It is clear that globalisation has

It is clear that globalisation has failed to rid the world of poverty. Rather than being an unstoppable force for development, globalisation now seems more like an economic temptress, promising riches to everyone but only delivering to the few. Although global average per capita income rose strongly throughout the 20th century, the income gap between rich and poor countries has been widening for many decades. Globalisation has not worked.
The reason globalisation has not worked is because there has not been enough of it. If countries, including the rich industrialised ones, got rid of all their protectionist measures, everyone would benefit from the resulting increase in international trade: it's simple economics. If unnecessary government regulation can be eliminated, and investors and corporations can act freely, the result will be an overall increase in prosperity as the "invisible hand" of the market does its work.

Tell that to countries that have followed this route. I doubt many people in Argentina would agree. Many developing countries have done exactly what free market evangelists such as the International Monetary Fund told them to and have failed to see the benefits. The truth is that no industrialised society developed through such policies. American businesses were protected from foreign competition in the 19th century, as were companies in more recent "success stories" such as South Korea. Faith in the free market contradicts history and statistical evidence.

You're looking at the wrong statistics. In most cases, low-income countries are the ones that have not been able to integrate with the global economy as quickly as others, partly because of their chosen policies and partly because of factors outside their control. The plain truth is that no country, least of all the poorest, can afford to remain isolated from the world economy.

Even if this were true, what about the other unwanted effects of globalisation? The power of corporations and the global financial markets adversely affect the sovereignty of countries by limiting governments' ability to determine tax and exchange rate policies as well as their ability to impose regulations on companies' behaviour. Countries are now involved in a "race to the bottom" to attract and retain investment; multinational corporations are taking advantage of this to employ sweatshop labour and then skim off huge profits while paying very little tax.

First, governments' sovereignty has not been compromised. The power of the biggest corporations is nothing compared with that of government. Can a company raise taxes or an army? No. Second, nations are not involved in a "race to the bottom". Figures last year showed that governments around the world are on average collecting slightly more taxes in real terms than they were 10 years earlier. And the argument that workers in poorer countries are being exploited is hard to support. They are clearly better off working for multinationals. If they weren't, they wouldn't work for them. In fact research shows that wages paid by foreign firms to workers in poorer countries are about double the local manufacturing wage.

But what about these so-called multilateral organisations like the IMF, World Bank and World Trade Organisation? I don't remember electing them, so what gives them the right to say how countries run their own affairs? Isn't it obvious that these organisations only serve the interests of the US and to a lesser extent the other rich countries? Their only role is to peddle the neoliberal orthodoxy - the Washington consensus - that only impoverishes the poorest nations and maximises the profits of multinationals.

It is only through organisations such as these that the less developed countries have a chance to improve their situations. The IMF is there to bail out countries that get into financial difficulties. Governments go to the IMF because the alternative is much worse. If the IMF and its sister organisation, the World Bank, were shut down, the flow of resources to developing countries would diminish, leaving the developing world even worse off. The WTO is a different kind of organisation and is run on a one-country-one-vote basis with no regard for the economic power of each nation; every single member has a veto. In addition, no country can be compelled to obey a WTO rule that it opposed in the first place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นที่ชัดเจนว่าโลกาภิวัตน์ล้มเหลวในการกำจัดโลกของความยากจน แทนที่จะเป็นกำลังผ่านพ้นการพัฒนาโลกาภิวัตน์ขณะนี้ดูเหมือนเหมือนยั่วเศรษฐกิจสัญญาความร่ำรวยให้กับทุกคน แต่มีเพียงการส่งมอบไม่กี่ แม้ว่าทั่วโลกเฉลี่ยรายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้นอย่างมากตลอดศตวรรษที่ 20,ช่องว่างรายได้ระหว่างประเทศร่ำรวยและยากจนได้รับการขยับขยายนานหลายสิบปี โลกาภิวัตน์ไม่ได้ทำงาน.
เหตุผลโลกาภิวัตน์ไม่ได้ทำงานเป็นเพราะมีไม่ได้รับเพียงพอของมัน ถ้าประเทศรวมทั้งคนที่อุตสาหกรรมที่อุดมไปด้วยได้กำจัดของทุกมาตรการของพวกเขาทุกคนจะได้รับประโยชน์จากการเพิ่มขึ้นส่งผลให้การค้าระหว่างประเทศ: มันเศรษฐศาสตร์ง่ายๆถ้ารัฐบาลกฎระเบียบที่ไม่จำเป็นก็จะถูกกำจัดและนักลงทุนและ บริษัท สามารถทำหน้าที่ได้อย่างอิสระผลจะเพิ่มขึ้นโดยรวมในความเจริญรุ่งเรืองในฐานะ "มือที่มองไม่เห็น" ของตลาดไม่ทำงาน.

