3. Knowledge and Local WisdomCommun

3. Knowledge and Local Wisdom
Community knowledge is transmitted through tradition (Settaboonsang, 2006). Community knowledge is
obtained from both within and outside the community. It is used in ways that benefit the community and in ways
which it can be passed on. The Thailand Research Fund categorizes community knowledge into three classes. (1)
Knowledge to maintain the community is its history, important stories, main values, culture, traditions,
regulations, and the important teachings of the community. This knowledge is an indicator of the community’s
strength in the face of the flow of changing values. (2) Knowledge for a living is the knowledge of occupations,
religion, and training for development of the potential quality and health of the members. (3) Knowledge of
establishing harmony is the knowledge which comes from people’s enjoyment of life or the general knowledge
found in coffee shops, retail shops, or meeting places such as temple halls and school sport fields. This knowledge
includes storytelling, lullabies, harvest songs, everyday stories and general news. It establishes harmony through
close relationships, enjoyment and strength among the members. They value elders who have knowledge that
comes from life experiences (Thailand Research Fund, 2009, February 15).
3.1 Local wisdom is basic knowledge gained from living in balance with nature. It is related to culture in the
community which is accumulated and passed on. This wisdom can be both abstract and concrete, but the
important characteristics are that it comes from experiences or truth gained from life. The wisdom from real
experiences integrates the body, the spirit and the environment. It emphasizes respect for elders and their life
experiences. Moreover, it values morals more than material things (Nakorntap et. al., 1996).
3.2 Identity of Isaan (Northeastern) Local Wisdom. Each region has its own identity and local wisdom as well
as universal wisdom held in common. Isaan local wisdom or the wisdom of the people of northeastern Thailand
constitutes a simple way of living and benefits people in every status. The prominent characteristic is a strong
connection among extended family members. They put great value on the interaction between family and
community. People feel secure and happy. Importance is placed on the attainment of inner satisfaction. The
people gather together to perform work which cannot be accomplished by an individual acting alone. Work such
as building a house, a temple, a road, or dredging canals is done in a group which represents the essence of
helpfulness and harmony (Isaan Gate, 2012, April 17).
Na Thalang (2001), is an adjunct professor and the chairman of the Wisdom Foundation. He gives examples of
the use of local wisdom adapted to the new society and economy now being created and developed by the people
of this part of the country.
(1) Isaan people traditionally maintain close contact with relatives. This helps counterbalance money issues.
People traditionally share what they have with neighbors, resulting in less need of banks and other sources of
money. Morality and generosity are fundamental characteristics that maintain the stability of the people.
(2) From the painful lessons of industrial agriculture, many have come to embrace subsistence farming. This
includes growing rice, fruits, vegetables, and raising animals for their own consumption, and to share with others
in the community. Planting a variety of crops together is sometimes called Integrated Farming and is a
manifestation of their traditional wisdom.
(3) Many Isaan leaders have enough influence within their communities to help others resist outside forces. They
encourage the ideal of “Hedkin, Hedyoo” (living simply, and being self reliant) through the use of traditional
ways of Integrated Farming and thereby increase the number of self-sufficient farmers. Moreover, this has given
birth to an agricultural network based on local traditions. The network is evolving to conform to new situations
and contexts. Many leaders have the wisdom, knowledge and ability to influence methods of production and
consumption in accord with traditions.
In summary, Isaan people use their wisdom and accumulate knowledge as is reflected in numerous local proverbs
that put value on working smartly and wisely. One important value is to have knowledge and to use it wisely. For
example, when there is a job too big or too difficult for one person, the people will get together and find a
solution. Presently, people who have become self-sufficient have done so by using traditional local wisdom.
Communities which are considered strong get their strength from members who have learned their lessons and
have come to see the value of applying local knowledge and wisdom. These are important tools to help
individuals and communities survive and thrive in this age of complex problems.
3.3 Local Wisdom and Recent Situations in Globalization. Maybe the biggest problem humans face these days
is the inability to live harmoniously together. This ability can come from using local wisdom. People living in
modern cities should learn the old local wisdom and adapt it to their circumstances (Na Thalang, 2001).
The problems posed by globalization provoke many people to search for ways to better manage their lives. These
ways differ depending on the choices that individuals make. Wise and knowledgeable elders were indispensible
for this research, making it possible to choose an appropriate framework for communities to learn to live
responsibly and sensibly.
3.4 Obstacles to Transmission of Local Wisdom Local wisdom and knowledge in communities will of course
never vanish completely. Some things are however ignored, while some things are neglected, and it is these may
soon be forgotten. The following are examples.
