Greek mythologyGreek mythology is t

Greek mythology
Greek mythology is the body of myths and teachings that belong to the ancient Greeks, concerning their gods and heroes, the nature of the world, and the origins and significance of their own cult and ritual practices. It was a part of the religion in ancient Greece. Modern scholars refer to and study the myths in an attempt to shed light on the religious and political institutions of Ancient Greece and its civilization, and to gain understanding of the nature of myth-making itself.[1]
Greek mythology is explicitly embodied in a large collection of narratives, and implicitly in Greek representational arts, such as vase-paintings and votive gifts. Greek myth attempts to explain the origins of the world, and details the lives and adventures of a wide variety of gods, goddesses, heroes, heroines and mythological creatures. These accounts initially were disseminated in an oral-poetic tradition; today the Greek myths are known primarily from Greek literature. The oldest known Greek literary sources, Homer's epic poems Iliad and Odyssey, focus on the Trojan War and its aftermath. Two poems by Homer's near contemporary Hesiod, the Theogony and the Works and Days, contain accounts of the genesis of the world, the succession of divine rulers, the succession of human ages, the origin of human woes, and the origin of sacrificial practices. Myths are also preserved in the Homeric Hymns, in fragments of epic poems of the Epic Cycle, in lyric poems, in the works of the tragedians of the fifth century BC, in writings of scholars and poets of the Hellenistic Age, and in texts from the time of the Roman Empire by writers such as Plutarch and Pausanias.

Mythology was at the heart of everyday life in Ancient Greece.[70] Greeks regarded mythology as a part of their history. They used myth to explain natural phenomena, cultural variations, traditional enmities and friendships. It was a source of pride to be able to trace the descent of one's leaders from a mythological hero or a god. Few ever doubted that there was truth behind the account of the Trojan War in the Iliad and Odyssey. According to Victor Davis Hanson, a military historian, columnist, political essayist and former classics professor, and John Heath, a classics professor, the profound knowledge of the Homeric epos was deemed by the Greeks the basis of their acculturation. Homer was the "education of Greece" (Ἑλλάδος παίδευσις), and his poetry "the Book".[71]
