1. IntroductionVarious factors have

1. Introduction
Various factors have been shown to influence the retention of microorganisms on abiotic and biotic surfaces: topographies (Verran et al., 2010a; Whitehead and Verran, 2006), presence of various food residues and general chemistry of the surface (Bernbom et al., 2009; Verran et al., 2010b), the type of material involved (Teixeira et al., 2008) and the surface properties of the microorganisms concerned (Liu et al., 2004). The retention of viable pathogens on surfaces, whether loosely attached or in the biofilm phenotype (Sharma and Anand, 2002), present a biotransfer potential (Verran, 2002) and thus a probability of cross contamination to food. Cross contamination of foodborne pathogens and their subsequent survival, multiplication or production of bacterial toxins in food has been responsible for foodborne disease outbreaks both at the industrial scale (Anonymous, 2011; CDC, 2010; Hennessy et al., 1996; Kaluski et al., 2006) and in the home (de Jong et al., 2008; van Asselt et al., 2009).

The important role of transportation in the food chain should be emphasized in food safety management. Millions of tonnes of food are traded globally annually (Anonymous, 2010) and these are transported over long distances for considerable periods of time. It is estimated for instance that processed food in the United States on average travels over 2100 km, while fresh produce travels over 2400 km, before being consumed (Hill, 2008). These observations among others underline the importance of ensuring safety and preventing cross contamination during the transportation links in the food chain (Anonymous, 2003).

The development and expansion of containerized transportation has impacted heavily on food transportation as well (Ballenger et al., 1999), with the production of integral containers which have in-built refrigeration accounting for over 90% of containers used today (Wild, 2003). These have the versatility of being used to carry refrigerated and non-refrigerated cargo, as well as food and non-food cargo and can also be used on all legs of the transportation process: marine, road and railway transport (Estrada-Flores, 2006). Laws and standards in various jurisdictions require food transporting equipment to be so constructed as to allow appropriate cleaning and disinfection (Anonymous, 2003, 2004), while the materials used on the inside (inner linings; incidental food contact surfaces) must be impervious, non-toxic, easily cleaned and resistant to corrosion, chipping or flaking (Anonymous, 2005a). On inspection of a typical container, the different materials used for the inner linings, coupled with the presence of ‘T-bars’ and other functional design features (Frith, 2003; Heap, 1989) reveal that they may fall short of several requirements of basic hygienic design (Anonymous, 2005b; EHEDG, 2004). Also operational non conformities such as loss of temperature and relative humidity control with the air flow (Anonymous, 1991; Nunes and Emond, 2003) contribute to make the biotransfer potential probability higher.

Most of the available literature on pathogen retention on surfaces has been on stainless steel, which is the material of choice in the food processing environment. Cargo containers however need to be preferably constructed with lightweight material. This has made the use of aluminium and synthetic materials (polymers) a common feature as inner linings for this equipment (Nicol, 1963; Schenck, 2001), though different grades of stainless steel are also important for this purpose. These linings are important incidental food contact surfaces, thus retained pathogens and residue e.g. from spills, drippings of previous cargo, personnel handling during loading and cleaning operations among others, may pose considerable biotransfer and cross contamination threat (Anonymous, 1991; Montville and Schaffner, 2003; Verran, 2002) especially when transporting unpacked food cargo or cargo with damaged packaging.

The aim of the present study was to investigate any differences in three materials: aluminium, a fibre reinforced plastic material and stainless steel, which are all used as container lining materials, for their attachment profiles for Escherichia coli K12 and Salmonella Typhimurium P6 in the presence of residue from chicken meat which is commonly transported by this means and which is associated with these microorganisms in foodborne outbreaks ( Anonymous, 2011), as well as in the presence of Luria-Bertani broth. Observations were also compared with measured surface characteristics; roughness average, Ra and water contact angles as measure of surface hydrophobicity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1 แนะนำ
มีการแสดงปัจจัยต่าง ๆ มีผลต่อการเก็บรักษาจุลินทรีย์บนพื้นผิว biotic และ abiotic: topographies (Verran et al., 2010a Whitehead และ Verran, 2006), สถานะต่าง ๆ ตกค้างอาหารและเคมีทั่วไปของพื้นผิว (Bernbom et al., 2009 Verran et al., 2010b), ชนิดของวัสดุที่เกี่ยวข้อง (Teixeira et al., 2008) และพื้นผิวคุณสมบัติของจุลินทรีย์เกี่ยวข้อง (หลิว et al., 2004) รักษาโรคทำงานได้บนพื้นผิว ว่าอ้อมแนบ หรือ ใน phenotype biofilm (Sharma และอานันท์ 2002), ปัจจุบันเป็น biotransfer อาจเกิดขึ้น (Verran, 2002) และดังนั้นความน่าเป็นของข้ามปนเปื้อนกับอาหาร ข้ามการปนเปื้อนของโรค foodborne และการอยู่รอดของพวกเขาตามมา คูณหรือผลิตสารพิษที่เชื้อแบคทีเรียในอาหารแล้วชอบ foodborne โรคระบาดทั้งในระดับอุตสาหกรรม (ไม่ระบุชื่อ 2011 CDC, 2010 เฮนเนสซี่วีร้อยเอ็ด al., 1996 Kaluski และ al., 2006) และ ในบ้าน (de Jong et al., 2008; van Asselt et al., 2009)

ควรเน้นบทบาทสำคัญของการขนส่งในห่วงโซ่อาหารในการจัดการความปลอดภัยของอาหาร ล้านตัน โดยอาหารซื้อขายทั่วโลกเป็นประจำทุกปี (ไม่ระบุชื่อ 2010) และเหล่านี้คือขนส่งระยะไกลมากระยะเวลา มันเป็นประมาณเช่นว่า อาหารแปรรูปในสหรัฐอเมริกาโดยเฉลี่ยเดินทางกว่า 2100 กม. ขณะเดินทางสดกว่า 2400 กม. ก่อนการใช้ (ฮิลล์ 2008) ข้อสังเกตเหล่านี้ในหมู่ผู้อื่นขีดเส้นใต้ความสำคัญของการรับรองความปลอดภัย และป้องกันการปนเปื้อนระหว่างการขนส่งเชื่อมโยงในห่วงโซ่อาหาร (ไม่ระบุชื่อ 2003)

การพัฒนาและขยายตัวของการขนส่งลงได้ผลมากเช่นขนส่งอาหาร (Ballenger et al., 1999), มีการผลิตเป็นภาชนะ ที่มีแช่แข็งในบัญชีกว่า 90% ของบรรจุภัณฑ์ที่ใช้ในปัจจุบัน (ป่า 2003) เหล่านี้มีความคล่องตัวของการใช้การดำเนินการขนส่งควบคุมอุณหภูมิ และไม่รเออร์ รวมทั้งสินค้าอาหารและไม่ใช่อาหาร และยังสามารถใช้บนขาทั้งหมดของการขนส่ง: ขนส่งทางทะเล ถนน และรถไฟ (เอสตราดาฟลอเรส 2006) กฎหมายและมาตรฐานในเขตอำนาจศาลต่าง ๆ ต้องขนอุปกรณ์ไปเพื่อสร้างเป็นให้ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อ (ไม่ระบุชื่อ 2003, 2004), ในขณะที่วัสดุที่ใช้ภายในที่เหมาะสมของอาหาร (linings ภายใน ติดต่อผิวอาหารเบ็ดเตล็ด) ต้อง impervious พิษ ง่าย ๆ สะอาด และทนต่อการกัดกร่อน ชิปปิ้ง หรือผลัดจาก (ไม่ระบุชื่อ 2005a) ในการตรวจสอบตู้คอนเทนเนอร์ทั่วไป วัสดุต่าง ๆ ที่ใช้สำหรับ linings ภายใน ควบคู่กับของทีบาร์และคุณลักษณะอื่น ๆ งานออกแบบ (ฟริธ 2003 กอง 1989) ค่อย ๆ ที่พวกเขาอาจขาดความต้องการหลายออกแบบถูกสุขอนามัยพื้นฐาน (ไม่ระบุชื่อ 2005b EHEDG, 2004) นอกจากนี้ยังดำเนินงานไม่ conformities เช่นการสูญเสียอุณหภูมิและควบคุมความชื้นสัมพัทธ์อากาศไหล (ไม่ระบุชื่อ 1991 Nunes และ Emond, 2003) การทำ biotransfer มีศักยภาพความเป็นไปได้สูง

ส่วนใหญ่เอกสารประกอบการใช้ในการเก็บข้อมูลการศึกษาบนพื้นผิวได้สแตนเลส ซึ่งเป็นวัสดุที่เลือกในสภาพแวดล้อมการประมวลผลของอาหาร บรรจุภัณฑ์ขนส่งสินค้าอย่างไรก็ตามต้องการควรสร้าง ด้วยวัสดุที่มีน้ำหนักเบา นี้ได้ทำการใช้อลูมิเนียมและวัสดุสังเคราะห์ (โพลิเมอร์) คุณลักษณะทั่วไปเป็น linings ภายในสำหรับอุปกรณ์นี้ (Nicol, 1963 Schenck, 2001) แม้ว่าเกรดต่าง ๆ ของเหล็กกล้าไร้สนิมมีความสำคัญสำหรับวัตถุประสงค์นี้ Linings เหล่านี้มีพื้นผิวติดต่อสำคัญอาหารเบ็ดเตล็ด จึง สะสมโรคและสารตกค้างจากการหกรั่วไหล drippings ก่อนหน้านี้สินค้า บุคลากรที่จัดการในระหว่างการโหลด และการดำเนินงานในหมู่คนอื่น ๆ การทำความสะอาดอาจทำให้เกิด biotransfer มากและความเสี่ยงการปนเปื้อนข้าม (ไม่ระบุชื่อ 1991 มอนท์วิลล์และ Schaffner, 2003 Verran, 2002) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อขนส่งแยกขนส่งอาหารหรือสินค้า ด้วยบรรจุภัณฑ์ชำรุด