Durian Plantation. The wisdom of durian culture at a plantation in Nonthaburi Province has been passed on from
elders to only a few descendants. Yet the majority of this has recorded in research papers. Researchers visit the
elders to conduct interviews regarding issues that interested researchers. The elders have worked with local
officials to set up a center for the preservation of local wisdom of durian farming. But no educational materials
have ever been written for systematic self-learning. The knowledge and wisdom that the elders have accumulated
remains mostly with them, and will vanish along with them (Uporanai, 2006).
Pottery. When capitalism appeared in this village in Uttaradit Province people started to refuse the traditional
wisdom. Although the elders have tried to pass their wisdom on to descendants, most of the young generation
have not been receptive. They say it is dirty work and that potters have a hard time making a living. The wisdom
of pottery making which has been passed on for centuries may come to the end with the passing of the seniors’
generation (Kettet, 2007).
Salt Boiling. Many communities in Isaan once produced salt using the knowledge of their ancestors. The locals
produced salt with a small investment and the people doing the work were mainly family members. Younger
people say the work is too hard for so little money. So, at present it seems that only one village in Isann still
produces salt in the traditional way (Kettet, 2007).
Natural Dyes. Natural dyes for dyeing cloth is found in forests. Bark, leaves, heartwood, fruit and fruit rinds can
all be used for dyeing. However, because of complicated procedures, lack of natural materials and easy
availability of chemicals, we notice a sharp reduction in the use of natural colors even though they have a high
quality. The natural resources required to make the dyes have been depleted due to the destruction of nature.
Science and technology have dramatically changed the more nature-based ways of living. The disappearance of
natural dyeing traditions in the country is a real possibility (Kettet, 2007).
We now face the problem of how to pass traditional wisdom on to the next generation. Loss of wisdom can
happen because of the causes mentioned above e.g., there is no written record, young people do not appreciate it,
the materials are lacking, the procedures are complicated, or industrial products take over. The question is, how to
maintain and revive rapidly disappearing local wisdom, especially the wisdom of Isaan, which is the treasure of
its people.
Besides the knowledge and local wisdom which should be preserved, there also exists misunderstandings and
misguided beliefs. People believe in these things so it is likely that they will become more widespread in the
future. The beliefs in ghosts, mysticism and fortunetelling are wide spread among people of every age, even
among the leaders of the country, and are propagated through media such as television, the Internet, radio, and
books, magazines and newspapers. These beliefs are barriers to seeing the real causes of people’s problems. These
beliefs are damaging to individuals, families, communities, societies, and even the country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่น
ความรู้ชุมชนเป็นส่งผ่านประเพณี (Settaboonsang, 2006) รู้ชุมชนคือ
รับจากทั้งภายใน และภาย นอกชุมชน ใช้วิธีที่เป็นประโยชน์ต่อชุมชน และวิธี
ซึ่งสามารถส่งผ่าน สำนักงานกองทุนจัดประเภทความรู้ชุมชนเป็นสามชั้น (1)
ความรู้ในการรักษาชุมชนเป็นของประวัติศาสตร์ เรื่องสำคัญ ค่าหลัก วัฒนธรรม ประเพณี,
ระเบียบ และคำสอนที่สำคัญของชุมชน ความรู้นี้เป็นตัวบ่งชี้ของชุมชน
แรงหน้ากระแสของการเปลี่ยนแปลงค่า (2) ความรู้สำหรับการใช้ชีวิตที่มีความรู้ด้านอาชีพ,
ศาสนา และฝึกอบรมพัฒนาศักยภาพคุณภาพและสุขภาพของสมาชิก (3) ความรู้
สร้างความสามัคคีมีความรู้ทั่วไปหรือความรู้ที่มาจากประชาชนความเพลิดเพลินของชีวิต
พบในร้านกาแฟ ร้านค้า หรือการประชุมหลวงพระบางและโรงเรียนกีฬาเขต ความรู้นี้
มี storytelling ลัลลาบายส์ เพลงเก็บเกี่ยว เรื่องราวชีวิตประจำวันและข่าวสารทั่วไป มันสร้างความสามัคคีผ่าน
ปิดความสัมพันธ์ ความเพลิดเพลิน และความแข็งแรงในหมู่สมาชิก พวกค่าผู้สูงอายุที่มีความรู้ที่
มาจากประสบการณ์ชีวิต (กองทุนวิจัย 15 กุมภาพันธ์ 2009) .
3.1 ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นความรู้ที่ได้จากการอาศัยอยู่ในสมดุลกับธรรมชาติ สัมพันธ์กับวัฒนธรรมในการ
ชุมชนซึ่งเป็นสะสม และส่งผ่าน ภูมิปัญญานี้สามารถเป็นได้ทั้งนามธรรม และ คอนกรีต แต่
ลักษณะสำคัญอยู่ว่า มันมาจากประสบการณ์หรือความจริงที่ได้รับจากชีวิตนั้น ภูมิปัญญาจาก
ประสบการณ์รวมร่างกาย จิตวิญญาณ และสิ่งแวดล้อม มันเน้นการเคารพผู้ใหญ่และชีวิต
ประสบการณ์ นอกจากนี้ ค่าธรรมมากกว่าสิ่งของวัตถุ (Nakorntap et. al., 1996) .
3.2 เอกลักษณ์อีสาน (เฉียง) ภูมิปัญญาท้องถิ่น แต่ละภูมิภาคมีเอกลักษณ์ของตนเองและภูมิปัญญาท้องถิ่นเช่น
เป็นภูมิปัญญาสากลที่จัดขึ้นร่วมกัน อีสานภูมิปัญญาท้องถิ่นหรือภูมิปัญญาชาวบ้านของภาคอีสาน
ถือวิถีชีวิตเรียบง่าย และประโยชน์ต่อบุคคลในทุกสถานะการ ลักษณะเด่นคือ แข็งแกร่ง
เชื่อมต่อระหว่างครอบครัวขยายสมาชิก พวกเขาทำดีในการโต้ตอบระหว่างครอบครัว และ
ชุมชน คนรู้สึกปลอดภัย และมีความสุข ความสำคัญอยู่บนโดยความพึงพอใจภายใน ใน
คนรวบรวมกันทำงานซึ่งไม่สามารถดำเนินการ โดยบุคคลคนเดียวทำหน้าที่ ทำงานเช่น
เป็นอาคารบ้าน วัด ถนน หรือ dredging คลองเสร็จในกลุ่มที่แสดงสาระสำคัญของ
ประโยชน์และความสามัคคี (ประตูอีสาน 2012, 17 เมษายน) .
ณถลาง (2001), คือ เป็นศาสตราจารย์เกียรติคุณและประธานมูลนิธิภูมิปัญญา เขาให้ตัวอย่างของ
การใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ปรับใหม่ของสังคมและเศรษฐกิจตอนนี้ ได้ถูกสร้าง และพัฒนา โดยคน
ของประเทศแห่งนี้
(1) คนอีสานประเพณีรักษาติดต่อใกล้ชิดกับญาติ นี้ช่วย counterbalance เงินปัญหาการ
คนซึ่งร่วมกันสิ่งที่พวกเขามีกับเพื่อนบ้าน ส่งผลน้อยกว่าความต้องการของธนาคารและแหล่งอื่น ๆ ของ
เงิน จริยธรรมและความเอื้ออาทรมีลักษณะพื้นฐานที่รักษาความมั่นคงของ people.
(2) จากบทเรียนที่เจ็บปวดของการอุตสาหกรรมเกษตร จำนวนมากมาสวมกอดเลี้ยงชีพ นี้
เติบโตข้าว ผลไม้ ผัก และเลี้ยงสัตว์ สำหรับการบริโภคของตนเอง และร่วมกับผู้อื่น
ในชุมชน ปลูกพืชที่หลากหลายเข้าด้วยกันเป็นบางครั้งเรียกว่าการเกษตรแบบบูรณาการ และเป็นยัง
ยามของภูมิปัญญาดั้งเดิม
(3) ผู้นำอีสานมากมีอิทธิพลเพียงพอภายในชุมชนช่วยเหลือผู้ต่อต้านกองกำลังภายนอก พวกเขา
ส่งเสริมอุดมคติของ "Hedkin, Hedyoo" (ห้องนั่งเล่นเพียง และการพึ่งตนเอง) โดยใช้แบบ
วิธีทำ ฟาร์มรวม และดังนั้นจึงเพิ่มจำนวนเกษตรกรบาง นอกจากนี้ นี้ได้รับ
เกิดกับเครือข่ายเกษตรตามประเพณีท้องถิ่น มีการพัฒนาเครือข่ายเพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์ใหม่
และบริบทการ ผู้นำหลายได้ปัญญา ความรู้ และความสามารถในการมีอิทธิพลต่อวิธีการผลิต และ
ใช้ในสอดคล้องกับประเพณีการ
