Maya Deren (April 29, 1917 – Octobe

Maya Deren (April 29, 1917 – October 13, 1961), born Eleanora Derenkowskaia (Russian: Элеоно́ра Деренко́вская), was one of the most important American experimental filmmakers and entrepreneurial promoters of the avant-garde in the 1940s and 1950s. Deren was also a choreographer, dancer, film theorist, poet, lecturer, writer and photographer.

The function of film, Deren believed, like most art forms, was to create an experience; each one of her films would evoke new conclusions, lending her focus to be dynamic and always-evolving.[1] She combined her interests in dance, voodoo and subjective psychology in a series of surreal, perceptual, black and white short films. Using editing, multiple exposures, jump cutting, superimposition, slow-motion and other camera techniques to her fullest advantage, Deren creates continued motion through discontinued space, while abandoning the established notions of physical space and time, with the ability to turn her vision into a stream of consciousness.

Perhaps one of the most influential experimental films in American cinema was her collaboration with Alexander Hammid on Meshes of the Afternoon (1943). She continued to make several more films of her own, including At Land (1944), A Study in Choreography for Camera (1945), and Ritual in Transfigured Time (1946) – writing, producing, directing, editing, and photographing them with help from only one other person, Hella Heyman, as camerawoman. She also appeared in a few of her films but never credited herself as an actress, downplaying her roles as anonymous figures rather than iconic deities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Maya Deren (April 29, 1917 – October 13, 1961), born Eleanora Derenkowskaia (Russian: Элеоно́ра Деренко́вская), was one of the most important American experimental filmmakers and entrepreneurial promoters of the avant-garde in the 1940s and 1950s. Deren was also a choreographer, dancer, film theorist, poet, lecturer, writer and photographer.The function of film, Deren believed, like most art forms, was to create an experience; each one of her films would evoke new conclusions, lending her focus to be dynamic and always-evolving.[1] She combined her interests in dance, voodoo and subjective psychology in a series of surreal, perceptual, black and white short films. Using editing, multiple exposures, jump cutting, superimposition, slow-motion and other camera techniques to her fullest advantage, Deren creates continued motion through discontinued space, while abandoning the established notions of physical space and time, with the ability to turn her vision into a stream of consciousness.บางทีหนึ่งของภาพยนตร์ทดลองมีอิทธิพลมากที่สุดในภาพยนตร์อเมริกันถูกของเธอร่วมกับอเล็กซานเดอร์ Hammid บนตาข่ายของตอนบ่าย (1943) เธอยังคงทำหลายอย่างภาพยนตร์ของตนเอง รวมทั้งในที่ดิน (1944), ศึกษา A ออกแบบท่าเต้นสำหรับกล้อง (1945), และพิธีกรรมในเวลาทรานสฟิเกอร์ด (1946) – เขียน ผลิต ผู้กำกับ แก้ไข และการถ่ายภาพนั้น ด้วยความช่วยเหลือจากเพียงคน ๆ Hella นาย เป็น camerawoman เธอยัง ได้ปรากฏในภาพยนตร์ของเธอไม่กี่ แต่ไม่เครดิตตัวเองเป็นนักแสดงหญิงที่ downplaying บทบาทของเธอเป็นตัวเลขที่ไม่ระบุชื่อแทนที่เป็นเทวดาที่โดดเด่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มายาของ ( 29 เมษายน 1917 – 13 ตุลาคม 1961 ) เกิดเอลินอรา derenkowskaia ( รัสเซีย : Элеоно́раДеренко́вская ) , เป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดชาวอเมริกันกลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์และเป็นโปรโมเตอร์ของเปรี้ยวจี๊ดในยุค 40 และปี 1950 ของยังเป็นนักออกแบบท่าเต้น นักเต้น นักทฤษฎีภาพยนตร์ นักเขียน อาจารย์ นักเขียน และช่างภาพ

การทำงานของภาพยนตร์ของที่เชื่อว่าเป็นรูปแบบศิลปะมากที่สุด คือ การสร้างประสบการณ์ แต่ละหนึ่งของภาพยนตร์ของเธอจะสร้างข้อสรุปใหม่ ให้ยืมโฟกัสเป็นแบบไดนามิกและการพัฒนาเสมอ [ 1 ] เธอรวมความสนใจของเธอในการเต้นวูดูและจิตวิทยาอัตนัยในชุดของภาพ , ภาพขาวดำ , ภาพยนตร์สั้น การแก้ไข , เบิ้ล , กระโดดตัดศึกษาตรงกัน , ,เคลื่อนไหวช้าและเทคนิคกล้องอื่น ๆเพื่อประโยชน์ของเธอเต็ม ของที่สร้างยังคงเคลื่อนไหวผ่านยกเลิกพื้นที่ในขณะที่ทิ้งสร้างความคิดของพื้นที่ทางกายภาพและเวลาที่มีความสามารถที่จะเปิดวิสัยทัศน์ของเธอเป็นกระแสสำนึกของ

บางทีหนึ่งของภาพยนตร์ทดลอง ที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในหนังอเมริกันของเธอ ร่วมกับ อเล็กซานเดอร์ hammid บนตาข่ายในช่วงบ่าย ( 1943 ) เธอยังคงทำให้หลายภาพยนตร์เพิ่มเติมของของเธอเอง รวมทั้งในที่ดิน ( 1944 ) , การศึกษาในการออกแบบท่าเต้นสำหรับกล้อง ( 1945 ) และพิธีกรรมในการเปลี่ยนเวลา ( 1946 ) –การเขียน , การผลิต , การสั่งการ , การแก้ไข ,และถ่ายรูปพวกเขาด้วยความช่วยเหลือจากเพียงหนึ่งอื่น ๆคน หรอ เ ์แมน เป็น camerawoman . เธอยังปรากฏในไม่กี่ของภาพยนตร์ของเธอ แต่ไม่เคยให้เครดิตตัวเองในฐานะนักแสดง downplaying บทบาทของเธอในฐานะบุคคลนิรนามมากกว่าสัญลักษณ์เทพเจ้า