Lin Ran Yi immediately moves around

Lin Ran Yi immediately moves around it, with a turn of her body, aiming to amputate the person’s foot, that person steps back just in time, the two people did not succeed in their attacks, both backing away, looking at one another, Lin Ran Yi was absolutely surprised.

Even Gui Wan is a little frightened, originally thinking it was the Nu army catching up, didn’t think that it would actually be the leader of the bandits.

The bandit leader backs away, his eyes rolling back and forth between Gui Wan and Lin Ran Yi, seeing Gui Wan and Lin Ran Yi’s defensive stance, he suddenly reveals a look of helplessness, after careful consideration, from his sleeves he takes out a silver ribbon, inquiring: “Who is this ribbon?”

To mention such a question in this moment, it would inevitably appear rather strange, neither Lin Ran Yi nor Gui Wan knew how to respond. Gui Wan even more so found it absolutely absurd, the bandit leader catching up to them, just to ask this one question, indeed inconceivable, after a moment of pondering, she takes the exact same ribbon from her sleeves, answering: “It’s mine.”

Originally still feeling quite doubtful, but upon seeing the ribbon, his eyes sparkles, the bandit walks upfront, maintaining three step distance, not caring for Lin Ran Yi taking on a defensive posture, he kneels on the ground, very respectfully saying: “This lowly one, Lou Sheng has come late, may Madam pardon my sin.”

Lou Sheng kneels on the grass ground, after a while later, the green waves of grass constantly billows, yet no movement can be detected by his ears, unable to hold back, he raises his head, and sees the blurred look of Gui Wan seeming to hesitate, lowering his head in thinking, he understands her concerns, taking out a little waist pendant from his waist side, holding it high up.

Seeing this scout of the Lou Residence’s waist pendant, with a familiar “Lou” [楼] character circled on the face of it, a ray of warm feeling slowly rises, Gui Wan finally smiles comfortably, saying: “No need to be so courteous, please stand up.”

With a simple sound of reply, he suddenly gets up, having long heard of Prime Minister Madam’s heavenly elegance, to personally meet her today, but sees Gui Wan’s face actually be smeared with unknown black powder, in thick layers, appearing in an absolutely sorry state, only that pair of quietly deep eyes, carries a slight quality of crystal clearness, illuminating like the stars in the skies. Not daring to cause any offense, Lou Sheng removes his eyes from her, organising his train of thoughts, reporting: “Lord Prime Minister is already rushing through day and night, heading to Yu Xia Guan, and shall be arriving within two days. May Madam follow me to Yu Xia Guan.”

Listening up to this point, Lin Ran Yi who was standing aside, could not hold back her words, muttering: “Lord Prime Minister? Are you Prime Minister Lou’s wife?”

Gui Wan gently nods her head, affirming this, at the side, Lou Sheng respectfully interrupts: “Madam, we cannot stay here any longer, the Nu army seems to have not given up yet, and will be catching up in no time.”

At the mention of Nu army, the feeling of the arrow skimming past her sleeve before, seems to have resurfaced in her mind, Gui Wan senses a chill running up her spine, nodding in acceptance of Lou Sheng’s suggestion, in a situation where Lin Ran Yi also could not disagree with the course of action, after waiting for the crazed horse to calm down, three people two horses, heads into the eastern direction.

Lou Sheng seems to be extremely familiar with this area of terrain, leading Lin Ran Yi and Gui Wan across Green Sea, after an entire day and entire night, they finally made it to Yu Xia Guan’s city gates.

Her body already extremely tired out, upon seeing the three large characters [玉硖关] Yu Xia Guan, Gui Wan actually feels a warm sense of relief, having gone through almost a month and half’s journey, she has finally returned. Whilst still caught in a moment of overwhelming feelings, the city gates has already opened, a small squad of city guarding troops runs out from the gates, seeing the three people, they all spread out, aligning themselves into lines. In an armour of feather white, boots of vine green, a figure of extremely superior slender build, with a handsome face like frost, slowly walking out from within the city is actually General Lin Rui En.

His slightly cold expression upon seeing Lin Ran Yi, reveals a trace of tenderness, instantaneously creating such sense as though watching the clouds clear away, revealing the sunlight, “[Older] Sister, you finally returned.”

