In the former case, a level of indi

In the former case, a level of indirection is required to look up the physical address of
the object on disk. In both cases, however, an OID is different in size from a standard
in-memory pointer that need only be large enough to address all virtual memory. Thus, to
achieve the required performance, an OODBMS must be able to convert OIDs to and from
in-memory pointers. This conversion technique has become known as pointer swizzling
or object faulting, and the approaches used to implement it have become varied, ranging
from software-based residency checks to page faulting schemes used by the underlying
hardware (Moss and Eliot, 1990), as we now discuss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในกรณีอดีต indirection ในระดับจะต้องหาที่อยู่จริงของ
วัตถุบนดิสก์ ในทั้งสองกรณี อย่างไรก็ตาม เป็น OID ไม่ใช่ขนาดมาตรฐาน
ชี้ในหน่วยความจำที่จำเป็นเท่านั้นจะพอเพียงที่อยู่หน่วยความจำเสมือนทั้งหมด ดังนั้น ไป
บรรลุประสิทธิภาพที่จำเป็น การ OODBMS ต้องสามารถแปลง OIDs ออก
ตัวชี้ในหน่วยความจำ เทคนิคแปลงนี้รู้จักกันเป็น swizzling ชี้
หรือวัตถุ faulting และวิธีที่ใช้ในการนำไปใช้ได้เป็น หลากหลาย ตั้งแต่
จากการตรวจสอบซอฟต์แวร์ตามซี่ไป faulting แผนใช้ตัวหน้า
ฮาร์ดแวร์ (Moss และเอเลียต 1990), เป็นเราขณะสนทนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในกรณีที่ระดับของความร้ายจะต้องมองขึ้นไปที่อยู่ทางกายภาพของ
วัตถุบนดิสก์ ในทั้งสองกรณี แต่ OID จะแตกต่างกันในขนาดมาตรฐาน
ตัวชี้ในหน่วยความจำที่ต้องการเพียงจะมีขนาดใหญ่พอที่จะอยู่ในหน่วยความจำเสมือนทั้งหมด ดังนั้นเพื่อ
ให้เกิดประสิทธิภาพที่จำเป็น OODBMS จะต้องสามารถแปลง OIDs และจาก
ตัวชี้ในหน่วยความจำ เทคนิคการแปลงนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นตัวชี้ swizzling
หรือวัตถุ faulting และวิธีการใช้ที่จะใช้มันได้กลายเป็นที่แตกต่างกันมากมาย
จากการตรวจสอบที่อยู่อาศัยซอฟต์แวร์ที่ใช้ไปยังหน้าแผนการ Faulting ใช้โดยพื้นฐาน
ฮาร์ดแวร์ (มอสส์และเอลเลียต, 1990) ในขณะที่เรา ตอนนี้พูดคุยเกี่ยวกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกรณีแรก ระดับของความไม่ตรงจะต้องไปหาที่อยู่ทางกายภาพของ
วัตถุบนดิสก์ ในทั้งสองกรณี อย่างไรก็ตาม เก่าๆที่แตกต่างกันในขนาดมาตรฐาน
ในหน่วยความจำตัวชี้ที่ต้องมีขนาดใหญ่พอที่จะที่อยู่หน่วยความจำเสมือน . ดังนั้น เพื่อให้ได้งานที่ต้องการ
, oodbms ต้องสามารถแปลง oids และจาก
ในตัวชี้หน่วยความจำเทคนิคการแปลงนี้ได้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็น ตัวชี้ swizzling
วัตถุ หรือรอยเลื่อนของเปลือกโลก และวิธีการใช้ที่จะใช้มันได้กลายเป็นที่หลากหลาย ตั้งแต่การใช้ซอฟต์แวร์
จากทำเนียบไปหน้าตลอดโครงร่างที่ใช้โดยอ้างอิง
ฮาร์ดแวร์ ( มอส และอีเลียต , 1990 ) อย่างที่เราคุยกัน