‘Patient education’ within an appro

‘Patient education’ within an approach focused on enabling this patient to deal with uncertainty associated with medicine- and health- related risk, involves a shift away from ‘education’ as information giving (‘Take three times a day with food. Finish the course’). What instead may be required is pharmacy practice intended to support the patient’s making sense of the health- or medicine- related concern which brought her to the pharmacy. This serves to facilitate the optimal health practice (including medicine-taking practice) of that patient, in her circumstances. This understanding of professional pharmacy practice is no more than the extension into dispensing practice of the covenantal relationship called for by Hepler (1987, 2000).
Such a shift in the goal of pharmacy practice may serve to bring the pharmacist into closer accord with the WHO’s call that, with respect to medicinetaking practice (which after all is the goal of professional dispensing), the ‘relationship between the patient and the health care provider y must be a partnership that draws on the abilities of each’ (2003:3). However, attempts by pharmacists to renegotiate their professional status may not necessarily be appreciated by the ‘consumer’ of medicine, at least with respect to medicine that has been deregulated (unscheduled, or reduced to lower schedules) (Hibbert et al., 2002). Hibbert et al. suggest that this resistance is rooted in part through different ways of perceiving what knowledge is valued, in the way risk is construed with respect to medicines, and by increasing attempts by the state to emphasise personal responsibility for health care. While this cautionary comment must be respected, and is indeed characteristic of the ‘risk society’ (Traulsen & Bissell, 2003), I would suggest that in some measure ‘consumer’ resistance develops in part because of the way pharmacy has often failed to respect the fundamental of pharmaceutical care: the establishment of a covenantal relationship. In addition, pharmacy’s business practice appears to have underlined medicine as a product, therefore belonging in the realm of the consumer (Anderson, 2004; Gilbert, 1998, 2004a). It may also be that consumerism in health may be more prevalent in socalled First World countries where access to information about health and medicines is easier to attain, and where health care is generally more evenly distributed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'แพทย์' ภายในวิธีการมุ่งเน้นในการช่วยให้ผู้ป่วยรายนี้จะจัดการกับความไม่แน่นอนเกี่ยวข้องกับการแพทย์ - และสุขภาพ - ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้อง เกี่ยวกะจาก 'การศึกษา' เป็นการให้ข้อมูล (' ใช้เวลาสามวันกับอาหาร จบหลักสูตร ') อะไรแต่อาจจะต้องมีวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนให้ผู้ป่วยปฏิบัติเภสัชกรรมของทำความสุขภาพ - การแพทย์-ที่เกี่ยวข้องซึ่งนำเธอไปร้านขายยาเกี่ยวข้อง นี้ทำหน้าที่เพื่อให้ง่ายต่อการปฏิบัติสุขภาพเหมาะสมที่สุด (รวมถึงยาการปฏิบัติ) ของผู้ป่วยนั้น