A study addressing the influence of

A study addressing the influence of knowledge and behaviour on asthma self-management concluded that while the acquisition of practical asthma knowledge is an important part of asthma self-management, it is not sufficient for a satisfactory asthma self-management behaviour.24 Similarly, another study concluded that educational programs improved knowledge but did not reduce asthma morbidity.26 What these results suggest is that measuring only knowledge will not lead to a clear understanding of how it is being applied. The judgment skills tool can contribute to overcome this gap. Asthma patients are expected to play an autonomous role in self-management. They are responsible for recognizing symptoms,adjusting medicines, avoiding triggers, and being able to communicate problems and concerns to their health care providers, among others. All
these competencies require skilful patients able to use and apply information according to the situation. Thus, they can achieve an adequate self-management that leads to positive health outcomes such as betterasthma control and improved quality of life. Results from this studyshow that the High-judgment group recurred more to the doctor when problems arise and was more compliant with the use of the control medicine. Both self-management behaviours go in line with what is expected of an appropriate self-care.16 A lack of appropriate response by patients experiencing an onset of an asthma attack (i.e. not calling emergency services) has been linked to inappropriate practical knowledge. 24 Likewise, a study conducted among African American adolescents regarding asthma self-management found that 23% of the participants never sought help from other people at the first signs of breathing problems, and only 49% reported stopping their activities when experiencing breathing problems.27 Furthermore, several studies have
reported that some of the reasons for under-using medicine are due to the misunderstanding of therapy by patients, poor knowledge on asthma medication,28 and fears and misconceptions about side-effects.29 Results from a study of asthma self-management with adolescents reported that non-compliance with the therapy was partly because patients believed that the medical regimen did not have any effect on
their symptoms, hence patients selected which aspects of the regimen to follow, departing from medical guidance.30