“Rui En, I’ve made you worried,” Lin Ran Yi walks up front, waving the whip in hand as she loudly calls out laughingly, “I’m back.”

Not only is it just Lin Rui En smiling, even all the soldiers stood by the sides were overflowing with heartfelt smiles. Whilst everyone is filled with joy, Lin Ran Yi pulls Gui Wan forward, introducing: “This is Prime Minister Lou’s Madam, we

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lin Ran Yi ทันทีเคลื่อนรอบ หมุนของร่างกายของเธอ เล็งตัดเท้าของบุคคล ที่ขั้นตอนคนกลับเพียงในเวลา คนสองคนไม่สำเร็จในการโจมตีของพวกเขา ทั้งสำรองออกไป กำลังดูคนอื่น Lin Ran Yi ประหลาดใจจริง ๆแม้แต่ Gui Wan เป็นตกใจเล็กน้อย แต่เดิม คิดว่า มันถูกกองทัพนูจับ ไม่คิดว่า มันจะจริงเป็นผู้นำของโจรผู้นำโจรหลังออกไป ตากลิ้งไปมาระหว่าง Gui Wan Lin Ran Yi เห็นท่าทางการป้องกัน Gui Wan และหลิน Ran ยี่ เขาก็เผยให้เห็นลักษณะของทำอะไรไม่ถูก พิจารณาอย่างถี่ถ้วน จากแขนของเขาที่เขาจะหาริบบิ้นเงิน สอบถาม: "ribbon นี้เป็นใคร"พูดถึงคำถามในช่วงเวลานี้ มันจะย่อมปรากฏเป็นค่อนข้างแปลก Lin Ran Yi ไม่หว่าน Gui รู้วิธีการตอบสนอง Gui Wan แม้เพิ่มเติมจึงพบว่ามันไร้สาระจริง ๆ ผู้นำโจรที่จับได้ เพียงเพื่อถามคำถามนี้หนึ่ง เล่าแน่นอน หลังจากช่วงเวลาของการขบคิด เธอจะ ribbon เดียวที่แน่นอนจากแขนของเธอ ตอบ: "มันเป็นของผม"เดิม ยังคงรู้สึกค่อนข้างหนี้สงสัยสูญ แต่เมื่อเห็นริบบิ้น สปาร์คเคิลส์ดวงตาของเขา โจรเดินระยะขั้นตอนที่สามล่วงหน้า การรักษา เพื่อ Lin Yi Ran ที่การเชิงรับไม่ดูแล เขาคุกเข่าลงบนพื้นดิน มากกราบบอกว่า: "หนึ่งต่ำต้อย Lou Sheng มีมาสาย อาจม่ายยกโทษบาปของฉัน"Lou Sheng คุกเข่าลงบนพื้นหญ้า หลังจากในขณะที่ในภายหลัง คลื่นสีเขียวของหญ้าต่อเนื่องระลอก ยังไม่มีการเคลื่อนไหวสามารถตรวจพบ โดยหูของเขา ไม่รีรอ เขายกศีรษะของเขา และเห็นลักษณะเบลอของ Gui Wan ที่ดูเหมือนจะ ลังเล ลดหัวของเขาในการคิด เขาเข้าใจความกังวลของเธอ การออกจี้เอวเล็กน้อยจากข้างเอวของเขา จับสูงขึ้นเห็นลูกเสือนี้ของจี้เอวของ Lou Residence กับคุ้นเคยที่ "ลู" [楼] อักขระวงกลมบนใบหน้า มีแสงช้ารู้สึกอบอุ่นขึ้น Gui Wan ก็ยิ้มสบาย พูดว่า: "ไม่จำเป็นต้องสุภาพดังนั้น โปรดยืนขึ้น"ด้วยเสียงเรียบง่ายของตอบกลับ เขาก็ขึ้น ได้ยินเสียงของนายกรัฐมนตรีม่ายสวรรค์ กับตัวเธอในวันนี้ ยาว แต่เห็นจริง ถูกป้าย ด้วยผงสีดำที่ไม่รู้จัก ในชั้นหนา