ในกรณีของเธอ การทำความเข้าใจการปฏิบัติวิชาชีพเภสัชกรรมจะไม่มากกว่านามสกุลเป็นมหาศาลปฏิบัติความสัมพันธ์ covenantal เรียก โดย Hepler (1987, 2000)เช่นกะในเป้าหมายของเภสัชกรรมปฏิบัติอาจเป็นการนำเภสัชกรที่เข้าใกล้สอดคล้องกับคนของโทร ที่เกี่ยวกับการฝึก medicinetaking (ซึ่งเป็นเป้าหมายของมืออาชีพมหาศาลหลังจากทั้งหมด), 'ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยและ y ผู้ให้บริการสุขภาพต้องเป็นหุ้นส่วนซึ่งในความสามารถของแต่ละ' (2003:3) อย่างไรก็ตาม ความพยายาม โดยเภสัชกรในการเจรจาต่อรองใหม่สถานะของมืออาชีพอาจไม่จำเป็นต้องให้ผู้ชม 'ผู้บริโภค' ของยา น้อยเกี่ยวกับยาที่ได้รับ deregulated (ฐานะ หรือลดลงในตารางด้านล่าง) (Hibbert และ al., 2002) Hibbert et al. แนะนำว่า ความต้านทานนี้เป็นรากบางส่วนผ่านวิธีการ perceiving รู้อะไรเป็นบริษัท แบบ ความเสี่ยงจะบังคับได้ กับยา และเพิ่มความพยายาม โดยรัฐเพื่อย้ำความรับผิดชอบส่วนบุคคลการดูแลสุขภาพ ขณะคิด cautionary ต้องเคารพ และเป็นลักษณะแท้จริงของ "สังคมความเสี่ยง" (Traulsen & Bissell, 2003), ฉันจะแนะนำว่า ในบางวัด 'ผู้บริโภค' ต้านทานพัฒนาบางส่วนเนื่องจากตามร้านขายยามักจะไม่สามารถเคารพพื้นฐานของยา: การจัดตั้งความสัมพันธ์ covenantal นอกจากนี้ ปฏิบัติธุรกิจของร้านขายยาปรากฏให้ มีขีดเส้นใต้ยาเป็นผลิตภัณฑ์ ดังนั้น อยู่ในขอบเขตของผู้บริโภค (แอนเดอร์สัน 2004 กิลเบิร์ต 1998, 2004a) มันอาจจะที่บริโภคนิยมสุขภาพอาจจะแพร่หลายมากขึ้นในประเทศโลกที่หนึ่ง socalled ที่เข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพ และยาได้ง่ายขึ้นจะบรรลุ และที่ดูแลสุขภาพโดยทั่วไปมากขึ้นอย่างสม่ำเสมอกระจายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'การศึกษาผู้ป่วยที่อยู่ในแนวทางที่มุ่งเน้นไปที่การช่วยให้ผู้ป่วยรายนี้ในการจัดการกับความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้องกับ medicine- และสุขภาพเป็นความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงออกไปจาก' การศึกษา 'เป็นข้อมูลให้ (' ใช้เวลาสามครั้งต่อวันกับอาหาร. จบหลักสูตร ') อะไรแทนอาจจะต้องมีการปฏิบัติที่ร้านขายยาวัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนการทำความรู้สึกของผู้ป่วยสุขภาพเป็น medicine- หรือความกังวลที่เกี่ยวข้องซึ่งพาเธอไปที่ร้านขายยา นี้จะทำหน้าที่อำนวยความสะดวกในการปฏิบัติสุขภาพที่ดีที่สุด (รวมทั้งยาการปฏิบัติ) ของผู้ป่วยที่อยู่ในสถานการณ์ของเธอ ความเข้าใจในการปฏิบัติที่ร้านขายยามืออาชีพนี้คือไม่เกินขยายไปสู่การปฏิบัติจ่ายของความสัมพันธ์ covenantal เรียกโดย Hepler (1987, 2000).
ดังกล่าวการเปลี่ยนแปลงในเป้าหมายของการปฏิบัติที่ร้านขายยาอาจจะทำหน้าที่ที่จะนำเภสัชกรลงสอดคล้องใกล้ชิดกับใคร เรียกว่าที่เกี่ยวกับการปฏิบัติ medicinetaking (ซึ่งหลังจากทั้งหมดเป็นเป้าหมายของการจ่ายมืออาชีพ), 'ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยและการให้บริการดูแลสุขภาพและต้องเป็นความร่วมมือที่สามารถดึงความสามารถของแต่ละคน' (2003: 3) อย่างไรก็ตามความพยายามโดยเภสัชกรจะเจรจาสถานะมืออาชีพของพวกเขาอาจไม่จำเป็นต้องได้รับการชื่นชมโดย 'ผู้บริโภคของยาอย่างน้อยที่เกี่ยวกับยาที่ได้รับการ deregulated (กำหนดไว้ก่อนหรือลดลงไปต่ำกว่าตาราง) (ฮิบเบิร์ et al., 2002) . ฮิบเบิร์และคณะ ชี้ให้เห็นว่าความต้านทานนี้เป็นรากฐานในการมีส่วนร่วมผ่านวิธีการที่แตกต่างกันของการรับรู้สิ่งที่ความรู้ที่มีคุณค่าในความเสี่ยงวิธีการตีความที่เกี่ยวกับยารักษาโรคและโดยการเพิ่มความพยายามของรัฐที่จะเน้นความรับผิดชอบส่วนบุคคลสำหรับการดูแลสุขภาพ ในขณะที่ความคิดเห็นเตือนนี้จะต้องได้รับการเคารพและแน่นอนเป็นลักษณะของ 'สังคมเสี่ยง' (Traulsen & Bissell 2003) ผมจะชี้ให้เห็นว่าในบางวัด 'ผู้บริโภค' ต้านทานพัฒนาในส่วนหนึ่งเป็นเพราะร้านขายยาวิธีการที่ล้มเหลวมักจะให้ความเคารพ พื้นฐานของการบริบาลทางเภสัชกรรม: การจัดตั้งของความสัมพันธ์ covenantal นอกจากนี้การดำเนินธุรกิจของร้านขายยาที่ดูเหมือนจะมียาที่ขีดเส้นใต้เป็นผลิตภัณฑ์จึงอยู่ในดินแดนของผู้บริโภค (Anderson, 2004; กิลเบิร์ 1998, 2004a) นอกจากนี้ยังอาจเป็นไปได้ว่าการคุ้มครองผู้บริโภคด้านสุขภาพอาจจะเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในประเทศ socalled ครั้งแรกในโลกที่สามารถเข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพและยารักษาโรคเป็นเรื่องง่ายที่จะบรรลุและที่การดูแลสุขภาพโดยทั่วไปมีการกระจายอย่างเท่าเทียมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ผู้ป่วย ' ภายในแนวทางการศึกษาที่มุ่งเน้นให้ผู้ป่วยจัดการกับความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้องกับการแพทย์ - และสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงไปจาก ' การศึกษา ' ให้ข้อมูล ( 'take วันละ 3 ครั้งพร้อมอาหาร จบหลักสูตร )อะไรแทน อาจจะต้องเป็นทางเภสัชกรรมปฏิบัติ วัตถุประสงค์เพื่อสนับสนุนผู้ป่วยทำให้ความรู้สึกของสุขภาพหรือยา - ที่เกี่ยวข้องที่เกี่ยวข้องกับพาเธอ ไปที่ร้านขายยา นี้ให้บริการเพื่ออำนวยความสะดวกในการปฏิบัติด้านสุขภาพที่เหมาะสม ( รวมถึงการใช้ยาฝึก ) ของผู้ป่วย ในสถานการณ์ของเธอนี้ ความเข้าใจในการปฏิบัติวิชาชีพเภสัชกรรมเป็นมากกว่าส่วนขยายในการฝึกความสัมพันธ์ของ covenantal เรียกโดยเฮปเลอร์ ( 1987 , 2000 ) .
เช่นการเปลี่ยนแปลงในเป้าหมายของเภสัชกรรมปฏิบัติรับใช้ให้เภสัชกรเป็นแอคคอร์ดที่ใกล้ชิดกับใคร เรียกได้ว่า ส่วน medicinetaking ฝึก ( ซึ่งหลังจากทั้งหมด คือเป้าหมายของอาชีพใหม่ )" ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยและผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ และต้องเป็นหุ้นส่วนที่สามารถดึงความสามารถของแต่ละคน ( 2003:3 ) อย่างไรก็ตาม ความพยายามโดยเภสัชกรสามารถต่อรองมืออาชีพสถานะของพวกเขาอาจไม่ได้รับการชื่นชมโดย ' ผู้บริโภค ' ยาอย่างน้อยเกี่ยวกับการแพทย์ที่ได้รับไว้โดย ( ,หรือลดลงตารางล่าง ) ( ฮิบเบิร์ต et al . , 2002 ) ฮิบเบิร์ต et al . แนะนำว่า ความต้านทานนี้เป็นรากฐานในส่วนที่ผ่านวิธีการที่แตกต่างกันของการรับรู้ว่า ความรู้ คือ มูลค่า ใน ความเสี่ยง วิธีตีความเกี่ยวกับยา และโดยการเพิ่มความพยายามของรัฐที่จะเน้นความรับผิดชอบส่วนบุคคลสำหรับการดูแลสุขภาพ ความคิดเห็นที่ขณะนี้ต้องได้รับความเคารพและแน่นอนลักษณะของ ' ความเสี่ยง ' ( traulsen สังคม& Bissell , 2003 ) ผมจะแนะนําให้ความต้านทานบางวัด ' ผู้บริโภค ' พัฒนาในส่วนหนึ่งเพราะทางร้านขายยามักจะล้มเหลวในการเคารพพื้นฐานของการบริบาลทางเภสัชกรรม : สถานประกอบการของความสัมพันธ์ covenantal . นอกจากนี้ การดำเนินธุรกิจร้านขายยา ก็ปรากฏมีการขีดเส้นใต้ยาเป็นผลิตภัณฑ์จึงอยู่ในขอบเขตของผู้บริโภค ( Anderson , 2004 ; กิลเบิร์ต , 1998 , 2004a ) มันอาจจะเป็นที่กระแสบริโภคนิยมในสุขภาพอาจจะแพร่หลายมากขึ้นในประเทศโลกที่หนึ่งลากข้างที่เข้าถึงข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพและยาได้ง่ายขึ้นเพื่อให้บรรลุและที่การดูแลสุขภาพโดยทั่วไปการกระจายอย่างเท่าเทียมกัน
.