On the last day of the festival, th

On the last day of the festival, the seniors spoke to Seo Yoon.

“Seo Yoon, you’ve gotta enjoy the festival too. Are you just going to work here?”

90% of the pub’s customers came to see her, but her upperclassmen gave her freedom.

“At least go out and take a look around. Everyone should participate in the festival together. Is there maybe someone you would like to go out and play with?”

In response to her seniors’ goodwill, Seo Yoon reflexively stared at Lee Hyun.

Lee Hyun immediately smiled brightly for her.

“Alright. Don’t worry about the pub and go enjoy the festival.”

The pub was a success and since the orders went well, it seemed there were almost no ingredients left. If they closed early at 8 pm, he could go home and log into Royal Road.

Lee Hyun was one to refuse even a date with Seo Yoon if he had 2 hours to spare in Royal Road.

“Lee Hyun.”

The reserve forces who came back from the army did not miss the delicate matter.

[T/N: In Korea, all able men are required to train in the army for two years. They come back as reserve forces.]

“Yes. Sunbae.”

“Although we can’t believe it, looks like Seo Yoon wants you. Go guide her around the festival.”

Since he couldn’t refuse his reserve force upperclassmen, Lee Hyun was forced to take on the role of a festival guide.

“Argh, I envy him.”
“Ah, I can guide you well too…”

In the midst of the seniors’ and customers’ envy, Lee Hyun and Seo Yoon left the pub together.

She changed from the wedding dress into casual clothing, but her beauty was still enough to make the eyes of the men who came to check out the festival pop out. The men who passed them looked back again with expressions of disbelief and did not move.

“Shall we go?”

Lee Hyun suddenly grabbed Seoyoon’s hands.

Jung Hyo Rin had liked holding hands to the point of not letting go, so he held Seo Yoon’s hand first believing that she probably wouldn’t dislike it. It wasn’t manly courage, but the festival crowds were large, so his main reason was that it seemed they were going to get separated if they didn’t hold hands.

“…”

Soft and tender, her hands were surprisingly warm.

He felt Seo Yoon’s body go rigid after he grabbed her hand, but she soon relaxed.

“Is there something you want to do?”

When Lee Hyun asked, Seo Yoon couldn’t answer.

Although her voice got stuck whenever it came to speaking, it was also because she had never looked around a college festival before.

“Then I’ll guide.”

Lee Hyun went to play Whack-a-Mole with Seo Yoon because the price was not very expensive and the reaction had been considerably good when he played it with Jung Hyo Rin.

The students of the mole event who had seen Lee Hyun before were resentful.

“Argh…”

“It’s the same guy from yesterday.”

“Sunbae! It’s that guy who came with Miss Jung Hyo Rin yesterday… And today he’s with Miss Seo Yoon.”

The people from the moles event could not hide their severe jealousy.

As if it wasn’t enough that he was with Jung Hyo Rin yesterday, so today be brought Seo Yoon.

Moreover, Lee Hyun’s behavior was incomparable and extremely despicable.

‘Yesterday when Jung Hyo Rin was holding onto his arm, he acted as if he was shy… but today he’s enthusiastically holding onto Miss Seo Yoon’s hand.’

‘Pretentious bastard.’
‘He’s the player among all players.’

The moles surged in anger.

“You have to grab onto this plastic mallet and hit them.”

Under Lee Hyun’s advice, Seo Yoon raised the plastic mallet.

Pyok pyok pyok pyok pyok pyok!

]T/N: A pico hammer makes squeaky noises on impact.]


It was extremely different from playing with the clumsy Jung Hyo Rin.

Even while holding Lee Hyun’s hand, Seoyoon didn’t miss a single mole with her swift strikes.

Compared to her simpleton personality, her athleticism wasn’t normal.

Every time they got hit by the pico hammer, the moles simultaneous felt bitter and sad.

‘It wouldn’t be as unfair if it was a guy with a handsome face or had a whole lot of money.’

‘What kind of charm does such an ordinary guy have…’

They also went to shoot plushies. Thanks to yesterday’s experience, he was able to easily shoot down a small carrot and a kiwi plushie.

