As expected, serving salad as a fir

As expected, serving salad as a first course led to significant differences
in hunger and fullness before the main course (Table 2).
Compared to consuming no first course, ratings of hunger were
lower and ratings of fullness were higher after eating a first-course
salad [F(4,176) = 50.36; p < 0.0001]. After the main course, however,
there was no significant effect of the timing of serving the salad;
the only significant differences in hunger and fullness were
between fixed and ad libitum consumption. When salad intake
was fixed, ratings of hunger after the meal were significantly lower
[F(4,175) = 9.43; p < 0.0001] and ratings of fullness were significantly
higher [F(4,175) = 14.37; p < 0.0001] than when salad intake
was ad libitum. Thus, ratings of hunger and fullness after the meal reflected the differences in food intake between the conditions with fixed and ad libitum consumption

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่คาดไว้ เสิร์ฟสลัดเป็นหลักสูตรแรกนำไปสู่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญความหิวและความสำเร็จก่อนจานหลัก (ตารางที่ 2)เมื่อเทียบกับการใช้หลักสูตรไม่แรก จัดอันดับความหิวได้ล่างและการจัดอันดับของความสำเร็จมีสูงขึ้นหลังจากกินครั้งแรกหลักสูตรสลัด [F(4,176) = 50.36; p < มาก 0.0001] หลังจากหลักหลักสูตร อย่างไรก็ตามมีผลไม่สำคัญของระยะเวลาของการให้บริการสลัดความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเท่านั้นในความหิวและความสำเร็จได้ระหว่างปริมาณคงที่ และ ad libitum เมื่อบริโภคสลัดกำหนด จัดอันดับความหิวหลังจากได้ต่ำ[F(4,175) = 9.43; p < มาก 0.0001] และจัดอันดับของความสำเร็จอย่างมากสูง [F(4,175) = 14.37; p < มาก 0.0001] กว่าเมื่อบริโภคสลัดมี ad libitum ดังนั้น จัดอันดับความหิวและความสำเร็จหลังจากสะท้อนให้เห็นความแตกต่างในการรับประทานอาหารระหว่างเงื่อนไขกับถาวร และ ad libitum

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่คาดไว้ , ให้บริการสลัดเป็นวิชาแรกที่นำไปสู่
ความแตกต่างในความหิวและความอิ่มก่อนหลักสูตรหลัก ( ตารางที่ 2 ) .
เมื่อเทียบกับการบริโภคไม่หิวเป็นหลักสูตรแรกของการจัดอันดับเครดิตของไพบูลย์
ราคาสูงขึ้นหลังจากกินสลัดก่อนแน่นอน
[ f ( 4176 ) = 50.36 ; P < . 2 ] ตามหลักสูตร หลัก อย่างไรก็ตาม
ไม่มีผลของระยะเวลาที่ให้บริการสลัด ;
เพียงความแตกต่างระหว่างความหิวและความอิ่มอยู่
คงที่และการบริโภคทั้งโฆษณา เมื่อรับประทานสลัด
คงที่ ผลของความหิวหลังจากอาหารถูกลดลง
[ f ( 4175 ) = 9.43 ; p < 0.0001 ) และการจัดอันดับของไพบูลย์อย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้น [ F (
4175 ) = นัก ; P < 0.0001 ] กว่าเมื่อ
รับประทานสลัดเป็นอย่างเต็มที่ ดังนั้น อันดับเครดิตของความหิวและความอิ่มหลังจากที่อาหารที่สะท้อนความแตกต่างในการบริโภคอาหารระหว่างเงื่อนไขตายตัวอย่างเต็มที่
และการบริโภค