The traditional neoclassical theory

The traditional neoclassical theory of economic growth was first
developed by Robert Solow in his 1956 paper “A Contribution to the Theory of
Economic Growth” (Todaro and Smith, p. 128 and p. 139). In this paper, Solow
argues that economic growth is a function of two inputs- the levels of capital and
labor in a given area. The exact nature of this function is determined by the
technological possibilities available to the society in question (Solow, p. 66).Thus,
under this theory, the economic growth of a given country is determined by the
amounts of labor and capital that country possesses and the technological
possibilities to which that country has access (i.e., the level of knowledge within
that country).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีนีโอดั้งเดิมของเศรษฐกิจเป็นเจ้าแรกพัฒนา โดย Robert Solow ในกระดาษของเขา 1956 "ร่วมกับทฤษฎีการเติบโตทางเศรษฐกิจ" (Todaro และสมิธ p. 128 และ p. 139) ในกระดาษนี้ Solowระบุว่า เศรษฐกิจเป็นฟังก์ชันของสองอินพุต-ระดับของทุน และแรงงานในพื้นที่ที่กำหนด ธรรมชาติแท้จริงของฟังก์ชันนี้จะถูกกำหนดโดยการเทคโนโลยีเพื่อให้สังคมในคำถาม (Solow, 66 p.) ดังนั้นภายใต้ทฤษฎีนี้ การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศที่กำหนดจะถูกกำหนดโดยการจำนวนแรงงาน และทุนที่ครอบครองประเทศ และเทคโนโลยีซึ่งประเทศที่มีการเข้าถึงความเป็นไปได้ (เช่น ระดับของความรู้ภายในประเทศ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีนีโอคลาสสิดั้งเดิมของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นครั้งแรกที่
พัฒนาโดยโรเบิร์ตโซโลว์ในปี 1956 กระดาษของเขา "มีส่วนทฤษฎีของ
การเติบโตทางเศรษฐกิจ" (Todaro สมิ ธ และพี. 128 และพี. 139) ในบทความนี้ Solow
ระบุว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นหน้าที่ของทั้งสอง inputs- ระดับของเงินทุนและ
แรงงานในพื้นที่ที่กำหนด ธรรมชาติที่แท้จริงของฟังก์ชั่นนี้จะถูกกำหนดโดย
ความเป็นไปได้ทางเทคโนโลยีที่มีอยู่ให้กับสังคมในคำถาม (โซโลว์พี. 66) .Thus,
ภายใต้ทฤษฎีนี้การเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศที่กำหนดจะถูกกำหนดโดย
ปริมาณของแรงงานและทุนว่าประเทศ มีคุณสมบัติและเทคโนโลยี
ความเป็นไปได้ที่ประเทศที่มีการเข้าถึง (เช่นระดับความรู้ภายใน
ประเทศนั้น ๆ )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีนีโอคลาสสิกแบบดั้งเดิมของการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นครั้งแรกพัฒนาโดยโรเบิร์ต โซโลว์ใน 2499 กระดาษ " มีส่วนร่วมในทฤษฎีการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ " ( โทดาโรและ Smith , หน้า 128 หน้า 139 ) ในกระดาษนี้ , โซโลว์ระบุว่า การเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นฟังก์ชันสองปัจจัยการผลิต - ระดับของเงินทุนและแรงงานในพื้นที่ที่กําหนด . ลักษณะที่แน่นอนของฟังก์ชันนี้จะถูกกำหนดโดยโอกาสเทคโนโลยีที่มีอยู่ของสังคมในคำถาม ( โซโลว์ , หน้า 66 ) ดังนั้นภายใต้ทฤษฎีนี้ การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศจะถูกกำหนด โดยให้ปริมาณของแรงงานและทุนของประเทศที่ครอบครอง และ เทคโนโลยีความเป็นไปได้ที่ประเทศที่มีการเข้าถึง ( คือระดับของความรู้ภายในประเทศนั้น )