The old man surnamed Fang hesitated

The old man surnamed Fang hesitated when hearing Feng Baiyi’s words. He looked at Yun Che’s expression, and realized that after Feng Baiyi had said those words, Yun Che evidently revealed a hint of panic on his face… Although he covered it up really well, it was still seen clearly with his old, keen eyes.

Although the blue glow on the ground was still releasing an intimidating chill, the old man surnamed Fang, who had ‘figured everything out’ was not the least bit afraid. His expression also immediately darkened. “Junior, you actually dared to make a fool of this old man! Die!”

After saying that, he stretched his arm out, instantly crossed over the icy blue glow on the ground, and grabbed at Yun Che once more…

Ding…

An extremely light sound faintly rang, as if a thin metal needle had dropped onto the floor. And the moment that faint sound rang, the old man surnamed Fang’s body strangely stopped on the spot. His right stretched-out hand was less than a foot away from Yun Che’s neck, yet, as if they were separated by a chasm, he was unable to take even half a step forward.

The old man surnamed Fang’s pair of eyes were extremely wide as his pupils seemingly shrank to a size of a needle. He opened his mouth, but was unable to make a single sound. A small icy blue glow slowly spread from the center of his body, quickly enveloping his body from his four limbs, head, hair, then to his clothes…

In only a span of two breaths’ time, his entire body had been enveloped by an icy blue glow, and transformed into an unmovable ice sculpture.

