สมัยน่านเจ้า(พ.ศ. ๑๑๖๑–๑๑๙๔) เมื่อช

สมัยน่านเจ้า(พ.ศ. ๑๑๖๑–๑๑๙๔)
เมื่อชนชาติไทยอพยพเคลื่อนที่ลงมาสู่แหลมอินโดจีนโดยลำดับ จนได้ตั้งอาณาจักรไทยน่านเจ้าขึ้นเป็นอาณาจักรไทยแห่งหนึ่งที่หนองแสตาลีฟู หญิงไทยคงรักษาวัฒนธรรมและประเพณีทางการแต่งกายของตนไว้ ไม่ใช้ฝุ่นผัดหน้าหรือเขียนคิ้ว ใช้น้ำกลั่นจากต้นหม่อนทาผม หญิงผู้ดีนุ่งซิ่นไหม ใช้ผ้าไหมอีกผืนหนึ่งคาดเอวไว้ ผมมุ่นสูง บางทีถักเป็นเปียห้อยลงสองข้าง ใช้ต่างหูทำด้วยไข่มุก ทับทิมหรืออำพัน นิยมใช้รองเท้าฟาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมัยน่านเจ้า (พ.ศ. ๑๑๖๑ – ๑๑๙๔)
เมื่อชนชาติไทยอพยพเคลื่อนที่ลงมาสู่แหลมอินโดจีนโดยลำดับจนได้ตั้งอาณาจักรไทยน่านเจ้าขึ้นเป็นอาณาจักรไทยแห่งหนึ่งที่หนองแสตาลีฟูหญิงไทยคงรักษาวัฒนธรรมและประเพณีทางการแต่งกายของตนไว้ ใช้น้ำกลั่นจากต้นหม่อนทาผมหญิงผู้ดีนุ่งซิ่นไหมใช้ผ้าไหมอีกผืนหนึ่งคาดเอวไว้ผมมุ่นสูงบางทีถักเป็นเปียห้อยลงสองข้างใช้ต่างหูทำด้วยไข่มุกทับทิมหรืออำพันนิยมใช้รองเท้าฟาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมัยน่านเจ้า (พ.ศ.
ไม่ใช้ฝุ่นผัดหน้าหรือเขียนคิ้วใช้น้ำกลั่นจากต้นหม่อนทาผมหญิงผู้ดีนุ่งซิ่นไหมใช้ผ้าไหมอีกผืนหนึ่งคาดเอวไว้ผมมุ่นสูงบางทีถักเป็นเปียห้อยลงสองข้างใช้ต่างหูทำด้วยไข่มุกทับทิมหรือ อำพันนิยมใช้รองเท้าฟาง