สรุป ใช้ภูมิปัญญาของคนอีสาน และสะสมความรู้สะท้อนในสุภาษิตท้องถิ่นมากมาย
ที่ใส่ค่าการทำงานอย่างชาญฉลาด และแยบคาย ค่าสำคัญหนึ่งคือ การมีความรู้ และ การใช้อย่างชาญฉลาด สำหรับ
ตัวอย่าง เมื่อมีงานมากเกินไป หรือยากเกินไปสำหรับคน คนจะได้รับร่วมกัน และค้นหาการ
โซลูชัน ปัจจุบัน คนที่เป็นบางเสร็จโดยดั้งเดิมท้องถิ่นภูมิปัญญา
ชุมชนซึ่งถือว่าแข็งแกร่งความแข็งแรงของพวกเขาจากสมาชิกที่ได้เรียนรู้บทเรียนของพวกเขา และ
มาเห็นค่าของความเป็นท้องถิ่นและภูมิปัญญา เหล่านี้เป็นเครื่องมือสำคัญที่ช่วย
บุคคลและชุมชนอยู่รอด และเจริญเติบโตในยุคนี้ของซับซ้อนปัญหา
3.3 ภูมิปัญญาท้องถิ่นและสถานการณ์ล่าสุดในโลกาภิวัตน์ บางทีมนุษย์ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดหน้าวันนี้
จะไม่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน ความสามารถนี้อาจมาจากการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น คนที่อาศัยอยู่ใน
เมืองสมัยใหม่ควรเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเดิม และปรับให้เข้ากับสถานการณ์ที่พวกเขา (ถลาง 2001) .
ปัญหาโดยโลกาภิวัตน์กระตุ้นหลายคนเพื่อค้นหาวิธีที่จะจัดการชีวิต เหล่านี้
วิธีแตกต่างกันที่บุคคลเลือก Wise และผู้สูงอายุมีความรู้มี indispensible
นี้วิจัย ทำให้สามารถเลือกกรอบเหมาะสมสำหรับชุมชนเรียนรู้อยู่
รับผิดชอบ และเลย.
3.4 อุปสรรคในการส่งข้อมูลของท้องถิ่นภูมิปัญญาท้องถิ่นภูมิปัญญาและความรู้ในชุมชนจะแน่นอน
ไม่สูญอย่างสมบูรณ์ บางสิ่งบางอย่างมีแต่ละเว้น ในขณะที่บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ได้มีกิจกรรม และเป็นเหล่านี้อาจ
เร็ว ๆ นี้ จะลืม ต่อไปนี้เป็นตัวอย่าง
สวนทุเรียน ภูมิปัญญาวัฒนธรรมทุเรียนที่สวนจังหวัดนนทบุรีถูกผ่านบนจาก
ผู้ใหญ่ให้ลูกหลานกี่เท่านั้น ส่วนใหญ่นี้ยัง มีบันทึกไว้ในรายงานการวิจัย นักวิจัยไป
ผู้ใหญ่การสัมภาษณ์เกี่ยวกับประเด็นที่นักวิจัยสนใจ ผู้สูงอายุได้ทำงานกับท้องถิ่น
เจ้าหน้าที่ตั้งศูนย์เพื่อการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นของทุเรียนทำฟาร์ม แต่ไม่ประกอบ
เคยถูกเขียนขึ้นสำหรับระบบตนเองเรียนรู้ ความรู้และภูมิปัญญาที่ได้สะสมพวก
ยังคงอยู่กับพวกเขาส่วนใหญ่ และจะหายพร้อมกับพวกเขา (Uporanai, 2006) .
เครื่องปั้นดินเผา เมื่อทุนนิยมปรากฏในหมู่บ้านนี้คนจังหวัดอุตรดิตถ์เริ่มปฏิเสธการดั้งเดิม
ภูมิปัญญา ถึงแม้ว่าพวกพยายามผ่านภูมิปัญญาของพวกเขาไปยังลูกหลาน ส่วนใหญ่ของคนรุ่นใหม่
ไม่มีครอบครัว พวกเขากล่าวว่า มันเป็นงานสกปรก และพอตเตอร์สมีทีทำกิน ภูมิปัญญา
ของเครื่องปั้นดินเผา ทำซึ่งมีการผ่านในศตวรรษอาจมาสิ้นสุดกับผ่านจากใจรุ่นพี่
รุ่น (Kettet, 2007) .