“Gift.”

Lee Hyun gave Seo Yoon the carrot plushie as a gift.

“I have to give the other plushie as a gift to my little sister, so you can only have one.”

“…”

Seoyoon grasped the carrot doll firmly in her hand.

Since it was the last day of the festival, Lee Hyun took Seo Yoon to sightsee the festival until late at night.

They were such a sight that a lot of people stared at them with looks of wonder as they went around various events.

Seo Yoon didn’t burst into radiant laughter, but she was blushing bright red. When passing a crowded place, she went where Lee Hyun led her, and she even grabbed his hand tightly.

“Would you like to dance?”

Lights were brightly lit on the grass lawn where the main stage was.

A ballad piece was playing and couples were dancing, so Lee Hyun also asked Seo Yoon if she wanted to dance.

Seo Yoon nodded slightly, with a face flushed red.

Lee Hyun held her hand and brought her closer.

Their bodies moved naturally in beat with the music.

The piece wasn’t extremely hard to dance along to, but they were both clumsy. They couldn’t determine who was going leading, so they both stepped on each other’s feet a couple of times.

“…”

Lee Hyun was very uneasy because he didn’t know when Seo Yoon would explode.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันสุดท้ายของเทศกาล ผู้สูงอายุได้พูดกับจินเกสท์ Seo "จินเกสท์ Seo คุณต้องสนุกกับงานมากเกินไป คุณเพียงแค่จะทำงานที่นี่" 90% ของลูกค้าของร้านมาเห็นเธอ แต่ upperclassmen เธอให้เธอเป็นอิสระ"น้อยออกไป และรับ ทุกคนควรร่วมในเทศกาลนี้กัน คือมีบางทีบางคนที่คุณต้อง การออกไปเล่นกับในการตอบสนองของหวังกู๊ดวิลล์ จินเกสท์ Seo reflexively เริ่มที่ Lee HyunLee Hyun ทันทียิ้มสดใสสำหรับเธอ "ครับ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับร้าน และไปสนุกกับเทศกาล"ร้านประสบความสำเร็จ และเนื่องจากใบสั่งไปด้วย มันดูเหมือนมีส่วนผสมแทบไม่เหลือ ถ้าพวกเขาปิดก่อนเวลา 20.00 น. เขาสามารถไปบ้านและล็อกเข้าถนนรอยัลLee Hyun ถูกการปฏิเสธแม้แต่วันที่ มีจินเกสท์ Seo ถ้าเขามีอะไหล่รอยัลถนน 2 ชั่วโมง"Lee Hyun"กองกำลังสำรองที่มาจากกองทัพไม่ได้คิดถึงเรื่องละเอียดอ่อน[T/n:ในเกาหลี