท้ายของการทดลองสัตว์ในกรงฟิลด์มี CLS หมายถึงการที่มีนัยสำคัญน้อยกว่าการควบคุมเฟด เนื่องจากค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นกับการรักษากุ้งก้ามกรามขนาดเล็กภายใต้เงื่อนไขการทดลองผลของการนี้ระยะสั้นทดลองแสดงให้เห็นว่าบิดเบือนข้อมูลสถานรับเลี้ยงเด็กตามเป็นตัวแทนของความมีศักยภาพทางเศรษฐกิจ, ตัวเลือกที่สามสำหรับผู้บริหารของโปรแกรมเพิ่มประสิทธิภาพของกุ้งก้ามกรามหุ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจุบัน หนึ่งในสองกลยุทธ์ที่ใช้โดยผู้จัดการประมง เพื่อส่งเสริมการใช้ในโรงเพาะฟักกุ้งก้ามกราม homarid หุ้นป่าของกลุ่มบุคคล แรกคือรุ่นซ้ำของตัวเลขขนาดใหญ่ ( > 5 , 000 ครั้ง ) ? ( Stage IV และ V ; ความยาวกระดอง [ CL ] = 5 – 7 มม. ) เพื่อเลือกสถานที่ด้านล่าง ตัวเลือกนี้มีอยู่เป็นหลัก เพราะโปรแกรมเหล่านี้ขาดพื้นที่ เวลา และ / หรือการเงินสัตว์หลังใหญ่ขนาดนั้นก็น่าจะมีอัตรารอดเริ่มสูงขึ้น ประการที่สองคือด้านหลังสัตว์ในห้องปฏิบัติการ 5 – 8 เดือนระยะ 12 + ( CL = 12 – 16 มม. ) แล้วปล่อยตัวเลขขนาดเล็ก ( < 1 , 000 ) ของเยาวชนค่อนข้างมากเหล่านี้ วันที่มีการพยายามที่จะปล่อยจำนวนมากของเยาวชนค่อนข้างมาก เพราะต้นทุนด้วยห้ามปรามเราได้พัฒนาต้นทุนต่ำบำรุงรักษาสนามจากระบบเพาะเลี้ยงกุ้งก้ามกรามการเลี้ยงเด็กอ่อน caging , gammarus โฮมารัส ( L ) บุคคล ( และตั้งแต่ใน CL จาก 5.2 7.2 มม. ) ที่เลี้ยงในภาชนะก่อนและสิ่งสกปรก unfouled ( 360 cm3 ) ประดิษฐ์จากการอัดพลาสติก ตาข่าย ( 3.2 มม. รูรับแสง ) และในจาน Petri ก่อนสิ่งสกปรกพลาสติก ( 200 cm3 ) ที่ถูกใช้ในห้าใกล้กรงด้านล่าง 10 เดือน ( กันยายน 2543 ถึงมิถุนายน 2544 ) ที่ subtidal สองแห่งอยู่ในระดับตื้น ค่อนข้างเปิดเผย embayment บนชายฝั่งตะวันตกของไอร์แลนด์ สัตว์ Apparently สามารถอยู่รอดและเติบโตได้โดยการกินแพลงก์ตอนและ / หรือหาอาหารในชุมชนที่อยู่บนขึ้นและภายในภาชนะบรรจุบุคคล หมายถึงอัตราการกู้คืน ( ± 95% CI ) คืออิสระของ priori เหม็นรักษาแต่เฉพาะ ( 42.1 ± 7.9% และ 27.8 ± 13.7 % ; n = 5 ) อัตราเหล่านี้เป็นประมาณการที่น้อยที่สุดของการอยู่รอด เพราะเราพบว่าอย่างน้อยร้อยละ 20 ของสัตว์ที่สามารถหลบหนีจากตาข่ายคอนเทนเนอร์ หมายถึงการกู้คืนในจานเลี้ยงเชื้อที่อพยพห้ามคือ 53.3 ± 37.02 % ที่เว็บไซต์หนึ่งและ 75.0 ± 23.1 % ( n = 5 ) อื่น ๆ อัตราการกู้คืนสูงสุดเหล่านี้เปรียบเทียบอัตรารอดของเฟด conspecifics จัดขึ้นในห้องปฏิบัติการในช่วงเวลาเดียวกัน ( 54 / 81 = 66.7% ) เมื่อสิ้นสุดการทดลอง สัตว์ในกรงสนามได้รับหมายความว่า CLS ที่อย่างมีนัยสำคัญมีขนาดเล็กกว่าที่ได้รับการควบคุม เพราะค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นด้วยการรักษากุ้งขนาดเล็กภายใต้สภาวะในห้องปฏิบัติการ ผลของการทดลองนี้ ระยะสั้น ด้านปฏิบัติบ่งชี้ที่สนามตามสถานรับเลี้ยงเด็กแสดงศักยภาพทางเศรษฐกิจ ตัวเลือกที่สามสำหรับผู้จัดการของกุ้งมังกรเพิ่มหุ้นโปรแกรม