Wat Mongkhon Bophit is an 'active'

Wat Mongkhon Bophit is an 'active' temple compound, and throughout the day many people visit and worship the Buddha image.
Interestingly it lies adjacent to Wat Phra Si Sanphet, and therefore both the ruins of Wat Phra Si Sanphet and the more contemporary Wat Mongkhon Bophit can be visited the same morning or afternoon.

The main feature at Wat Mongkhon Bophit is the large bronze (gilded) Buddha image, named Phra Mongkhon Bophit, which is close to 17 meters high (when including the 4,5 meters high base).

In the early Ayutthaya period there was no particular place set aside for royal cremation ceremonies. When a king died an area would be chosen for the ritual. After the ceremonies had been performed the location where the cremation took place became the site of a new monastery.

From available evidence we know that King Chairachathirat ordered the building of Wat Chichiang and a chedi in the vicinity of a cremation spot, and the casting of an image. Phra Mongkhonbophit has been identified as the image which King Chairachathirat had sculpted in 1538 A.D. at Wat Chichiang.

The chronicles mention that in 1610 AD. King Songtham ordered the Buddha image known as Phra Mongkhonbophit to be moved from the east to the west and commanded the construction of a mandapa (square roofed structure) to house this image of the Buddha. In 1612 AD.

King Songtham chose to limit the area for cremations to the central part of the town, near Wat Chichiang. This was the reason for moving the Buddha image to a new spot in the Western sector, after which its original site was used for a cremation area.

In the reign of King Sua (1697—1706 A.D.), lightning struck the top of the mandapa and it collapsed. The head of Phra Mongkhonbophit fell off. As a result the king had the mandapa rebuilt and turned into a Viharn. ln the reign of King Borommakot (1732-1758 AD.) another restoration took place. When Ayutthaya was sacked the Viharn was apparently burnt.

The Phra Mongkhonbophit image was last restored in 1955 A.D.

In 1990 A.D. the Mongkhonbophit Foundation in Ayutthaya desired to cover the image with gold leaf. Approved by the Fine Arts Department, the work was completed two years later.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดมงคลบพิตรเป็นวัด 'ใช้งาน' การผสม และตลอดทั้งวัน หลายคนเยี่ยมชม และนมัสการพระพุทธรูป เรื่องน่าสนใจมันอยู่ติดกับวัดพระศรีสรรเพชญ์ และดังนั้น ทั้งโบราณสถานร่วมสมัยมากขึ้นวัดมงคลบพิตรและวัดพระศรีสรรเพชญ์ชมตอนเช้าหรือตอนบ่ายเหมือนกัน คุณสมบัติหลักที่วัดมงคลบพิตรเป็นการใหญ่สำริด (หอคำ) พระพุทธรูป ชื่อพระมงคลบพิตร ซึ่งมีสูง 17 เมตร (เมื่อรวมฐานสูง 4,5 เมตร)ในสมัยต้นกรุงศรีอยุธยามีสถานที่เฉพาะไม่ตั้งค่าไว้สำหรับพิธีพระราชทานเพลิงศพ เมื่อกษัตริย์ตาย จะเลือกพื้นที่สำหรับพิธี หลังจากมีการทำพิธีสถานที่ที่เผาศพนั้นเกิดขึ้นเป็น ของวัดใหม่ จากหลักฐานที่มี เรารู้ว่า พระ Chairachathirat สั่งอาคาร Chichiang วัดและเจดีย์อีกจุดเผาศพ และหล่อเป็นรูปภาพ พระ Mongkhonbophit ได้แล้วระบุว่าเป็นภาพที่พระ Chairachathirat มีบรรดาในไปรษณีย์ที่:คศ.ที่วัด Chichiangพงศาวดารพูดถึงในโฆษณา 1610 พระทรงธรรมสั่งพระว่าพระ Mongkhonbophit จะย้ายจากตะวันออกไปตะวันตก และสั่งการก่อสร้าง mandapa (มีหลังคามีโครงสร้างตาราง) เพื่อรองพระพุทธรูปนี้ ในค.ศ. 1612 ADพระทรงธรรมเลือกเพื่อจำกัดพื้นที่สำหรับ cremations ไปส่วนกลางของเมือง ใกล้วัด Chichiang นี้เป็นเหตุผลในการย้ายพระพุทธรูปไปจุดใหม่ในภาคตะวันตก หลังจากที่ใช้ไซต์ของเดิมสำหรับพื้นที่เผาศพในรัชสมัยของพระเสือ (1697 – คศ. 1706), ด้านบนของ mandapa ที่หลงฟ้าผ่า และมันยุบ ก้มศีรษะของพระ Mongkhonbophit ปิด ดังนั้น กษัตริย์มี mandapa สร้าง และเป็นองค์ ln รัชกาลที่ Borommakot คิง (1732-1758 AD.) เอาคืนอื่นทำ เมื่ออยุธยาถูกไล่ออก ถูกเผาองค์ที่เห็นได้ชัด ภาพพระ Mongkhonbophit ล่าสุดคืนกลับมาในคศ. 1955ในปี 1990 A.D. มูลนิธิ Mongkhonbophit ในอยุธยาต้องการรูปทองคำเปลว ได้รับอนุมัติจากกรมศิลปากร งานเสร็จ 2 ปีภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดมงคลพิตรเป็น ' ใช้งาน ' บริเวณวัด และตลอดทั้งวัน หลายคนชม และนมัสการพระพุทธรูป
น่าสนใจมันอยู่ติดกับวัดพระศรีสรรเพชญ์ และดังนั้น ทั้งโบราณสถานวัดพระศรีสรรเพชญ์ และร่วมสมัยมากขึ้น วัดมงคลพิตรสามารถเข้าชมเช้าเดียวกัน หรือ บ่าย

