There are no standard laboratory te

There are no standard laboratory tests in
existence to diagnose amniotic fluid embolism
(Conde-Agudelo and Romero, 2009). However,
similarities in blood picture, and clinical findings
in anaphylactic and septic shock and amniotic fluid
embolism have been found (Medforth et al, 2009).
In Jan’s case, the registrar took blood samples,
which were sent urgently to the laboratory for investigation
and commenced treatment straight away asher oxygen saturation and blood pressure were low
and required correction. The prognosis for women
who have amniotic fluid embolism is improved with
early diagnosis and prompt aggressive treatment
by a multidisciplinary team (Conde-Agudelo and
Romero, 2009). However, outcomes remain unpredictable
despite improvements in recognition,
diagnosis and treatment due to the unpredictability
of the disease (Pluymakers et al, 2007). Clark
et al (1995) found that 61% of women and 50% of
infants surviving amniotic fluid embolism had
persisting neurological impairment. Tuffnell (2005)
found that of the 31 women who survived amniotic
fluid embolism, 6% suffered persistent neurological
impairment, and of the 33 infants that survived,
18% developed hypoxic ischaemic encephalopathy
and 6% developed cerebral palsy. As Jan had the
amniotic fluid embolism postpartum, there were
no long-term effects on the baby as he had not
been subjected to the fetal hypoxia. She did not
experience any lasting effects during the time she
was on the postnatal ward except for some fatigue.
Jan will be monitored for any future neurological
impairment by means of a postnatal outpatient’s
appointment with the neurology team and she will
have annual reviews with her GP.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

There are no standard laboratory tests inexistence to diagnose amniotic fluid embolism(Conde-Agudelo and Romero, 2009). However,similarities in blood picture, and clinical findingsin anaphylactic and septic shock and amniotic fluidembolism have been found (Medforth et al, 2009).In Jan’s case, the registrar took blood samples,which were sent urgently to the laboratory for investigationand commenced treatment straight away asher oxygen saturation and blood pressure were lowand required correction. The prognosis for womenwho have amniotic fluid embolism is improved withearly diagnosis and prompt aggressive treatmentby a multidisciplinary team (Conde-Agudelo andRomero, 2009). However, outcomes remain unpredictabledespite improvements in recognition,diagnosis and treatment due to the unpredictabilityof the disease (Pluymakers et al, 2007). Clarket al (1995) found that 61% of women and 50% ofinfants surviving amniotic fluid embolism hadpersisting neurological impairment. Tuffnell (2005)found that of the 31 women who survived amnioticfluid embolism, 6% suffered persistent neurologicalimpairment, and of the 33 infants that survived,18% developed hypoxic ischaemic encephalopathyand 6% developed cerebral palsy. As Jan had theamniotic fluid embolism postpartum, there wereno long-term effects on the baby as he had notbeen subjected to the fetal hypoxia. She did notexperience any lasting effects during the time sheอยู่บน ward postnatal เว้นบางล้าม.ค.จะตรวจสอบในอนาคตใด ๆ ที่ระบบประสาทด้อยค่าโดยการใช้ของผู้ป่วยนอก postnatalนัดหมายกับประสาทวิทยาทีมและเธอจะรีวิวประจำปีกับ GP ของเธอได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีทดสอบในห้องปฏิบัติการมาตรฐานในการมีการดำรงอยู่ในการวินิจฉัยน้ำคร่ำอุดหลอดเลือด
(Conde-Agudelo และโรเมโร 2009) อย่างไรก็ตามความคล้ายคลึงกันในภาพเลือดและผลการวิจัยทางคลินิกในanaphylactic และช็อกบำบัดน้ำเสียและน้ำคร่ำเส้นเลือดอุดตันที่มีการตรวจพบ(Medforth et al, 2009). ในกรณีของแจนนายทะเบียนเอาตัวอย่างเลือดที่ถูกส่งอย่างเร่งด่วนไปยังห้องปฏิบัติการสำหรับการตรวจสอบและการรักษาเริ่มอิ่มตัวของออกซิเจนทันทีแอชเชอร์และความดันโลหิตอยู่ในระดับต่ำและต้องแก้ไข การพยากรณ์โรคสำหรับผู้หญิงที่มีน้ำคร่ำอุดหลอดเลือดดีขึ้นกับการวินิจฉัยและการรักษาที่รวดเร็วก้าวร้าวโดยทีมสหสาขาวิชาชีพ(Conde-Agudelo และโรเมโร2009) แต่ผลยังคงคาดเดาไม่ได้แม้จะมีการปรับปรุงในการรับรู้, การวินิจฉัยและการรักษาเนื่องจากการคาดการณ์ของการเกิดโรค (Pluymakers et al, 2007) คลาร์ก, et al (1995) พบว่า 61% ของผู้หญิงและ 50% ของทารกที่รอดตายน้ำคร่ำอุดหลอดเลือดได้นานจากการด้อยค่าของระบบประสาท Tuffnell (2005) พบว่าวันที่ 31 ผู้หญิงที่รอดชีวิตจากน้ำคร่ำอุดตันของเหลว, 6% ได้รับความเดือดร้อนทางระบบประสาทถาวรจากการด้อยค่าและ33 ทารกที่รอดชีวิต18% การพัฒนา encephalopathy ขาดเลือด hypoxic และ 6% การพัฒนาสมองพิการ ในฐานะที่เป็น ม.ค. มีน้ำคร่ำอุดหลอดเลือดหลังคลอดมีไม่มีผลกระทบระยะยาวในทารกในขณะที่เขาไม่เคยได้รับภายใต้การขาดออกซิเจนของทารกในครรภ์ เธอไม่ได้พบผลที่ยั่งยืนใด ๆ ในช่วงเวลาที่เธออยู่ในหอผู้ป่วยหลังคลอดยกเว้นความเมื่อยล้าบาง. แจนจะได้รับการตรวจสอบทางระบบประสาทอื่น ๆ ในอนาคตจากการด้อยค่าโดยวิธีการของผู้ป่วยนอกหลังคลอดของการนัดหมายกับทีมงานวิทยาและเธอจะมีความคิดเห็นประจำปีที่มีGP ของเธอ .