จุดมุ่งหมายของการศึกษาปัจจุบันมีการ ตรวจสอบความแตกต่างใด ๆ ในสามวัสดุ: อลูมิเนียม เส้นใยการเสริมวัสดุพลาสติกและสแตนเลส ซึ่งทั้งหมดใช้เป็นภาชนะบรรจุวัสดุซับ สำหรับโพรไฟล์สำหรับ coli Escherichia K12 และ Typhimurium P6 สายในต่อหน้าของสารตกค้างจากเนื้อไก่ซึ่งโดยทั่วไปการขนส่งตามที่แนบมาของพวกเขา หมายถึงและที่เชื่อมโยงอยู่กับจุลินทรีย์เหล่านี้ ใน foodborne ระบาด (ไม่ระบุชื่อ 2011), รวม ทั้งในต่อหน้า ของซุป Luria Bertani สังเกตได้เปรียบเทียบกับลักษณะพื้นผิววัด ยัง ค่าเฉลี่ยความหยาบ Ra และน้ำติดต่อมุมเป็นวัดผิว hydrophobicity

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 บทนำ
ปัจจัยต่าง ๆ ที่ได้แสดงต่อความคงทนของเชื้อจุลินทรีย์บนพื้นผิวมีชีวิตและไม่มีชีวิตทางชีวภาพ : ภูมิประเทศ ( verran et al . , 2010a ; สิวและ verran , 2006 ) , การแสดงตนของสารตกค้างต่างๆ อาหาร และเคมีทั่วไปของพื้นผิว ( bernbom et al . , 2009 ; verran et al . , 2010b ) , ประเภท วัสดุที่เกี่ยวข้อง ( TEIXEIRA et al . ,2008 ) และคุณสมบัติที่ผิวของจุลินทรีย์ที่เกี่ยวข้อง ( Liu et al . , 2004 ) การคงอยู่ของเชื้อโรคได้บนพื้นผิว ว่าหลวมหรือแนบในฟิล์ม ( และการ ) ทดสอบ , 2002 ) , ปัจจุบัน biotransfer ศักยภาพ ( verran , 2002 ) และความน่าจะเป็นของการปนเปื้อนข้ามอาหาร การปนเปื้อนของเชื้อโรคอาหารเป็นพิษและการอยู่รอดต่อไปของพวกเขาการคูณหรือการผลิตแบคทีเรียสารพิษในอาหารที่ได้รับการรับผิดชอบต่อการระบาดของโรคระบาดจากอาหารทั้งในระดับอุตสาหกรรม ( นิรนาม , 2011 ; CDC , 2010 ; เฮนเนสซี่ et al . , 1996 ; kaluski et al . , 2006 ) และในบ้าน ( de Jong et al . , 2008 ; รถตู้ asselt et al . , 2009 )

ที่สำคัญบทบาทของการขนส่งในห่วงโซ่อาหารควรเน้นในการจัดการความปลอดภัยในอาหารล้านตันของอาหารมีการซื้อขายทั่วโลกทุกปี ( นิรนาม , 2010 ) และเหล่านี้จะถูกขนส่งผ่านระยะทางยาวเป็นระยะเวลามากของเวลา มันคือประมาณเช่นว่า อาหารแปรรูปในสหรัฐอเมริกาในการเดินทางเฉลี่ยมากกว่า 2 , 100 กิโลเมตร ขณะที่ผลิตผลสดเดินทางกว่า 2400 กิโลเมตร ก่อนที่จะถูกเผาผลาญ ( Hill , 2008 )ข้อสังเกตเหล่านี้ในหมู่คนอื่น ๆขีดเส้นใต้ความสำคัญของการดูแลความปลอดภัย และป้องกันการปนเปื้อนในการเชื่อมโยงการขนส่งในห่วงโซ่อาหาร ( นิรนาม , 2003 ) .

