The house – the only one in the ent

The house – the only one in the entire valley – sat on the crest of a low hill. From this height one could se the river and, next to the corral, the field of ripe corn dotted with the kidney bean flowers that always promised a good harvest.
The only thing the earth needed was a rainfall, or at least a shower. Throughout the morning Lencho – who knew his fields intimately – had done nothing else but scan the sky toward the northeast.
“Now we’re really going to get some water, woman.”
The woman, who was preparing supper, replied: “Yes, God willing.”
The oldest boys were working in the field, while the smaller ones were playing near the house, until the woman called to them all: “Come for dinner…”
It was during the meal that, just as Lencho had predicted, big drips of rain began to fall. In the northeast huge mountains of clouds could be seen approaching. The air was fresh and sweet.
The man went out to look for something in the corral for no other reason than to allow himself the pleasure of feeling the rain on his body, and when he returned he exclaimed: “those aren’t raindrops falling from the sky, they’re new coins. The big drops are ten-centavo pieces and the little ones are fives…”
With a satisfied expression he regarded the field of ripe corn with its kidney bean flowers, draped in a curtain of rain. But suddenly a strong wind began to fall. These truly did resemble new silver coins. The boys, exposing themselves to the rain, ran out to collect the frozen pearls.
“It’s really getting bad now,” exclaimed the man, mortified. “I hope it passes quickly.”
It did not pass quickly. For an hour the hail rained on the house, the garden, the hillside, the cornfield, on the whole valley. The field was white, as if covered with salt. Not a leaf remained on the trees. The corn was totally destroyed. The flowers were gone from the kidney bean plants. Lencho’s soul was filled with sadness. When the storm had passed, he stood in the middle of the field and said to his sons: “A plague of locusts would have left more than this… the hail has left nothing: this year we will have no corn or beans…”
That night was a sorrowful one: “All our work, for nothing!”
“There’s no one who can help us!”
But in the hears of all who lived in that solitary house in the middle of the valley, there was a single hope: help from God.
“Don’t be so upset, even though this seems like a total loss. Remember, no one dies of hunger!”
“That’s what they say: no one dies of hunger….”
All through the night, Lencho thought only of his one hoe: the help of God, whose eyes, as he had been instructed, see everything, even what is deep in one’s conscience.
Lencho was an ox of a man, working like an animal in the fields, but still he knew how to write. The following Sunday, at day break, after having convinced, himself that there is a protecting spirit he bgan to write a letter which he himself would carry to town and place in the mail.
It was nothing less than a letter to God.
“God,” he wrote, “if you don’t help me, my family and I will go hungry this year. I need a hundred pesos in order to resow the field and to live until the crop comes, because the hailstorm…”
He wrote “To God” on the envelope, put the letter inside and, still troubled, went to town. At the post office he placed a stamp on the letter and dropped it into the mailbox.
One of the employees, who was a postman and also helped at the post officer, went to his boss, laughing heartily and showed him the letter to God. Never in his career as a postman had he known that address. The postmaster – a fat amiable fellow – also broke out laughing, but almost immediately he turned serious and, tapping the letter on his desk, commented: “what faith! I wish I had the faith of the man who wrote this letter. To believe the way he believes. To hope with the confidence that he knows how to hope with. Starting up a correspondence with God!”
So, in order not to disillusion that prodigy of faith, revealed by a letter that could not be delivered, the postmaster cmae up with an idea: answer the letter. But when he opened it, it was evident that to answer it he needed something more than good will, ink and paper. But he stuck to his resolution: he asked for money from his employee, he himself gave part of his salary, and several friends of his were obliged to give something “for an act of charity”.
It was impossible for him to gather together the hundred pesos requested by Lencho, so he was able to send the farmer only a little more than half. He put the bills in an envelope addressed to Lencho and with them a letter containing only a signature:
GOD

The following Sunday Lencho came a bit earlier than usual to ask if there was a letter for him. It was the postman himself who handed the letter to him, while the postmaster, experiencing the contentment of a man who ahs performed a good deed, looked on from the doorway of his office.
Lencho showed not the slightest surprise on seeing the bills – such was his confiden

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้าน - หนึ่งเดียวในทั้งหุบเขา - นั่งอยู่บนยอดเนินเขาต่ำ จากความสูงนี้สามารถ se แม่น้ำและติดกับคอกข้อมูลข้าวโพดสุกดารดาษไปด้วยดอกไม้ไตถั่วที่มักสัญญาการเก็บเกี่ยวที่ดี.
สิ่งเดียวที่แผ่นดินต้องการก็คือปริมาณน้ำฝนหรืออย่างน้อยอาบน้ำ . ตลอดช่วงเช้า Lencho - ใครจะรู้ว่าเขตของเขาอย่างใกล้ชิด - ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น แต่สแกนท้องฟ้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ
. "ตอนนี้เรากำลังจริงจะได้รับน้ำบางส่วนผู้หญิง"
ผู้หญิงที่กำลังเตรียมอาหารมื้อเย็นตอบว่า "ครับ . พระประสงค์ของพระเจ้า "
เด็กชายที่เก่าแก่ที่สุดที่ทำงานในสนามขณะที่คนเล็กกำลังเล่นใกล้บ้านจนผู้หญิงคนนั้นเรียกให้พวกเขาทั้งหมด:" มาสำหรับอาหารค่ำ ... "
มันเป็นช่วงอาหารที่เช่นเดียวกับ Lencho ได้คาดการณ์ไว้ , หยดใหญ่ของฝนเริ่มตก ในเทือกเขาขนาดใหญ่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมฆอาจจะเห็นใกล้ อากาศสดและหวาน.
ชายคนนั้นออกไปมองหาบางสิ่งบางอย่างในคอกไม่มีเหตุผลอย่างอื่นมากกว่าที่จะปล่อยให้ตัวเองมีความสุขของความรู้สึกฝนบนร่างกายของเขาและเมื่อเขากลับมาเขาอุทาน "เหล่านี้จะไม่เม็ดฝนที่ตกลงมา จากฟากฟ้าที่พวกเขากำลังเหรียญใหม่ หยดใหญ่เป็นชิ้นส่วนสิบ centavo และคนน้อยห้า ... "
ด้วยสีหน้าพอใจที่เขาได้รับการยกย่องเขตของข้าวโพดสุกด้วยดอกไม้ถั่วของ draped ในม่านฝน แต่จู่ๆก็มีลมแรงเริ่มตก เหล่านี้อย่างแท้จริงไม่ได้มีลักษณะคล้ายกับเหรียญเงินใหม่ ชายที่เปิดเผยตัวเองฝนวิ่งออกไปเก็บไข่มุกแช่แข็ง.
"มันจริงๆรับไม่ดีตอนนี้" อุทานออกมาคนที่เสียใจ "ผมหวังว่ามันจะผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว."
มันไม่ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว สำหรับชั่วโมงลูกเห็บฝนตกอยู่ที่บ้านสวนเนินเขาทุ่งนาบนหุบเขา ข้อมูลที่เป็นสีขาวเช่นถ้าปกคลุมด้วยเกลือ ไม่ได้เป็นใบยังคงอยู่บนต้นไม้ ข้าวโพดถูกทำลายโดยสิ้นเชิง ดอกไม้ก็หายไปจากพืชไตถั่ว จิตวิญญาณของ Lencho ก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้า เมื่อพายุได้ผ่านเขายืนอยู่ในช่วงกลางของสนามและกล่าวกับบุตรชายของเขาว่า "โรคระบาดของตั๊กแตนจะมีซ้ายมากกว่านี้ ... ลูกเห็บได้ทิ้งอะไร: ปีนี้เราจะไม่มีข้าวโพดหรือถั่ว ... "
นั่น คืนเป็นทุกข์ที่หนึ่ง: "ทุกการทำงานของเราเพื่ออะไร!"
"ไม่มีใครสามารถช่วยให้เราเป็น!"
แต่ในได้ยินของทุกคนที่อาศัยอยู่ในบ้านที่โดดเดี่ยวอยู่กลางหุบเขาที่มีความหวังเดียว: ความช่วยเหลือจากพระเจ้า.
