A stereo camera is a type of camera

A stereo camera is a type of camera with two or more lenses with a separate image sensor or film frame for each lens. This allows the camera to simulate human binocular vision, and therefore gives it the ability to capture three-dimensional images, a process known as stereo photography. Stereo cameras may be used for making stereoviews and 3D pictures for movies, or for range imaging. The distance between the lenses in a typical stereo camera (the intra-axial distance) is about the distance between one's eyes (known as the intra-ocular distance) and is about 6.35 cm, though a longer base line (greater inter-camera distance) produces more extreme 3-dimensionality.In the 1950s, stereo cameras gained some popularity with the Stereo Realist and similar cameras that employed 135 film to make stereo slides.3D pictures following the theory behind stereo cameras can also be made more inexpensively by taking two pictures with the same camera, but moving the camera a few inches either left or right. If the image is edited so that each eye sees a different image, then the image will appear to be 3D. This method has problems with objects moving in the different views, though works well with still life.Stereo cameras are sometimes mounted in cars to detect the lane's width and the proximity of an object on the road.Not all two-lens cameras are used for taking stereoscopic photos. A twin-lens reflex camera uses one lens to image to a focusing/composition screen and the other to capture the image on film. These are usually in a vertical configuration. Examples include would be a vintage Rolleiflex or a modern twin lens like a Mamiya C330.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล้องสเตอริโอเป็นชนิดของกล้องที่มีสองคนหรือมากกว่าเลนส์ที่มีเซ็นเซอร์รับภาพที่แยกต่างหากหรือหนังกรอบสำหรับแต่ละเลนส์ นี้จะช่วยให้กล้องเพื่อจำลองตาวิสัยทัศน์ของมนุษย์และดังนั้นจึงให้มันความสามารถในการจับภาพสามมิติกระบวนการที่เรียกว่าการถ่ายภาพสเตอริโอ กล้องสเตอริโออาจจะใช้สำหรับการทำ stereoviews และภาพ 3 มิติสำหรับภาพยนตร์หรือสำหรับการถ่ายภาพช่วง ระยะห่างระหว่างเลนส์ในกล้องสเตอริโอทั่วไป (ระยะทางระหว่างแกน) เป็นเรื่องเกี่ยวกับระยะห่างระหว่างตา (ที่รู้จักกันเป็นระยะระหว่างตา) และเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 6.35 ซม. แม้ว่าจะเป็นเส้นฐานอีกต่อไป (ระยะทางระหว่างกล้องมากขึ้น ) ผลิตมากขึ้น 3 มิติ

ในปี 1950, กล้องสเตอริโอได้รับความนิยมบางอย่างกับสเตอริโอจริงและกล้องที่คล้ายกันที่ลูกจ้างฟิล์ม 135 ให้สไลด์สเตอริโอ

ภาพ 3 มิติต่อไปนี้ทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังกล้องสเตอริโอยังสามารถทำราคาไม่แพงมากขึ้นโดยการใช้ภาพสองภาพด้วยกล้องเดียวกัน แต่ย้ายกล้องไม่กี่นิ้วไปทางซ้ายหรือขวา หากภาพมีการแก้ไขเพื่อให้แต่ละตาเห็นภาพที่แตกต่างกันแล้วภาพจะปรากฏเป็น 3D วิธีการนี้มีปัญหาเกี่ยวกับการย้ายวัตถุในมุมมองที่แตกต่างกัน แต่ทำงานได้ดีกับชีวิตยังคง

กล้องสเตอริโอบางครั้งที่ติดตั้งอยู่ในรถยนต์ที่จะตรวจสอบความกว้างของช่องทางและความใกล้ชิดของวัตถุบนท้องถนน

ไม่ทั้งหมดกล้องสองเลนส์ที่ใช้สำหรับการถ่ายภาพสามมิติ คู่เลนส์กล้องสะท้อนใช้เลนส์ที่หนึ่งไปยังภาพที่จะมุ่งเน้นไปที่หน้าจอ / องค์ประกอบและอื่น ๆ เพื่อจับภาพบนแผ่นฟิล์ม เหล่านี้มักจะอยู่ในการกำหนดค่าในแนวตั้ง ตัวอย่างเช่นจะเป็นวินเทจ Rolleiflex หรือเลนส์คู่ที่ทันสมัยเช่น Mamiya C330. [อ้างจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล้องสเตอริโอเป็นกล้องชนิดหนึ่งที่มีเลนส์สองตัวหรือมากกว่าที่มีเซนเซอร์ภาพหรือกรอบฟิล์มแยกต่างหากสำหรับเลนส์แต่ละตัว การทำเช่นนี้จะช่วยให้กล้องสามารถจำลองการมองเห็นได้ของมนุษย์และช่วยให้สามารถถ่ายภาพสามมิติได้ซึ่งเป็นกระบวนการที่เรียกว่าการถ่ายภาพสเตอริโอ กล้องสเตอริโออาจจะใช้สำหรับการสร้างภาพ stereoviews และ3D สำหรับภาพยนตร์หรือสำหรับการถ่ายภาพช่วง ระยะห่างระหว่างเลนส์ในกล้องสเตอริโอทั่วไป (ระยะห่างภายในแนวแกน) เป็นเรื่องเกี่ยวกับระยะห่างระหว่างดวงตาของคน (ที่เรียกว่าระยะทางภายใน) และประมาณ๖.๓๕ซม. แม้ว่าเส้นฐานที่ยาวขึ้น (ระยะห่างระหว่างกล้องมากกว่า) จะผลิตมากขึ้น3มิติ

