In the Persian Empire, people would

In the Persian Empire, people would pour grape-juice concentrate over snow, in a bowl, and eat this as a treat. This was done primarily when the weather was hot, using snow saved in the cool-keeping underground chambers known as "yakhchal", or taken from snowfall that remained at the top of mountains by the summer capital Ecbatana. In 400 BC, the Persians went further and invented a special chilled food, made of rose water and vermicelli, which was served to royalty during summers.[5] The ice was mixed with saffron, fruits, and various other flavours.

Ancient civilizations have served ice for cold foods for thousands of years. The BBC reports that a frozen mixture of milk and rice was used in China around 200 BC.[6] The Roman Emperor Nero (37–68 AD) had ice brought from the mountains and combined it with fruit toppings. These were some early chilled delicacies.[7]

Arabs used milk as a major ingredient in the production of ice cream[citation needed] and sweetened it with sugar rather than fruit juices. It was flavoured with rosewater, dried fruits and nuts.

Maguelonne Toussaint-Samat asserts, in her History of Food, that "the Chinese may be credited with inventing a device to make sorbets and ice cream. They poured a mixture of snow and saltpetre over the exteriors of containers filled with syrup, for, in the same way as salt raises the boiling-point of water, it lowers the freezing-point to below zero."[8][9] Some distorted accounts claim that in the age of Emperor Yingzong, Song Dynasty (960–1279) of China, a poem named Ode to the ice cheese (詠冰酪) was written by the poet Yang Wanli. Actually, this poem was named Ode to the pastry (詠酥; 酥 is a kind of food much like pastry in the Western world) and has nothing to do with ice cream.[10] It has also been claimed that, in the Yuan Dynasty, Kublai Khan enjoyed ice cream and kept it a royal secret until Marco Polo visited China and took the technique of making ice cream to Italy.

In the sixteenth century, the Mughal emperors used relays of horsemen to bring ice from the Hindu Kush to Delhi, where it was used in fruit sorbets.[11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในจักรวรรดิเปอร์เซีย คนจะเทน้ำองุ่นเข้มข้นผ่านหิมะ บะหมี่แห้ง และกินเป็นการรักษา นี้ถูกทำเป็นหลักเมื่ออากาศร้อน ใช้หิมะที่บันทึกไว้ในเย็นเก็บใต้ดินหอเรียกว่า "yakhchal" หรือนำมาจาก snowfall ที่อยู่ด้านบนของภูเขา โดยทุนร้อน Ecbatana ใน 400 BC Persians ที่ต่อไปอีก และคิดค้นอาหารเย็นพิเศษ ทำน้ำกุหลาบและเผ็ดสำเร็จรูป ที่แนะนำจะได้รับสิทธิในระหว่างช่วงฤดูร้อน[5] น้ำแข็งถูกผสมกับหญ้าฝรั่น ผลไม้ กต่าง ๆ อื่น ๆ รสชาติ

อารยธรรมโบราณมีบริการน้ำแข็งสำหรับอาหารเย็นเวลาหลายพันปี บีบีซีรายงานว่า ส่วนผสมของนมและข้าวแช่แข็งใช้ในจีนประมาณ 200 BC[6] Nero จักรพรรดิโรมัน (37 – 68 AD) ได้นำมาจากภูเขาน้ำแข็ง และรวมกับรสชาติผลไม้ มีอาหารเย็นบางช่วง[7]

อาหรับใช้นมเป็นส่วนประกอบที่สำคัญในการผลิตไอศกรีม [ต้องการอ้างอิง] และใส ด้วยน้ำผลไม้น้ำตาลแทนผลไม้ มันมีรส rosewater ผลไม้แห้ง และถั่ว

Toussaint Maguelonne-อาจสามารถยืนยัน ในประวัติศาสตร์ของอาหาร ว่า "จีนอาจได้รับการประดิษฐ์คิดค้นเพื่ออุปกรณ์ sorbets และไอศกรีม พวกเขา poured ส่วนผสมของหิมะ และ saltpetre เหนือภาชนะที่เต็มไป ด้วยน้ำเชื่อม,,เช่นเดียวกับเกลือเพิ่มเดือดจุดน้ำ เช็ดมันออกจุดเยือกแข็งการต่ำกว่าศูนย์"[8][9] บางบัญชีเพี้ยนอ้างว่า ในยุคของจักรพรรดิอิงจง ราชวงศ์ซ่ง (960 – 1279) ของจีน บทกวีชื่อ Ode ชีน้ำแข็ง (詠冰酪) ที่เขียน โดยกวีวานลียาง จริง บทกวีนี้เป็นชื่อที่ตั้ง Ode ขนม (詠酥 酥เป็นชนิดของอาหารมากเช่นขนมในโลกตะวันตก) และมีอะไรจะทำไอศกรีม[10] ได้ยังถูกอ้างว่า ในราชวงศ์หยวน กุบไลข่านชอบไอศกรีม และเก็บมันเป็นความลับที่รอยัลมาร์โคโปโลประเทศจีน และใช้เทคนิคของการทำไอศกรีมอิตาลี

ในศตวรรษ sixteenth จักรพรรดิห Mughal ใช้รีเลย์ของนักขี่ม้านำน้ำแข็งจาก Kush ฮินดูไปเดลลี ซึ่งถูกใช้ใน sorbets ผลไม้[11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในจักรวรรดิเปอร์เซียคนจะเทองุ่นน้ำผลไม้เข้มข้นกว่าหิมะในชามและกินนี้เป็นรักษา นี้ทำหลักเมื่อสภาพอากาศที่ร้อนโดยใช้หิมะที่บันทึกไว้ในห้องใต้ดินเย็นเก็บรักษาที่เรียกว่า "Yakhchal" หรือนำมาจากหิมะที่ยังคงอยู่ที่ด้านบนของภูเขาโดยเมืองหลวงฤดูร้อนบาทา ใน 400 BC เปอร์เซียไปต่อไปและคิดค้นอาหารแช่เย็นพิเศษที่ทำจากน้ำกุหลาบและวุ้นเส้นซึ่งได้รับการให้บริการกับพระบรมวงศานุวงศ์ในช่วงฤดูร้อน. [5] น้ำแข็งผสมกับสีเหลืองผลไม้และรสชาติอื่น ๆอารยธรรมโบราณมี น้ำแข็งเสิร์ฟอาหารเย็นเป็นพัน ๆ ปี รายงานของบีบีซีที่มีส่วนผสมของนมแช่แข็งและข้าวที่ใช้ในประเทศจีนประมาณ 200 BC. [6] จักรพรรดิโรมัน Nero (37-68 AD) มีน้ำแข็งนำมาจากภูเขาและรวมกับรสชาติผลไม้ เหล่านี้เป็นอาหารแช่เย็นบางต้น. [7] ชาวอาหรับที่ใช้นมเป็นส่วนผสมหลักในการผลิตไอศครีม [อ้างจำเป็น] และมีรสหวานมันที่มีน้ำตาลมากกว่าน้ำผลไม้ มันได้รับการปรุงรสด้วยเจียระไน, ผลไม้แห้งและถั่วMaguelonne นักบุญ-อาจสามารถอ้างในประวัติความเป็นมาของอาหารของเธอว่า "จีนอาจจะมีการให้เครดิตกับการประดิษฐ์อุปกรณ์ให้ sorbets และไอศครีม. พวกเขาเทส่วนผสมของหิมะและดินประสิวกว่า ภายนอกของภาชนะบรรจุเต็มไปด้วยน้ำเชื่อมสำหรับในลักษณะเดียวกับเกลือเพิ่มจุดเดือดของน้ำก็ลดการแช่แข็งจุดที่ต่ำกว่าศูนย์ ". [8] [9] บางบัญชีบิดเบือนอ้างว่าในยุคของ จักรพรรดิ Yingzong, ราชวงศ์ซ่ง (960-1279) ของจีนบทกวีชื่อบทกวีที่ชีสน้ำแข็ง (詠冰酪) เป็นหนังสือที่เขียนโดยกวียางว่านหลี่ อันที่จริงกลอนบทนี้เป็นชื่อบทกวีที่ขนม (詠酥;酥เป็นชนิดของอาหารมากเช่นขนมในโลกตะวันตก.) และมีอะไรจะทำอย่างไรกับไอศครีม [10] มันยังถูกอ้างว่าในหยวน ราชวงศ์กุบไลข่านมีความสุขกับไอศครีมและเก็บมันไว้เป็นความลับหลวงจนมาร์โคโปโลเดินทางไปประเทศจีนและใช้เทคนิคการทำไอศครีมไปอิตาลีในศตวรรษที่สิบหกจักรพรรดิโมกุลใช้รีเลย์ของม้าที่จะนำน้ำแข็งจากเทือกเขาฮินดูกูชนิวเดลี ที่ที่มันถูกนำมาใช้ใน sorbets ผลไม้. [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในอาณาจักรเปอร์เซีย ผู้คนก็จะรินน้ำองุ่นเข้มข้นกว่าหิมะในชามแล้วกินนี้เอง นี่เป็นหลัก เมื่ออากาศร้อน ใช้หิมะเย็นเก็บบันทึกไว้ในห้องใต้ดิน เรียกว่า " yakhchal " หรือถ่ายจากหิมะที่ยังคงอยู่ที่ด้านบนของภูเขา เมืองหลวงฤดูร้อนเมเจอร์ . ใน พ.ศ. 400 ,เปอร์เซียไปเพิ่มเติม และคิดค้นพิเศษอาหารแช่เย็น ทำจากน้ำกุหลาบและวุ้นเส้นที่รับใช้เจ้านายในช่วงฤดูร้อน [ 5 ] น้ำแข็งผสมกับซอสผลไม้และรสชาติอื่น ๆ .