ทุกคนสามารถมีการฝึกในกองทัพ 2 ปี พวกเขากลับมาเป็นกองกำลังสำรอง]"ใช่ Sunbae ""แม้ว่าเราไม่เชื่อ เหมือนจินเกสท์ Seo ต้องคุณ ไปแนะนำเธอใกล้เทศกาล"เนื่องจากเขาไม่สามารถปฏิเสธเขาสำรองแรง upperclassmen, Lee Hyun ถูกบังคับให้สวมบทบาทของคู่มือเฟสติวัล"Argh ฉันอิจฉาเขา" "อา ฉันสามารถแนะนำคุณดีเกินไป..." กลางของบ้านและลูกค้า envy, Lee Hyun และ Seo จินเกสท์ซ้ายร้านร่วมกันเธอเปลี่ยนจากชุดแต่งงานเป็นเสื้อผ้าลำลอง แต่ความงามของเธอยังคงเพียงพอที่จะทำให้สายตาของคนที่มาเช็คเทศกาลป๊อปออก คนที่ผ่านไปดูกลับมาอีกครั้งกับนิพจน์ของ disbelief และได้ย้าย"จะไปหรือไม่" Lee Hyun ก็คว้ามือของ SeoyoonJung Hyo รินก็ชอบจับมือไปยังจุดไม่ให้ไป ให้เขาจัดมือ Seo จินเกสท์แรก เชื่อว่า เธอคงจะไม่เกลียดชังมัน มันไม่ได้กล้าแมน แต่ฝูงชนในเทศกาลได้ขนาดใหญ่ เพื่อเหตุผลหลักของเขาคือ ว่า มันดูเหมือนพวกเขาจะได้แยกออกจากกันหากพวกเขาไม่ถือมือ“…” นุ่ม และชำระ มือของเธอจู่ ๆ อบอุ่นเขารู้สึกว่าร่างกาย Seo จินเกสท์ไปแข็งหลังจากที่เขาคว้ามือของเธอ แต่เธอผ่อนคลายเร็ว"มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณต้องการทำ"เมื่อถาม Lee Hyun จินเกสท์ Seo ไม่สามารถตอบแม้ว่าเสียงของเธอได้ติดอยู่เมื่อมันมาถึงการพูด มันยังเป็น เพราะเธอไม่เคยได้ดูรอบเทศกาลวิทยาลัยก่อน"แล้วฉันจะแนะนำ"Lee Hyun ไปเล่นตีมีไฝ ด้วยจินเกสท์ Seo เพราะราคาไม่แพงมาก และปฏิกิริยาได้ดีมากเมื่อเขาเล่นกับ Jung Hyo ริ้นนักศึกษาเหตุการณ์โมลที่เห็น Lee Hyun ก่อนได้ resentful "Argh...""มันเป็นคนเดียวกันจากเมื่อวานนี้""Sunbae เป็นคนที่มาพร้อมกับนางสาว Jung Hyo ริ้นเมื่อวาน... และวันนี้เขาก็ มีจินเกสท์นางสาว Seo"คนจากเหตุการณ์ไฝสามารถซ่อนพระของพวกเขาอย่างรุนแรงว่า มันไม่เพียงพอที่เขาได้กับริ้น Hyo Jung เมื่อวานนี้ ดังนั้นวันนี้นำจินเกสท์ Seoนอกจากนี้ Lee Hyun น่าชังมาก และไม่'เมื่อวานนี้เมื่อริ้น Hyo จุงได้จับลงบนแขนของเขา เขาดำเนินว่าเขาอาย... แต่วันนี้เขาเป็นใหม่ ๆ จับมือนางสาว Seo จินเกสท์ของไว้''ดัดจริตลูกครึ่ง' 'เขาจะเล่นระหว่างผู้เล่นทั้งหมด'ไฝจากเพิ่มขึ้นในความโกรธ"ได้คว้าบนบอลลูนพลาสติกนี้ และตีพวกเขา"ภายใต้คำแนะนำของ Lee Hyun จินเกสท์ Seo ขึ้นบอลลูนพลาสติกPyok pyok pyok pyok pyok pyokเสียง T/n: pico ค้อนให้ส่งเสียงดังเอี้ย]การกระทบ]มันแตกต่างมากจากการเล่นกับริ้น Hyo Jung ป้ำ ๆแม้ในขณะที่ถือมือ Lee Hyun, Seoyoon