"ไม่ต้องเสียใจมากแม้ว่านี้ดูเหมือนว่าการสูญเสียทั้งหมด โปรดจำไว้ว่าไม่มีใครตายจากความหิว! "
" นั่นคือสิ่งที่พวกเขากล่าวว่า. ไม่มีใครเสียชีวิตจากความหิว ... "
ตลอดทั้งคืน, Lencho คิดเพียงหนึ่งจอบของเขาความช่วยเหลือของพระเจ้ามีตาในขณะที่เขาได้รับคำสั่งให้ ดูทุกอย่างแม้กระทั่งสิ่งที่เป็นอยู่ลึกเข้าไปในจิตสำนึกที่หนึ่งของ.
Lencho เป็นวัวของชายคนหนึ่งที่ทำงานเหมือนสัตว์ในทุ่งนา แต่เขายังรู้วิธีการเขียน วันอาทิตย์ต่อไปนี้ที่แตกวันหลังจากที่มีความมั่นใจตัวเองว่ามีจิตวิญญาณปกป้องเขา BGAN ที่จะเขียนจดหมายที่เขาเองจะพาไปยังเมืองและสถานที่ในจดหมาย.
มันเป็นอะไรน้อยกว่าจดหมายถึงพระเจ้า.
"พระเจ้า "เขาเขียนไว้ว่า" ถ้าคุณไม่ช่วยฉันครอบครัวของฉันและฉันจะไปหิวในปีนี้ ฉันต้องร้อยเปโซเพื่อ resow สนามและจะมีชีวิตอยู่จนกระทั่งพืชมาเพราะลูกเห็บ The ... "
เขาเขียนว่า" พระเจ้า "ในซองจดหมายใส่ตัวอักษรภายในและยังคงมีความสุขไปเมือง ที่สำนักงานการโพสต์เขาวางแสตมป์ที่ตัวอักษรและลดลงมันลงไปในกล่องจดหมาย.
หนึ่งของพนักงานซึ่งเป็นบุรุษไปรษณีย์และยังช่วยในการโพสต์เจ้าหน้าที่ไปเจ้านายของเขาหัวเราะอย่างเต็มที่และแสดงให้เขาเห็นจดหมายถึงพระเจ้า ไม่เคยอยู่ในอาชีพของเขาเป็นบุรุษไปรษณีย์เขาเป็นที่รู้จักกันว่าที่อยู่ เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ - เพื่อนน่ารักไขมัน - ยังยากจนเสียงหัวเราะออกมา แต่เกือบจะในทันทีที่เขาหันร้ายแรงและแตะตัวอักษรบนโต๊ะทำงานของเขากล่าวว่า "สิ่งที่ศรัทธา! ฉันหวังว่าฉันมีความเชื่อของคนที่เขียนจดหมายฉบับนี้ ที่จะเชื่อว่าวิธีการที่เขาเชื่อว่า การตั้งความหวังด้วยความมั่นใจว่าเขารู้วิธีที่จะหวังกับ ! เริ่มต้นขึ้นติดต่อกับพระเจ้า "
ดังนั้นเพื่อไม่ให้งมงายมหัศจรรย์ของความเชื่อที่เปิดเผยด้วยตัวอักษรที่ไม่สามารถจัดส่ง, ไปรษณีย์ cmae ขึ้นมาพร้อมกับความคิด: ตอบจดหมาย แต่เมื่อเขาเปิดมันก็เห็นได้ชัดว่ามันจะตอบเขาต้องการบางสิ่งบางอย่างมากกว่าจะดีหมึกและกระดาษ แต่เขาติดอยู่กับความละเอียด: เขาขอเงินจากพนักงานของตัวเขาเองให้เป็นส่วนหนึ่งของเงินเดือนของเขาและอีกหลายเพื่อนของเขาถูกบังคับให้สิ่ง "สำหรับการกระทำขององค์กรการกุศล."
มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะรวบรวม ร้อยเปโซร้องขอโดย Lencho ดังนั้นเขาก็สามารถที่จะส่งเกษตรกรเพียงเล็กน้อยมากกว่าครึ่งหนึ่ง เขาใส่เงินในซองจดหมายจ่าหน้าถึง Lencho และกับพวกเขาเป็นตัวอักษรที่มีเพียงลายเซ็น:
พระเจ้าต่อไปอาทิตย์ Lencho มาบิตเร็วกว่าปกติจะถามว่ามีตัวอักษรสำหรับเขา มันเป็นบุรุษไปรษณีย์ของตัวเองที่ส่งจดหมายถึงเขาในขณะที่ไปรษณีย์ประสบความพึงพอใจของชายคนหนึ่งที่ AHS ดำเนินการทำความดีที่มองจากประตูของสำนักงานของเขา. Lencho แสดงให้เห็นว่าไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยเมื่อเห็นค่า - เช่น เป็น confiden ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้าน–เพียงหนึ่งใน–หุบเขาทั้งหมดนั่งอยู่บนยอดของเนินเขาต่ำ จากความสูงนี้หนึ่งสามารถเห็นแม่น้ำและติดกับคอก ทุ่งข้าวโพดสุกจุดกับถั่วแดงดอกไม้ที่รับปากกับการเก็บเกี่ยวที่ดีสิ่งที่โลกต้องการ คือ น้ำฝน หรืออย่างน้อย ก็อาบน้ำ ตลอดเช้า lencho –ใครรู้สาขาของเขาอย่างใกล้ชิดและได้ทำอะไรอื่น แต่สแกนท้องฟ้าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ" ตอนนี้เราต้องไปดื่มน้ำ , ผู้หญิงผู้หญิงที่กำลังเตรียมอาหารเย็น ตอบว่า " ใช่ พระเจ้ายินดี .ชายคนโตทำงานในทุ่งนา ในขณะที่คนเล็กเล่นใกล้ๆ บ้าน จนผู้หญิงที่เรียกว่าพวก " มาทานข้าวเย็น . . . . . . . "มันเป็นในระหว่างมื้ออาหารนั้น เหมือนกับ lencho ได้ทำนายว่า หยดใหญ่ ฝนเริ่มตก ในภูเขาใหญ่ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเมฆอาจจะเห็นใกล้ อากาศสดและหวานผู้ชายที่ออกไปหาของบางอย่างในคอกไม่มีเหตุผลอื่นมากกว่าเพื่อให้ตัวเองความสุขของความรู้สึกฝนบนร่างกายของเขา และเมื่อเขากลับมา เขาร้องอุทาน : " นั่นไม่ใช่เสียงฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้า มันเป็นเหรียญใหม่ หยดขนาดใหญ่เป็นชิ้นที่เซนตาโวสิบและตัวเล็กมีไฟว์ . . . . . . . "ด้วยสีหน้าพอใจ เขาถือว่าสนามสุกข้าวโพดกับถั่วดอกไม้ , draped ในม่านฝน แต่จู่ๆ ลมแรงก็เริ่มตก เหล่านี้อย่างแท้จริงไม่เหมือนเหรียญเงินใหม่ หนุ่มๆ เปิดเผยตัวเองกับฝนวิ่งออกไปเก็บแช่แข็งไข่มุก" มันไม่ถูกต้องตอนนี้ " อย่างคนเสียใจ " ผมหวังว่ามันจะผ่านไปเร็วๆ "มันไม่ได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ชั่วโมงเห็บฝนตกในบ้าน , สวน , เนินเขา ไร่ข้าวโพด บนหุบเขาทั้งหมด ด้านขาวราวกับปกคลุมด้วยเกลือ ไม่ใช่ใบค้างบนต้นไม้ ข้าวโพดถูกทำลาย ดอกไม้หายไปจากถั่วพืช lencho วิญญาณที่เต็มไปด้วยความเศร้า เมื่อพายุได้ผ่านพ้นไป เขายืนที่กลางสนาม และกล่าวกับบุตรชายของเขา : " ภัยพิบัติจากตั๊กแตนจะเหลือมากกว่านี้ . . . . . . . มีอะไร : ปีนี้เราจะไม่มีข้าวโพดหรือถั่ว . . . . . . . "คืนนั้นมีทุกข์หนึ่ง : " งานทั้งหมดของเราไม่มีอะไร ! "" ไม่มีใครช่วยเราได้ "แต่ในเสียงของทุกคนที่อาศัยอยู่ในบ้านที่โดดเดี่ยวกลางหุบเขา มีความหวังเดียว : ความช่วยเหลือจากพระเจ้า" อย่าโมโห แม้ว่านี้ดูเหมือนว่าการสูญเสียทั้งหมด จำไว้ว่า ไม่มีใครตายเพราะความหิว ! "" นั่นคือสิ่งที่พวกเขากล่าวว่าไม่มีคนอดตาย . . . . . . . "ทั้งหมดผ่านคืน lencho คิดเพียงจอบหนึ่งของเขา : ความช่วยเหลือของพระเจ้า ที่มีดวงตาเหมือนเขาได้รับคำสั่ง เห็นทุกอย่าง แม้แต่สิ่งที่อยู่ลึกลงไปในหนึ่งของจิตสำนึกlencho เป็นวัวของมนุษย์ทำงานเหมือนสัตว์ในทุ่งนา แต่เขารู้วิธีการเขียน วันอาทิตย์ต่อไปนี้ ที่วันหยุด หลังจากที่มีความมั่นใจตัวเองว่ามีการปกป้องยุโรป วิญญาณเขาจะเขียนจดหมายที่เขาจะแบกไปเมืองและสถานที่ในเมลล์มันไม่มีอะไรน้อยกว่าจดหมายถึงพระเจ้า" พระเจ้า " เขาเขียนว่า " ถ้าคุณไม่ช่วยผม ผมและครอบครัวจะหิวไปในปีนี้ ฉันต้องการ 100 เปโซเพื่อ resow สนามและมีชีวิตอยู่จนถึงพืชมาเพราะพายุลูกเห็บ . . . . . . . "เขาเขียนว่า " พระเจ้า " บนซองใส่จดหมายข้างใน ยังคงมีปัญหา เข้าเมือง ที่ไปรษณีย์เขาวางตราประทับบนจดหมายและทิ้งมันลงในกล่องจดหมาย .หนึ่งในพนักงาน ที่เป็นบุรุษไปรษณีย์ และยังช่วยในการโพสต์เจ้าหน้าที่ไปเจ้านายของเขาหัวเราะอย่างเต็มที่และแสดงให้เขาเห็น จดหมายถึงพระเจ้า ในอาชีพของเขาเป็นบุรุษไปรษณีย์เขารู้ที่อยู่ ผอ. และเพื่อนที่รักกันมากและไขมันยังไม่มีสตางค์ก็หัวเราะออกมา แต่เกือบจะทันที เขาหันร้ายแรงและแตะจดหมายบนโต๊ะของเขา , ความเห็น : " ศรัทธาอะไร ฉันต้องการฉันมีความเชื่อของคนที่เขียนจดหมายฉบับนี้ เชื่ออย่างที่เขาเชื่อ เพื่อหวังว่า ด้วยความมั่นใจว่า เขาหวังว่า ด้วย เริ่มต้นการติดต่อกับพระเจ้า "ดังนั้น เพื่อไม่ให้ไม่มีภาพลวงตาว่า มหัศจรรย์แห่งศรัทธา เปิดเผยจดหมายที่ไม่สามารถส่ง ผอ. cmae ไอเดีย : ตอบจดหมาย แต่เมื่อเขาเปิดมัน มันก็เห็นว่า จะตอบเขาต้องการสิ่งที่มากกว่าจะดี , หมึกและกระดาษ แต่เขาติดมติ เขาขอเงินจากพนักงานของเขา เขาให้ส่วนหนึ่งของเงินเดือนของเขา และเพื่อนๆของเขาถูกบังคับให้มี " การกระทำของการกุศล "มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะรวบรวมร้อยเปโซที่ร้องขอ โดย lencho ดังนั้นเขาสามารถส่งเกษตรกรเพียงเล็กน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง เขาใส่เงินในซองจ่าหน้าถึง lencho พร้อมกับจดหมายที่มีลายเซ็น :พระเจ้าต่อไปนี้วันอาทิตย์ lencho มาเร็วกว่าปกติ เพื่อถามว่ามีจดหมายให้เขา มันเป็นบุรุษไปรษณีย์เองก็ยื่นจดหมายให้เขา ขณะที่ผอ. ประสบความพอใจของผู้กระทำความดี AHS มองดูจาก