During the reign of the fifth Dalai

During the reign of the fifth Dalai Lama in the 17th century, this performing art was separated from religious rituals and became an independent dramatic form. What started off as pantomime evolved into a structured art of song, dance, chants and narration, accompanied by flamboyant masks. Story lines included the nation's history, ancient legends of heroes and Gods and satires on current events. The tradition was passed down from one generation to the next, developing into Tibetan opera, which was popularized throughout the region.

"As the opera matured it became increasingly complex in structure, containing many literary strands," said Zhaxi, director of the Tibetan Opera Troupe of the Tibetan Autonomous Region . "The stories depicted are very beautiful. It also has absorbed many local dances and other art forms and there is always a light-hearted humor in it that appeals to audiences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัชกาลที่ห้าดาไลลามะในศตวรรษที่ 17 ศิลปะนี้ประสิทธิภาพถูกแยกออกจากพิธีกรรมทางศาสนา และกลายเป็น แบบอย่างอิสระ อะไรเริ่มปิดกับพัฒนาเป็นศิลปะมีโครงสร้างของเพลง เต้นรำ การสวด และคำ บรรยาย พร้อม ด้วยหน้ากากเฟลมโบแยนท์ เรื่องบรรทัดรวมประวัติศาสตร์ของประเทศ ตำนานโบราณของวีรบุรุษ และเหล่าทวยเทพ และ satires เหตุการณ์ปัจจุบัน ประเพณีถูกส่งต่อมาจากรุ่นหนึ่งไป พัฒนาเป็นโอเปร่าทิเบต ซึ่งเป็นที่นิยมทั่วทั้งภูมิภาค"โอเปร่าครบกำหนดมันเป็นซับซ้อนมากขึ้นในโครงสร้าง ที่ประกอบด้วยหลายเส้นวรรณกรรม กล่าวว่า Zhaxi กรรมการคณะโอเปร่าทิเบตของภูมิภาคปกครองตนเองทิเบต "เรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมาได้สวยงามมาก มันยังมีการดูดซึมการเต้นท้องถิ่นจำนวนมากและรูปแบบศิลปะอื่น ๆ และก็มีอารมณ์ขันความเจิดในนั้นที่ดึงดูดใจกลุ่มเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงรัชสมัยของดาไลลามะที่ห้าในศตวรรษที่ 17 นี้ศิลปะการแสดงถูกแยกออกจากพิธีกรรมทางศาสนาและกลายเป็นรูปแบบการแสดงละครเป็นอิสระ สิ่งที่เริ่มต้นจากการเป็นโขนกลายเป็นศิลปะที่มีโครงสร้างของเพลง, เต้นรำ, บทสวดและคำบรรยายพร้อมด้วยสีสันหน้ากาก เส้นเรื่องรวมถึงประวัติศาสตร์ของประเทศตำนานโบราณของวีรบุรุษและเหล่าทวยเทพและเสียดสีกับเหตุการณ์ปัจจุบัน ประเพณีที่ถูกส่งผ่านลงมาจากรุ่นหนึ่งไปถัดไปพัฒนาเป็นธิเบตโอเปร่าซึ่งเป็นที่นิยมทั่วทั้งภูมิภาค.

"ในขณะที่โอเปร่าสุกมันก็กลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นในโครงสร้างที่มีเส้นวรรณกรรมมาก" Zhaxi ผู้อำนวยการของโรงละครโอเปราทิเบตกล่าวว่า คณะของเขตปกครองตนเองทิเบต "เรื่องราวที่ปรากฎมีความสวยงามมาก. นอกจากนี้ยังมีการดูดซึมเต้นรำท้องถิ่นจำนวนมากและรูปแบบงานศิลปะอื่น ๆ และมีอารมณ์ขันเสมอแสงใจในนั้นที่ดึงดูดความสนใจให้กับผู้ชม