ไม่พลาดโมลเดียวกับเธอนัดหยุดงานที่รวดเร็วเปรียบเทียบกับบุคลิกของเธอ simpleton, athleticism เธอไม่ปกติทุกครั้งที่พวกเขาได้ตี ด้วยค้อน pico ไฝเกิดรู้สึกขม และเศร้า'มันจะไม่ได้เป็นธรรมถ้ามีผู้ชายหน้าหล่อ หรือมีเงินทั้งหมด''เสน่ห์ชนิดใดเช่นเป็นคนธรรมดามี...' พวกเขายังไปยิง plushies ด้วยประสบการณ์ของเมื่อวานนี้ เขาได้ยิง plushie กีวีและแครอทขนาดเล็ก"ของขวัญ"Lee Hyun ให้จินเกสท์ Seo plushie แครอทเป็นของขวัญ"แล้วจะให้ plushie อื่น ๆ เป็นของขวัญให้น้องน้อย เพื่อให้คุณได้เพียงหนึ่ง"“…”Seoyoon grasped ตุ๊กตาแครอทอย่างแน่นหนาในมือของเธอเนื่องจากมันเป็นวันสุดท้ายของเทศกาล Lee Hyun เอาจินเกสท์ Seo เพื่อเที่ยวชมเทศกาลจนดึกพวกนั้นเห็นว่า มากจ้องไปที่พวกเขา มีลักษณะของใจเดินรอบเหตุการณ์ต่าง ๆจินเกสท์ Seo ไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะสดใส แต่เธอถูก blushing แดง เมื่อผ่านสถานที่แออัด เธอไป Lee Hyun นำเธอ และเธอได้คว้ามือเขาไว้แน่น"คุณอยากเต้น"ไฟมีแสงสว่างทั่วถึงบนสนามหญ้าหญ้าซึ่งมีขั้นตอนหลักการบทกวีชิ้นถูกเล่น และคู่ เต้น เพื่อ Lee Hyun ถามจินเกสท์ Seo ถ้า เธออยากเต้นจินเกสท์ Seo พยักหน้าเล็กน้อย มีหน้าที่ล้างสีแดงLee Hyun ขึ้นมือของเธอ และทำให้เธอใกล้ชิดกับเพลงของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติชิ้นส่วนไม่ยากมากไปเต้นตาม แต่พวกเขาทั้งสองป้ำ ๆ พวกเขาไม่สามารถกำหนดที่ถูกนำไป ดังนั้นพวกเขาทั้งสองก้าวเท้าของกันสองครั้ง“…”Lee Hyun ไม่สบายใจมาก เพราะเขาไม่รู้ว่าเมื่อจินเกสท์ Seo จะขยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันสุดท้ายของเทศกาลผู้สูงอายุพูดกับ Seo Yoon. "Seo Yoon คุณต้องสนุกกับเทศกาลเกินไป คุณเพียงแค่จะไปทำงานที่นี่? " 90% ของลูกค้าที่ผับมาดูของเธอ แต่เธอ upperclassmen ให้เสรีภาพของเธอ. "อย่างน้อยออกไปและใช้เวลาดูรอบ ๆ ทุกคนควรมีส่วนร่วมในงานเทศกาลด้วยกัน มีอาจจะมีคนที่คุณต้องการจะออกไปและเล่นด้วย? " เพื่อตอบสนองต่อความปรารถนาดีผู้สูงอายุของเธอ, Seo Yoon อัตโนมัติจ้องที่ลีฮยอน. ลีฮยอนทันทียิ้มสดใสสำหรับเธอ. "เอาล่ะ ไม่ต้องกังวลกับผับและไปสนุกกับเทศกาล. " ผับที่ประสบความสำเร็จและเนื่องจากคำสั่งซื้อไปได้ด้วยดีก็ลำบากมีส่วนผสมเกือบไม่เหลือ ถ้าพวกเขาปิดต้นที่ 20:00 เขาจะไปที่บ้านและเข้าสู่ถนนรอยัล. ลีฮยอนเป็นคนหนึ่งที่จะปฏิเสธแม้กระทั่งวันที่มี Seo Yoon ถ้าเขามีเวลา 2 