After the rise of philosophy, history, prose and rationalism in the late 5th century BC, the fate of myth became uncertain, and mythological genealogies gave place to a conception of history which tried to exclude the supernatural (such as the Thucydidean history).[72] While poets and dramatists were reworking the myths, Greek historians and philosophers were beginning to criticize them.[7]
A few radical philosophers like Xenophanes of Colophon were already beginning to label the poets' tales as blasphemous lies in the 6th century BC; Xenophanes had complained that Homer and Hesiod attributed to the gods "all that is shameful and disgraceful among men; they steal, commit adultery, and deceive one another".[73] This line of thought found its most sweeping expression in Plato's Republic and Laws. Plato created his own allegorical myths (such as the vision of Er in the Republic), attacked the traditional tales of the gods' tricks, thefts and adulteries as immoral, and objected to their central role in literature.[7] Plato's criticism was the first serious challenge to the Homeric mythological tradition,[71] referring to the myths as "old wives' chatter".[74] For his part Aristotle criticized the Pre-socratic quasi-mythical philosophical approach and underscored that "Hesiod and the theological writers were concerned only with what seemed plausible to themselves, and had no respect for us ... But it is not worth taking seriously writers who show off in the mythical style; as for those who do proceed by proving their assertions, we must cross-examine them".[72]
Nevertheless, even Plato did not manage to wean himself and his society from the influence of myth; his own characterization for Socrates is based on the traditional Homeric and tragic patterns, used by the philosopher to praise the righteous life of his teacher:[75]
But perhaps someone might say: "Are you then not ashamed, Socrates, of having followed such a pursuit, that you are now in danger of being put to death as a result?" But I should make to him a just reply: "You do not speak well, Sir, if you think a man in whom there is even a little merit ought to consider danger of life or death, and not rather regard this only, when he does things, whether the things he does are right or wrong and the acts of a good or a bad man. For according to your argument all the demigods would be bad who died at Troy, including the son of Thetis, who so despised danger, in comparison with enduring any disgrace, that when his mother (and she was a goddes

