AbstractIn this article, I move bey

Abstract
In this article, I move beyond prior efforts to explore the relationship between the
risk of a coup and international conflict by considering alternatives that leaders can
utilize to strengthen their regimes. I offer two theoretical expectations. First,
I theorize that leaders lose the incentive and ability to use diversion when the
structural coup-proofing apparatus is strengthened. Second, I expect military
finances to lead to disparate behavior when considering regime type. Autocrats are
expected to use military funds to provide private incentives to the armed forces,
largely in the form of allowances. Democracies, in contrast, will be required to use
expenditures to promote the public good of national security due to the
transparency of their regimes. Autocrats are expected to lose the incentive to use
diversion as the financial endowment of their militaries increase, while democracies
will continue to show a diversionary trend due to their increased military
capabilities. The theory is tested using global data from 1962 to 2000, with the
findings strongly supporting the theory

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อในบทความนี้ ฉันก้าวก่อนหน้าพยายามสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างการความเสี่ยงของการรัฐประหารและความขัดแย้งระหว่างประเทศ โดยพิจารณาทางเลือกที่ผู้นำสามารถใช้หนุนระบอบของพวกเขา ฉันมีสองทฤษฎีความคาดหวัง ครั้งแรกผมตั้งทฤษฎีว่า ผู้นำสูญเสียจูงใจและความสามารถในการใช้การเปลี่ยนเส้นทางเมื่อการเครื่องประหารพิสูจน์โครงสร้างมีความเข้มแข็ง สอง ฉันต้องการให้ทหารการเงินเพื่อนำไปสู่พฤติกรรมที่แตกต่างกันเมื่อพิจารณาชนิดของระบอบการปกครอง มี autocratsคาดว่าจะใช้กองทหารให้กองทัพ แรงจูงใจส่วนตัวส่วนใหญ่ในรูปแบบของเงินช่วยเหลือ เหมือน ๆ คมชัด จะต้องใช้รายจ่ายเพื่อการสาธารณกุศลรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเนื่องในความโปร่งใสของการปกครองระบอบ Autocrats คาดว่าจะสูญเสียการจูงใจให้ใช้ผันเป็นองค์การกองทุนการเงินของเพิ่มกองทัพของพวกเขา ในขณะที่เหมือน ๆจะยังแสดงแนวโน้ม diversionary เนื่องจากทหารของพวกเขาเพิ่มขึ้นความสามารถในการ มีทดสอบทฤษฎีด้วยข้อมูลสากลจาก 1962 2000 การผลการวิจัยขอสนับสนุนทฤษฎี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อในบทความนี้ผมย้ายที่อยู่นอกเหนือความพยายามก่อนที่จะสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างความเสี่ยงของการรัฐประหารและความขัดแย้งระหว่างประเทศโดยพิจารณาทางเลือกว่าผู้นำสามารถใช้ประโยชน์ในการเสริมสร้างระบอบการปกครองของพวกเขา ฉันมีสองทฤษฎีความคาดหวัง ครั้งแรกที่ผมทฤษฎีที่สูญเสียผู้นำแรงจูงใจและความสามารถในการใช้ผันเมื่ออุปกรณ์รัฐประหารพิสูจน์อักษรโครงสร้างมีความเข้มแข็ง ประการที่สองผมคาดว่าทหารการเงินที่จะนำไปสู่พฤติกรรมที่แตกต่างกันเมื่อพิจารณาประเภทระบอบการปกครอง autocrats มีการคาดว่าจะใช้เงินทหารที่จะให้สิ่งจูงใจส่วนตัวถึงกองกำลังส่วนใหญ่อยู่ในรูปแบบของเบี้ยเลี้ยง ประชาธิปไตยในทางตรงกันข้ามจะต้องใช้ค่าใช้จ่ายในการส่งเสริมประชาชนที่ดีของการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเนื่องจากความโปร่งใสของระบอบการปกครองของพวกเขา autocrats ที่คาดว่าจะสูญเสียสิ่งจูงใจที่จะใช้ผันเป็นเงินบริจาคของกองทัพทหารของพวกเขาเพิ่มขึ้นในขณะที่ระบอบประชาธิปไตยจะยังคงแสดงแนวโน้มแทคติกเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของทหารความสามารถ ทฤษฎีที่ได้รับการทดสอบโดยใช้ข้อมูลทั่วโลก 1962-2000 ที่มีการค้นพบอย่างยิ่งสนับสนุนทฤษฎี