ชั่วโมงเพื่อสำรองในรอยัลโร. "ลีฮยอน." กองกำลังสำรองที่ กลับมาจากกองทัพไม่พลาดเรื่องที่ละเอียดอ่อน. [T / N: ในเกาหลีผู้ชายสามารถที่ทุกคนจะต้องฝึกในกองทัพเป็นเวลาสองปี พวกเขากลับมาเป็นกองกำลังสำรอง.] "ใช่ รุ่นพี่. " "แม้ว่าเราจะไม่สามารถเชื่อว่ามันดูเหมือน Seo ยุนต้องการให้คุณ แนะนำไปของเธอรอบเทศกาล. " นับตั้งแต่ที่เขาไม่สามารถปฏิเสธ upperclassmen กำลังสำรองของลีฮยอนถูกบังคับให้ใช้ในบทบาทของคู่มือเทศกาล. "โอ๊ะผมอิจฉาเขา." "โอ้ฉันสามารถแนะนำคุณดีเกินไป ... " ในท่ามกลางความอิจฉาผู้สูงอายุและลูกค้าลีฮยอนและยุน Seo ซ้ายผับด้วยกัน. เธอเปลี่ยนจากชุดแต่งงานเสื้อผ้าสบาย ๆ แต่ความงามของเธอก็ยังคงพอที่จะทำให้ตาของคนที่เข้ามา ตรวจสอบป๊อปเทศกาลออก คนที่เดินผ่านไปพวกเขามองกลับมาอีกครั้งกับการแสดงออกของความเชื่อและไม่ได้ย้ายไป. "เราจะไป?" ลีฮยอนก็คว้ามือ Seoyoon ของ. จุงฮโยรินได้ชอบจับมือไปยังจุดของการไม่ปล่อยให้ไปเพื่อให้เขาจัดขึ้น Seo Yoon ของ มือแรกเชื่อว่าเธออาจจะไม่ชอบมัน มันไม่ได้เป็นความกล้าหาญเข้มแข็ง แต่ฝูงชนเทศกาลมีขนาดใหญ่ดังนั้นเหตุผลหลักของเขาคือการที่มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับการแยกออกจากกันหากพวกเขาไม่ได้จับมือ. "... " ซอฟท์และอ่อนโยนมือของเธอเป็นที่น่าแปลกใจที่อบอุ่น. เขา รู้สึกว่าร่างกายของ Seo Yoon แข็งไปหลังจากที่เขาคว้ามือของเธอ แต่เธอเร็ว ๆ นี้ผ่อนคลาย. "มีสิ่งที่คุณต้องการจะทำอย่างไร?" เมื่อลีฮยอนถาม Seo Yoon ไม่สามารถตอบ. ถึงแม้ว่าเสียงของเธอได้ติดอยู่เมื่อใดก็ตามที่มันมาถึงการพูด มันก็เป็นเพราะเธอไม่เคยมองไปรอบ ๆ งานเทศกาลวิทยาลัยก่อน. "แล้วฉันจะให้คำแนะนำ." ลีฮยอนไปเล่นตีตุ่นกับ Seo Yoon เพราะราคาก็ไม่แพงมากและปฏิกิริยาที่ได้รับมากดีเมื่อ เขาเล่นกับจุงฮโยรินท. นักเรียนของเหตุการณ์ไฝที่ได้เห็นลีฮยอนก่อนที่จะมีความไม่พอใจ. "โอ๊ะ ... " "มันเป็นคนเดียวกันจากเมื่อวานนี้." "รุ่นพี่! มันเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มาพร้อมกับรินนางสาวจุงฮโยเมื่อวานนี้ว่า ... และวันนี้เขามีนางสาว Seo ยุน. " ผู้คนจากเหตุการณ์ไฝไม่สามารถซ่อนความหึงหวงรุนแรงของพวกเขา. ในฐานะที่เป็นถ้ามันไม่พอที่จะทำให้เขาอยู่กับจุงฮโยรินทร์เมื่อวานนี้ ดังนั้นวันนี้จะนำ Seo ยุน. นอกจากนี้พฤติกรรมของลีฮยอนเป็นที่เปรียบมิได้และน่ารังเกียจมาก. 'เมื่อวานนี้เมื่อจุงฮโยรินถือลงบนแขนของเขาเขาทำราวกับว่าเขาเป็นคนขี้อาย ... แต่วันนี้เขากระตือรือร้นจับมือนางสาว Seo Yoon ของ. 