Whoosh…

A gentle night breeze blew over, passing Yun Che’s ear, and lightly caressed the body of the old man surnamed Fang, who had already turned into an ice sculpture. The old man surnamed Fang’s body suddenly disintegrated into icy blue dust and dispersed into the faraway sky. From head to toe, in the blink of an eye, he completely disappeared from where he had stood, while the night sky became adorned with thinning icy blue glitters of light.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนฝาง surnamed ลังเลเมื่อได้ยินคำพูดฮ Baiyi เขามองการนิพจน์ Yun Che และตระหนักว่าหลังจากที่ Baiyi ฮได้กล่าวว่า คำเหล่านั้น Yun Che เปิดเผยใบ้ของความหวาดกลัวบนใบหน้าของเขาอย่างเห็นได้ชัด... แม้ว่าเขากล่าว ขึ้นดีจริง ๆ มันคือยังคงเห็นได้ชัดเจน ด้วยตาของเขาเก่า ความกระตือรือร้นแม้ว่าที่เรืองแสงสีฟ้าบนพื้นดินยังคงถูกปล่อยเย็นการข่มขู่ เฒ่า surnamed ฝาง ผู้มี 'คิดทุกอย่างว่า' ไม่กลัวบิตอย่างน้อย นิพจน์ของเขามืดยังทันที "จูเนียร์ คุณจริงกล้าที่จะทำให้คนโง่ของคน ตาย"หลังจากบอกว่า เขายืดแขน ทันทีข้ามเรืองแสงสีฟ้าน้ำแข็งบนพื้นดิน และคว้าที่ Che ยุนอีกครั้งดิง...มีเสียงเบาหวานรัง ว่าเข็มโลหะบาง ๆ ได้ลดลงลงบนพื้น และช่วงเวลาที่เสียงลมรัง เฒ่า surnamed ร่างของฟางแปลก ๆ หยุดในจุด มือขวายืดออกได้น้อยกว่าเท้าห่างจากคอ Yun Che ยัง ว่าพวกเขาถูกแยกจากกัน โดย chasm เขาไม่สามารถก้าวครึ่งแม้ข้างหน้าคู่ฟางคนที่นามสกุลเก่าของตาได้กว้างมากเป็นนักเรียนของเขาดูเหมือนจะหดขนาดของเข็ม เขาเปิดปากของเขา แต่ไม่สามารถทำเสียงเดียว เรืองแสงสีฟ้าขนาดเล็กเป็นน้ำแข็งช้ากระจายจากศูนย์กลางของร่างกายของเขา ห่อหุ้มร่างกายของเขาจากแขนขาทั้งสี่ของเขา หัว ผม แล้วไปยังเสื้อผ้าของเขาอย่างรวดเร็ว...ในเฉพาะช่วงสองหายใจเวลา ร่างกายของเขาทั้งหมดได้รับจากที่เรืองแสงสีฟ้าเป็นน้ำแข็ง และแปรสภาพเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง unmovableเสียงหวือ...อ่อนโยนคืนสายลมพัดผ่าน ผ่านหู Yun Che และลูบเบา ๆ ร่างกายของชายชรา surnamed ฝาง ที่มีอยู่แล้วกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง คนนามสกุลร่างของฟางก็ชำรุดทรุดโทรมเป็นฝุ่นสีฟ้าน้ำแข็ง และกระจายสู่ท้องฟ้าไกล ตั้งแต่หัวจรดเท้า ในพริบตา เขาสมบูรณ์หายไปจากที่ได้ยืน ในขณะที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนกลายเป็นประดับ ด้วยบางน้ำแข็งสีฟ้า glitters ของแสง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายชรานามสกุลฝางลังเลเมื่อได้ยินคำพูดของฮ Baiyi เขามองไปที่การแสดงออก Yun เจ๊และตระหนักว่าหลังจากที่ฮ Baiyi ได้กล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นยุนเจ๊ชัดเปิดเผยคำใบ้ของความหวาดกลัวบนใบหน้าของเขา ... แม้ว่าเขาจะครอบคลุมมันขึ้นมาได้ดีจริงๆมันก็ยังเห็นได้อย่างชัดเจนด้วยเก่าตาแหลมของเขาแม้ว่าจะเรืองแสงสีฟ้าบนพื้นดินก็ยังคงปล่อยเย็นข่มขู่ชายชรานามสกุลฝางที่มี 'คิดทุกอย่างที่ออกมาก็ไม่ได้บิตอย่างน้อยกลัว การแสดงออกของเขายังมืดทันที "จูเนียร์คุณกล้าจริงที่จะทำให้คนโง่ของชายชราคนนี้! ตาย! " หลังจากบอกว่าเขายืดแขนของเขาออกข้ามทันทีมากกว่าการเรืองแสงสีฟ้าน้ำแข็งบนพื้นดินและคว้าที่หยุนเจ๊อีกครั้ง ... Ding ... เสียงเบามากแผ่วเบาดังเช่นถ้าเข็มโลหะบางได้ลดลงเข้าสู่ พื้น. และช่วงเวลาที่เสียงลมดังชายชรานามสกุลร่างกายฝางแปลกหยุดในจุดที่ ของเขาทางด้านขวามือเหยียดออกได้น้อยกว่าเท้าห่างจากคอ Yun เจ๊ยังราวกับว่าพวกเขาถูกแยกจากกันโดยช่องว่างเขาก็ไม่สามารถที่จะใช้เวลาไม่ถึงครึ่งก้าวไปข้างหน้า. คู่ชายชรานามสกุลฝางตากว้างมาก เป็นนักเรียนของเขาดูเหมือนจะหดตัวลงกับขนาดของเข็ม เขาเปิดปากของเขา แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำให้เสียงเดียว ขนาดเล็กเรืองแสงสีฟ้าน้ำแข็งแพร่กระจายอย่างช้าๆจากใจกลางของร่างกายของเขาได้อย่างรวดเร็วห่อร่างกายของเขาจากสี่ขาของเขาหัวผมแล้วเสื้อผ้าของเขา ... ในเวลาเพียงช่วงเวลาสองหายใจ 'ร่างกายทั้งหมดของเขาได้รับการห่อหุ้มโดย เรืองแสงสีฟ้าน้ำแข็งและกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง unmovable. หวือ ... สายลมพัดคืนอ่อนโยนกว่าผ่านหูหยุนเจ๊และลูบเบา ๆ ร่างของชายชรานามสกุลฝางที่เคยเปิดแล้วเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง ชายชรานามสกุลร่างกายฝางจู่ ๆ ก็ชำรุดทรุดโทรมเป็นฝุ่นสีฟ้าน้ำแข็งและแยกย้ายกันไปสู่ท้องฟ้าที่ห่างไกล ตั้งแต่หัวจรดเท้าในพริบตาเขาสมบูรณ์หายไปจากที่เขายืนอยู่ในขณะที่ท้องฟ้ากลางคืนกลายเป็นที่ประดับด้วยผอมบาง glitters สีฟ้าน้ำแข็งของแสง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตาแก่ นามสกุล ฟางลังเลเมื่อได้ยินคำพูดของฟง Baiyi . เขามองดูสีหน้าของยุนเช และตระหนักว่าหลังจากฟง Baiyi ได้กล่าวคำเหล่านั้น ยุนเชว่า พบคำใบ้ของความหวาดกลัวบนใบหน้าของเขา . . . แม้ว่าเขาจะปกปิดได้ดีจริงๆ มันยังเห็นชัดกับสายตาคมของเขาเก่า .แม้ว่าการเรืองแสงสีฟ้าบนพื้นยังปล่อยน่าวิตก ชิลล์ ผู้เฒ่า นามสกุล ฟาง ใครก็คิดว่าทุกอย่าง " ไม่ใช่ซักหน่อยกลัว สีหน้าของเขายังทันทีมืด . " เจ้าหนู เธอกล้าที่จะทำให้คนโง่ของตาแก่นี่ ! ตาย ! "หลังจากพูดแบบนั้น เขายืดแขนออกทันที ข้ามการเรืองแสงสีฟ้าน้ำแข็งบนพื้นดิน และคว้าที่ยุนเช อีกครั้ง . . . . . . .ติ๊ง . . . . . . .แสง สี เสียงอันแสนแผ่วเบาดังขึ้น เหมือนบางโลหะเข็มก็หล่นลงบนพื้น และช่วงเวลาที่เสียงลมดังขึ้น ชายชรา นามสกุลตัว ฟางก็หยุดในจุดที่ พระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ขวาสูงกว่าเท้าห่างจากยุนเช คอ แต่ถ้าพวกเขาถูกคั่นด้วยช่องว่าง เขาไม่สามารถที่จะใช้แม้แต่ครึ่งก้าวตาแก่ นามสกุลเขี้ยวคู่ตาได้กว้างมาก เป็นนักเรียนของเขาดูเหมือนจะหดตัวเป็นขนาดของเข็ม เขาเปิดปากของเขา แต่ก็ไม่สามารถที่จะทำให้เสียงเดียว น้ำแข็งเรืองแสงสีฟ้าเล็กๆค่อยๆกระจายจากศูนย์กลางกายได้อย่างรวดเร็วห่อหุ้มร่างกายของเขาสี่ขา หัว ผม แล้วให้เสื้อผ้าของเขา . . . . . . .ในเพียงช่วงสองครั้งแล้ว ร่างกายทั้งหมดของเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยน้ำแข็งเรืองแสงสีฟ้า และกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง unmovable .. . . . . . . .คืนที่สายลมอ่อนโยนพัดผ่าน ผ่านหูของยุนเช และลูบเบา ๆร่างของชายชรา นามสกุล ฟางที่ได้กลายเป็นน้ำแข็งแกะสลัก . ตาแก่ นามสกุลเขี้ยวร่างกายก็สลายเป็นฝุ่นสีฟ้า Icy และแจกจ่ายไปในท้องฟ้าที่ห่างไกล จากหัวจรดเท้า ในชั่วพริบตา เขาหายตัวไปจากที่ที่เขายืนอยู่ ในขณะที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า ประดับด้วยกากเพชร การแข็งของแสง