ปรากฏในสถานะขออภัยจริง ๆ ตาลึกเงียบ ๆ เท่าที่คู่หน้า Gui Wan ดำเนินการคุณภาพเล็กน้อยของคริสตัลชัดเจน เรืองแสงเหมือนดาวในท้องฟ้า ไม่กล้าที่จะทำให้เกิดโทษใด ๆ Lou Sheng เอาดวงตาของเขาจากเธอ รถไฟความคิด การจัดระเบียบรายงาน: "เจ้านายกรัฐมนตรีแล้วจะวิ่งผ่านวันและคืน หัวไปกวนเซี่ย Yu และจะมาถึงภายในสองวัน อาจม่ายตามเราไปกวนเซี่ยยู่"ฟังถึงจุดนี้ Lin Yi Ran ที่กำลังยืนอยู่เฉย ไม่ถือกลับคำของเธอ muttering: "เจ้านายกรัฐมนตรี ท่านนายกรัฐมนตรีลูเมีย"Gui Wan เบา ๆ nods เธอหัว เห็นพ้องนี้ ด้านข้าง Lou Sheng กราบรบกวน: " Madam เราไม่สามารถเข้าพักที่นี่อีกต่อไป กองทัพนูน่าจะ ไม่ได้ให้ขึ้นได้ และจะถูกจับในเวลาที่ไม่"ที่กล่าวถึงกองทัพนู ความรู้สึกของลูกศรที่อ่านแบบคร่าว ๆ ผ่านแขนของเธอก่อน ดูเหมือนว่าจะ มีก็หวนกลับมาในใจของเธอ Gui Wan รู้สึกเย็นที่วิ่งขึ้นกระดูกสันหลังของเธอ nodding ในการยอมรับของแนะนำลู Sheng ในสถานการณ์ที่ Lin Ran Yi ยังอาจไม่ไม่เห็นด้วยกับหลักสูตรของการกระทำ หลังจากรอม้าคลั่งจะสงบลง สามคนสองม้า หัวไปในทิศทางตะวันออกSheng ลูน่าจะคุ้นเคยมากกับพื้นที่ของภูมิประเทศ นำ Lin Ran Yi และ Gui Wan ข้ามทะเลเขียว หลังจากตลอดทั้งวันและทั้งคืน พวกเขาก็ทำให้ประตูเมืองยูเซียะกวนร่างกายของเธอเหนื่อยมากแล้ว เมื่อเห็นตัวอักษรขนาดใหญ่สาม [玉硖关] กวนเซี่ย Yu, Gui Wan จริงรู้สึกความอบอุ่นบรรเทา เดินทางเกือบเดือนและครึ่งของการเดินทาง เธอได้กลับมา ในขณะที่ยัง จับได้ในช่วงเวลาของการครอบงำความรู้สึก ประตูเมืองเปิด ทีมเล็กเมืองปกป้องทหารวิ่งออกจากประตู สามคน เห็นพวกเขาทั้งหมดกระจายออก จัดตำแหน่งตัวเองลงในบรรทัด ในมีเกราะขนนกสีขาว รองเท้าสีเขียวเถา ตัวเลขสร้างเรียวเหนือกว่ามาก มีหน้าตาหล่อเหมือนน้ำค้างแข็ง ค่อย ๆ เดินออกจากภายในเมืองเป็นจริงทั่วไปหลิน Rui Enนิพจน์ของเขาเย็นเล็กน้อยเมื่อเห็น Lin Ran Yi เผยให้เห็นร่องรอยของการสร้างความรู้สึกดังกล่าวทันทีว่าดูเมฆห่างชัดเจน แสงแดด เปิดเผย ความอ่อนโยน "[เก่า] น้องสาว คุณกลับมา""Rui En ทำคุณกังวล Lin Ran Yi เดินหน้า โบกแส้ในมือเป็นของเธอเสียงดังเรียกออกเก่งกาจ "ฉันกลับมา"จะมีเพียงหลิน Rui En รอยยิ้ม ทั้งหมดแม้กระทั่งทหารที่ยืนอยู่ โดยด้านข้างถูกเต็มไป ด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ ในขณะที่ทุกคนเต็มไป ด้วยความสุข Lin Ran Yi ดึง Gui Wan ไปข้างหน้า แนะนำ: "เป็นนายกรัฐมนตรี Lou Madam เรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลินวิ่งยี่ทันทีย้ายรอบได้ด้วยการเปิดของร่างกายของเธอที่มีเป้าหมายที่จะตัดเท้าของบุคคลคนนั้นขั้นตอนที่กลับมาในเวลาเพียงแค่คนสองคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในการโจมตีของพวกเขาทั้งสำรองออกไปมองที่อีกคนหนึ่งหลิน วิ่งยี่รู้สึกประหลาดใจอย่างแน่นอน. แม้ Gui Wan กลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เดิมคิดว่ามันเป็นกองทัพ Nu จับขึ้นไม่ได้คิดว่ามันเป็นจริงจะเป็นผู้นำของพวกโจรได้. ผู้นำโจรหลังไปที่ดวงตาของเขากลิ้งไป มาระหว่าง Gui Wan และหลินวิ่งยี่เห็น Gui Wan และหลินวิ่งยี่ท่าทางป้องกันเขาก็เผยให้เห็นรูปลักษณ์ของทำอะไรไม่ถูกหลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบจากแขนของเขาที่เขาจะออกริบบิ้นสีเงินสอบถาม: "ใครเป็นริบบิ้นนี้" พูดถึงคำถามดังกล่าวในช่วงเวลานี้ก็ย่อมจะปรากฏค่อนข้างแปลกไม่วิ่งหลินยี่มิได้ Gui Wan รู้วิธีที่จะตอบสนอง กุย Wan มากยิ่งขึ้นเพื่อพบว่ามันไร้สาระอย่างผู้นำโจรจับขึ้นกับพวกเขาเพียงเพื่อขอนี้หนึ่งคำถามนึกไม่ถึงแน่นอนหลังจากช่วงเวลาของการขบคิดเธอจะริบบิ้นเดียวกันแน่นอนจากแขนของเธอตอบว่า "มันเป็นของฉัน " แต่เดิมยังคงรู้สึกสงสัยมาก แต่เมื่อเห็นริบบิ้นดวงตาของเขาปกคลุมโจรเดินล่วงหน้ารักษาสามระยะทางขั้นตอนที่ไม่ได้ดูแลหลินวิ่งยี่การในเชิงป้องกันเขาคุกเข่าลงบนพื้นดินมากกราบพูดว่า:" นี้ต่ำต้อยลู Sheng ได้มาปลายมาดามอาจอภัยบาปของฉัน. " ลู Sheng คุกเข่าลงบนพื้นหญ้าหลังจากที่ในขณะต่อมาคลื่นสีเขียวของหญ้าคลื่นอย่างต่อเนื่องยังไม่มีการเคลื่อนไหวสามารถตรวจพบโดยหูของเขาไม่สามารถที่จะ ถือกลับเขายกศีรษะของเขาและเห็นลักษณะเบลอของกุย Wan ดูเหมือนจะลังเลลดหัวของเขาในความคิดของเขาเข้าใจความกังวลของเธอถอดออกมาจี้เอวเล็ก ๆ น้อย ๆ จากด้านข้างเอวของเขาถือมันสูงขึ้นไป. เห็นลูกเสือนี้ ของลูเรสซิเดนจี้เอวด้วยความคุ้นเคย "ลู" [楼] ตัวละครวงกลมบนใบหน้าของมันรังสีของความรู้สึกอบอุ่นอย่างช้า ๆ เพิ่มขึ้น Gui Wan ที่สุดยิ้มสบายกล่าวว่า "ไม่จำเป็นต้องเป็นสุภาพเช่นนั้นโปรดยืน up. " ด้วยเสียงที่เรียบง่ายของการตอบกลับทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นเมื่อได้ยินยาวของความสง่างามสวรรค์นายกรัฐมนตรีม่ายของบุคคลที่พบเธอในวันนี้ แต่เห็นใบหน้า Gui Wan ของจริงจะป้ายด้วยผงสีดำที่ไม่รู้จักในชั้นหนาที่ปรากฏใน รัฐขอโทษอย่างเพียงคู่ของตาลึกอย่างเงียบ ๆ ที่ดำเนินการที่มีคุณภาพเล็กน้อยของความชัดเจนคริสตัลส่องสว่างเหมือนดวงดาวในท้องฟ้า