'ไอ้เก๊ก.' 'เขาเป็นผู้เล่นในหมู่ผู้เล่นทุกคน. โมลเพิ่มขึ้นด้วยความโกรธ. "คุณต้องคว้าค้อนพลาสติกนี้และตีพวกเขา." ภายใต้คำแนะนำของลีฮยอน, Seo Yoon ยกค้อนพลาสติก. Pyok pyok pyok pyok pyok pyok! ] T / N:. ปิโกค้อนทำให้เสียงส่งเสียงดังเอี้ยเกี่ยวกับผลกระทบ] . มันเป็นอย่างมากที่แตกต่างจากการเล่นกับเงอะงะจุงฮโยรินแม้ในขณะที่จับมือลีฮยอน, Seoyoon ไม่พลาดตุ่นเดียวที่มีการนัดหยุดงานของเธออย่างรวดเร็ว . เมื่อเทียบกับบุคลิกภาพโง่เธอ athleticism ของเธอไม่ได้ตามปกติ. เวลาที่พวกเขาได้รับการตีด้วยค้อน Pico ทุกไฝพร้อมกันรู้สึกขมและเศร้า. มันจะไม่เป็นธรรมถ้ามันเป็นคนที่มีใบหน้าหล่อเหลาหรือ มีจำนวนมากทั้งเงิน. ' 'ชนิดของเสน่ห์ไม่เช่นคนธรรมดามี ... ' พวกเขายังไปยิง plushies ขอบคุณที่ประสบการณ์ของเมื่อวานนี้เขาก็สามารถที่จะสามารถยิงลงแครอทขนาดเล็กและ plushie กีวี. "ของขวัญ." ลีฮยอนให้ Seo Yoon plushie แครอทเป็นของขวัญ. "ผมต้องให้ plushie อื่น ๆ เป็นของขวัญให้กับตัวน้อยของผม น้องสาวเพื่อให้คุณสามารถมีหนึ่ง. " "... " Seoyoon คว้าตุ๊กตาแครอทมั่นในมือของเธอ. เพราะมันเป็นวันสุดท้ายของเทศกาลลีฮยอนเอา Seo Yoon เพื่อ sightsee เทศกาลจนดึกดื่น. พวกเขาเช่น เห็นว่าผู้คนจำนวนมากจ้องมองมาที่พวกเขามีลักษณะของแปลกใจที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เหตุการณ์ต่าง ๆ . Seo ยุนไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่สดใส แต่เธอก็อายสีแดงสดใส เมื่อผ่านสถานที่แออัดเธอไปที่ลีฮยอนพาเธอและเธอยังคว้ามือของเขาแน่น. "คุณต้องการที่จะเต้น?" ถูกไฟสว่างจ้าบนสนามหญ้าหญ้าที่เวทีหลักคือ. ชิ้นส่วนเพลงที่กำลังเล่นและ คู่กำลังเต้นรำเพื่อให้ลีฮยอนยังถาม Seo Yoon ถ้าเธออยากจะเต้น. Seo ยุนพยักหน้าเล็กน้อยด้วยใบหน้าแดงก่ำสีแดง. ลีฮยอนมือถือของเธอและทำให้เธอใกล้ชิด. ร่างกายของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติในจังหวะกับเพลง. ชิ้น ไม่ได้ยากมากที่จะเต้นตามไป แต่พวกเขาทั้งสองเงอะงะ พวกเขาไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครจะได้รับการชั้นนำเพื่อให้พวกเขาทั้งสองก้าวที่เท้าของแต่ละคนสองสามครั้ง. "... " ลีฮยอนก็ไม่สบายใจมากเพราะเขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อ Seo ยุนจะระเบิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันสุดท้ายของเทศกาล รุ่นพี่พูดกับโซยูน

