I will always remember my years of

I will always remember my years of high school. All the people I met, the moments I lived, and the guys I have loved during this time have been and will be some of the best memories in my life. Even though we are a very small group, eight students to be precise, we have been together for many years and shared moments that have marked our lives in special ways. Looking back, I can see that it was through high school that many things changed in me that eventually made me become the person I am today. Each one of my high school years differ in some way or another and it was these differences that made each one a very special time in my life.

My first year of high school was one of the best but at the same time one of my hardest years. I remember falling in love for the first time with a boy my mom completely hated and escaping from my house at night to see him (this is the reason why my window is now sealed). It was during this time that we as a family received the news that my mom was sick. I remember how we had to unite and be strong as a family to help my mom go through those hard moments and this made my view about my family change. Thanks to this, I started to appreciate what I had.

My second year was filled with no real preoccupations, parties, friends, and all the typical teenage stuff. I started to watch how many of my friends, who were seniors from the preview year, started to leave for college. I really missed them at the beginning of the year, but as time passed I got used to not having them around. I ended up being friends with a boy who I completely disliked, and who later became my boyfriend.
Now that I’m starting my third and last year of high school, which I have been waiting for since middle school, I feel sad about the end that’s coming but excited about the new beginning ahead of it. We started high school being a group of 12 and now we are only eight. Throughout our time at ASD, many have left and many others have arrived, and even though we are not together in school anymore, we continue being the big family we have always been. These are the people, memories, and feelings that I will always remember and I will carry with me wherever I go.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันจะจดจำปีโรงเรียนมัธยมของฉัน ทุกคนที่ผมเจอ ช่วงเวลาฉันอาศัยอยู่ และคนที่ฉันได้รักในช่วงเวลานี้ได้ และจะมีบางความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิต แม้เราเป็นกลุ่มเล็ก ๆ 8 นักเรียนอย่างชัดเจน เราได้รับกันหลายปี และช่วงเวลาที่ทำเครื่องหมายชีวิตของเราในรูปแบบพิเศษที่ใช้ร่วมกัน มองกลับ ฉันสามารถดูว่า ได้ผ่านโรงเรียนมัธยมที่หลายสิ่งเปลี่ยนแปลงในฉันที่สุดทำฉันกลายเป็น คนที่ฉันวันนี้ หนึ่งในแต่ละปีโรงเรียนมัธยมของฉันแตกต่างกันในบางวิธีหรืออื่น ๆ และมีความแตกต่างเหล่านี้ที่ทำแต่ละครั้งที่พิเศษมากในชีวิตของฉัน ปีแรกของมัธยมดีที่สุดแต่ ในเวลาเดียวกันหนึ่งปีที่ยากที่สุดของฉัน ผมจำได้ว่า อยู่ในความรักครั้งแรกกับเด็กที่แม่ของฉันทั้งหมดขี้เกียจและหลบหนีจากบ้านในเวลากลางคืนเพื่อดูเขา (เป็นเหตุผลที่ทำไมหน้าต่างของฉันถูกปิดผนึกขณะนี้) มันเป็นช่วงเวลานี้ว่า เราเป็นครอบครัวได้รับข่าวว่า แม่ของฉันคือป่วย อย่าลืมว่า เรามี การดามให้แข็งแรงทั้งครอบครัวเพื่อช่วยแม่ของฉันผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นยากและนี้ทำให้มุมมองเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของฉันครอบครัวของฉัน ด้วยระบบนี้ ผมเริ่มสิ่งที่ผมชื่นชม ปี 2 ผมก็เต็มไป ด้วย preoccupations ไม่จริง งานเลี้ยง เพื่อน และทั้งหมดโดยทั่วไปวัยรุ่นสิ่ง