บอกได้ว่าไปยังประเทศที่ได้ปฏิบัติตามเส้นทางนี้ ผมสงสัยว่าคนจำนวนมากในประเทศอาร์เจนตินาจะเห็นด้วยประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากได้ทำสิ่งที่รจนาตลาดเสรีเช่นกองทุนการเงินระหว่างประเทศบอกให้พวกเขาและจะยังไม่ได้เห็นประโยชน์ ความจริงก็คือว่าไม่มีสังคมอุตสาหกรรมที่ผ่านการพัฒนานโยบายดังกล่าว ธุรกิจอเมริกันได้รับการปกป้องจากการแข่งขันต่างประเทศในศตวรรษที่ 19 เช่นเดียวกับ บริษัท ในเร็ว ๆ นี้เพิ่มเติม "เรื่องราวความสำเร็จ" เช่นเกาหลีใต้ความเชื่อมั่นในตลาดเสรีในทางตรงกันข้ามประวัติศาสตร์และหลักฐานทางสถิติ.

คุณกำลังมองหาสถิติที่ไม่ถูกต้อง ในกรณีส่วนใหญ่ประเทศที่มีรายได้ต่ำนั้นเป็นคนที่ยังไม่ได้รับสามารถที่จะบูรณาการกับเศรษฐกิจโลกเป็นอย่างที่คนอื่น ๆ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะนโยบายการเลือกของพวกเขาและส่วนหนึ่งเป็นเพราะปัจจัยที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของพวกเขา ความจริงธรรมดาว่าประเทศไม่น้อยของทั้งหมดที่ยากจนที่สุด,สามารถที่จะยังคงแยกออกจากเศรษฐกิจโลก.

แม้ว่านี้เป็นจริงสิ่งที่เกี่ยวกับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์อื่น ๆ ของโลกาภิวัตน์? อำนาจของ บริษัท และตลาดการเงินทั่วโลกส่งผลกระทบต่ออำนาจอธิปไตยของประเทศโดยการ จำกัด ความสามารถในการตรวจสอบภาษีและนโยบายอัตราแลกเปลี่ยนรวมทั้งความสามารถของพวกเขาที่จะกำหนดระเบียบเกี่ยวกับ บริษัท รัฐบาลพฤติกรรมประเทศที่มีส่วนเกี่ยวข้องในขณะนี้ "การแข่งขันไปที่ด้านล่าง" เพื่อดึงดูดและรักษาลงทุน บริษัท ข้ามชาติมีการใช้ประโยชน์จากการนี​​้จะจ้างแรงงานนรกแล้วเรียดผลกำไรออกขนาดใหญ่ในขณะที่จ่ายภาษีน้อยมาก

แรกอธิปไตยรัฐบาล 'ไม่ได้. ถูกทำลาย อำนาจของ บริษัท ที่ใหญ่ที่สุดคืออะไรเมื่อเทียบกับที่ของรัฐบาลบริษัท สามารถขึ้นภาษีหรือกองทัพ? ไม่ ที่สองประเทศจะไม่ได้มีส่วนร่วมใน "การแข่งขันไปที่ด้านล่าง" ตัวเลขปีที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลทั่วโลกมีค่าเฉลี่ยการจัดเก็บภาษีมากขึ้นเล็กน้อยในแง่จริงกว่าที่พวกเขา 10 ปีก่อนหน้านี้ และโต้แย้งว่าคนงานในประเทศยากจนที่มีการใช้ประโยชน์เป็นเรื่องยากที่จะสนับสนุนพวกเขาจะดีกว่าอย่างเห็นได้ชัดที่ทำงานให้กับ บริษัท ข้ามชาติ ถ้าพวกเขาไม่พวกเขาจะไม่ทำงานสำหรับพวกเขา ในความเป็นจริงการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการจ่ายค่าจ้างโดย บริษัท ต่างประเทศให้กับแรงงานในประเทศยากจนมีประมาณสองเท่าของค่าจ้างผลิตในประเทศ.