" ซอ ยูน คุณต้องสนุกกับงานเหมือนกัน เธอจะทำงานที่นี่เหรอ ? "

90% ของลูกค้าของผับมาหาเธอ แต่รุ่นพี่ของเธอให้อิสระกับเธอ

" อย่างน้อยก็ออกไปและมองไปรอบ ๆ ทุกคนควรเข้าร่วมในงานเทศกาลด้วยกัน มีใครบางคนที่คุณต้องการที่จะออกไปและเล่นด้วย"

ในการตอบสนองของรุ่นพี่เธอหวังดี ซอยุน reflexively จ้องลีฮยอน

ลีฮยอนทันที ยิ้มสดใสให้เธอ

" ครับ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับผับและไปสนุกกับเทศกาล "

ผับที่ประสบความสำเร็จและตั้งแต่สั่งไปมันดูเหมือนมีเกือบจะไม่มีส่วนผสมของด้านซ้าย ถ้าพวกเขาปิดเช้า 8 โมง เขาจะกลับบ้าน และเข้าสู่ถนนหลวง

ลีฮยอนเป็นหนึ่งที่จะปฏิเสธถึงเดทกับโซยุน ถ้าเขามี 2 ชั่วโมงเพื่อสำรองในถนนหลวง

" ลีฮยอน "

กองกำลังสำรองที่กลับมาจากกองทัพก็ไม่พลาดที่สำคัญ

[ T / N : ในเกาหลี ผู้ชายสามารถทุกคนที่ต้อง รถไฟในกองทัพเป็นเวลา 2 ปี พวกเขาจะกลับมากองเกิน ]

" ครับ รุ่นพี่ . . . "

" แม้ว่าเราจะไม่เชื่อ ดูเหมือนซอยุนต้องการคุณไปแนะนำให้รอบเทศกาล "

เพราะเขาไม่สามารถปฏิเสธรุ่นพี่กำลังสำรองของเขา ลี ฮุน ถูกบังคับให้ใช้ในบทบาทของเทศกาลคู่มือ

" อ๊ากก ฉันอิจฉาเขา "
" อ๊ะ ฉันสามารถแนะนำคุณเหมือนกัน . . . . . . . "

ในท่ามกลางของรุ่นพี่ ' ลูกค้า ' อิจฉา ลีฮยอนและซอยุนออกจากผับด้วยกัน

เธอเปลี่ยนจากชุดแต่งงานในเสื้อผ้าสบาย ๆแต่ความงามของเธอก็ยังเพียงพอที่จะทำให้ดวงตาของคนที่มาเช็คเทศกาลป๊อปออก คนที่ผ่านพวกเขามองกลับไปอีกครั้งกับสำนวนของการปฏิเสธศรัทธาและไม่ได้ย้ายไป

" เราควรจะไป ? "

ลีฮยอนก็คว้ามือ seoyoon

จอง ฮโย รินชอบจับมือกับจุดของการไม่ปล่อยเขาจับมือซอยุนมือแรกเชื่อว่า เธออาจจะไม่ชอบมัน มันไม่ใช่ความกล้าหาญ เข้มแข็ง แต่เทศกาลฝูงชนขนาดใหญ่ ดังนั้นเหตุผลหลักของเขาคือ ดูเหมือนพวกเขาจะแยกจากกัน ถ้าไม่จับมือกันไว้

" . . . . . . . "

อ่อนโยน มืออุ่นอย่างแปลกใจ

เขารู้สึกร่างกายของซอยุนไปแข็ง หลังจากที่เขาคว้า มือของเธอ แต่เธอเร็ว ๆนี้

สบายๆ" มีอะไรที่คุณต้องการทำ ? "

เมื่อลีฮยอนถาม โซยุนไม่ได้ตอบ

แม้ว่าเสียงของเธอจะติดเมื่อมันมาพูด มันเป็นเพราะเธอไม่เคยมองไปรอบๆงานวิทยาลัยก่อน

" แล้วฉันจะแนะนำ

"ลีฮยอนไปเล่นตุ่น กับ ซอ ยุน เพราะราคาก็ไม่ได้แพงมาก และปฏิกิริยาได้ค่อนข้างดีทีเดียว เมื่อเขาเล่นกับจองฮโย ริน

นักเรียนของไฝ เหตุการณ์ที่ ได้ เห็น ลีฮยอนก่อนก็แค้นใจ

" . . . . . . . . "

" มันก็เหมือนกับผู้ชายคนเมื่อวาน . . . " รุ่นพี่

"ผู้ชายคนนั้นที่มากับคุณ จอง ฮโย ริน เมื่อวาน . . . . . . . และวันนี้เขามากับคุณซอยุน "

คนจากไฝเหตุการณ์ไม่อาจซ่อนความอิจฉาอย่างรุนแรงของพวกเขา .

