Previous Chapter | Project Page | N

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 299 – To come knocking for a fight (16)

Humph, it was merely a wrist, that’s all. Compared to those things that Liu Chengfeng did, her methods were still considered fairly light.

But this was also good, Liu Ruohua’s right hand had been cut off while Liu Chengfeng’s left hand was cut off. The pair of siblings together lost one right and one left hand, seemed like the same family, together they are complete.

Liu Chengfeng had already been scared out of his mind by Su Luo’s black large handprint. Now he was so scared that he screeched loudly: “ I concede! I concede! I concede! Stop! Quickly stop!”

Along with his tragic cries, his mucus and tears were both rolling down simultaneously. They were mixed with thin streams of blood, his whole person appeared disheveled and crazy, cutting a very sorry figure. He simply looked worse than a beggar.

Liu Potian thought this was extremely humiliating and angrily roared at Liu Chengfeng: “Quickly stand up now!”

Afterwards, he turned around and glared at Nangong Liuyun. His tone was harsh, using strong power to force down the Heinous Fire in his chest: “Your Highness, you also saw it. Liu Chengfeng’s hand was severed at the wrist by that loathsome boy. What are you going to do about it?”

Faced with Liu Potian’s aggressive questioning, Nangong Liuyun still appeared unheeding. He calmly and with composure, cast a glance at him in return, unhurriedly saying: “What to do?”

“Humph! What is Your Highness prepared to do? Don’t tell me Liu Chengfeng’s hand is cut off like this in vain?” Liu Potian now had already found out His Highness Prince Jin’s unparalleled strength. He wouldn’t dare to be as rash as before. However, he still insisted on demanding an explanation.

Otherwise, if Liu Chengfeng’s hand being cut off by another person in front of him was to spread out now, it was very detrimental to his own reputation. Because, as the Elder Ancestor of the Liu family, but unable to protect his own descendant, how would other people look at him after this?

Nangong Liuyun glanced at Liu Potian as if looking at an idiot, he then lazily said: “On the battlefield, it’s a matter of life and death, could it be you were deaf just a moment ago?”

Ouch, my Highness Prince Jin. Could you not speak with more tact and hold back a little? That person is, for all intents and purposes, still Prime Minister Liu’s dad….Su Luo turned her face away, and could not bear to watch it anymore.

“He is a direct descendant from my Liu Manor!” Liu Potian had an indignant expression as he shouted out loud.

Nangong Liuyun lazily let out a sigh and unhurriedly said: “ Now, what he lost was merely only a minor thing such as a hand, nothing more. Why are you making a fuss about nothing? Nobody died yet. Besides, even if the person died on the battlefield, swords have no eyes. That is also a matter where nothing can be done.”

It was very clear, he planned to shield Su Luo until the end.

“Since that is the case, humph, humph!” Liu Potian was so infuriated that he laughed grimly repeatedly: “This matter will not be forgotten just like this! If you have the ability, this loathsome boy will never leave Prince Jin’s Royal Manor. Otherwise, humph, humph——”

Finished speaking, Liu Potian reached out to grab the dark bronze plaque that was placed on a tray. However, a thin and long fair hand was a step ahead of him in taking away that bronze plaque.

“Your Highness!” Liu Potian, of course, had planned to swallow this mistreatment. He would wait until later, and take his time making a decision about this. He had planned to take the bronze plaque and leave Prince Jin’s Royal Manor afterwards. However, the bronze plaque was first taken away by His Highness.

Nangong Liuyun, with some contempt, frowned: “ Liu Potian, you are not a child anymore. The words you said is like some fart you let out, after finished farting, then it’s done?”

“Request Your Highness to speak cautiously!” Liu Potian was infuriated to no end!

He was originally slapped by one of Nangong Liuyun’s palm strike until his qi and blood were unstable. Now, he was again derided by Nangong Liuyun’s every word and every sentence. That mouthful of blood that had been forcibly repressed had already begun to stir and was about to gush out once again.