ไม่กล้าที่จะก่อให้เกิดการกระทำผิดกฎหมายใด ๆ ลู Sheng เอาดวงตาของเขาจากเธอจัดรถไฟของความคิดการรายงาน: "ลอร์ดนายกรัฐมนตรีอยู่แล้ววิ่งผ่านวันและคืนมุ่งหน้าไปยัง Yu Xia กวนและจะเดินทางมาถึงภายในสองวัน พ. เจ้าข้าข้าพเจ้ายัง Yu Xia กวน " ฟังถึงจุดนี้หลินยี่วิ่งที่ยืนกันไม่สามารถถือกลับคำพูดของเธอพึมพำ:" ลอร์ดนายกรัฐมนตรี? ? คุณเป็นภรรยาของนายกรัฐมนตรีลู " กุย Wan เบา ๆ พยักหน้าหัวของเธอเห็นพ้องนี้ที่ด้านข้างลู Sheng กราบขัดจังหวะ:" ท่านผู้หญิงเราไม่สามารถอยู่ที่นี่อีกต่อไปกองทัพ Nu ดูเหมือนว่าจะยังไม่ได้ให้ขึ้นไปยังและจะ ถูกจับขึ้นในเวลาไม่นาน. " ที่เอ่ยถึง Nu กองทัพที่ความรู้สึกของ skimming ลูกศรที่ผ่านมาแขนของเธอก่อนที่ดูเหมือนว่าจะมีอยู่ในวังวนใจของเธอกุย Wan รู้สึกเย็นวิ่งขึ้นกระดูกสันหลังของเธอพยักหน้าในการยอมรับของลูของ Sheng ข้อเสนอแนะในสถานการณ์ที่หลินวิ่งยี่ยังไม่สามารถเห็นด้วยกับหลักสูตรของการดำเนินการหลังจากที่รอคอยม้าบ้าที่จะสงบลงสามคนสองม้าหัวเข้าไปในทิศทางตะวันออก. ลู Sheng ดูเหมือนว่าจะมีมากคุ้นเคยกับพื้นที่นี้ ภูมิประเทศนำหลินวิ่งยี่และกุย Wan ข้ามทะเลสีเขียวหลังจากที่ตลอดทั้งวันและทั้งคืนที่สุดพวกเขาก็ทำให้มันไป Yu Xia Guan ของประตูเมือง. ร่างของเธอแล้วเหนื่อยมากออกมาเมื่อเห็นตัวละครทั้งสามขนาดใหญ่ [玉硖关] Yu Xia กวน Gui Wan จริงรู้สึกความรู้สึกที่อบอุ่นของการบรรเทาผ่านไปเกือบเดือนครึ่งและการเดินทางของเธอได้กลับมาในที่สุด ขณะที่ยังคงติดอยู่ในช่วงเวลาของความรู้สึกครอบงำ, ประตูเมืองได้เปิดอยู่แล้วว่าเป็นทีมเล็ก ๆ ของเมืองที่เฝ้ากองกำลังวิ่งออกจากประตูเห็นคนสามคนพวกเขาทั้งหมดกระจายออกเรียงตัวเป็นเส้น ในชุดเกราะของขนสีขาวรองเท้าสีเขียวเถาร่างของที่เหนือกว่ามากเรียวสร้างด้วยใบหน้าที่หล่อเหมือนน้ำค้างแข็งค่อยๆเดินออกมาจากภายในเมืองเป็นจริงทั่วไปหลิน Rui En. แสดงออกเย็นเล็กน้อยของเขาเมื่อเห็นหลินวิ่งยี่ เผยให้เห็นร่องรอยของความอ่อนโยนให้ทันทีสร้างความรู้สึกเช่นแม้ว่าดูเมฆที่ชัดเจนออกไปเผยให้เห็นแสงแดด "[เก่า] น้องสาวของคุณที่สุดกลับ." "Rui ตัว, ผมได้ทำคุณความกังวลใจ" หลินยี่เดินวิ่ง ขึ้นด้านหน้าโบกแส้ในมือเสียงดังขณะที่เธอโทรออกหัวเราะ "ฉันกลับ." ไม่เพียง แต่มันเป็นเพียงหลิน Rui En ยิ้มแม้ทหารทั้งหมดยืนอยู่ด้านข้างถูกล้นไปด้วยรอยยิ้มจริงใจ ในขณะที่ทุกคนจะเต็มไปด้วยความสุขหลินยี่วิ่งดึง Gui Wan ไปข้างหน้าแนะนำ: "นี่คือนายกรัฐมนตรีของลูท่านผู้หญิงเรา