คุณสมบัติหลักที่ วัดมงคลพิตร เป็นพระพุทธรูปสำริดขนาดใหญ่ ( ปิดทอง ) ชื่อ พระมงคลพิตร ซึ่งอยู่ใกล้กับ 17 เมตร ( เมื่อรวม 4 , 5 เมตรสูงฐาน ) .

ในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น ไม่มีสถานที่เฉพาะไว้สำหรับพระราชพิธีเผาศพ . เมื่อกษัตริย์ตายพื้นที่จะถูกเลือกสำหรับพิธีกรรมหลังจากพิธีกรได้สถานที่ที่เผาศพเอาสถานที่เป็น เว็บไซต์ของ วัดใหม่

จากหลักฐานที่มีอยู่ เราทราบว่า กษัตริย์ chairachathirat สั่งให้สร้างวัด chichiang และเจดีย์ในบริเวณที่เผาศพ จุด และ หล่อ ของภาพพระ mongkhonbophit ถูกระบุว่า เป็นภาพที่พระบาทสมเด็จพระ chairachathirat ได้แกะสลักใน AD แต่ที่วัด chichiang

ตำนานกล่าวถึงว่าในโฆษณาแฟนสมเด็จพระเจ้าทรงธรรมสั่งพระพุทธรูป เรียกว่า พระ mongkhonbophit ให้ย้ายจากทิศตะวันออกไปทางทิศตะวันตก และได้สร้างเป็นมณฑปสี่เหลี่ยมมุงหลังคา โครงสร้างบ้าน ภาพนี้ ) ของพระพุทธเจ้า ใน 1612 AD .

สมเด็จพระเจ้าทรงธรรมจึงเลือกที่จะ จำกัด พื้นที่สำหรับฌาปนกิจในภาคกลางของเมือง ใกล้วัด chichiang . นี้คือเหตุผลของการย้ายพระพุทธรูปไปจุดใหม่ในภาคตะวันตก หลังจากที่ของเว็บไซต์เดิมใช้พื้นที่ฌาปนกิจ .

ในรัชสมัยพระเจ้าเสือ ( 1697-1706 AD ) , ฟ้าผ่ายอดของมณฑป และล้มลง หัวของพระ mongkhonbophit หลุดเป็นผลให้กษัตริย์มีมณฑปสร้างใหม่และกลายเป็นด้วย ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระ borommakot ( 1732-1758 AD ) ฟื้นฟูอื่นเกิดขึ้น เมื่อกรุงศรีอยุธยาถูก sacked ปราสาทพระวิหารถูกเผาอย่างเห็นได้ชัด

พระ mongkhonbophit ภาพล่าสุดการบูรณะในปี 1955 )

ในปี 1990 AD ที่ mongkhonbophit มูลนิธิในจังหวัดพระนครศรีอยุธยาที่ต้องการปกปิดภาพด้วยทองคำเปลวได้รับการอนุมัติ โดยกรมศิลปากร งานแล้วเสร็จสองปีต่อมา