“Isn’t it supposed to be this way? Just now, this bronze plaque was brought out as a stake in this bet. Since you people lost, you ought to accept the loss and pay. “ Nangong Liuyun, in a very matter-of-fact manner, looked at Liu Potian.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทต่อไปบทที่ 299 – เพื่อมาเคาะสำหรับการต่อสู้ (16)Humph มันเป็นเพียงข้อมือ ที่ทั้งหมด เมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านั้นที่ Liu Chengfeng วิธีของเธอยังคงพิจารณาว่าแสงธรรมแต่ก็ดี Liu Ruohua ขวามือมีการตัดออกในขณะที่มือซ้าย Liu Chengfeng ถูกตัดออก คู่พี่น้องกันเสียหนึ่งขวา และมือซ้าย ดูเหมือนครอบครัวเดียวกัน ร่วมกันพวกเขาจะสมบูรณ์Liu Chengfeng มาแล้วกลัวออกจากใจของเขา โดย Su ลูสีดำ handprint ใหญ่ ตอนนี้เขาก็หวาดกลัวว่า เขา screeched เสียงดัง: "ผมยอมรับ ผมยอมรับ ผมยอมรับ หยุด เร็วหยุด"พร้อมกับเสียงร้องของเขาน่าเศร้า เมือกและน้ำตาของเขาได้ทั้งกลิ้งลงพร้อมกัน พวกเขารวมกับกระแสบางเลือด คนของเขาทั้งหมดที่ปรากฏ disheveled และ บ้า ตัดรูปขอ เขาก็ดูเลวร้ายยิ่งกว่าขอทานLiu Potian ประมาณนี้เชิญมาก และคำรามด้วยความโกรธที่ Liu Chengfeng: "เร็วบ้างตอนนี้"หลังจากนั้น เขาหันไปรอบ ๆ และ glared ที่ Nangong Liuyun เสียงของเขาได้รุนแรง การใช้พลังงานที่รัดกุมเพื่อบังคับลงไฟในอกของเขาเลวร้าย: "ฝ่าบาท คุณยังเห็น Liu Chengfeng มือถูกตัดขาดที่ข้อมือ โดยที่เด็ก loathsome สิ่งคุณจะทำมันต้องเผชิญกับหลิว Potian ก้าวร้าวตั้งคำถาม Nangong Liuyun ยังคงปรากฏ unheeding เขาใจเย็น และความ สงบ ชำเลืองที่เขากลับ unhurriedly พูดว่า: "ทำอะไร""Humph จัดทำนำไปถวายพระคืออะไร ไม่บอกมือ Liu Chengfeng ถูกตัดออกเช่นนี้เสียเปล่า" Liu Potian ตอนนี้มีแล้วพบพระเจ้าชาย Jin พบแรง เขาจะไม่กล้าที่จะเป็นผื่นเป็นก่อน อย่างไรก็ตาม เขายังคงยืนยันในความต้องการคำอธิบายมิฉะนั้น ถ้ามือ Liu Chengfeng ถูกตัดออก โดยบุคคลอื่นหน้าเขาแพร่กระจายออกตอนนี้ มันเป็นอันตรายต่อชื่อเสียงของตัวเองมาก เนื่องจาก เป็นบรรพบุรุษผู้สูงอายุของครอบครัวหลิว แต่ไม่สามารถปกป้องลูกหลานของตัวเอง จะคนอื่น ๆ ลักษณะที่เขาหลังจากนี้Nangong Liuyun glanced ที่ Liu Potian ว่ากำลังดูงี่เง่า เขาแล้วมูมกล่าวว่า: "ในสนามรบ มันเป็นเรื่องของชีวิตและความตาย มันอาจจะเป็นคุณหูหนวกเพียงครู่"Ouch, Jin เจ้าชายของฉัน คุณสามารถพูด ด้วยชั้นเชิงเพิ่มเติม และเก็บกลับน้อยไม่ บุคคล ตัวหมด intents และวัตถุประสงค์ ยังคงเป็นพ่อของ Liu นายกรัฐมนตรี...