ในทศวรรษ 1950, กล้องสเตอริโอได้รับความนิยมบางอย่างกับ Realist สเตอริโอและกล้องที่คล้ายกันที่ใช้๑๓๕ฟิล์มเพื่อสร้างภาพนิ่งสเตอริโอ.

ภาพ3มิติตามทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังกล้องสเตอริโอนอกจากนี้ยังสามารถทำ inexpensively มากขึ้นโดยการถ่ายภาพทั้งสองด้วยกล้องเดียวกันแต่การเคลื่อนไหวกล้องไม่กี่นิ้วทั้งซ้ายหรือขวา หากภาพถูกแก้ไขเพื่อให้ตาแต่ละคนเห็นภาพที่แตกต่างกันภาพจะปรากฏเป็น3D วิธีการนี้มีปัญหากับวัตถุที่เคลื่อนไหวในมุมมองที่แตกต่างกันแม้ว่าจะทำงานได้ดีกับชีวิตยังคง

กล้องสเตอริโอบางครั้งมีการติดตั้งในรถยนต์เพื่อตรวจสอบความกว้างของเลนและความใกล้ชิดของวัตถุบนท้องถนน

กล้องสองตัวเลนส์ไม่ได้ใช้สำหรับถ่ายภาพสามมิติ กล้องสะท้อนเลนส์คู่จะใช้เลนส์ตัวหนึ่งในการถ่ายภาพไปยังหน้าจอโฟกัส/องค์ประกอบภาพและอื่นๆเพื่อถ่ายภาพบนฟิล์ม เหล่านี้มักจะอยู่ในการกำหนดค่าแนวตั้ง ตัวอย่างเช่นจะเป็น Rolleiflex วินเทจหรือเลนส์แฝดที่ทันสมัยเช่น Mamiya C330 [แก้]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กล้องสเตอริโอเป็นกล้องที่มีสองหรือมากกว่าเลนส์แต่ละเลนส์มีเซ็นเซอร์ภาพที่แยกต่างหากหรือฟิล์มเฟรม นี้จะช่วยให้กล้องที่จะเลียนแบบวิสัยทัศน์ของมนุษย์เพื่อให้มันสามารถจับภาพสามมิติเรียกว่าการถ่ายภาพสามมิติ กล้องสเตอริโอสามารถใช้ในการสร้างมุมมองสามมิติและภาพสามมิติของภาพยนตร์หรือภาพช่วง ระยะห่างระหว่างเลนส์ในกล้องสเตอริโอทั่วไปเกี่ยวกับระยะห่างระหว่างตาประมาณ 6.35 เซนติเมตรแต่พื้นฐานยาวระยะห่างระหว่างกล้องขนาดใหญ่สามารถผลิตผลสามมิติที่รุนแรงมากขึ้น
กล้องสเตอริโอได้รับความนิยมในยุคของสัจนิยมสเตอริโอและกล้องที่ใช้ฟิล์ม 135 ทำสไลด์โชว์สเตอริโอ
ตามทฤษฎีที่อยู่เบื้องหลังกล้องสเตอริโอถ่ายรูปสองรูปด้วยกล้องเดียวกันแต่ย้ายกล้องไปทางซ้ายหรือขวาไม่กี่นิ้วยังสามารถผลิตภาพ 3D ที่ถูกกว่า ถ้าภาพที่ถูกแก้ไขเพื่อให้แต่ละตาสามารถเห็นภาพที่แตกต่างกันภาพจะปรากฏเป็นภาพสามมิติวิธีนี้มีปัญหากับวัตถุที่เคลื่อนที่ผ่านมุมมองที่แตกต่างกันแต่มันทำงานได้ดีกับชีวิ
กล้องสเตอริโอบางครั้งติดตั้งในรถเพื่อตรวจสอบความกว้างของเลนและวิธีการที่วัตถุบนถนน
ไม่ทั้งหมดของกล้องเลนส์ที่ใช้ถ่ายภาพสเตอริโอ กล้องสะท้อนเลนส์คู่ใช้เลนส์เดียวที่จะถ่ายภาพบนหน้าจอโฟกัสสังเคราะห์และเลนส์อื่นๆจับภาพบนฟิล์ม พวกเขามักจะตั้งค่าในแนวตั้ง ตัวอย่างเช่นเก่า Rolliflex หรือทันสมัยสองเลนส์เช่นมัมมี่ย่า c330