Tarigan (1990:3-4) defines that spe

Tarigan (1990:3-4) defines that speaking is a language skill that is developed in child life, which is produced by listening skill, and at that period speaking skill is learned.
Based on Competence Based Curriculum speaking is one of the four basic competences that the students should gain well. It has an important role in communication. Speaking can find in spoken cycle especially in Joint Construction of Text stage (Departmen Pendidikan Nasional, 2004). In carrying out speaking, students face some difficulties one of them is about language its self. In fact, most of students get difficulties to speak even though they have a lot of vocabularies and have written them well. The problems are afraid for students to make mistakes.
Speaking is the productive skill. It could not be separated from listening. When we speak we produce the text and it should be meaningful. In the nature of communication, we can find the speaker, the listener, the message and the feedback. Speaking could not be separated from pronunciation as it encourages learners to learn the English sounds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Tarigan (1990:3-4) กำหนดว่า การพูดเป็นทักษะภาษาที่ถูกพัฒนาในชีวิตเด็ก ที่ผลิต ด้วยทักษะการฟัง และที่ที่รอบระยะเวลา เรียนทักษะการพูดตามหลักสูตรตามความสามารถพูดเป็นหนึ่ง competences พื้นฐานสี่ที่นักเรียนควรได้รับด้วย มันมีบทบาทสำคัญในการสื่อสาร การพูดสามารถค้นหาวงจรพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในระยะก่อสร้างร่วมกันของข้อความ (ฝ่ายสามัญ Nasional, 2004) ในการพูด นักเรียนเผชิญกับปัญหาบางอย่างของคุณเป็นเกี่ยวกับภาษาของตนเอง ในความเป็นจริง ส่วนใหญ่ของนักเรียนได้รับความยากลำบากที่จะพูดแม้ว่าพวกเขามีจำนวนมาก vocabularies และเขียนได้ดี ปัญหากลัวสำหรับนักเรียนที่ทำผิดพลาดได้การพูดเป็นทักษะมีประสิทธิภาพ มันอาจไม่สามารถแยกออกจากการฟัง เมื่อเราพูด เราผลิตข้อความ และควรจะมีความหมาย เราสามารถค้นหาลำโพงที่ การฟัง ข้อความ และผลป้อนกลับในลักษณะของการสื่อสาร พูดอาจไม่แยกออกจากการออกเสียงจะสนับสนุนให้ผู้เรียนเรียนรู้เสียงภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Tarigan (1990: 3-4).
กำหนดว่าการพูดเป็นทักษะภาษาที่ได้รับการพัฒนาในชีวิตของเด็กซึ่งผลิตโดยฝีมือการฟังและในช่วงเวลาที่ทักษะการพูดได้เรียนรู้จากหลักสูตรการพูดจากความสามารถเป็นหนึ่งในสี่ขั้นพื้นฐานความสามารถที่นักเรียนควรได้รับอย่างดี แต่ก็มีบทบาทสำคัญในการสื่อสาร พูดจะพบในวงจรการพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการร่วมการก่อสร้างเวทีข้อความ (departmen Pendidikan Nasional, 2004) ในการดำเนินการพูดนักเรียนเผชิญกับปัญหาบางอย่างหนึ่งของพวกเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับภาษาของตนเอง ในความเป็นจริงมากที่สุดของนักเรียนได้รับความยากลำบากที่จะพูดถึงแม้ว่าพวกเขามีจำนวนมากของคำศัพท์และได้เขียนให้ดี ปัญหาที่เกิดขึ้นมีความกลัวสำหรับนักเรียนที่จะทำผิดพลาด.
พูดเป็นทักษะที่มีประสิทธิผล มันอาจจะไม่สามารถแยกออกจากการฟัง เมื่อเราพูดเราผลิตข้อความและมันควรจะเป็นความหมาย ในธรรมชาติของการสื่อสารที่เราสามารถหาลำโพงฟังข้อความและข้อเสนอแนะ พูดไม่สามารถแยกออกจากการออกเสียงในขณะที่มันส่งเสริมให้ผู้เรียนที่จะเรียนรู้เสียงภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

tarigan ( 1990:3-4 ) กำหนดว่า การพูดเป็นภาษาทักษะที่พัฒนาขึ้นในชีวิตของเด็ก ซึ่งผลิต โดยฝึกทักษะการฟัง และทักษะการพูดในที่ระยะเวลาเรียนตามหลักสูตรฐานสมรรถนะ .
การพูดเป็นหนึ่งในสี่ทักษะพื้นฐานที่นักเรียนควรได้เป็นอย่างดี จะมีบทบาทสำคัญในการสื่อสารพูดได้พูดรอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการก่อสร้างร่วมกันของเวทีข้อความ ( departmen การศึกษาแห่งชาติ , 2004 ) าพูด นักเรียนต้องเผชิญกับปัญหาบางอย่าง หนึ่งในนั้นคือเรื่องภาษาของตนเอง ในความเป็นจริงมากที่สุดของนักเรียนได้รับยากที่จะพูด แม้ว่าพวกเขามีมากของคำศัพท์ และเขียนได้ดี ปัญหาคือกลัวนักเรียนทำผิด
การพูดเป็นทักษะที่มีประสิทธิภาพ มันไม่สามารถแยกออกจากการฟัง เมื่อ เราพูด เราผลิตข้อความและมันควรจะมีความหมาย ในลักษณะของการสื่อสารเราสามารถค้นหาผู้พูด ผู้ฟัง ข้อความและความคิดเห็น พูดไม่สามารถแยกออกจากการออกเสียงมันกระตุ้นให้ผู้เรียนเรียนรู้
เสียงภาษาอังกฤษ