ลู Su เปิดใบหน้าของเธอออกไป และไม่สามารถรับชมอีกด้วย"เขาเป็นหลานโดยตรงจากนอร์ Liu ฉัน" Liu Potian มีนิพจน์ที่ไม่พอใจกับเขาตะโกนออกมาดัง ๆมูมให้ออกอก Nangong Liuyun และ unhurriedly กล่าวว่า: "ตอนนี้ สิ่งที่เขาสูญเสียไม่เพียงเท่านั้นเป็นสิ่งเล็กน้อยเช่นมือ ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ทำไมคุณทำยุ่งยากเกี่ยวกับอะไร ไม่มีใครเสียชีวิตได้ แม้ว่าบุคคลที่เสียชีวิตในสนามรบ ดาบมีตาไม่ ที่ตั้งเป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำได้"เห็นได้ชัดมาก ไปโล่ Su ลูจนจบ"เนื่องจากมีกรณี humph, humph" Liu Potian เป็น infuriated เพื่อให้เขาหัวเราะ grimly ซ้ำ ๆ: "เรื่องนี้จะไม่ลืมแบบนี้ ถ้าคุณมีความสามารถ เด็กชาย loathsome นี้จะไม่ปล่อยให้โรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์ มิฉะนั้น humph, humph — — "เสร็จสิ้นการพูด Liu Potian คว้าคราบทองแดงเข้มที่ถูกวางไว้บนถาด อย่างไรก็ตาม มือบาง และยาวยุติธรรมถูกขั้นตอนก่อนเขาในการที่คราบทองแดงออกไป"ฝ่าบาท" Liu Potian แน่นอน มีแผนกลืน mistreatment นี้ เขาจะรอจนกระทั่งภายหลัง และเวลาการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาได้วางแผน และคราบทองแดงออกจากโรงแรมพรินซ์รอยัลเมเนอร์หลังจากนั้น อย่างไรก็ตาม คราบทองแดงแรกถ่ายไป โดยสมเด็จพระNangong Liuyun กับบางเหยียด frowned: "Liu Potian คุณไม่ได้เด็กอีกต่อไป คำที่คุณพูดเหมือนบางคนผายลมคุณให้ออกมา หลังจากเสร็จสิ้นการตด แล้วจะทำ""ขอถวายพระพูดด้วยความระมัดระวัง" Liu Potian เป็น infuriated ไปไม่สิ้นสุดตอนแรกเขาถูกตบตีปาล์ม Nangong Liuyun อย่างใดอย่างหนึ่งจนชี่และเลือดของเขาไม่เสถียร ตอนนี้ เขาได้อีกเยาะหยัน โดย Nangong Liuyun ทุกคำและประโยค ที่คำหนึ่งของเลือดที่มีการบังคับให้อัดอั้นได้เริ่มคน และกำลังจะพุ่งออกอีกครั้ง"ไม่ได้ที่มันควรจะเป็นแบบนี้ ตอนนี้ นี้คราบทองแดงถูกนำมาออกเป็นเดิมพันเดิมพันนี้ เพราะคนที่คุณหายไป คุณควรจะยอมรับการขาดทุน และจ่าย "Nangong Liuyun อย่างมาก matter-of-fact มองที่ Liu Potian