แต่สิ่งที่เกี่ยวกับองค์กรเหล่านี้พหุภาคีที่เรียกว่าเช่น IMF, World Bank และองค์การการค้าโลก? ผมจำไม่ได้เลือกตั้งพวกเขาเพื่อช่วยให้พวกเขาสิ่งที่สิทธิที่จะบอกว่าประเทศที่ทำงานกิจการของตัวเอง มันไม่ได้เป็นที่ชัดเจนว่าองค์กรเหล่านี้ให้บริการเฉพาะผลประโยชน์ของเราและในระดับที่น้อยกว่าประเทศร่ำรวยอื่น ๆ บทบาทเดียวของพวกเขาคือการเร่ดั้งเดิมแบบเสรีนิยมใหม่ - ฉันทามติวอชิงตัน -. ว่ามีเพียงประเทศที่ยากจนที่สุดใน impoverishes และเพิ่มผลกำไรของ บริษัท ข้ามชาติ

มันเป็นเพียงผ่านองค์กรต่าง ๆ เช่นนี้ที่ประเทศที่พัฒนาน้อยมีโอกาสที่จะปรับปรุงสถานการณ์ของพวกเขา กองทุนการเงินระหว่างประเทศจะมีการประกันตัวออกไปประเทศที่ได้รับเป็นปัญหาทางการเงิน รัฐบาลไปที่กองทุนการเงินระหว่างประเทศเพราะเป็นทางเลือกที่เลวร้ายมาก ถ้ากองทุนการเงินระหว่างประเทศและองค์กรของน้องสาวของธนาคารในโลกของมันถูกปิดตัวลงการไหลของทรัพยากรเพื่อการพัฒนาประเทศจะลดน้อยลงออกจากโลกที่กำลังพัฒนายิ่งแย่ลงไป องค์การการค้าโลกเป็นชนิดที่แตกต่างกันขององค์กรและมีการทำงานบนพื้นฐาน one-ประเทศหนึ่งคะแนนเสียงไม่คำนึงถึงอำนาจทางเศรษฐกิจของแต่ละประเทศไม่มีสมาชิกทุกเดียวมีอำนาจยับยั้ง นอกจากนี้ในประเทศไม่สามารถบังคับให้ปฏิบัติตามกฎองค์การการค้าโลกที่จะไม่เห็นด้วยในครั้งแรกที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ชัดเจนนโบายที่ล้มเหลวในการกำจัดความยากจนของโลก ดี กว่าการบังคับเป็นโจ๊กสำหรับพัฒนา นโบายตอนนี้เหมือนมาก temptress การเศรษฐกิจ ริชเชสสัญญาทุกคนแต่ส่งมอบให้กับ แม้ว่ารายได้ต่อหัวเฉลี่ยสากลโรสขอตลอดศตวรรษที่ 20 รายได้ช่องว่างระหว่างประเทศร่ำรวย และยากจนมีการขยับขยายหลายสิบปี ไม่ทำนโบายการ
เหตุผลโลกาภิวัติได้ทำงานไม่เป็น เพราะไม่มีพอ ถ้าประเทศ industrialised คนรวย รวมถึงข้อครหามาตรการนโยบายของพวกเขาทั้งหมด ทุกคนจะได้ประโยชน์จากการเพิ่มผลลัพธ์ในการค้าระหว่างประเทศ: เป็นเศรษฐศาสตร์อย่างง่าย ถ้าสามารถตัดข้อบังคับรัฐบาลไม่จำเป็น และนักลงทุนและบริษัทสามารถทำหน้าที่ได้อย่างอิสระ ผลจะเป็นการเพิ่มความมั่งคั่งโดยรวม "มือล่องหน" ของตลาดไม่ทำงานมัน

บอกว่า ประเทศ ที่มีตามกระบวนการผลิตนี้ สงสัยจะเห็นหลายคนในอาร์เจนตินา ประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากเสร็จตรงที่ evangelists ตลาดเสรีเช่นกองทุนการเงินระหว่างประเทศบอกให้ และล้มเหลวจะเห็นผล ความจริงก็คือ ว่า สังคมไม่ industrialised พัฒนาผ่านนโยบายดังกล่าว ธุรกิจอเมริกันถูกป้องกันจากการแข่งขันกับต่างประเทศในศตวรรษที่ผ่านมา เป็นบริษัทในล่าสุด "รู้จัก" เช่นเกาหลีใต้ได้ ความเชื่อในตลาดฟรีสำหรับทุกประวัติและหลักฐานทางสถิติ