อารยธรรมโบราณมีเสิร์ฟน้ำแข็งเย็นอาหารมานานหลายปี บีบีซีรายงานว่า ส่วนผสมของน้ำนมข้าวและแช่แข็งถูกใช้ในประเทศจีนประมาณพ.ศ. 200[ 6 ] โรมันจักรพรรดิ Nero ( 37 ) 68 AD ) ได้นำน้ำแข็งจากภูเขาและรวมกับรสชาติผลไม้ เหล่านี้บางส่วนก่อนแช่เย็นอาหาร [ 7 ]

ชาวอาหรับใช้นมเป็นส่วนผสมหลักในการผลิตไอศกรีม [ อ้างอิงที่จำเป็น ] และหวานกับน้ำตาลมากกว่าผลไม้น้ำผลไม้ มันถูกปรุงแต่งด้วยน้ำกุหลาบ , ผลไม้แห้งและถั่ว

มากโลนน์ toussaint ขอนแก่นยืนยันในประวัติศาสตร์ของอาหาร ว่า " จีนอาจจะให้เครดิตกับประดิษฐ์อุปกรณ์เพื่อให้ sorbets และไอศกรีม พวกเขาเทส่วนผสมของหิมะและดินประสิวมากกว่า exteriors ของภาชนะบรรจุที่เต็มไปด้วยน้ำตาล สำหรับในลักษณะเดียวกับเกลือเพิ่มจุดเดือดของน้ำ มันลดจุดเยือกแข็งต่ำกว่า 0 " [ 8 ] [ 9 ] บางส่วนบิดเบือนบัญชีอ้างว่าในยุคของจักรพรรดิ Xingyuan เหนือ ,ราชวงศ์ซ่ง ( 960 ( ตัว ) ของประเทศจีนเป็นบทกวีบทกวีที่ชื่อไอซ์ชีส ( 詠冰酪 ) ที่เขียนโดยกวีหยางหว่านลี่ . อันที่จริง กลอนนี้ชื่อบทกวีขนม ( 詠酥 ; 酥เป็นชนิดของอาหารมาก เช่น ขนม ในโลกตะวันตก ) และไม่เกี่ยวกับไอศกรีม [ 10 ] และยังอ้างว่าในหยวนราชวงศ์สุเหร่ายิวชอบไอศกรีม และเก็บเป็นความลับจนกว่าจะเสด็จเยือนจีน มาร์โค โปโล และเอาเทคนิคการผลิตไอศกรีมอิตาลี

ในศตวรรษที่สิบหก , Mughal จักรพรรดิใช้รีเลย์ของทหารม้านำน้ำแข็งจากเทือกเขาตะนาวศรีไปยังนิวเดลี ซึ่งใช้ใน sorbets ผลไม้ [ 11 ]