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทพปกรณัมกรีกเทพปกรณัมกรีกเป็นเนื้อหาของตำนานและคำสอนที่เป็นของโบราณกรีก เกี่ยวกับพระเจ้าและวีรบุรุษ ความ ธรรมชาติของ โลก และต้นกำเนิดและความสำคัญของการปฏิบัติของตนเองลัทธิและพิธีกรรม มันเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาในกรีซโบราณ นักวิชาการสมัยใหม่อ้างอิง และศึกษาตำนานในความพยายามหลั่งน้ำตาแสงในสถาบันทางศาสนา และการเมืองของกรีซโบราณและของอารยธรรม และการเข้าใจธรรมชาติของความเชื่อผิด ๆ ทำตัวเอง [1]เทพปกรณัมกรีกอย่างเคร่งครัดอย่างชัดเจน ในจำนวนมาก narratives และนัย ในกรีก ศิลปะ representational แจกันภาพวาดและของขวัญ votive ตำนานกรีกพยายามอธิบายกำเนิดของโลก และรายละเอียดของชีวิตและการผจญภัยของพระเจ้า goddesses วีรบุรุษ เหนี่ยว และสิ่งมีชีวิตในตำนานที่หลากหลาย บัญชีเหล่านี้เริ่มถูกเผยแพร่ในประเพณีการปากบทกวี วันนี้ตำนานกรีกเป็นที่รู้จักจากวรรณกรรมกรีก เก่าแก่ที่สุดรู้จักกรีกวรรณกรรมแหล่ง โฮเมอร์เป็นบทกวีมหากาพย์อีเลียดและโคลง เน้นสงครามโทรจันและผลพวงของมัน บทกวีสอง โดยโฮเมอร์ ใกล้ Hesiod ร่วมสมัย การ Theogony และงาน วัน ประกอบด้วยบัญชีปฐมกาลของโลก บัลลังก์ของพระมหากษัตริย์ บัลลังก์วัยมนุษย์ ต้นกำเนิดของความทุกข์โศกของมนุษย์ และจุดเริ่มต้นของการปฏิบัติบูชา ตำนานยังเก็บบทสวด มนตร์ Homeric ในชิ้นส่วนของบทกวีมหากาพย์ของวงจรมหากาพย์ บทกวีเพลง ในงานของ tragedians ของก่อนคริสต์ศตวรรษที่ห้า ในงานเขียนของนักปราชญ์และกวีของยุคเฮเลนนิสติค และ ในข้อความจากช่วงเวลาของจักรวรรดิโรมัน โดยนักเขียนเช่นพลูทาร์คและ Pausanias เทพปกรณัมเป็นหัวใจของชีวิตประจำวันในกรีซโบราณ [70] กรีกถือตำนานเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของพวกเขา พวกเขาใช้ตำนานเพื่ออธิบายปรากฏการณ์ธรรมชาติ ความแตกต่างทางวัฒนธรรม enmities โบราณ และองค์ แหล่งที่มาของความภาคภูมิใจสามารถสืบเชื้อสายของผู้นำจากพระเอกตำนานหรือพระเจ้าได้ น้อยเคย doubted ว่า มีความจริงเบื้องหลังบัญชีของสงครามกรุงทรอยในอีเลียดและโคลง ตามวิคเตอร์แฮ นสัน Davis นักประวัติศาสตร์ทหาร columnist, essayist เมือง และคลาสสิกอดีตศาสตราจารย์ และจอห์น ฮีธ อาจารย์คลาสสิก ความรู้ลึกซึ้งของ Homeric epos ถูกถือ โดยกรีกพื้นฐานของ acculturation ของพวกเขา โฮเมอร์ได้ "ศึกษาแห่งกรีซ" (Ἑλλάδοςπαίδευσις), และ "หนังสือ" บทกวีของเขา [71]หลังจากการเพิ่มขึ้นของปรัชญา ประวัติศาสตร์ ร้อยแก้ว และ rationalism ในก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 5 สาย ชะตากรรมของตำนานกลายเป็นไม่แน่นอน และ genealogies ตำนานให้สถานที่ประวัติศาสตร์ที่พยายามแยกแปลกประหลาด (เช่นประวัติ Thucydidean) แนวความคิด [72] ในขณะที่กวีและ dramatists ถูก reworking ตำนาน นักปรัชญาและนักประวัติศาสตร์กรีกได้เริ่มโจมตีพวกเขา [7]ปรัชญาบางอย่างรุนแรงเช่น Xenophanes สำนักได้แล้วเริ่มการนิทานของกวีเป็นทะมึนอยู่ในก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 6 Xenophanes ได้แนะนำว่า โฮเมอร์และ Hesiod บันทึกเทพเจ้า "ทั้งหมดที่แม้ และอับอายผู้คน พวกเขาขโมย ชู้ และหลอกลวงคนอื่น" [73] นิพจน์ที่เหมาะเจาะที่สุดพบบรรทัดนี้ความคิดของเพลโตสาธารณรัฐและกฎหมาย เพลโตสร้างตำนานของตัวเอง allegorical (เช่นวิสัยทัศน์ของ Er ในสาธารณรัฐ) โจมตีนิทานโบราณของเทพเจ้าเทคนิค thefts และ adulteries immoral และ objected บทบาทของพวกเขาศูนย์กลางในวรรณคดี [7] เพลโตวิจารณ์ถูกท้าทายอย่างจริงจังครั้งแรกเพื่อ Homeric ตำนานประเพณี, [71] อ้างอิงถึงตำนานเป็น "ภรรยาเก่าเรื่องไร้สาระ" [74] ในส่วนของ อาริสโตเติลวิพากษ์วิจารณ์วิธีปรัชญากึ่งตำนาน socratic ก่อน และเน้นย้ำว่า "Hesiod และเขียนศาสนศาสตร์ถูกเรื่องเท่าที่ดูเหมือนเป็นไปได้เพื่อตัวเอง และมีไม่เคารพเรา... แต่มันไม่คุ้มอย่างจริงจังนักเขียนที่แสดงออกในลักษณะตำนาน สำหรับผู้ที่ดำเนินการ โดยพิสูจน์ assertions ของพวกเขา เราต้องติงเหล่านั้น" [72]อย่างไรก็ตาม แม้เพลโตได้จัดการหย่าเองและสังคมของเขาจากอิทธิพลของตำนาน จำแนกของเขาเองสำหรับเขาอยู่ดั้งเดิม Homeric และโศกนาฏกรรมรูปแบบ ที่นักปราชญ์ใช้สรรเสริญชีวิตชอบธรรมของครู: [75]แต่บางทีบางคนอาจพูดว่า: "คุณทำไม่ละอาย Socrates ของมีตามเช่นการแสวงหา ว่า ขณะนี้คุณอยู่ในอันตรายของการถูกทำให้ตายดังนั้น? " แต่ฉันจะให้เขาตอบเพียง: "คุณพูดไม่ดี รัก ถ้าคุณคิดว่า คน ที่มีบุญแม้แต่น้อยควรพิจารณาอันตรายของชีวิตหรือความตาย และจะไม่ พิจารณานี้เท่านั้น เมื่อเขาทำสิ่ง ว่าสิ่งที่เขาไม่มีผิดถูก ไม่ และการกระทำที่ดีหรือคนเลว สำหรับตามของอาร์กิวเมนต์ ทั้งหมด demigods จะดีใครตายทรอย รวมทั้งบุตรของ Thetis ที่ชิงอันตราย เมื่อเปรียบเทียบกับยืนยงเสียราศีใด ๆ ดังนั้น ซึ่งเมื่อแม่ของเขา (และเธอได้ goddes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตำนานเทพเจ้ากรีกตำนานเทพเจ้ากรีกคือร่างกายของตำนานและคำสอนที่เป็นของชาวกรีกโบราณเกี่ยวกับเทพเจ้าและวีรบุรุษของพวกเขาธรรมชาติของโลกและต้นกำเนิดและความสำคัญของศาสนาของตัวเองและการปฏิบัติพิธีกรรม มันเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาในสมัยกรีกโบราณที่ นักวิชาการสมัยใหม่อ้างถึงและศึกษาตำนานในความพยายามที่จะหลั่งน้ำตาแสงในสถาบันทางศาสนาและการเมืองของกรีกโบราณและอารยธรรมของตนและจะได้รับความเข้าใจในธรรมชาติของตำนานการทำของตัวเอง. [1]
ตำนานเทพเจ้ากรีกเป็น embodied อย่างชัดเจนใน คอลเลกชันขนาดใหญ่ของเรื่องเล่าและโดยปริยายในศิลปะกรีกดำเนินการเช่นแจกันภาพวาดเกี่ยวกับคำปฏิญาณและของขวัญ ตำนานกรีกพยายามที่จะอธิบายต้นกำเนิดของโลกและรายละเอียดของชีวิตและการผจญภัยที่หลากหลายของพระเจ้า, เทพธิดาวีรบุรุษวีรสตรีและสิ่งมีชีวิตที่เป็นตำนาน บัญชีเหล่านี้ถูกเผยแพร่ครั้งแรกในปาก-กวี; วันนี้ตำนานกรีกเป็นที่รู้จักกันส่วนใหญ่มาจากวรรณกรรมกรีก ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันในแหล่งวรรณกรรมกรีกโฮเมอร์มหากาพย์อีเลียดบทกวีและโอดิสซี, มุ่งเน้นไปที่สงครามโทรจันและผลที่ตามมา สองบทกวีโฮเมอร์ที่อยู่ใกล้ร่วมสมัยเฮเซียดของ Theogony และการทำงานและวันที่มีเรื่องราวของการกำเนิดของโลกอย่างต่อเนื่องของผู้ปกครองพระเจ้าสืบทอดวัยมนุษย์กำเนิดของ woes ของมนุษย์และความเป็นมาของการปฏิบัติที่เสียสละ ตำนานจะถูกเก็บไว้ยังอยู่ในโฮเมอร์เพลงสวดในชิ้นส่วนของบทกวีมหากาพย์มหากาพย์วงจรในบทกวีในผลงานของ tragedians ของศตวรรษที่ห้าในงานเขียนของนักวิชาการและกวีของขนมผสมน้ำยาอายุและในตำราจาก เวลาของจักรวรรดิโรมันโดยนักเขียนเช่นตาร์คและพอซาเนียซ. the