These developments greatly facilita

These developments greatly facilitated the forecasting of failure. In particular, they supported the spread of ratio analysis, a ‘second order’ set of calculations that were made possible by the greater availability and increasing uniformity of financial information that began to occur from the late 1890s. The current ratio – current assets divided by current liabilities – gained acceptance at this time, for it allowed creditors to predict the likelihood that a firm would fail as a result of inability to meet payments (Horrigan, 1968, p. 285). Banks began to rely heavily on this ratio as a basis for approving loans (Dev, 1974). The ‘50 per cent rule’ was widely touted – this dictated that a borrower’s current liabilities should not exceed 50 per cent of current assets. The NACM’s Bulletin set out similar guidelines in 1902, and in 1905 James Cannon, president of the Fourth National Bank of New York, and an early president of the NACM, recommended a set of ratios in a paper to the New Jersey Bankers Association (Cannon, 1905).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาเหล่านี้มากอำนวยการคาดการณ์ของความล้มเหลว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาสนับสนุนการแพร่กระจายของการวิเคราะห์อัตราส่วน 'สั่งสอง' ตั้งค่าการคำนวณที่ได้ทำไป โดยความพร้อมมากขึ้นและเพิ่มความรื่นรมย์ของข้อมูลทางการเงินที่เริ่มตั้งแต่ช่วงปี 1890 สื่อสาย อัตราปัจจุบัน –หาร ด้วยหนี้สินหมุนเวียนสินทรัพย์หมุนเวียน – ได้รับการยอมรับในเวลานี้ สำหรับอนุญาตเจ้าหนี้เพื่อทำนายความเป็นไปได้ที่บริษัทจะล้มเหลวเนื่องจากไม่สามารถตอบสนอง การชำระเงิน (Horrigan, 1968, p. 285) ธนาคารเริ่มหนักอาศัยอัตราส่วนนี้เป็นพื้นฐานในการอนุมัติสินเชื่อ (Dev, 1974) ' 50 กฎร้อยละ ' ถูกมาก touted – นี้บอกว่า หนี้สินของผู้กู้ยืมไม่ควรเกินร้อยละ 50 ของสินทรัพย์หมุนเวียน ของ NACM นการกำหนดแนวทางที่คล้ายกัน ใน 1902 และปี พ.ศ. 2448 สมัยปืนใหญ่ James ประธานของธนาคารแห่งชาติสี่ของนิวยอร์ก ประธานาธิบดี NACM การเริ่มต้นขอแนะนำชุดของอัตราส่วนในเอกสารให้สมาคมธนาคารของนิวเจอร์ซี่ (ปืนใหญ่ 1905)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาเหล่านี้มากการอำนวยความสะดวกการคาดการณ์ของความล้มเหลว โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาได้รับการสนับสนุนการแพร่กระจายของการวิเคราะห์อัตราส่วนที่เป็น 'ลำดับที่สอง' การตั้งค่าของการคำนวณที่ได้ทำไปโดยความพร้อมมากขึ้นและสม่ำเสมอเพิ่มขึ้นของข้อมูลทางการเงินที่เริ่มต้นที่จะเกิดขึ้นจากช่วงปลายยุค 1890 อัตราส่วนปัจจุบัน - สินทรัพย์หมุนเวียนหารหนี้สินหมุนเวียน - รับการยอมรับในเวลานี้มันได้รับอนุญาตให้เจ้าหนี้ที่จะคาดการณ์โอกาสที่ บริษัท จะล้มเหลวเป็นผลมาจากการไร้ความสามารถที่จะตอบสนองการชำระเงิน (Horrigan, 1968, หน้า 285). ธนาคารเริ่มที่จะต้องพึ่งพาอัตราส่วนนี้เป็นพื้นฐานสำหรับการอนุมัติเงินให้สินเชื่อ (Dev, 1974) '50 ต่อกฎร้อย 'ถูกขนานนามกันอย่างแพร่หลาย - นี้บอกว่าหนี้สินหมุนเวียนของผู้กู้ไม่ควรเกินร้อยละ 50 ของสินทรัพย์หมุนเวียน ประกาศ NACM ตั้งแนวทางที่คล้ายกันในปี 1902 และในปี 1905 เจมส์แคนนอน, ประธานของสี่ธนาคารแห่งชาติของนิวยอร์กและประธานแรกของ NACM แนะนำชุดของอัตราส่วนในกระดาษที่นิวเจอร์ซีย์ธนาคารสมาคม (แคนนอน , 1905)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาเหล่านี้ช่วยให้เกิดการคาดการณ์ของความล้มเหลว โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาสนับสนุนการกระจายการวิเคราะห์อัตราส่วนเพื่อ ' ' สองชุดของการคำนวณที่ถูกทำให้เป็นไปได้โดยว่างมากขึ้น และเพิ่มความสอดคล้องของข้อมูลทางการเงินที่เริ่มเกิดขึ้นจากอังกฤษแล้วปัจจุบันอัตราส่วนสินทรัพย์–ปัจจุบันหารด้วยหนี้สินหมุนเวียน–ได้รับการยอมรับในครั้งนี้ มันอนุญาตให้เจ้าหนี้เพื่อทำนายโอกาสที่บริษัทจะล้มเหลวเป็นผลจากการตอบสนองการชำระเงิน ( horrigan , 1968 , p . 3 ) ธนาคารเริ่มอาศัยในอัตราส่วนนี้เป็นพื้นฐานสำหรับการอนุมัติสินเชื่อ ( 1974 dev )' 50 เปอร์เซ็นต์กฎ ' อย่างกว้างขวาง touted –นี้บอกว่า หนี้สินหมุนเวียนของผู้กู้ต้องไม่เกินร้อยละ 50 ของสินทรัพย์ปัจจุบัน ของ nacm ประกาศออกแนวทางคล้ายกันใน 1902 และในปี 1905 เจมส์ปืนใหญ่ , ประธานของธนาคารแห่งชาติที่สี่ของนิวยอร์ก และเป็นประธานของ nacm ต้น ,แนะนำชุดของอัตราส่วนในกระดาษที่นิวเจอร์ซีย์ธนาคารสมาคม ( ปืน 1905 )