การพัฒนาและการขยายตัวของการขนส่งที่มีผลกระทบอย่างมากใน containerized ขนส่งอาหารเป็นอย่างดี ( แบลลินเจอร์ et al . , 1999 )กับการผลิตบรรจุภัณฑ์ซึ่งมีหนึ่งในเย็นวันนี้สร้างบัญชีกว่า 90% ของภาชนะที่ใช้ ( ป่า , 2003 ) เหล่านี้มีหลากหลายของการใช้แบกตู้เย็นและไม่แช่เย็น สินค้าที่เป็นอาหารและไม่ใช่อาหาร สินค้า และยังสามารถใช้ต่อขาทั้งหมดของกระบวนการการขนส่งทางทะเล การขนส่งทางรถไฟและถนน ( ถนน ฟลอเรส , 2006 )กฎหมายและมาตรฐานในประเทศต่างๆต้องการอาหารการขนส่งอุปกรณ์ที่จะสร้างที่จะช่วยให้ทำความสะอาดที่เหมาะสมและการฆ่าเชื้อโรค ( นิรนาม , 2003 , 2004 ) และวัสดุที่ใช้ในภายใน ( Inner linings ; กับพื้นผิวสัมผัสอาหาร จะต้องไม่เป็นพิษ , ไม่อนุญาต , ทําความสะอาดได้ง่าย และทนต่อการกัดกร่อน , บิ่นหรือแตก ( นิรนาม 2005a )ในการตรวจสอบของภาชนะทั่วไป , วัสดุที่แตกต่างกันที่ใช้สำหรับบุภายในควบคู่กับการปรากฏตัวของ ' ' และงานออกแบบอื่น ๆ . คุณสมบัติ ( ฟริท , 2003 ; กอง , 1989 ) เปิดเผยว่า พวกเขาอาจตกสั้นของความต้องการ หลายของการออกแบบที่ถูกสุขอนามัยพื้นฐาน ( นิรนาม , 2005b ; ehedg , 2004 )ยังไม่ conformities ปฏิบัติการเช่นการสูญเสียการควบคุมอุณหภูมิและความชื้นสัมพัทธ์กับการไหลของอากาศ ( นิรนาม , 1991 ; นูนส์ และเอเมิ่นด์ , 2003 ) ส่งผลให้ biotransfer ศักยภาพความเป็นไปได้สูง

ส่วนใหญ่ของวรรณกรรมที่มีเชื้อโรคคงอยู่บนพื้นผิวได้ สแตนเลส เหล็ก ซึ่งเป็นวัสดุของทางเลือกในการประมวลผล อาหาร สิ่งแวดล้อมภาชนะที่บรรจุสินค้า แต่ต้องควรสร้างด้วยวัสดุน้ำหนักเบา นี้ได้ทำให้การใช้อลูมิเนียม และวัสดุสังเคราะห์ ( พอลิเมอร์ ) คุณลักษณะทั่วไปเป็น linings ภายในสำหรับอุปกรณ์นี้ ( นิโคล 1963 ; Schenck , 2001 ) แม้ว่าผลการเรียนแตกต่างกันของสแตนเลสยังมีความสำคัญสำหรับวัตถุประสงค์นี้ วัสดุบุผิวพื้นผิวสัมผัสอาหารเหล่านี้เป็นสำคัญโดยบังเอิญ ,จึงสะสมเชื้อโรคและสารตกค้างเช่นจากการรั่วไหล drippings สินค้าก่อนหน้าบุคลากรการจัดการในระหว่างการโหลดและการทำความสะอาดในหมู่คนอื่น ๆ อาจก่อให้เกิดการปนเปื้อนข้าม biotransfer มากและคุกคาม ( นิรนาม , 1991 ; Montville และ schaffner , 2003 ; verran , 2002 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการขนส่งสินค้าหรือสินค้าที่มีบรรจุภัณฑ์ห่ออาหารเสียหาย

จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อศึกษาความแตกต่างใน 3 วัสดุ : อลูมิเนียม , วัสดุพลาสติกเสริมเส้นใยเหล็ก และ สแตนเลส ซึ่งมีทั้งใช้เป็นวัสดุซับภาชนะโปรไฟล์ที่แนบมาของพวกเขาและ Escherichia coli K12 Salmonella Typhimurium P6 ต่อหน้ากากไก่เนื้อซึ่งเป็นที่นิยมการขนส่งด้วยวิธีนี้และที่เกี่ยวข้องกับจุลินทรีย์อาหารเป็นพิษระบาด ( นิรนาม , 2011 ) , รวมทั้งในการปรากฏตัวของลุเรียแบร์ตานิซุป สังเกตเปรียบเทียบกับวัดลักษณะพื้นผิวความหยาบผิวเฉลี่ย รา และเป็นวัดของความไม่ชอบน้ำติดต่อมุมพื้นผิว