ตำนานเป็นหัวใจของชีวิตประจำวันในกรีกโบราณ. [70] ตำนานกรีกได้รับการยกย่องว่าเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของพวกเขา พวกเขาใช้ตำนานที่จะอธิบายปรากฏการณ์ทางธรรมชาติรูปแบบวัฒนธรรมดั้งเดิม enmities และมิตรภาพ มันเป็นแหล่งที่มาของความภาคภูมิใจที่จะสามารถติดตามเชื้อสายของผู้นำหนึ่งของพระเอกจากตำนานหรือพระเจ้า ไม่กี่ที่เคยสงสัยว่ามีความจริงที่อยู่เบื้องหลังบัญชีของสงครามโทรจันในอีเลียดและโอดิสซี ตามที่วิคเตอร์เดวิสแฮนสันนักประวัติศาสตร์ทหารคอลัมทดสอบทางการเมืองและอดีตอาจารย์คลาสสิกและจอห์นเฮลธ์ศาสตราจารย์คลาสสิกที่รู้ลึกซึ้งของโฮเมอร์ระส่ำระสายก็ถือว่าโดยชาวกรีกพื้นฐานของวัฒนธรรมของพวกเขา โฮเมอร์ก็คือ "การศึกษาของกรีซ" (Ἑλλάδοςπαίδευσις) และบทกวีของเขา "หนังสือ". [71] หลังจากที่เพิ่มขึ้นของปรัชญาประวัติศาสตร์ร้อยแก้วและ rationalism ในช่วงปลายศตวรรษที่ 5 ชะตากรรมของตำนานกลายเป็นความไม่แน่นอนและ วงศ์วานว่านเครือเป็นตำนานให้สถานที่ที่ความคิดของประวัติศาสตร์ซึ่งพยายามที่จะไม่รวมเหนือธรรมชาติ (เช่นประวัติศาสตร์ Thucydidean). [72] ในขณะที่กวีและนักเขียนบทละครที่ถูก reworking ตำนานประวัติศาสตร์กรีกและนักปรัชญาที่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะวิพากษ์วิจารณ์พวกเขา. [7] ไม่กี่ นักปรัชญาที่รุนแรงเช่น Xenophanes ของ Colophon ถูกแล้วจุดเริ่มต้นที่จะติดป้ายนิทานกวี 'เป็นอยู่ดูหมิ่นในศตวรรษที่ 6; Xenophanes ได้บ่นว่าโฮเมอร์และเฮเซียดประกอบกับพระเจ้า "สิ่งที่อยู่ที่น่าอับอายและน่าอับอายในหมู่มนุษย์ที่พวกเขาขโมยล่วงประเวณีและหลอกลวงคนอื่น". [73] แนวความคิดนี้พบการแสดงออกกวาดส่วนใหญ่ในสาธารณรัฐเพลโตและกฎหมาย . เพลโตสร้างตำนานเปรียบเทียบของตัวเอง (เช่นวิสัยทัศน์ของการ Er ในสาธารณรัฐ) โจมตีนิทานแบบดั้งเดิมของเทคนิคเทพ 'การลักขโมยและล่วงประเวณีเป็นศีลธรรมและคัดค้านบทบาทสำคัญของพวกเขาในวรรณคดี. [7] วิจารณ์ของเพลโตเป็น ท้าทายอย่างแรกที่จะประเพณีตำนานโฮเมอร์, [71] หมายถึงตำนานว่า "ไร้สาระภรรยาเก่า '". [74] สำหรับบทบาทของเขาอริสโตเติลวิพากษ์วิจารณ์ Pre-เสวนาแนวทางปรัชญากึ่งตำนานและเน้นย้ำว่า "เฮเซียดและนักเขียนศาสนศาสตร์ ได้เกี่ยวข้องเฉพาะกับสิ่งที่ดูน่าเชื่อถือให้กับตัวเองและมีความเคารพไม่มีสำหรับเรา ... แต่มันไม่คุ้มค่าการอย่างจริงจังนักเขียนที่แสดงในสไตล์ที่เป็นตำนานนั้นเป็นสำหรับผู้ที่ไม่ดำเนินการโดยการพิสูจน์ยืนยันของพวกเขาเราต้องข้าม ตรวจสอบพวกเขา "[72]. อย่างไรก็ตามแม้เพลโตไม่ได้จัดการเพื่อหย่านมตัวเองและสังคมของเขาจากอิทธิพลของตำนาน; ตัวละครของตัวเองสำหรับโสกราตีสจะขึ้นอยู่กับรูปแบบโฮเมอร์และที่น่าเศร้าแบบดั้งเดิมที่ใช้โดยนักปรัชญาที่จะสรรเสริญชีวิตอันชอบธรรมของครูของเขา: [75] แต่บางทีบางคนอาจจะบอกว่า: "คุณแล้วไม่ละอายโสกราตีสที่ได้ตามมาเช่น การแสวงหาที่คุณกำลังอยู่ในอันตรายจากการถูกนำไปสู่ความตายเป็นผลหรือไม่? " แต่ผมควรจะทำกับเขาเพียงแค่ตอบ: "คุณไม่สามารถพูดได้ดีครับถ้าคุณคิดว่าคนที่อยู่ในผู้ที่มีแม้กระทั่งบุญเล็ก ๆ น้อย ๆ ควรจะพิจารณาอันตรายของชีวิตหรือตายและไม่ยอมเชื่อว่านี่เพียงเมื่อเขา ไม่สิ่งที่ไม่ว่าจะเป็นในสิ่งที่เขาทำอยู่ถูกหรือผิดและการกระทำของดีหรือคนเลว. สำหรับการตามข้อโต้แย้งทั้งหมดของคุณชีวะจะไม่ดีที่เสียชีวิตที่ทรอยรวมทั้งบุตรชายของ Thetis ที่อันตรายเกลียดเช่นนั้น เมื่อเทียบกับความอัปยศที่ยั่งยืนใด ๆ ว่าเมื่อแม่ของเขา (และเธอเป็นเทพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