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แก้ปัญหาการศึกษาอิทธิพลของความรู้และพฤติกรรมในการจัดการตนเองโรคหืดสรุปว่า ซื้อความรู้โรคหอบหืดที่ปฏิบัติเป็น ส่วนสำคัญของการจัดการตนเองโรคหอบหืด ไม่เพียงพอต่อการเป็นโรคหอบหืดพอจัดการด้วยตนเอง behaviour.24 ในทำนองเดียวกัน ศึกษาอื่นได้ศึกษาโปรแกรมปรับปรุงความรู้ แต่ไม่ได้ลดโรคหืด morbidity.26 อะไรผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำเป็นที่วัดความรู้เฉพาะจะไม่นำไปสู่การทำความเข้าใจวิธีการใช้ เครื่องมือทักษะคำพิพากษาสามารถนำเฉือนให้มีช่องว่าง ผู้ป่วยโรคหอบหืดคาดว่าจะมีบทบาทอิสระในการจัดการตนเอง พวกเขามีหน้าที่ในการจดจำอาการ ปรับยา หลีกเลี่ยงทริกเกอร์ และความสามารถในการสื่อสารปัญหาและความกังวลกับการดูแลสุขภาพผู้ให้บริการ หมู่คนอื่น ๆ ทั้งหมดความสามารถเหล่านี้ต้องได้ใช้ และใช้ข้อมูลตามสถานการณ์ผู้ป่วยเชี่ยว ดังนั้น พวกเขาสามารถบรรลุการจัดการด้วยตนเองเพียงพอที่นำไปสู่ผลลัพธ์สุขภาพบวก betterasthma ควบคุมและปรับปรุงคุณภาพชีวิต ผลจาก studyshow นี้ว่า กลุ่มสูงพิพากษา recurred ขึ้นกับแพทย์เมื่อเกิดปัญหา และเป็นมากขึ้นสอดคล้องกับการใช้ยาควบคุม ทั้งพฤติกรรมการจัดการตนเองไปตามสิ่งคาดว่าของตนเอง-care.16 มีที่เหมาะสมขาดการตอบสนองที่เหมาะสมโดยผู้ป่วยที่พบมีเริ่มมีอาการของโรคหอบหืดโจมตี (เช่นไม่เรียกบริการฉุกเฉิน) ได้รับความรู้ปฏิบัติที่เชื่อมโยงจะไม่เหมาะสม 24 Likewise การศึกษาที่ดำเนินการในหมู่วัยรุ่นอเมริกันแอฟริกันเกี่ยวกับการจัดการตนเองโรคหืดพบว่า 23% ของผู้เข้าร่วมไม่เคยขอความช่วยเหลือจากคนอื่นที่อาการแรกของการหายใจปัญหา และเพียง 49% รายงานหยุดกิจกรรมเมื่อพบหายใจ problems.27 Furthermore หลายการศึกษาได้รายงานว่าบางส่วนของเหตุผลสำหรับการใช้ภายใต้ยาได้เนื่องจากการเข้าใจผิดของรักษาโดยผู้ป่วย ความรู้ดีในยาโรคหอบหืด 28 และความกลัว และความเข้าใจผิดเกี่ยวกับด้าน effects.29 ผลจากการศึกษาของการจัดการตนเองโรคหอบหืดกับวัยรุ่นรายงานที่ไม่ใช่สอดคล้องกับการรักษาได้เนื่องจากผู้ป่วยเชื่อว่า ระบบการปกครองทางการแพทย์ไม่มีผลใด ๆ ในอาการของพวกเขา ดังนั้นผู้ป่วยเลือกด้านใดของระบบการปกครองตาม ออกจาก guidance.30 ทางการแพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาที่อยู่ในอิทธิพลของความรู้และพฤติกรรมเกี่ยวกับโรคหอบหืดการจัดการตนเองสรุปได้ว่าในขณะที่การเข้าซื้อกิจการของความรู้โรคหอบหืดในทางปฏิบัติเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของโรคหอบหืดการจัดการตนเองก็จะไม่เพียงพอสำหรับโรคหอบหืดที่น่าพอใจ behaviour.24 การจัดการตนเองในทำนองเดียวกันอีก การศึกษาสรุปได้ว่าโปรแกรมการศึกษาที่ดีขึ้นความรู้ แต่ไม่ได้ลด morbidity.26 โรคหอบหืดอะไรผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นก็คือการวัดความรู้จะไม่นำไปสู่ความเข้าใจที่ชัดเจนของวิธีการที่จะถูกนำมาใช้ เครื่องมือการตัดสินทักษะสามารถมีส่วนร่วมที่จะเอาชนะช่องว่างนี้ ผู้ป่วยโรคหืดที่คาดว่าจะมีบทบาทอิสระในการจัดการตนเอง พวกเขามีความรับผิดชอบในการตระหนักถึงอาการปรับยาหลีกเลี่ยงการเรียกและความสามารถในการสื่อสารปัญหาและความกังวลให้กับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขา, หมู่คนอื่น ๆ ทั้งหมด
สมรรถภาพผู้ป่วยเหล่านี้ต้องใช้ฝีมือสามารถที่จะใช้และใช้ข้อมูลตามสถานการณ์ ดังนั้นพวกเขาจะประสบความสำเร็จอย่างเพียงพอการจัดการตนเองที่นำไปสู่ผลลัพธ์ด้านสุขภาพในเชิงบวกเช่นการควบคุม betterasthma และคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ผลลัพธ์ที่ได้จาก studyshow นี้ว่ากลุ่มสูงตัดสินซ้ำซากมากขึ้นในการแพทย์เมื่อมีปัญหาเกิดขึ้นและเป็นมากขึ้นสอดคล้องกับการใช้ยาควบคุม ทั้งพฤติกรรมการจัดการตนเองไปในทิศทางเดียวกับสิ่งที่คาดหวังของตนเองที่เหมาะสม care.16 