Destinations are also often artific

Destinations are also often artificially separated by geographical
or administrative borders. These are often of no importance to
tourists and remain unnoticed (Saarinen, 2004). This is evidenced
by the case of the Alps, which cover several countries but are
perceived as a unitary area by skiers (Buhalis, 2000). Framke (2002)
researched in detail the physical geographical borders of a destination.
He concluded that both business- and sociology-oriented
authors see destinations as places without specifically defined
geographical boundaries (Framke, 2002), whereas economic authors
tend to see destination as “a territorial system which supplies
at least one whole tourism product aimed at satisfying the complex
requirements of the tourist.” (Candela & Figini, 2012, p. 74).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดหมายปลายทางยังเทียมมักจะถูกแบ่ง ด้วยทางภูมิศาสตร์หรือเส้นขอบที่ดูแล เหล่านี้มักไม่สำคัญนักท่องเที่ยว และยังคงทดลอง (Saarinen, 2004) นี่เป็นเครื่องแสดงโดยกรณีของเทือกเขาแอลป์ ซึ่งครอบคลุมหลายประเทศ แต่เป็นมองเห็นเป็นบริเวณนอร์โฟล์กโดยนักสกี (Buhalis, 2000) Framke (2002)วิจัยในรายละเอียดพรมแดนทางภูมิศาสตร์กายภาพของปลายทางเขาได้ข้อสรุปว่า ทั้งสอง และสังคมวิทยาธุรกิจผู้เขียนเห็นสถานที่เป็นสถานโดยไม่กำหนดโดยเฉพาะขอบเขตทางภูมิศาสตร์ (Framke, 2002), ในขณะที่ผู้สร้างเศรษฐกิจมักจะ เห็นปลายทางเป็น "อาณาเขตระบบซึ่งหน้า ๆน้อยหนึ่งผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวทั้งหมดมุ่งเป้าไปที่ความพึงพอใจซับซ้อนความต้องการของนักท่องเที่ยว" (แคนเดลาและ Figini, 2012, p. 74)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดหมายปลายทางก็มักจะแยกออกจากกันโดยเทียมทางภูมิศาสตร์
พรมแดนหรือการบริหาร เหล่านี้มักจะมีความสำคัญที่จะไม่มี
นักท่องเที่ยวและยังคงไม่มีใครสังเกตเห็น (เนน, 2004) นี้เป็นหลักฐาน
โดยกรณีของเทือกเขาแอลป์ซึ่งครอบคลุมหลายประเทศ แต่จะมีการ
มองว่าเป็นพื้นที่รวมกันโดยนักสกี (Buhalis, 2000) Framke (2002)
การวิจัยในรายละเอียดพรมแดนทางภูมิศาสตร์ทางกายภาพของปลายทาง.
เขาสรุปว่าทั้งธุรกิจของและสังคมวิทยาที่มุ่งเน้น
ผู้เขียนเห็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นสถานที่โดยไม่ต้องกำหนดไว้โดยเฉพาะ
ขอบเขตทางภูมิศาสตร์ (Framke, 2002) ในขณะที่ผู้เขียนทางเศรษฐกิจ
มีแนวโน้มที่จะเห็นปลายทางเป็น " ระบบดินแดนซึ่งวัสดุ
ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวทั้งอย่างน้อยหนึ่งมุ่งเป้าไปที่ความพึงพอใจที่มีความซับซ้อน
ความต้องการของนักท่องเที่ยว. "(Candela & Figini, 2012, น. 74)