ต้มเกลือได้ ชุมชนหลายแห่งในอีสานเมื่อผลิตเกลือโดยใช้ความรู้ของบรรพบุรุษ ชาวบ้าน
เกลือผลิต ด้วยการลงทุนขนาดเล็กและคนที่ทำงานได้ส่วนใหญ่สมาชิกในครอบครัว อายุ
คนบอกว่า งานจะยากเกินไปสำหรับเงินน้อยมาก ดังนั้น ในปัจจุบัน ดูเหมือนว่าที่หมู่บ้านเดียวใน Isann ยังคง
ผลิตเกลือแบบดั้งเดิม (Kettet, 2007) .
สีธรรมชาติ สีธรรมชาติสำหรับย้อมผ้าอยู่ในป่า เปลือก ใบ heartwood ผลไม้ และผลไม้ rinds สามารถ
ทั้งหมดใช้สำหรับการย้อมสีได้ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากขั้นตอนที่ซับซ้อน ขาด ของวัสดุธรรมชาติ และง่าย
ความพร้อมของสารเคมี เราสังเกตลดความคมชัดในการใช้สีธรรมชาติแม้ว่าพวกเขามีความสูง
คุณภาพ ทรัพยากรธรรมชาติที่ต้องใช้ทำสีย้อมมีได้หมดเนื่องจากการทำลายของธรรมชาติ
วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอย่างมากเปลี่ยนแบบมีธรรมชาติพื้นฐานของชีวิต การสูญหายของ
ประเพณีธรรมชาติย้อมในประเทศเป็นไปได้จริง (Kettet, 2007) .
ตอนนี้เราเผชิญปัญหาวิธีการผ่านภูมิปัญญาดั้งเดิมไปยังรุ่นต่อไป สามารถสูญเสียภูมิปัญญา
เกิดขึ้นเนื่องจากสาเหตุดังกล่าวข้างต้นเช่น มีคอร์ดไม่เป็นลายลักษณ์อักษร คนหนุ่มสาวชื่นชม
ไม่มีวัสดุ กระบวนการที่มีความซับซ้อน หรือถ่ายสินค้าอุตสาหกรรมได้ คำถามคือ วิธีการ
รักษา และฟื้นฟูภูมิปัญญาท้องถิ่นอย่างรวดเร็ว disappearing โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิปัญญาอีสาน ซึ่งเป็นสมบัติของ
คน.
นอกจากความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ควรเก็บรักษาไว้ ยังมีเกิดความเข้าใจผิด และ
misguided ความเชื่อ คนที่เชื่อในสิ่งเหล่านี้จึงมีแนวโน้มว่า พวกเขาจะแพร่หลายมากขึ้นในการ
ในอนาคต ความเชื่อในผี รหัสยลัทธิและ fortunetelling จะแพร่กระจายกว้างคนทุกอายุ แม้
ระหว่างผู้นำของประเทศ และมีการเผยแพร่ผ่านสื่อเช่นวิทยุโทรทัศน์ อินเทอร์เน็ต และ
หนังสือ นิตยสาร และหนังสือพิมพ์ ความเชื่อเหล่านี้มีอุปสรรคให้เห็นสาเหตุของปัญหาของคนจริง เหล่านี้
ความเชื่อสร้างความเสียหายบุคคล ครอบครัว ชุมชน สังคม และแม้แต่ประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นชุมชนภูมิปัญญา
จะถูกถ่ายทอดผ่านประเพณี ( settaboonsang , 2006 ) ความรู้ที่ได้จากชุมชน
ทั้งภายในและภายนอกชุมชน มันถูกใช้ในทางที่เป็นประโยชน์ต่อชุมชน และวิธี
ซึ่งมันสามารถส่งผ่านไปบน และทุนการวิจัยได้แบ่งความรู้ในชุมชนออกเป็น 3 ชนชั้น ( 1 )
ความรู้ในการรักษาชุมชนของประวัติศาสตร์ เรื่องราว ที่สำคัญค่าหลัก , วัฒนธรรม , ประเพณี ,
ระเบียบและคำสอนที่สำคัญของชุมชน ความรู้นี้เป็นตัวบ่งชี้ของ
ชุมชนความแข็งแกร่งในหน้าของการไหลของการเปลี่ยนค่า ( 2 ) ความรู้เพื่อชีวิต คือความรู้ของการประกอบอาชีพ ,
ศาสนาและฝึกอบรมเพื่อพัฒนาคุณภาพ ศักยภาพ และสุขภาพของสมาชิก ( 3 ) ความรู้ของ
สร้างความสามัคคี คือ ความรู้ที่มาจากประชาชนความเพลิดเพลินของชีวิต หรือความรู้ทั่วไป
พบใน ร้านกาแฟ ร้านค้า หรือสถานที่ประชุม เช่น โถงวัดและโรงเรียนกีฬาสาขา ความรู้นี้
รวมถึงการเล่าเรื่อง , เพลงกล่อมเด็ก , เพลงเกี่ยวเรื่องราวในชีวิตประจำวัน และข่าวทั่วไป สร้างความสามัคคีผ่าน
ความสัมพันธ์ใกล้ชิด , ความสุขและความเข้มแข็งของสมาชิก พวกเขาให้ความสำคัญกับผู้สูงอายุมีความรู้ที่ได้มาจากประสบการณ์ชีวิต
( สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย , 2552 , 15 กุมภาพันธ์ ) .