ผมเริ่มดูจำนวนเพื่อนของฉัน ที่ถูกรุ่นพี่อย่างปี เริ่มจากวิทยาลัย ฉันจริง ๆ พลาดไปต้นปี แต่เวลาผ่านได้เคยไม่มีพวกเขารอบ ฉันสิ้นสุดขึ้นเป็นเพื่อนกับเด็กผู้ชาย ที่ฉันสมบูรณ์ disliked และที่ภายหลังกลายเป็นแฟนของฉัน ขณะที่ฉันกำลังเริ่มต้นที่สามและปีสุดท้ายของมัธยม ซึ่งฉันได้รอตั้งแต่โรงเรียน ของฉันฉันรู้สึกเศร้าเกี่ยวกับการสิ้นสุดที่มีมา แต่เริ่มต้นใหม่ก่อนจึงรู้สึกตื่นเต้น เราเริ่มมีกลุ่มของ 12 โรงเรียน และตอนนี้ เราอยู่เพียงแปด ตลอดเวลา ASD มากเหลือ และอื่น ๆ อีกมากมายมาถึง และแม้ว่าเราไม่ได้อยู่ร่วมกันในโรงเรียนอีกต่อไป เรายังคงเป็นครอบครัวใหญ่ที่เราได้รับเสมอ นี่คือคน ความทรงจำ และความรู้สึกที่ฉันจะจดจำ และฉันจะดำเนินการกับฉันทุกที่ฉันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมักจะจำปีของโรงเรียนมัธยม ทุกคนที่ผมได้พบกับช่วงเวลาที่ผมอยู่และพวกฉันได้รักในช่วงเวลานี้ได้รับและจะเป็นบางส่วนของความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน แม้ว่าเราจะเป็นกลุ่มที่มีขนาดเล็กมากแปดนักเรียนจะแม่นยำเราได้อยู่ด้วยกันมานานหลายปีและช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกันที่มีการทำเครื่องหมายชีวิตของเราในรูปแบบพิเศษ มองย้อนกลับไปผมจะเห็นว่ามันก็ผ่านโรงเรียนมัธยมหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงในตัวผมที่ทำให้ในที่สุดฉันกลายเป็นคนที่ผมในวันนี้ แต่ละคนของปีที่โรงเรียนมัธยมของฉันแตกต่างกันในบางส่วนหรืออีกวิธีและมันก็เป็นความแตกต่างเหล่านี้ที่ทำให้แต่ละคนเวลาที่พิเศษมากในชีวิตของฉัน. ปีแรกของฉันจากโรงเรียนมัธยมเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุด แต่ในเวลาเดียวกันหนึ่งในที่ยากที่สุดของฉัน ปี ผมจำได้ว่าตกหลุมรักเป็นครั้งแรกที่มีเด็กแม่ของฉันเกลียดอย่างสมบูรณ์และหนีออกมาจากบ้านของฉันในเวลากลางคืนจะเห็นเขา (นี่คือเหตุผลว่าทำไมหน้าต่างของฉันจะปิดผนึกในขณะนี้) มันเป็นช่วงเวลานี้ที่เราเป็นครอบครัวที่ได้รับข่าวว่าแม่ของฉันป่วย ผมจำได้ว่าเรามีการรวมกันและมีความแข็งแรงเป็นครอบครัวที่จะช่วยให้แม่ของฉันผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านั้นและนี้ทำให้มุมมองของฉันเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงครอบครัวของฉัน ขอขอบคุณที่นี้ผมเริ่มที่จะชื่นชมสิ่งที่ฉันมี. ปีที่สองของฉันเต็มไปด้วยความเพ้อพกจริงไม่มีฝ่ายเพื่อนและทุกสิ่งที่วัยรุ่นทั่วไป ผมเริ่มที่จะดูว่าเพื่อน ๆ ของฉันซึ่งเป็นผู้สูงอายุจากปีตัวอย่างเริ่มต้นที่จะออกจากวิทยาลัย ผมคิดถึงพวกเขาในช่วงต้นปี แต่เมื่อเวลาผ่านไปผมได้นำมาใช้เพื่อไม่ต้องไปรอบ ๆ ฉันสิ้นสุดขึ้นเป็นเพื่อนกับเด็กผู้ชายที่ฉันไม่ชอบอย่างสมบูรณ์และผู้ที่ต่อมากลายเป็นแฟนของฉัน. ตอนนี้ฉันเริ่มปีที่สามและครั้งสุดท้ายของฉันจากโรงเรียนมัธยมที่ฉันได้รับการรอตั้งแต่โรงเรียนมัธยมผมรู้สึกเศร้าเกี่ยวกับ สิ้นสุดที่มา แต่ตื่นเต้นเกี่ยวกับการเริ่มต้นใหม่ข้างหน้าของมัน เราเริ่มต้นที่โรงเรียนมัธยมเป็นกลุ่มของ 12 และตอนนี้เราเป็นเพียงแปด ตลอดเวลาของเราที่ ASD หลายคนซ้ายและอื่น ๆ อีกมากมายได้มาถึงและแม้ว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันในโรงเรียนอีกต่อไปเรายังคงเป็นครอบครัวใหญ่ที่เราได้รับเสมอ เหล่านี้เป็นคนที่ความทรงจำและความรู้สึกที่ฉันมักจะจำและเราจะดำเนินการกับฉันทุกที่ที่ฉันไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจะจดจำปีของฉันที่โรงเรียน ทุกคนที่ฉันเจอ ช่วงที่ผมอยู่ และคนที่ผมรักช่วงเวลานี้ได้ และจะเป็นบางส่วนของความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิตของฉัน ถึงแม้ว่าเราจะเป็นกลุ่มเล็กๆ แปดคนได้แม่นยำ เราอยู่ด้วยกันมาหลายปี และแบ่งปันช่วงเวลาที่มีเครื่องหมายชีวิตของเราในรูปแบบพิเศษ มองย้อนกลับไปฉันสามารถเห็นมันผ่านโรงเรียนมัธยมที่หลายสิ่งในตัวฉันเปลี่ยนแปลงไปในที่สุด ทำให้ผมกลายเป็นคนที่ฉันวันนี้ แต่ละปีโรงเรียนมัธยมของฉันที่แตกต่างกันในบางวิธีหรืออื่นและมันเป็นความแตกต่างเหล่านี้ทำให้แต่ละช่วงเวลาที่พิเศษที่สุดในชีวิตของผม

ปีแรกของโรงเรียนมัธยมเป็นหนึ่งในที่ดีที่สุด แต่ในเวลาเดียวกันหนึ่งที่สุดปีผมนึกถึงความรักครั้งแรกกับผู้ชายที่แม่ฉันเลยเกลียดและหนีจากบ้านตอนกลางคืน จะเห็นเขา ( นี่คือเหตุผลที่หน้าต่างของฉันตอนนี้ปิดผนึก ) มันเป็นช่วงเวลาที่เราเป็นครอบครัวได้รับข่าวว่าแม่ป่วยผมจำได้ว่า เราต้องสามัคคีและเข้มแข็ง เป็นครอบครัว ช่วยแม่ผ่านช่วงเวลายากเหล่านั้น และทำให้มุมมองของฉันเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในครอบครัวของฉัน ขอบคุณนะ ฉันเริ่มที่จะพอใจในสิ่งที่ผมมี

2 ปีของฉันเต็มไปด้วยไม่ preoccupations จริง บุคคล เพื่อนและวัยรุ่นทั่วไปน่ะ ผมเริ่มดูว่าหลายเพื่อนของฉันที่เป็นรุ่นพี่จากตัวอย่าง ปีเริ่มจากวิทยาลัย ฉันคิดถึงพวกเขามากในช่วงต้นปี แต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันได้ใช้ไม่ได้มีพวกเขาอยู่รอบๆ ฉันก็เป็นเพื่อนกับเด็กชายผมเลยไม่ชอบ และที่ต่อมากลายมาเป็นแฟนของฉัน
ตอนนี้ฉันเริ่ม 3 ของฉันและปีสุดท้ายของโรงเรียนมัธยมที่ฉันรอมาตั้งแต่มัธยมผมรู้สึกเศร้ากับตอนจบที่กำลังจะมา แต่ตื่นเต้นกับการเริ่มต้นใหม่เถอะนะ เราเริ่มเรียนมัธยมถูกกลุ่มของ 12 และตอนนี้เราเป็นเพียงแปด ตลอดเวลาที่ ASD มากมายมีซ้าย และคนอื่น ๆได้มาถึงแล้ว และแม้ว่าเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันในโรงเรียนแล้ว เรายังเป็นครอบครัวใหญ่ เราได้เสมอ คนพวกนี้ , ความทรงจำและความรู้สึกที่ผมจะจดจำและจะดำเนินการกับฉันทุกที่ที่ฉันไป