ถ้ามันไม่เพียงพอ ว่า เขา กับ จอง ฮโย ริน เมื่อวาน วันนี้ก็เลยจะพาซอยุน

นอกจากนี้ พฤติกรรมของลีฮุน ก็หาตัวจับยาก และน่ารังเกียจมาก

'yesterday เมื่อจอง ฮโย รินก็จับแขน ,เขาทำเหมือนกับว่าเขาเป็นขี้อาย . . . . . . . แต่ในวันนี้ เขากระตือรือร้นไว้ คุณซอยุนมือค่ะ

'pretentious สารเลว '
' เขาเป็นผู้เล่นของผู้เล่นทุกคน "

ไฝเพิ่มขึ้นในความโกรธ

" คุณต้องคว้าค้อนพลาสติกนี้และตีพวกเขา . "

ภายใต้ลีฮยอนแนะนำซอยุนยกค้อนพลาสติก

pyok pyok pyok pyok pyok pyok ! T / N :

]เป็นค้อนที่ทำให้เสียงแหลมเพิ่มผลกระทบ ]


มันค่อนข้างแตกต่างจากการเล่นกับเงอะงะจอง ฮโย ริน

แม้ในขณะที่ถือมือของ ลี ฮุน seoyoon ไม่พลาดสายเดี่ยวกับนัดที่รวดเร็วของเธอ

เทียบกับเธอคนโง่บุคลิกกีฬาของเธอไม่ธรรมดา

ทุกครั้งที่พวกเขาโดน Pico Hammer , ไฝพร้อมกันรู้สึกขมและเศร้า

มันคงไม่ยุติธรรมถ้าเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลา หรือมีมากทั้งเงิน . . .

'what ชนิดของเสน่ห์อย่างเช่นคนธรรมดาได้ . . . . . . . '

ยังไปยิงพลัชชี่ . ขอบคุณประสบการณ์เมื่อวาน เขาก็สามารถยิงลงแครอทขนาดเล็กและกีวี plushie

" ของขวัญ "

ลีฮยอนให้ซอยุนแครอท plushie

เพื่อเป็นของขวัญ" ต้องให้ฉัน plushie อื่น ๆเป็นของขวัญให้น้องสาวของฉันเพื่อให้คุณสามารถมีเพียงหนึ่ง . . . "

" . . . . . . . "

seoyoon คว้าแครอทตุ๊กตาอย่างแน่นหนาในมือของเธอ

เพราะมันเป็นวันสุดท้ายของเทศกาล , ลี ฮุน พา ซอ ยุน เพื่อเที่ยวชมงานจนกระทั่งดึก ตอนกลางคืน

มันช่างเป็นภาพที่หลายคนมองพวกเขาด้วยท่าทางสงสัย ขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆเหตุการณ์ต่าง ๆ .

ซอยุนไม่ได้ออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่สดใส แต่ เธอหน้าแดงสดใส สีแดง เมื่อผ่านสถานที่ที่แออัด เธอเดินไปที่ ลี ฮุน พาเธอ และเธอก็คว้ามือของเขาไว้แน่น

" คุณชอบเต้นรำมั้ย ? "

มีไฟสว่างจ้าบนสนามหญ้าหน้าบ้านที่เวทีหลัก

เป็นเพลงบัลลาดเพลงนี้เล่นและคู่เต้น ดังนั้นลีฮยอนยังถามซอยุน ถ้าเธออยากจะเต้น

ซอยุนพยักหน้าเล็กน้อยด้วยใบหน้าที่แดงแดง

ลีฮยอนกอดมือของเธอและพาเธอเข้าใกล้

ร่างกายของพวกเขาย้ายตามธรรมชาติในจังหวะกับเพลง

ชิ้นไม่ได้ยากมากที่จะเต้นตาม แต่ทั้งคู่ก็ซุ่มซ่าม พวกเขาไม่สามารถหาคนที่จะเป็นผู้นำ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองก้าวเท้าในแต่ละอื่น ๆสองสามครั้ง แล้ว

" . . . . . . . "

ลีฮยอนรู้สึกไม่สบายใจ เพราะเขาไม่ได้รู้ว่าเมื่อโซยุนจะระเบิด