“I am not going to be your property

“I am not going to be your property! I won’t be anyone’s property!” There is a loud smack following Jaebum’s words and Yugyeom’s hand automatically flies to his hurting jaw as he stumbles away. The youngest looks up, prepared to confront the fury in his hyung’s eyes with his own slowly rising temper, but everything he wants to shout out sticks to the back of his throat when he sees the person before him.

 

The terrified confusion written all over Jaebum’s face as he glances at Yugyeom, then back at his trembling wrist tells the alpha more than he asked for.

 

“Yo, what’s the commot-“ Jackson doesn’t have the chance to finish the sentence, with Jaebum pushing him out of his way, as he storms out of their pack’s shared apartment, not sparing them a second glance.

 

“What’s gotten into him… Oh man, Yugyeommie, your face! Jinyoung-hyung!”

 

Jinyoung is like a lightning, especially when a member of their little group gets hurt, lost or is just in a bad mood, so it doesn’t take long for him to appear in the living room. With just a quick glance he assess the damage and then comes back with a pack of ice. He ushers Jackson away, trying to pick out clues about what happened from Yugyeom’s face, because Jackson’s ‘Jaebum-hyung went bat crazy’ explanation is obviously not enough.

 

“I suggested marking,” Yugyeom says with his head hanging low when they are finally alone. “He probably thinks that I want to claim him and take his position away,” the bitterness in his own voice makes him wince.

 

“Do you?” Yugyeom stiffens at the question, the lid on his bottled up feelings slowly slipping away. He meets Jinyoung’s steady gaze as he puts away the pack of ice the other brought for his aching jaw.

 

“I don’t care about this stupid position, I care about him and he refuses to acknowledge that!” It’s a low, dangerous growl that Yugyeom lets out and it makes Jinyoung lean away from him. Yugyeom realizes that he crossed the line, so one more time he bows his head before the older man and sighs tiredly.

 

“I’m sorry, I didn’t mean to say it like that. I don’t want to hurt him or force him.  I just- I just really, really want him to want me back and to let me- ugh… To let me stay by his side.”

 

There is a moment of loaded silence between them, with Jinyoung slowly sitting down beside the younger boy. After a couple of seconds he lets out a breath and smiles, and it somehow brings Yugyeom something akin to hope.

 

“Oh, he wants you alright. He just needs some time,” Jinyoung’s words are gentle, like always, his hand going to pat Yugyeom’s shoulder softly.

 

Jaebum is a stubborn man, Yugyeom knows it all too well, really. He’s prideful, has anger management problems and refuses to admit his mistakes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ฉันไม่ไปเป็น ทรัพย์สินของคุณ ไม่มีคุณสมบัติของทุกคน" มีการตีเสียงดังตามคำของ Jaebum และมือของ Yugyeom โดยอัตโนมัติไปยังขากรรไกรของเขามากมายเขา stumbles ไป ลูกค้นหา เตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้าความโกรธ hyung เขาตากับอารมณ์ของเขาเองเพิ่มขึ้นช้า แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยากตะโกนออกไม้ไปด้านหลังของคอของเขาเมื่อเขาเห็นคนก่อนที่เขา ความสับสนคนกลัวเขียนทั่วใบหน้าของ Jaebum เป็นเขาสายตา ที่ Yugyeom จาก นั้นกลับไป ที่ข้อมือของเขา trembling บอกอัลฟามากกว่าที่เขาขอ "ยอ คืออะไร commot-" Jackson ไม่มีโอกาสที่จะจบประโยค กับ Jaebum ผลักดันเขาออกจากเขา เป็นเขาพายุจากอพาร์ทเม้นท์ใช้ร่วมกันของชุดของพวกเขา ไม่ sparing นั้นคร่าว ๆ สอง "อะไรคืออากาศเป็นเขา... โอ้ คน Yugyeommie ใบหน้าของคุณ Jinyoung-hyung " Jinyoung ก็เหมือนกับฟ้าผ่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสมาชิกตัวน้อยของกลุ่มได้รับเจ็บ สูญหาย หรือเป็นเพียงอารมณ์เสีย ดังนั้นมันไม่ใช้เวลานานสำหรับเขาที่จะปรากฏในห้องนั่งเล่น มีเพียงล่ะ เขาประเมินความเสียหาย และจากนั้น กลับมากับของแข็ง เขา ushers Jackson พยายามล้วงข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากใบหน้าของ Yugyeom เนื่องจากคำอธิบายของ Jackson 'Jaebum hyung ไปบ้าค้างคาว' ไม่ชัดพอ "ผมแนะนำทำเครื่องหมาย Yugyeom ว่า มีหัวแขวนต่ำเมื่ออยู่คนเดียวในที่สุด "เขาคงคิดว่า ฉันต้องการเรียกร้องเขา และใช้ตำแหน่งของเขา," รสขมในเสียงของเขาทำให้เขา wince "คุณ" Yugyeom stiffens คำถาม ฝาบนความรู้สึกของเขาขวดขึ้นช้าลื่นไถลไป เขาตรงกับสายตานิ่งของ Jinyoung กับเขาทำให้เก็บแพ็คน้ำแข็งอีกนำสำหรับขากรรไกรของเขาปวด "ฉันไม่สนใจตำแหน่งนี้โง่ ฉันสนใจเขา และจะยอมรับที่" ถึง growl ต่ำ อันตรายที่ Yugyeom ให้หมด และทำ Jinyoung แบบ lean ให้กับพระองค์ Yugyeom ตระหนักว่า เขาข้ามบรรทัด อีกครั้งเขา bows ศีรษะก่อนคนเก่า และ sighs tiredly "ผมเสียใจ ฉันไม่ได้เจตนา จะกล่าวเช่นนั้น ผมไม่อยากทำร้ายเขา หรือบังคับเขา ฉันเพียง-จริง ๆ จริง ๆ อยากให้เขาต้องการให้ฉันกลับมา และผม - ugh ... จะให้ฉันอยู่เคียงข้างเขา" มีช่วงเวลาของความเงียบโหลดระหว่าง กับ Jinyoung ช้านั่งลงข้าง ๆ เด็กอายุน้อยกว่า หลังจากไม่กี่วินาที เขาปล่อยลมและรอยยิ้ม และอย่างใดที่นำ Yugyeom เอคินหวังสิ่ง "โอ้ เขาต้องการคุณครับ เขาเพียงต้องการเวลา คำของ Jinyoung ได้อ่อนโยน เสมอ เช่นไป pat ของ Yugyeom ไหล่เบา ๆ มือ Jaebum เป็นคนปากแข็ง Yugyeom รู้ว่ามันดีเกินไป จริง ๆ เขาได้ด้วย มีปัญหาในการจัดการความโกรธ และปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดพลาดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ผมไม่ได้จะเป็นทรัพย์สินของคุณ ผมไม่ใช่สมบัติของใคร ! " มี " แจบอมพูดดังต่อไปนี้และมือ yugyeom โดยอัตโนมัติบินของเขาเจ็บขากรรไกรเขาสะดุดไป น้องเล็กดู เตรียมเผชิญหน้ากับความโกรธในดวงตาของเขา พี่ของเขาเพิ่มอย่างช้าๆด้วยอารมณ์แต่ทุกอย่างที่เขาอยากจะตะโกนออกมา เกาะติดกับด้านหลังของคอของเขา เมื่อเขาเห็นคนก่อนที่เขา . .