3.1 ภูมิปัญญาคือความรู้พื้นฐานที่ได้รับจากการใช้ชีวิตที่สมดุลกับธรรมชาติ มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมใน
ชุมชนซึ่งเป็นที่สะสมและส่งผ่านไปบน ภูมิปัญญานี้สามารถเป็นได้ทั้งรูปธรรมและนามธรรม แต่ลักษณะสำคัญ
ที่มาจากประสบการณ์ หรือความจริงที่ได้จากชีวิต ภูมิปัญญาจากประสบการณ์จริง
รวมร่างกาย จิตใจ และสภาพแวดล้อม จะเน้นการเคารพผู้อาวุโสและประสบการณ์ชีวิต
. นอกจากนี้มันค่าคุณธรรมมากกว่าวัตถุ ( nakorntap et al . , 1996 ) .
3.2 เอกลักษณ์ของภาคอีสาน ( ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ) ภูมิปัญญาท้องถิ่น แต่ละภูมิภาคมีเอกลักษณ์ของตัวเอง และภูมิปัญญาท้องถิ่น รวมทั้ง
เป็นสากลปัญญาขึ้นในทั่วไป อีสานภูมิปัญญาท้องถิ่นหรือภูมิปัญญาของประชาชนภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ถือว่าเป็นวิธีที่ง่ายของการใช้ชีวิตและประโยชน์คนทุกสถานะลักษณะที่โดดเด่นคือแข็งแรง
การเชื่อมต่อระหว่างสมาชิกครอบครัวขยาย พวกเขาวางค่ามากในการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างครอบครัว
และชุมชน ผู้คนรู้สึกปลอดภัยและมีความสุข ให้ความสำคัญกับความสำเร็จของความพึงพอใจภายใน
คนรวมตัวกันเพื่อแสดงผลที่ไม่สามารถสำเร็จได้ด้วยบุคคลทำคนเดียว ทำงานเช่น
เป็นอาคารบ้าน วัด และถนนหรือขุดลอกคลองเสร็จในกลุ่มซึ่งเป็นแก่นแท้ของ
ความเอื้ออาทรและความสามัคคี ( อีสานประตู 2012 , 17 เมษายน ) .
na ถลาง ( 2001 ) เป็นอาจารย์ผู้ช่วย และประธานของมูลนิธิภูมิปัญญา เขาให้ตัวอย่างของ
ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ปรับตัวกับสังคมใหม่ และเศรษฐกิจในขณะนี้ถูกสร้างและพัฒนาโดยคน
ของส่วนหนึ่งของประเทศนี้
.( 1 ) คนอีสานประเพณีรักษาสัมผัสใกล้ชิดกับญาติ นี้จะช่วยให้ปัญหาการเงินถ่วง .
คนดั้งเดิมแบ่งปันสิ่งที่พวกเขามีกับเพื่อนบ้าน ซึ่งน้อยกว่าความต้องการของธนาคารและแหล่งอื่น ๆของ
เงิน คุณธรรมและเมตตาเป็นพื้นฐานลักษณะที่จะรักษาเสถียรภาพของประชาชน .