希腊mythology希腊神话和mythology body of teachings是希腊人，这属于古老的神们，关于他们和英雄。一个自然的世界，和他们自己的cult origins和significance和ritual做法的一部分。这是一个religion选择是指在古老希腊到现代，学者和研究。对在一个attempt的神话和政治上shed religious光古代希腊和它的机构的理解，和对civilization（myth-making院致力于自然的。[ 1 ]在一个体现，是希腊mythology explicitly narratives collection of），和艺术，在希腊representational implicitly如希腊和votive作为礼物。vase-paintings myth attempts到origins explain的世界，和你的生活的一个广泛的品种和神们的冒险，heroines女神，英雄，神话动物These initially和帐户。是一个传统，在一个oral-poetic disseminated著名的希腊神话；今天是从希腊oldest primarily literature）。荷马希腊文学，已知来源的epic poems Iliad ' s和奥德赛，焦点在战争和它的两个aftermath木马poems。近当代的荷马的作品，Theogony Hesiod contain和天，和帐户的genesis的世界，succession统治者的神圣的人，succession的困境的人，ages产地，产地和sacrificial的做法。神话是在Homeric也preserved片段，在epic Hymns的周期，在poems的史诗作品，在lyric poems悲剧的五分之一，在公元前世纪的作品，学者和诗人的时代，在Hellenistic的文本从最通过时间的罗马帝国和Pausanias如As Plutarch编剧。在Mythology是生活在古希腊的《不70 ]。[ regarded mythology希腊人。他们作为历史的一部分他们用“文化phenomena myth explain自然，传统variations仇恨，这是一个friendships和源。一个trace of自豪的是发展的一个descent ' s a或a从神话英雄曾经是上帝的doubted提出一些。该帐户是真理的落后和战争在Iliad木马。According奥德赛到维克多戴维斯汉森，一个军事historian，columnist教授，政治essayist前，约翰和classics Heath，一classics教授知识，profoundHomeric史诗的基础上，是由希腊人认为他们的acculturation。荷马的希腊是“教育”的Ἑλδοςάπαυσειδίς），和他的“书”poetry 71 ]。在该层的历史，哲学，和第五prose。公元前rationalism在BC，myth，变成了uncertain fate ofgenealogies神话和历史的地方到一个给了这对概念（如tried拒绝作为一个超自然的[历史] Thucydidean 72）。而诗人和返工的，希腊神话是dramatists historians和哲学家是开始criticize ] [ 7到他们。一些激进的哲学家，像Xenophanes A已经开始对Colophon是诗人的“As blasphemous的故事在公元前第lies BC；Xenophanes有抱怨是荷马和Hesiod attributed到那是“所有的神们shameful他们偷among和disgraceful men；deceive，commit adultery，和另一73。”[ ]这个发现了它的很多线在柏拉图的共和国，清扫和表达自己的法律。他allegorical柏拉图神话中作为一个视觉的不同（如在共和国的传统故事，受到攻击的神们，盗窃和使用技巧，和对adulteries作为他们反对他们immoral中心[作用]柏拉图在literature 7 criticism是严重的挑战。第一，到一个传统Homeric 71 referring [神话]老妇人到神话”为“喋喋不休”。[ ]对他的批评74亚里士多德哲学的一部分Pre-socratic quasi-mythicalHesiod那”和强调的不仅是编剧和theological与什么有关，plausible似乎意识到存在我们尊重和有没有……但是，它是不是值得炫耀的是以编剧喔，在那些神秘的风格；As他们断言，谁做的，我们proceed必须证明他们72 cross-examine [ ]。然而，即使做不到让himself柏拉图和他的社会管理的影响；从最myth characterization他自己是的，苏格拉底和tragic基于传统模式，通过Homeric赢得生命的philosopher到公义的praise他的老师的75 [ ]但也许你会说：“有你的ashamed，苏格拉底，不遵循这样一个追求拥有，那你是现在。在danger把死亡作为一个的结果是一个？”但我应该让他感觉到一个你说：“不要REPLY，好吧，先生，如果你一个男人跟我有一点是连在merit ought到danger consider生活或死亡，如不是，这不仅和！当他做的事情，他做的事情是正确的whether或错误的和一个坏acts好或人为根据。所有的坏demigods :会，包括谁在died特洛伊，谁的儿子，Thetis SO despised danger比较当任何disgrace enduring，这与高