ขาดการตอบสนองที่เหมาะสมโดยผู้ป่วยประสบการโจมตีของโรคหอบหืด (คือไม่เรียกบริการฉุกเฉิน) ได้รับการเชื่อมโยงกับความรู้ทางปฏิบัติที่ไม่เหมาะสม 24 ในทำนองเดียวกันการศึกษาดำเนินการในหมู่วัยรุ่นอเมริกันแอฟริกันเกี่ยวกับโรคหอบหืดการจัดการตนเองพบว่า 23% ของผู้เข้าร่วมไม่เคยขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ ที่สัญญาณแรกของปัญหาการหายใจและมีเพียง 49% รายงานการหยุดกิจกรรมของพวกเขาเมื่อประสบหายใจ problems.27 นอกจากนี้การศึกษาหลายแห่งมี
รายงานว่าบางส่วนของสาเหตุของการภายใต้การใช้ยารักษาโรคที่เกิดจากความเข้าใจผิดของการรักษาผู้ป่วยที่ยากจนความรู้เกี่ยวกับยาโรคหอบหืด, 28 และความกลัวและความเข้าใจผิดเกี่ยวกับผลข้างเคียงที่ effects.29 จากการศึกษาของตัวเองเป็นโรคหอบหืด -management กับวัยรุ่นรายงานว่าการไม่ปฏิบัติตามการรักษาด้วยการเป็นส่วนหนึ่งเป็นเพราะผู้ป่วยเชื่อว่าระบบการปกครองทางการแพทย์ไม่ได้มีผลกระทบต่อ
อาการของพวกเขาผู้ป่วยจึงเลือกที่ด้านของระบบการปกครองที่จะปฏิบัติตามออกจาก guidance.30 ทางการแพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาอิทธิพลของความรู้และพฤติกรรมการดูแลตนเองในโรคหอบหืด สรุปได้ว่า ในขณะที่การแสวงหาความรู้โรคหืดปฏิบัติเป็นส่วนสำคัญของการจัดการโรคหอบหืด , มันไม่เพียงพอสำหรับตนเองน่าพอใจหืด behaviour.24 เช่นเดียวกับการศึกษาอื่นพบว่าโปรแกรมการศึกษาการปรับปรุงความรู้ แต่ไม่ได้ลดความเจ็บป่วยโรคหอบหืด26 สิ่งที่ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า การวัดความรู้เท่านั้นที่จะทำให้เกิดความเข้าใจที่ชัดเจนของวิธีการคือการใช้ ตัดสินทักษะเครื่องมือสามารถมีส่วนร่วมที่จะเอาชนะช่องว่างนี้ ผู้ป่วยโรคหืดที่คาดว่าจะเล่นเป็นบทบาทอิสระในการจัดการตนเอง พวกเขามีความรับผิดชอบในการอาการปรับยา หลีกเลี่ยงการทริกเกอร์และสามารถสื่อสารปัญหาและความกังวลกับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพของพวกเขาในหมู่คนอื่น ๆ ทั้งหมดนี้ต้องใช้ฝีมือ
สมรรถภาพผู้ป่วยสามารถที่จะใช้และใช้ข้อมูลตามสถานการณ์ ดังนั้น พวกเขาสามารถบรรลุการจัดการตนเองเพียงพอที่นำไปสู่ผลลัพธ์ทางสุขภาพที่ดี เช่น การควบคุม betterasthma และปรับปรุงคุณภาพของชีวิตผลจาก studyshow นี้ว่า กลุ่มความยุติธรรมสูง recurred เพิ่มเติมกับคุณหมอเมื่อปัญหาเกิดขึ้นและเข้ากันได้กับการใช้ยาควบคุม ทั้งตนเองและไปสอดคล้องกับสิ่งที่คาดหวังของ self-care.16 เหมาะสมขาดความเหมาะสมตอบสนองโดยผู้ป่วยประสบกับการโจมตีของโรคหอบหืด ( เช่นไม่เรียกบริการฉุกเฉิน ) ได้รับการเชื่อมโยงกับความรู้ปฏิบัติไม่เหมาะสม 24 และการศึกษาของชาวอเมริกันวัยรุ่นเกี่ยวกับตนเอง หืด พบว่า ร้อยละ 23 ของผู้เข้าร่วมไม่ขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆที่สัญญาณแรกของปัญหาการหายใจและเพียง 49% รายงานหยุดกิจกรรมของพวกเขาเมื่อมีอาการหายใจ problems.27 นอกจากนี้หลายการศึกษา
รายงานว่าบางส่วนของเหตุผลในการใช้ยาเนื่องจากความเข้าใจผิดของการรักษาของผู้ป่วย ความรู้ไม่ดี ยาโรคหอบหืด , 28 และความกลัวและความเข้าใจผิดเกี่ยวกับผลข้างเคียง29 ผลจากการศึกษาของตนเอง โรคหืดกับวัยรุ่นรายงานว่าไม่ให้ความร่วมมือกับการรักษาผู้ป่วยเป็นบางส่วน เพราะเชื่อว่าการแพทย์ไม่มีผลต่อ
อาการของพวกเขา ดังนั้นผู้ป่วยที่เลือกที่ลักษณะของการปกครองตาม ออกเดินทางจาก guidance.30 ทางการแพทย์