( 2 ) จากบทเรียนที่เจ็บปวดของเกษตรอุตสาหกรรมมากมายมาโอบกอดผู้หญิง ฟาร์ม นี้
รวมถึงการปลูกข้าว ผัก ผลไม้ และเลี้ยงสัตว์เพื่อการบริโภคของตนเองและแบ่งปันให้ผู้อื่น
ในชุมชน การปลูกพืชที่หลากหลายเข้าด้วยกัน บางครั้งเรียกว่า ผสมผสานและเป็นภาพสะท้อนของภูมิปัญญาดั้งเดิม

)( 3 ) ผู้นำภาคอีสานหลายคน พออิทธิพลภายในชุมชนของตนเพื่อช่วยคนอื่นต่อต้านกองกำลังภายนอก พวกเขา
สนับสนุนอุดมคติของ " hedkin hedyoo , " ( ชีวิตเพียงและการพึ่งตนเอง ) ผ่านการใช้วิธีแบบดั้งเดิม
ของเกษตรผสมผสานและจึงเพิ่มจำนวนเกษตรกรพอเพียง นอกจากนี้ได้ให้
กำเนิดทางการเกษตรเครือข่ายตามประเพณีท้องถิ่นเครือข่ายพัฒนาเพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์และบริบทใหม่
. ผู้นำมีปัญญา ความรู้ และความสามารถในการมีอิทธิพลต่อวิธีการของการผลิตและการบริโภคในสอดคล้องกับประเพณี
.
ในรุป คนอีสานใช้ปัญญาของตน และสะสมความรู้ที่สะท้อนอยู่ในสุภาษิตท้องถิ่นมากมาย
ที่ใส่ค่าในการทำงานอย่างชาญฉลาดและรอบคอบหนึ่งที่สำคัญคือคุณค่า ให้มีความรู้ และใช้มันอย่างชาญฉลาด สำหรับ
ตัวอย่าง เมื่อมีงานขนาดใหญ่เกินไปหรือยากเกินไปสำหรับคนหนึ่งคน จะได้อยู่ด้วยกัน หา
โซลูชั่น ปัจจุบัน ผู้ที่ได้กลายเป็นแบบพอเพียงได้ โดยการใช้ภูมิปัญญาดั้งเดิม ซึ่งถือว่าเป็นชุมชนเข้มแข็ง
รับพลังจากสมาชิกที่ได้เรียนรู้บทเรียนของพวกเขาและ
ได้เห็นคุณค่าของการใช้ความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่น เหล่านี้เป็นเครื่องมือที่สำคัญที่จะช่วย
บุคคลและชุมชนอยู่รอดและเจริญเติบโตในอายุของปัญหาที่ซับซ้อนนี้ .
3.3 ภูมิปัญญาท้องถิ่น และสถานการณ์ล่าสุดในโลกาภิวัตน์ บางทีปัญหาที่ใหญ่ที่สุดกับมนุษย์หน้าวันนี้
คือไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืน . ความสามารถนี้อาจมาจากการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ผู้คนที่อาศัยอยู่ใน
เมืองที่ทันสมัยควรเรียนรู้ภูมิปัญญาเก่าและปรับแก้ให้เข้ากับสถานการณ์ของพวกเขา ( na ถลาง , 2001 ) .
ปัญหาถูกวางโดยโลกาภิวัตน์ยั่วหลายคนที่จะค้นหาวิธีที่จะจัดการกับชีวิตของพวกเขาดีขึ้น วิธีเหล่านี้
แตกต่างกันขึ้นอยู่กับตัวเลือกที่บุคคลทำ ปัญญาและความรู้ผู้สูงอายุต้องการ
สำหรับการวิจัยนี้ทำให้เป็นไปได้ที่จะเลือกกรอบที่เหมาะสมสำหรับชุมชนที่จะเรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีความรับผิดชอบและมีเหตุผล
.
3.4 อุปสรรคเพื่อถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่น ภูมิปัญญาไทย และความรู้ในชุมชนจะแน่นอน
ไม่เคยหายไปอย่างสมบูรณ์ บางเรื่องมันก็ไม่สนใจ แต่ในขณะที่บางเรื่องถูกทอดทิ้งและเป็นเหล่านี้อาจ
จะถูกลืมในไม่ช้า ตัวอย่างต่อไปนี้ .
สวนทุเรียนภูมิปัญญาวัฒนธรรมของทุเรียนที่ปลูกในจังหวัด นนทบุรี ได้รับการถ่ายทอดจาก
ผู้ใหญ่เพียงไม่กี่ลูกหลาน แต่ส่วนใหญ่ของนี้มีบันทึกในเอกสารวิจัย นักวิจัยเยือน
ผู้ใหญ่เพื่อการสัมภาษณ์เกี่ยวกับปัญหาที่สนใจ นักวิจัย ผู้ใหญ่ต้องทำงานกับท้องถิ่น
เจ้าหน้าที่ตั้งศูนย์อนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น การเกษตร ทุเรียน แต่ไม่มีวัสดุการศึกษา
เคยเขียนเพื่อการเรียนรู้ด้วยตนเองอย่างเป็นระบบ ความรู้และปัญญาที่ผู้ใหญ่ได้สะสม
ยังคงเป็นส่วนใหญ่กับพวกเขาและจะหายไปพร้อมกับพวกเขา ( uporanai , 2006 ) .