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 299 - เพื่อมาเคาะสำหรับการต่อสู้ (16) ฮึมันเป็นเพียงข้อมือที่ทั้งหมด เมื่อเทียบกับสิ่งเหล่านั้นที่หลิว Chengfeng ได้วิธีการของเธอก็ยังคงถือว่าแสงธรรม. แต่ตอนนี้ก็ยังดีขวาหลิว Ruohua ได้ถูกตัดออกไปในขณะที่มือซ้ายของหลิว Chengfeng ถูกตัดออกไป คู่พี่น้องด้วยกันหายไปหนึ่งที่เหมาะสมและเป็นหนึ่งในมือซ้ายลำบากเหมือนครอบครัวเดียวกันร่วมกันพวกเขาจะเสร็จสมบูรณ์. หลิว Chengfeng ได้รับแล้วกลัวออกจากใจของเขาโดยการทาบขนาดใหญ่ซู Luo สีดำ ตอนนี้เขาก็กลัวเพื่อให้เขา screeched เสียงดังว่า "ผมยอมรับ! ฉันยอมรับ! ฉันยอมรับ! หยุด! ได้อย่างรวดเร็วหยุด! " พร้อมกับเสียงร้องที่น่าเศร้าของเขาน้ำมูกและน้ำตาของเขาทั้งสองกลิ้งลงไปพร้อม ๆ กัน พวกเขาได้รับการผสมกับลำธารบางของเลือดทั้งคนของเขาปรากฏกระเซิงและบ้าตัดร่างเสียใจมาก เขาก็มองเลวร้ายยิ่งกว่าขอทาน. หลิว Potian คิดว่านี้คือความอัปยศอดสูมากและโกรธคำรามที่หลิว Chengfeng: "ได้อย่างรวดเร็วยืนขึ้นในขณะนี้" หลังจากนั้นเขาก็หันไปรอบ ๆ และจ้อง Nangong Liuyun เสียงของเขาเป็นที่รุนแรงโดยใช้พลังที่แข็งแกร่งที่จะบังคับให้ลงชั่วร้ายไฟไหม้ในหน้าอกของเขา: "ใต้ฝ่าพระบาทคุณยังเห็นมัน มือหลิว Chengfeng ถูกตัดขาดที่ข้อมือโดยที่เด็กผู้ชายที่น่าขยะแขยง คุณมีอะไรจะทำอย่างไรกับมัน? " ต้องเผชิญกับคำถามก้าวร้าวหลิว Potian ของ Nangong Liuyun ยังคงปรากฏไม่ระวัง เขาใจเย็นและมีความสงบโยนทันทีที่เขาในทางกลับไม่รีบร้อนกล่าวว่า "จะทำอย่างไร?" "ฮึ! ใต้ฝ่าพระบาทเตรียมที่จะทำคืออะไร? อย่าบอกนะว่ามือของหลิว Chengfeng ถูกตัดออกเช่นนี้ในไร้สาระ? "หลิว Potian ขณะนี้ได้พบแล้วออกความแรงที่เหนือชั้นเสด็จเจ้าชายของจิน เขาจะไม่กล้าที่จะเป็นผื่นเป็นมาก่อน แต่เขาก็ยังคงยืนกรานที่จะเรียกร้องคำอธิบาย. มิฉะนั้นถ้ามือของหลิว Chengfeng ถูกตัดออกโดยบุคคลอื่นในด้านหน้าของเขาคือการกระจายออกไปตอนนี้มันเป็นอันตรายมากต่อชื่อเสียงของตัวเอง เพราะเป็นบรรพบุรุษผู้สูงอายุของครอบครัวหลิว แต่ไม่สามารถที่จะปกป้องลูกหลานของตัวเองว่าจะให้คนอื่นมองเขาหลังจากนี้หรือไม่? Nangong Liuyun เหลือบมองไปที่หลิว Potian เช่นถ้ากำลังมองหาที่งี่เง่าแล้วเขาก็ขี้เกียจกล่าวว่า: "ใน สนามรบมันเป็นเรื่องของชีวิตและความตายมันอาจจะเป็นคุณเป็นคนหูหนวกสักครู่ที่ผ่านมา? " อุ๊ยสมเด็จเจ้าชายจินของฉัน คุณอาจจะไม่ได้พูดคุยกับชั้นเชิงมากขึ้นและถือกลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ? คนนั่นคือสำหรับ intents และวัตถุประสงค์ยังพ่อนายกรัฐมนตรีหลิว ... .Su Luo หันใบหน้าของเธอออกไปและไม่สามารถทนดูมันอีกต่อไป. "เขาเป็นทายาทสายตรงจากหลิวคฤหาสน์ของฉัน!" หลิว Potian มีความไม่พอใจ การแสดงออกในขณะที่เขาตะโกนออกมาดัง ๆ . Nangong Liuyun เฉื่อยชาให้ออกถอนหายใจและไม่รีบร้อนกล่าวว่า "ตอนนี้สิ่งที่เขาหายไปเป็นเพียงเพียงสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นมือไม่มีอะไรมาก ทำไมคุณกำลังทำเอะอะเกี่ยวกับอะไรหรือไม่? ไม่มีใครเสียชีวิตเลย นอกจากนี้แม้ว่าบุคคลที่เสียชีวิตในสนามรบดาบไม่มีตา ที่ยังเป็นเรื่องที่ไม่มีอะไรสามารถทำได้ ". มันเป็นที่ชัดเจนมากเขาวางแผนที่จะปกป้องซู Luo จนกว่าจะสิ้นสุด. " นับได้ว่าเป็นกรณีที่ฮึ, ฮึ "หลิว Potian จึงโกรธแค้นว่าเขาหัวเราะเคร่งขรึมซ้ำแล้วซ้ำอีก! "เรื่องนี้จะไม่ถูกลืมเพียงเช่นนี้! ถ้าคุณมีความสามารถในเด็กที่น่าขยะแขยงนี้จะไม่ปล่อยให้เจ้าชายจินรอยัล Manor มิฉะนั้นฮึ, humph-- " พูดจบหลิว Potian เอื้อมมือออกไปคว้าโล่บรอนซ์เข้มที่ถูกวางลงบนถาด อย่างไรก็ตามบางและยาวมือยุติธรรมเป็นก้าวไปข้างหน้าของเขาในการไปที่แผ่นป้ายสำริด. "ใต้ฝ่าพระบาท!" หลิว Potian ของหลักสูตรได้วางแผนที่จะกลืนทารุณนี้ เขาจะรอจนกว่าภายหลังและใช้เวลาของเขาที่จะตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาได้วางแผนที่จะใช้แผ่นป้ายสำริดและปล่อยให้เจ้าชายจินรอยัล Manor หลังจากนั้น . แต่แผ่นป้ายสำริดถูกนำตัวแรกออกไปโดยเสด็จNangong Liuyun กับการดูถูกบางขมวดคิ้ว "หลิว Potian คุณไม่ได้เด็กอีกต่อไป คำที่คุณกล่าวว่าเป็นเหมือนผายลมบางอย่างที่คุณให้ออกหลังจากเสร็จสิ้นการ farting แล้วก็ทำ? " " ขอทรงของคุณจะพูดอย่างระมัดระวัง! "หลิว Potian โกรธเป็นฟืนเป็นไฟไม่มีที่สิ้นสุด! เขาได้รับการตบเดิมโดยหนึ่งในฝ่ามือฟาด Nangong Liuyun จนกระทั่ง ฉีและเลือดของเขามีความไม่แน่นอน ตอนนี้เขาถูกเย้ยหยันอีกครั้งโดย Nangong Liuyun ทุกคำพูดและทุกประโยค คำว่าเลือดที่ได้รับการอัดอั้นบังคับได้เริ่มแล้วที่จะกระตุ้นและกำลังจะพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง. "มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้? เพียงแค่ตอนนี้แผ่นป้ายสำริดนี้ถูกนำออกมาเป็นสัดส่วนการถือหุ้นในการเดิมพันนี้ เนื่องจากคุณคนต้องสูญเสียคุณควรจะยอมรับการสูญเสียและชำระเงิน "Nangong Liuyun ในลักษณะที่มากเรื่องของความเป็นจริงมองที่หลิว Potian