The 1955 coup that removed peron be

The 1955 coup that removed peron began a lengthy period of instability in Argentine politics that lasted until 1983, with nineteen presidents in twenty-eight years. Competitive regimes and dictatorships alike were subject to rapid erosion and breakdown.

After three years of military rule(1955-58), Argentina returned to competitive politics in 1958 when the military government withdrew from power and sponsored elections. Even though the elections represented a fair contest for the candidates allowed to participate, they were marredin terms of democratic principles by the proscription of the Peronists. The duros within the armed forces and their civilian allies including aprominent part of the UCR preferred the radical suppression of Peronists. Moreover, the virulent anti-Peronism of President Pedro Aramburu contributed to Peronist radicalization.

If they had been allowed to run, Peronists would have won the elections an outcome that was unacceptable to the actors of the coalition that overthrew Peron in 1955. Because of the proscription of the largest party, the competitive regime established in 1958 was born with a congenial defect. The conservative’s fear of Peronism was a huge contributing factor to what O’Donnell called “the impossible game”: no government, whether authoritarian or semi-democratic, could create a stable governing coalition from 1955 to 1973.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รัฐประหาร 1955 ลบ peron เริ่มระยะยาวของความไม่แน่นอนทางการเมืองอาร์เจนตินาซึ่งกินเวลาจนถึงปี 1983 กับประธานาธิบดีทส่วนในยี่สิบแปดปี ระบอบที่แข่งขันและโปเหมือนถูกกัดเซาะอย่างรวดเร็วและแบ่ง หลังจาก 3 ปีของทหาร rule(1955-58) อาร์เจนตินากลับไปเมืองแข่งขันใน 1958 เมื่อรัฐบาลทหารต้องถอนตัวออกจากพลังงาน และสนับสนุนการเลือกตั้ง แม้ว่าการเลือกตั้งการแสดงประกวดแฟร์สำหรับผู้สมัครที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม พวก marredin เงื่อนไขหลักประชาธิปไตยโดย proscription ของ Peronists Duros ภายในกองทัพและพลเรือนตามธรรมชาติรวมถึงส่วน aprominent ของ UCR ต้องปราบปรามรุนแรงของ Peronists นอกจากนี้ ลัทธิเปรอ virulent ป้องกันงของประธาน Pedro Aramburu ส่วนการ Peronist แล้วกลับ ถ้าพวกเขาได้รับอนุญาตให้ทำงาน Peronists จะได้ชนะเลือกตั้งผลที่ยอมรับนักแสดงของรัฐบาลที่นับ Peron ใน 1955 เนื่องจาก proscription ของพรรคใหญ่ที่สุด การแข่งขันระบอบการปกครองก่อตั้งใน 1958 เกิด มีข้อบกพร่องเข้า ความกลัวของอนุรักษนิยมของลัทธิเปรองถูก O'Donnell ใดปัจจัยร่วมใหญ่เรียกว่า "เกมเป็นไปไม่ได้": รัฐบาลไม่ ไม่ว่าประเทศ หรือกึ่ง ประชาธิปไตย สามารถสร้างคอกที่ควบคุมรัฐบาลจาก 1955 ถึง 1973 ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1955 การทำรัฐประหารที่เริ่มเอาออก Peron ระยะยาวของความไม่แน่นอนทางการเมืองในอาร์เจนตินาจนถึงปี 1983 กับเก้าประธานาธิบดีในอีกยี่สิบแปดปี ระบอบการแข่งขันและเผด็จการเหมือนกันเป็นเรื่องการกัดเซาะอย่างรวดเร็วและรายละเอียด. หลังจากสามปีของการปกครองของทหาร (1955-1958), อาร์เจนตินากลับมาเล่นการเมืองในการแข่งขันในปี 1958 เมื่อรัฐบาลทหารถอนตัวออกจากอำนาจและการเลือกตั้งได้รับการสนับสนุน แม้ว่าการเลือกตั้งที่เป็นตัวแทนของการแข่งขันที่ยุติธรรมสำหรับผู้สมัครที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมพวกเขาถูก marredin แง่ของหลักการประชาธิปไตยโดยการเนรเทศของ Peronists duros ภายในกองกำลังติดอาวุธและพันธมิตรของพวกเขารวมทั้งพลเรือนส่วนหนึ่งของ aprominent UCR ที่ต้องการปราบปรามรุนแรงของ Peronists นอกจากนี้ยังมีการต่อต้าน Peronism รุนแรงของประธานาธิบดีเปโดร Aramburu ส่วนร่วมในการ radicalization Peronist. ถ้าพวกเขาได้รับอนุญาตให้ทำงาน Peronists จะได้รับรางวัลผลการเลือกตั้งที่เป็นที่ยอมรับไม่ได้กับนักแสดงของรัฐบาลที่ล้มล้าง Peron ในปี 1955 เนื่องจากการ การเนรเทศของพรรคที่ใหญ่ที่สุดในระบอบการปกครองที่มีการแข่งขันที่จัดตั้งขึ้นในปี 1958 เกิดมาพร้อมกับข้อบกพร่องที่พอใจ กลัวอนุรักษ์นิยมของ Peronism เป็นปัจจัยใหญ่กับสิ่งที่ดอนเนลล์ที่เรียกว่า "เกมเป็นไปไม่ได้": รัฐบาลไม่ว่าจะเป็นเผด็จการหรือกึ่งประชาธิปไตยสามารถสร้างเสถียรภาพรัฐบาลปกครอง 1955-1973

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ 1955 รัฐประหารที่ออกเปรเริ่มในระยะยาวของความไม่มั่นคงทางการเมืองในอาร์เจนตินาที่ lasted จนถึงปี 1983 กับสิบเก้าประธานยี่สิบแปดปี ระบบการแข่งขันและเผด็จการเหมือนกันเป็นเรื่องการกัดเซาะอย่างรวดเร็วและการสลาย

หลังจากสามปีของการปกครองโดยทหาร ( 1955-58 )อาร์เจนตินา กลับคืนสู่การเมืองที่แข่งขันในปี 1958 เมื่อรัฐบาลทหารถอนกำลังจากอำนาจและสนับสนุนการเลือกตั้ง แม้ว่าการเลือกตั้งเป็นตัวแทนการแข่งขันที่เป็นธรรมสำหรับผู้สมัครที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม พวกเขามีเงื่อนไข marredin หลักการประชาธิปไตย โดยการประณามของ peronists .การ duros ภายในกองทัพและพันธมิตรพลเรือนรวมทั้งส่วน aprominent ของ UCR ที่ต้องการปราบปรามที่รุนแรงของ peronists . นอกจากนี้ รุนแรงต่อต้านลัทธิเปรองประธาน เปโดร aramburu สนับสนุนการญิฮาด peronist

ถ้าพวกเขาได้รับอนุญาตให้วิ่งperonists คงจะชนะการเลือกตั้งผลที่ไม่เป็นที่ยอมรับในนักแสดงของพันธมิตร ที่คว่ำ เปรใน 1955 . เพราะการประณามของพรรคใหญ่แข่งขันระบอบก่อตั้งขึ้นในปี 1958 เกิดมาพร้อมกับข้อบกพร่องถูกใจ กลัวอนุรักษ์นิยมของลัทธิเปรองเป็นปัจจัยสนับสนุนการขนาดใหญ่ที่ โอ ดอนเนล ที่เรียกว่า " เกม " เป็นไปไม่ได้ ไม่มีรัฐบาลไม่ว่าเผด็จการหรือประชาธิปไตยครึ่งใบ สามารถสร้างเสถียรภาพรัฐรัฐบาล
จาก 1955 ถึง 1973