เครื่องปั้นดินเผาเมื่อทุนนิยมปรากฏภายในหมู่บ้านในจังหวัดอุตรดิตถ์ที่ผู้คนเริ่มปฏิเสธภูมิปัญญาดั้งเดิม

แม้ว่าผู้ใหญ่พยายามที่จะผ่านภูมิปัญญาของพวกเขาเพื่อลูกหลาน ส่วนใหญ่ของ
คนรุ่นใหม่ไม่ได้อ่อนไหว พวกเขาบอกว่ามันเป็นงานสกปรก และที่ำได้ลำบากในการทำมาหากิน ภูมิปัญญา
ของการทำเครื่องปั้นดินเผา ซึ่งได้รับสืบทอดมานานหลายศตวรรษอาจมาถึงจุดสิ้นสุดกับการจากไปของรุ่นพี่ '
( kettet รุ่น 2007 )
เกลือต้ม หลายชุมชนในภาคอีสานเมื่อผลิตเกลือโดยใช้ความรู้ของบรรพบุรุษ ชาวบ้าน
ผลิตเกลือที่มีการลงทุนขนาดเล็กและคนทำงานส่วนใหญ่ของสมาชิกในครอบครัว น้อง
หลายคนบอกว่า ทำงานอย่างหนักเพื่อเงินนิดเดียว ดังนั้น ปัจจุบันดูเหมือนว่ามีเพียง 1 หมู่บ้าน ใน isann ยังคง
ผลิตเกลือ ในแบบดั้งเดิม ( kettet 2007 ) สีย้อม
ธรรมชาติ สีธรรมชาติผ้าย้อมสีที่พบในป่า เปลือก ใบ และเปลือก แก่นไม้ ผลไม้ ผลไม้สามารถ
ทั้งหมดใช้สำหรับย้อมสี อย่างไรก็ตาม เนื่องจากขั้นตอนยุ่งยาก ขาดวัสดุธรรมชาติและง่าย
ความพร้อมของสารเคมีที่เราสังเกตเห็นการลดลงคมชัดในการใช้สีธรรมชาติ แม้ว่าพวกเขามีคุณภาพสูง

ทรัพยากรธรรมชาติที่ต้องทำสีได้หมดเนื่องจากการทำลายของธรรมชาติ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมีการเปลี่ยนแปลง
ธรรมชาติมากขึ้นตามวิธีของชีวิต การหายตัวไปของ
สีธรรมชาติ ประเพณี ในประเทศ มีความเป็นไปได้จริง ( kettet , 2007 ) .
ตอนนี้เราเผชิญปัญหาของวิธีการผ่านภูมิปัญญาดั้งเดิมในรุ่นต่อไป การสูญเสียของปัญญาสามารถ
เกิดขึ้นเพราะสาเหตุดังกล่าวข้างต้น เช่น การไม่เขียนบันทึก ยังไม่ซาบซึ้ง
วัตถุดิบขาด กระบวนการที่ซับซ้อนหรืออุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์ดูแลคำถามคือ , วิธีการรักษาและฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

หายไปภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิปัญญาอีสาน ซึ่งเป็นสมบัติของ
ประชาชน .
นอกจากความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นที่ควรเก็บรักษาไว้ นอกจากนั้นยังมีความเข้าใจผิดและความเชื่อที่ผิด
. ผู้คนเชื่อในสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นมีโอกาสที่พวกเขาจะกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นใน
ในอนาคต ความเชื่อในผีเวทมนตร์และการพยากรณ์มีการแพร่กระจายกว้างของคนทุกวัย แม้
ระหว่างผู้นำของประเทศ และจะแพร่กระจายผ่านสื่อ เช่น โทรทัศน์ วิทยุ อินเตอร์เน็ต และ
หนังสือ นิตยสาร และหนังสือพิมพ์ ความเชื่อเหล่านี้ให้เห็นสาเหตุที่แท้จริงของปัญหาของประชาชน ความเชื่อเหล่านี้
จะสร้างความเสียหายให้กับบุคคล ครอบครัว ชุมชน สังคม และประเทศ