Objective: To evaluate Mulligan’s t

Objective: To evaluate Mulligan’s technique for relieving pain and improving functional capacity of the shoulder in patients with adhesive capsulitis in the stiffness phase.

Design: Randomized controlled study.

Methods: A total of 40 subjects were randomly allocated into
2 groups: (i) group 1 (n = 20) were treated with hot pack,
transcutaneous electrical nerve stimulation, and passive
stretching exercises; (ii) group 2 (n = 20) were treated with
hot pack, transcutaneous electrical nerve stimulation and
Mulligan’s technique. Mulligan’s technique combines the
sustained application of a manual “gliding” force to a joint,
with the aim of repositioning bone positional faults while
enabling concurrent physiological (osteo-kinematic) motion
of the joint. All cases were evaluated using visual analogue
scales for pain, passive and active range of motion, Constant
score, Shoulder Disability Questionnaire, and patient and
therapist satisfaction at baseline, after completion of treatment
sessions and at the end of 3 months of follow-up.
Results: Marked improvement was noted in both groups after
completion of treatment sessions and at the third month
of follow-up compared with baseline. The improvements in
outcome measures, namely pain, range of motion, shoulder
scores, and patient and physiotherapist satisfaction, were
significantly greater in subjects in group 2, who were treated
with Mulligan’s technique.

Conclusion: Mulligan’s technique and passive stretching
exercises are both effective in reducing pain, and restoring
range of motion and function. However, compared with
stretching exercises, Mulligan’s technique led to better improvements
in terms of pain, range of motion, shoulder
scores, and patient and physiotherapist satisfaction

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินเทคนิคมัลลิเกนสำหรับบรรเทาอาการปวด และเพิ่มกำลังการทำงานของไหล่ในผู้ป่วยที่มีกาว capsulitis ในระยะความแข็งออกแบบ: Randomized ควบคุมศึกษาวิธี: จำนวน 40 เรื่องได้โดยการสุ่มจัดสรรเป็นกลุ่มที่ 2: (i) กลุ่มที่ 1 (n = 20) ได้รับการบรรจุร้อนกระตุ้นประสาท transcutaneous ไฟฟ้า และแฝงยืดออกกำลังกาย (ii) กลุ่ม 2 (n = 20) ได้รับการรักษาด้วยชุดอุ่น กระตุ้นประสาท transcutaneous ไฟฟ้า และมัลลิเกนเทคนิค รวมเทคนิคมัลลิเกนโปรแกรมประยุกต์ sustained บังคับด้วยตนเอง "gliding" ร่วมกับมีจุดประสงค์เพื่อให้กระดูกบกพร่องตำแหน่งขณะเปิดใช้งานพร้อมกันเคลื่อน (osteo-จลน์) สรีรวิทยาของร่วมกัน กรณีทั้งหมดได้ถูกประเมินโดยใช้อนาล็อกภาพเครื่องชั่งน้ำหนักสำหรับความเจ็บปวด แฝง และใช้ช่วงของค่าคง เคลื่อนไหวคะแนน สอบ ถามไหล่พิการ และผู้ป่วย และความพึงพอใจนักบำบัดที่พื้นฐาน หลังจากเสร็จสิ้นการรักษารอบและ ในตอนท้ายของ 3 เดือนการติดตามผลการผลลัพธ์: ชัดถูกสังเกตในกลุ่มทั้งสองหลังความสมบูรณ์ ของเซสชันการรักษา และ ในเดือนสามของการติดตามผลการเปรียบเทียบกับพื้นฐาน ปรับปรุงในวัดผล คือช่วงของการเคลื่อนไหว ปวดไหล่คะแนน และนักกายภาพบำบัดและผู้ป่วยพึงพอใจ ถูกอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในเรื่องในกลุ่ม 2 ที่ได้รับการรักษาด้วยเทคนิคมัลลิเกนสรุป: มัลลิเกนเทคนิคและยืดแฝงออกกำลังกายมีประสิทธิภาพในการลดอาการปวด และการคืนค่าช่วงของการเคลื่อนไหวและการทำงาน อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับยืดออกกำลังกาย เทคนิคมัลลิเกนนำไปปรับปรุงดีขึ้นในช่วงของการเคลื่อนไหว อาการปวดไหล่คะแนน และความพึงพอใจผู้ป่วยและนักกายภาพบำบัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินเทคนิคของมัลลิแกนสำหรับการบรรเทาอาการปวดและการปรับปรุงความสามารถในการทำงานของไหล่ในผู้ป่วยที่มีกาว capsulitis ในขั้นตอนการแข็ง. ออกแบบ: การศึกษาแบบสุ่มควบคุม. วิธีการ: ทั้งหมด 40 วิชาที่ได้รับการจัดสรรสุ่มออกเป็น2 กลุ่มคือ (i) กลุ่ม 1 (n = 20) ได้รับการรักษาด้วยชุดร้อนกระตุ้นเส้นประสาทtranscutaneous ไฟฟ้าและเรื่อย ๆการออกกำลังกายยืด; (ii) กลุ่มที่ 2 (n = 20) ได้รับการรักษาด้วยแพ็คร้อนกระตุ้นเส้นประสาทtranscutaneous ไฟฟ้าและเทคนิคของมัลลิแกน เทคนิคของมัลลิแกนรวมแอพลิเคชันที่ยั่งยืนของตนเอง "ร่อน" พลังที่จะร่วมกันที่มีวัตถุประสงค์ของการจัดตำแหน่งของกระดูกที่ผิดพลาดตำแหน่งในขณะที่การเปิดใช้งานพร้อมกันทางสรีรวิทยา (เข่าเสื่อม-จลนศาสตร์) การเคลื่อนไหวของการร่วมทุน ทุกกรณีได้รับการประเมินโดยใช้ภาพแบบอะนาล็อกเครื่องชั่งสำหรับอาการปวดช่วง passive และ active ของการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องคะแนนไหล่พิการแบบสอบถามและผู้ป่วยและความพึงพอใจของการบำบัดโรคที่baseline หลังจากเสร็จสิ้นการรักษารอบและในตอนท้ายของ3 เดือนของการติดตามผลการศึกษา: การปรับปรุงการทำเครื่องหมายถูกบันทึกไว้ในทั้งสองกลุ่มหลังเสร็จสิ้นการบำบัดรักษาและในเดือนที่สามของการติดตามเมื่อเทียบกับพื้นฐาน การปรับปรุงในการวัดผลคืออาการปวดช่วงของการเคลื่อนไหวไหล่คะแนนและผู้ป่วยและความพึงพอใจของนักกายภาพบำบัดได้อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในอาสาสมัครกลุ่มที่2 ที่ได้รับการรักษาด้วยเทคนิคของมัลลิแกน. สรุป: เทคนิคมัลลิแกนและยืดเรื่อย ๆการออกกำลังกายที่มีทั้งประสิทธิภาพในการ ลดความเจ็บปวดและฟื้นฟูช่วงของการเคลื่อนไหวและการทำงาน แต่เมื่อเทียบกับการออกกำลังกายยืดเทคนิคมัลลิแกนที่นำไปสู่การปรับปรุงที่ดีขึ้นในแง่ของความเจ็บปวดช่วงของการเคลื่อนไหวไหล่คะแนนและความพึงพอใจของผู้ป่วยและนักกายภาพบำบัด