1. “[He sat] [s]prawled in his favo

1. “[He sat] [s]prawled in his favorite armchair, its back toward the door—even the possibility of an intrusion would have irritated him, had he thought of it.
While “Continuity of Parks” is a story of deep philosophical import and bold structural experimentation, it is not solemn or humorless. Cortázar’s fiction is often noted for its glints and gleams of wry humor, and this story is no exception. In this passage, in which Cortázar describes the reader getting ready to plunge back into his novel, he sets up the end of the story by mentioning that the reader’s back is to the door. He also does a sly and funny bit of foreshadowing by saying that “even the possibility of an intrusion would have irritated” the reader. This foreshadowing becomes humorous at the end, when, on one level, an actual intrusion takes place. It is also dark, however, in that, on another level, the intrusion takes place only in the reader’s mind. It is he who lets the intruder in by allowing the story to take hold of him. Put another way, it is he who becomes the intruder in his own home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. " [เขานั่ง] prawled [s] ในเก้าอี้ของเขาชื่นชอบ การกลับไปยังประตูซึ่งแม้จะเป็นไปได้ของการบุกรุกจะมีการระคายเคือง เขาได้เขาคิดว่า มัน ในขณะที่ "ความต่อเนื่องของสวนสาธารณะ" เป็นเรื่องราวของปรัชญาลึกนำเข้าและทดลองโครงสร้างหนา ไม่บุด หรือ humorless มักจะมีการบันทึกไว้ของ Cortázar นิยาย glints และดูเสมือน wry อารมณ์ขัน และเรื่องนี้ก็ ในทางนี้ ซึ่ง Cortázar อธิบายอ่านพร้อมที่จะกระโดดกลับลงไปในนวนิยายของเขา เขาตั้งที่จบเรื่องด้วยการกล่าวถึงที่ไปประตูหลังของผู้อ่าน เขาไม่น้อยรอบจัด และตลกเกริ่นโดยพูดว่า "แม้ความเป็นไปได้ของการบุกรุกจะมีการระคายเคือง" ยังอ่าน เกริ่นนี้กลายเป็นอารมณ์ขันปลาย เมื่อ ในระดับหนึ่ง การบุกรุกจริงเกิดขึ้น ก็ยังมืด อย่างไรก็ตาม ที่ ระดับอื่น บุกรุกที่เกิดขึ้นในจิตใจของผู้อ่านเท่านั้น เป็นผู้ที่ช่วยให้ผู้บุกรุกใน โดยทำให้เรื่องราวการถือของเขา ใส่อีกวิธี มันเป็นผู้เป็นผู้บุกรุกในบ้านของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. "[เขานั่ง] [s] prawled ในเก้าอี้ที่เขาชื่นชอบกลับไปทางประตูแม้จะเป็นไปได้ของการบุกรุกจะมีการระคายเคืองเขามีเขาคิดว่ามัน.
ขณะที่" ความต่อเนื่องของสวนสาธารณะ "เป็นเรื่องราวของลึก นำเข้าและเป็นตัวหนาปรัชญาการทดลองโครงสร้างมันไม่ได้เป็นขึงขังหรือไม่มีความตลกขบขัน นิยายCortázarมักจะตั้งข้อสังเกตสำหรับ glints และสะท้อนของอารมณ์ขันบอกบุญและเรื่องนี้จะไม่มีข้อยกเว้น ในเรื่องนี้ทางที่Cortázarอธิบายให้ผู้อ่านได้รับพร้อมที่จะรีบกลับเข้ามาในนวนิยายของเขาเขากำหนดขึ้นตอนจบของเรื่องโดยการกล่าวขวัญว่ากลับของผู้อ่านที่เป็นไปที่ประตู นอกจากนี้เขายังไม่ได้กลับกลอกและตลกบิตของแววโดยบอกว่า "แม้จะเป็นไปได้ของการบุกรุกจะมีการระคายเคือง" ผู้อ่าน แววนี้จะกลายเป็นอารมณ์ขันที่สิ้นสุดเมื่อในระดับหนึ่งการบุกรุกที่เกิดขึ้นจริงที่เกิดขึ้น นอกจากนี้ยังเป็นที่มืดอย่างไรก็ตามในว่าในอีกระดับหนึ่งบุกรุกเกิดขึ้นเฉพาะในใจของผู้อ่าน มันก็คือผู้ที่ช่วยให้ผู้บุกรุกในโดยให้เรื่องที่จะถือของเขา วางวิธีอื่นก็เป็นเขาที่กลายเป็นผู้บุกรุกในบ้านของเขาเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . " [ เขา ] [ S ] prawled นั่งในเก้าอี้ของเขาที่ชื่นชอบของมันกลับเข้าหาประตู แม้ความเป็นไปได้ของการบุกรุกจะรำคาญเขา เขาคิดในขณะที่ " ความต่อเนื่องของสวนสาธารณะ " เป็นเรื่องราวของปรัชญาลึกเข้าและการทดลองโครงสร้างหนา ไม่เคร่งขรึม หรือ humorless . นิยายของ CORT . kgm ซามักสังเกตความ glints และหาดทรายของบอกบุญไม่รับ อารมณ์ขัน และเรื่องนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น ในหัวข้อนี้ซึ่งในคอร์ท . kgm ซาร์อธิบายอ่านเตรียมตัวกระโดดกลับเข้าไปในนวนิยายของเขา เขาตั้งค่าจุดสิ้นสุดของเรื่องราวโดยการกล่าวขวัญว่าผู้อ่านกลับมาคือประตู เขาเป็นคนตลก บิตของการ foreshadowing โดยกล่าวว่า " ความเป็นไปได้ของการบุกรุกจะหงุดหงิด " อ่าน นี้ foreshadowing กลายเป็นอารมณ์ขันในตอนท้าย เมื่อ ในระดับหนึ่ง การบุกรุกที่แท้จริงจะเกิดขึ้น มันยังมืด อย่างไรก็ตาม ที่ ในระดับอื่น การบุกรุกจะเกิดขึ้นเฉพาะในจิตใจของผู้อ่าน . เป็นคนที่ช่วยให้ผู้บุกรุกเข้ามา โดยให้เรื่องราวที่จะจับเขา วางวิธีอื่น มันก็คือผู้กลายเป็นผู้บุกรุกในบ้านของเขาเอง