รึเปล่า

กลัวสับสนเขียนทั่วใบหน้าของแจบอม เขากวาดตามอง yugyeom แล้วกลับไปที่ของเขาสั่นข้อมือบอกเรามากกว่าเขาถาม

รึเปล่า

" โย มีอะไร commot - " แจ็คสันไม่ได้มีโอกาสที่จะจบประโยค กับแจบอมผลักเขาออกจากทางของเขาเขาตกจากแพ็คของพวกเขาร่วมกันอพาร์ทเม้น , ไม่เมตตาชำเลืองมองสอง

ไหม

" เขาคิดอะไรอยู่ . . . . . . . โอ้ yugyeommie ของคุณ หน้า พี่จินยอง ! "

ไหม

( เหมือนฟ้าผ่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นสมาชิกของกลุ่มเล็ก ๆของพวกเขาได้รับบาดเจ็บ สูญเสีย หรือแค่อารมณ์ไม่ดี มันไม่ใช้เวลานานสำหรับเขาที่จะปรากฏในห้องนั่งเล่นมีเพียงได้อย่างรวดเร็ว เขาประเมินความเสียหายแล้วกลับมาพร้อมกับกล่องน้ำแข็ง เขา ushers แจ็คสันไป พยายามที่จะเลือกออกหาเบาะแสเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นจากหน้า yugyeom เพราะแจ็คสัน ' แจบอมฮยองไปค้างคาวบ้า ' อธิบายไม่ชัดพอ

รึเปล่า

" ฉันพบเครื่องหมาย " yugyeom บอกว่า หัวห้อยต่ำเมื่อพวกเขาและสุดท้ายคือคนเดียว" เขาอาจจะคิดว่าฉันต้องการเรียกร้องให้เขาและพาเขาออกจากตำแหน่ง " ความขมในเสียงของเขาเอง ทำให้เขาสะดุ้งหนี

รึเปล่า

" คุณ ? " yugyeom stiffens ที่ถาม ฝาขวดขึ้นความรู้สึกของเขาค่อยๆลื่นไถลออกไป เขาพบของจินยองนิ่งจ้องมองเขาละทิ้งแพ็คน้ำแข็งอื่น ๆทำให้เขาปวดขากรรไกร

รึเปล่า

" ผมไม่สนใจเรื่องงี่เง่า ตำแหน่งฉันแคร์เขา และเขาปฏิเสธที่จะยอมรับ ! " มันคำรามต่ำ อันตรายที่ yugyeom ช่วยออกมาและมันทำให้จินยองยันอยู่ห่างจากเขา yugyeom ตระหนักว่าเขาล้ำเส้น ดังนั้นอีกครั้ง เขาก้มหัวลง ก่อนที่ชายสูงวัย และถอนหายใจตับแลบ .

รึเปล่า

" ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดอย่างนั้น ฉันไม่อยากทำร้ายเขา หรือบังคับให้เขา อะไรผมก็ต้องการให้เขาต้องการให้ผมกลับไป และให้ฉัน เฮ้อ . . . . . . . จะให้ฉันอยู่เคียงข้างเขา รึเปล่า

"

มีช่วงเวลาของความเงียบระหว่างโหลดกับจินยองค่อยๆนั่งลงข้างๆเด็กหนุ่ม หลังจากที่ไม่กี่วินาทีเขาจะสูดลมหายใจและรอยยิ้ม และมันทำให้ yugyeom สิ่งที่คล้ายกับหวังว่า

รึเปล่า

" โอ้ เขาต้องการให้คุณก็ได้ เขาต้องการเวลา " จินยองพูดเบาๆเหมือนทุกครั้ง มือของเขากำลังจะตบไหล่เบา ๆ yugyeom

ไหม

แจบอมเป็นคนดื้อรั้น yugyeom , รู้ดี จริงๆ เขาหยิ่ง มีปัญหาการจัดการความโกรธและปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดพลาดของเขา .