will expand the mandate of the nurs

will expand the mandate of the nursing profession
in the care of patients with liver disease
(Nazareth, Piercey, Tibbet, & Cheng, 2008).
Currently hepatology nurses in Australia work in
a diverse range of clinical and community settings
including: Tertiary hospitals within gastroenterology/hepatology,
infectious diseases (ID), liver
transplant, oncology and medical imaging departments;
community health services; primary care
settings; alcohol and other drugs services; sexual
health clinics; mental health services; Aboriginal
and Torres Strait Islander health services; refugee
health services; haemophilia services; rural services;
and custodial settings. It is estimated there
are approximately 200 nurses working principally
in the field of hepatology. The workforce is
expected to grow over the next decade, in order
to meet the demand of caring for an increasing
number of patients with ALD and HCC.
To establish a benchmark for current and
future hepatology nursing practice the AHA commissioned
the development of nursing guidelines.
Considering the lack of relevant and rigorous
evidence to support hepatology nursing practice,
developing evidence-based guidelines was
not a feasible option. In this context, guidelines
based on a consensus of experts are regarded as
an appropriate and suitable substitute (National
Health Service Executive, 1996; Scottish
Intercollegiate Guidelines Network [SIGN],
2011). Across many specialities in medicine and
nursing, consensus-based methods are increasingly
being used to capture expert opinion and inform
therapeutic and management guidelines (Nair,
Aggarwal, & Khanna, 2011; Omata et al., 2012).
Involving health professionals in the development
of guidelines that impact on their practice, encourages
a sense of ownership and results in greater
commitment to incorporate the guidelines into
their clinical practice (Lomas, 1993). However, it
is acknowledged that consensus-based guidelines
do not replace evidence-based practice and should
only be utilised in the absence of relevant evidence
(Nair et al., 2011; SIGN, 2011).
The importance of developing rigorous guidelines
is supported by research that indicates that
nurses routinely incorporate clinical guidelines
into their practice, resulting in optimal patient

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะขยายอาณัติของวิชาชีพการพยาบาล
ในการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคตับ
. (เมืองนาซาเร็ ธ Piercey, Tibbet และเฉิง 2008)
ปัจจุบัน Hepatology พยาบาลในออสเตรเลียในการทำงาน
ที่หลากหลายของการตั้งค่าทางคลินิกและชุมชน
รวมถึงโรงพยาบาลตติยภูมิภายในระบบทางเดินอาหาร / ตับ,
โรคติดเชื้อ (ID) ตับ
ปลูกเนื้องอกและหน่วยงานการถ่ายภาพทางการแพทย์
ชุมชนบริการสุขภาพ การดูแลรักษาเบื้องต้น
ตั้งค่า; เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาเสพติดอื่น ๆ บริการ; เพศ
คลินิกสุขภาพ; บริการด้านสุขภาพจิต; อะบอริจิ
และช่องแคบทอร์เรเกาะบริการสุขภาพ ผู้ลี้ภัย
บริการสุขภาพ บริการฮีโมฟีเลีย; บริการชนบท
และการตั้งค่าคุ้มครอง มันเป็นที่คาดว่ามี
ประมาณ 200 พยาบาลที่ทำงานโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในเขตของตับ แรงงานที่มีการ
คาดว่าจะเติบโตในช่วงทศวรรษหน้าเพื่อ
ที่จะตอบสนองความต้องการในการดูแลการเพิ่ม
จำนวนของผู้ป่วยที่มีมรกตและ HCC.
เพื่อสร้างมาตรฐานสำหรับปัจจุบันและ
อนาคตพยาบาลตับปฏิบัติหน้าที่ AHA
พัฒนาแนวทางการพยาบาล
พิจารณาการขาดความเข้มงวดที่เกี่ยวข้องและ
หลักฐานที่จะสนับสนุนการปฏิบัติการพยาบาลตับ,
การพัฒนาแนวทางตามหลักฐานก็
ไม่ได้เป็นตัวเลือกที่เป็นไปได้ ในบริบทนี้แนวทางที่
อยู่บนพื้นฐานของฉันทามติของผู้เชี่ยวชาญด้านการได้รับการยกย่องในฐานะ
ที่เป็นตัวแทนที่เหมาะสมและเหมาะสม (National
บริการสุขภาพผู้บริหาร, 1996; สกอตแลนด์
มหาวิทยาลัยแนวทางเครือข่าย [เข้าสู่ระบบ],
2011) ทั่วพิเศษมากมายในการแพทย์และ
การพยาบาล, วิธีการลงมติแบบมีมากขึ้น
ที่จะถูกใช้ในการจับความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญและแจ้ง
แนวทางการรักษาและการจัดการ (แนร์
Aggarwal & คันนา 2011;. Omata, et al, 2012).
ที่เกี่ยวข้องกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพในการพัฒนา
แนวทางที่ส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติของพวกเขาสนับสนุนให้
ความรู้สึกเป็นเจ้าของและผลมากขึ้นใน
ความมุ่งมั่นที่จะรวมเป็นแนวทาง
การปฏิบัติทางคลินิกของพวกเขา (Lomas, 1993) แต่ก็
เป็นที่ยอมรับว่าแนวทางฉันทามติที่ใช้
ไม่ได้แทนการปฏิบัติตามหลักฐานและควร
ถูกนำมาใช้ในกรณีที่ไม่มีหลักฐานที่เกี่ยวข้อง
(แนร์, et al, 2011;. SIGN, 2011).
ความสำคัญของการพัฒนาแนวทางที่เข้มงวด
ได้รับการสนับสนุนโดย งานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่า
พยาบาลประจำคลินิกรวมแนวทาง
ในการปฏิบัติของพวกเขาที่เกิดในผู้ป่วยที่ดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะขยายอาณัติของวิชาชีพการพยาบาล
ในการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคตับ (
piercey tibbet & , นาซาเร็ธ , Cheng , 2551 ) .
ขณะนี้กิลกาลัดพยาบาลทำงานในออสเตรเลียในช่วงที่มีความหลากหลายของการตั้งค่าทางคลินิก

รวมทั้งชุมชน โรงพยาบาลระดับตติยภูมิในระบบทางเดินอาหาร / กิลกาลัด
( ID ) , โรคติดเชื้อ , ปลูกถ่ายตับ
, แผนกมะเร็งวิทยาและการถ่ายภาพทางการแพทย์ ;
บริการสุขภาพชุมชน ; การตั้งค่าการดูแล
; เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาอื่น ๆบริการ คลินิกสุขภาพทางเพศ
; บริการสุขภาพจิต ; ดั้งเดิมและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรส
บริการสุขภาพ การบริการสุขภาพผู้ลี้ภัย
; บริการโรคฮีโมฟิเลีย การบริการและการตั้งค่าในชนบท ;
เทพผู้คุ้มครอง มันคือประมาณนั้น

ประมาณ 200 พยาบาลที่ปฏิบัติงานหลักในฟิลด์ของกิลกาลัด . แรงงาน
คาดว่าจะเติบโตกว่าทศวรรษถัดไปเพื่อ
เพื่อตอบสนองความต้องการการดูแล การเพิ่มจำนวนของผู้ป่วยและ
ald HCC .
เพื่อสร้างเกณฑ์มาตรฐานสำหรับปัจจุบันและอนาคต แต่การปฏิบัติกิลกาลัดพยาบาล

) พัฒนาแนวทางการพยาบาล .
เมื่อขาดหลักฐานสนับสนุนที่เกี่ยวข้อง และเคร่งครัด
การปฏิบัติการพยาบาลกิลกาลัด
,การพัฒนาตามแนวทางคือ
ไม่เป็นตัวเลือกที่เป็นไปได้ ในบริบทนี้ แนวทาง
ตามฉันทามติของผู้เชี่ยวชาญจะถือเป็น
ที่เหมาะสมแทน ( บริการสุขภาพแห่งชาติ

) , 1996 ; สกอตแลนด์มหาวิทยาลัยแนวทางเครือข่าย [ ลงชื่อ ] ,
2011 ) ข้ามพิเศษมากในการแพทย์และการพยาบาลตามวิธีฉันทามติ
,
มากขึ้นเรื่อย ๆถูกใช้ในการยึดความเห็นของผู้เชี่ยวชาญ และแจ้งแนวทางการบำบัดและการจัดการ ( Thailand

, s &กานน , 2011 ; โอมาตะ et al . , 2012 )

ที่เกี่ยวข้องกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพในการพัฒนาแนวทางที่ส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติตน กระตุ้น
ความรู้สึกของความเป็นเจ้าของและผลลัพธ์ในความมุ่งมั่นมากขึ้น
รวมแนวทาง ใน
คลินิกปฏิบัติ ( Lomas , 1993 ) อย่างไรก็ตาม , มัน
เป็นที่ยอมรับว่ามติตามแนวทาง
ไม่ได้แทนการปฏิบัติการพยาบาลโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ และควร
เท่านั้นจะใช้ในกรณีที่ไม่มี
หลักฐานที่เกี่ยวข้อง ( แนร์ et al . , 2011 ; เครื่องหมาย , 2011 ) .
ความสำคัญของการพัฒนาอย่างเข้มงวดแนวทาง
ได้รับการสนับสนุนโดยการวิจัยที่พบว่า พยาบาลตรวจรวมแนวทาง

ในการปฏิบัติทางคลินิก ที่เกิดขึ้นในผู้ป่วยที่เหมาะสม