When we look at objects or building

When we look at objects or buildings that seem to be at peace within themselves, our perception becomes calm and dulled.The objects we perceive have no message for us;they are simply there. Our perceptive faculties grow quiet,unprejudiced,and unacquisitive.They reach beyond signs and SYmbOlS; they are open, empty. It is as if we could see something on which we cannot focus our consciousness. Here, in this perceptual vacuum,a memory may surface,a memory that seems to issue from the depths of time. Now, our observation often object embraces a presentiment of the world in all its wholeness because there is nothing that cannot be understood.
There is a power in the ordinary things of everyday life, as Edward Hopper’s paintings seem to say. We only have to look at them long
enough to see it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเรามองไปที่วัตถุหรืออาคารที่ดูเหมือนจะอยู่ในความสงบภายในตนเอง การรับรู้ของเราจะสงบ และ dulled วัตถุเราสังเกตได้ไม่มีข้อความเกี่ยวกับ พวกเขามีเพียง คณะของเราตาต่ำเติบโตเงียบ unprejudiced และ unacquisitive พวกเขามาถึงนอกเหนือจากเครื่องหมายและสัญลักษณ์ จะเปิด ว่างเปล่า ว่า เราสามารถเห็นสิ่งที่เราไม่เน้นจิตสำนึกของเราได้ ที่นี่ ในสุญญากาศนี้ perceptual หน่วยความจำอาจผิว หน่วยความจำที่ดูเหมือนว่าจะออกจากความลึกของเวลา ตอนนี้ เราสังเกตวัตถุมักจะนำ presentiment ของโลกว่าวของมันเนื่องจากไม่มีสิ่งใดที่ไม่สามารถเข้าใจมีกำลังในสิ่งธรรมดาของชีวิตประจำวัน เป็นภาพเอ็ดเวิร์ดถังดูเหมือนว่า เราจะต้องมองให้ยาวพอเห็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเรามองที่วัตถุหรืออาคารที่ดูเหมือนจะเป็นที่สงบภายในตัวเองรับรู้ของเราจะกลายเป็นความสงบและวัตถุ dulled.The ที่เรารับรู้ได้ไม่มีข้อความสำหรับเราพวกเขาเป็นเพียงมี ปัญญาที่ชาญฉลาดของเราเติบโตที่เงียบสงบไม่มีอคติและ unacquisitive.They เข้าถึงเกินกว่าสัญญาณและสัญลักษณ์; พวกเขาจะเปิดที่ว่างเปล่า มันเป็นถ้าเราจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่สามารถมุ่งเน้นจิตสำนึกของเรา ที่นี่ในสูญญากาศการรับรู้นี้หน่วยความจำอาจพื้นผิว, หน่วยความจำที่ดูเหมือนว่าจะออกมาจากส่วนลึกของเวลา ตอนนี้เรามักจะสังเกตวัตถุรวบรวมสังหรณ์ของโลกในด้านความสมบูรณ์ของทั้งหมดเพราะมีอะไรที่ไม่สามารถเข้าใจได้.
มีอำนาจในสิ่งธรรมดาของชีวิตประจำวันจะเป็นภาพวาดเอ็ดเวิร์ดกระโดดดูเหมือนจะบอกว่า
เราจะต้องมองไปที่พวกเขานานพอที่จะเห็นมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเราดูที่วัตถุหรืออาคารที่ดูเหมือนจะสงบภายในตนเอง การรับรู้ของเราจะสงบ และคม วัตถุที่เรารับรู้ไม่มีข้อความให้เรา เขาก็มี อาจารย์เฉลียวของเราเติบโตเงียบ , ความไม่ลำเอียง และ unacquisitive พวกเขาเข้าถึงเกินกว่าป้ายและสัญลักษณ์ ; พวกเขาจะเปิดว่าง มันเหมือนกับว่าเราได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่สามารถโฟกัสจิตของเราที่นี่ในสูญญากาศที่รับรู้นี้ ความทรงจำที่อาจพื้นผิว ความทรงจำที่ดูเหมือนจะออกมาจากความลึกของเวลา ตอนนี้ , เรามักจะสังเกตวัตถุรวบรวมรายละเอียดของโลกในความสมบูรณ์ของมัน เพราะไม่มีอะไรที่ไม่สามารถเข้าใจ .
มีอำนาจในสิ่งธรรมดาของชีวิต เป็นภาพเขียนของ Edward Hopper ดูเหมือนจะพูด เราเพียง แต่ต้องมองให้ยาว
พอเห็นมัน