คุณกำลังดูที่สถิติไม่ถูกต้อง ในกรณีส่วนใหญ่ ประเทศแนซ์เป็นคนที่มีไม่ได้รวมเข้ากับเศรษฐกิจโลกอย่างรวดเร็วเป็นผู้อื่น เนื่อง จากนโยบายของท่านบางส่วน และบางส่วนเนื่อง จากปัจจัยภายนอกควบคุมของพวกเขา ความจริงธรรมดาว่าไม่มีประเทศ ยากจนที่สุดของทั้งหมดสุด สามารถจะยังคงแยกต่างหากจากเศรษฐกิจโลกได้

แม้แท้จริง อะไรอื่น ๆ ที่ไม่ต้องการผลของโลกาภิวัติ อำนาจของบริษัทและตลาดการเงินโลกกระทบอำนาจอธิปไตยของประเทศ โดยการจำกัดความสามารถของรัฐบาลในการกำหนดนโยบายภาษีและอัตราแลกเปลี่ยนรวมทั้งความสามารถในการกำหนดกฎระเบียบในพฤติกรรมของบริษัท ประเทศตอนนี้เกี่ยวข้องในการ "แข่งขันไปด้านล่าง" เพื่อดึงดูด และรักษาทุน บริษัทข้ามชาติจะได้ประโยชน์ของ การจ้างแรงงาน sweatshop แล้ว อ่านอย่างคร่าว ๆ ออกกำไรขนาดใหญ่ในขณะที่จ่ายภาษีน้อยมาก

ก่อน อำนาจอธิปไตยของรัฐบาลมีไม่ถูกโจมตี อำนาจในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดคือ ไม่มีอะไรเปรียบเทียบกับของรัฐบาล บริษัทสามารถเพิ่มภาษีหรือกองทัพหรือไม่ 555 สอง ประชาชาติไม่เกี่ยวข้องใน "แข่งไปด้านล่าง" ตัวเลขปีล่าสุดพบว่า รัฐบาลโลกอยู่บนค่าเฉลี่ยเก็บภาษีเพิ่มเติมเล็กน้อยในแง่จริงกว่า 10 ปีก่อนหน้านี้ และอาร์กิวเมนต์ที่คนในประเทศย่อมมีกำลังสามารถเป็นยากที่จะสนับสนุน พวกเขาจะชัดเจนดีกว่าทำงานในบริษัท ถ้าแน่นอน พวกเขาจะไม่ทำงานสำหรับพวกเขา ในความเป็นจริงการวิจัยแสดงว่า ค่าจ้างที่จ่าย โดยบริษัทต่างประเทศให้คนในประเทศย่อมคู่ผลิตเฉพาะค่าจ้าง

แต่องค์กรพหุภาคีเหล่านี้เรียกว่าเช่น IMF ธนาคารโลกและองค์การการค้าโลกหรือไม่ ไม่จำ electing พวกเขา ดังนั้น อะไรให้พวกเขาถูกพูดว่าประเทศทำกิจการของตัวเอง ไม่ชัดเจนทำให้องค์กรเหล่านี้ให้ผลประโยชน์ ของสหรัฐฯ และอาจน้อยกว่าประเทศอื่นรวย บทบาทเฉพาะของตนคือการ เร่ขาย orthodoxy neoliberal -รับฉันทามติวอชิงตัน - ที่ impoverishes ประเทศยากจนที่สุด และเพิ่มผลกำไรของบริษัทเท่า นั้น

ได้เฉพาะผ่านองค์กรลักษณะนี้ว่า ประเทศที่พัฒนาน้อยมีโอกาสที่จะปรับปรุงสถานการณ์ของพวกเขา IMF ได้มีประกันออกประเทศที่ได้รับในการเงิน รัฐบาลไปยัง IMF ได้เนื่องจากทางเลือกแย่มาก ถ้า IMF และน้องสาวขององค์กร ธนาคารโลก ถูกปิด การไหลเวียนของทรัพยากรเพื่อการพัฒนาประเทศจะลด ลง ออกจากประเทศกำลังพัฒนายิ่งแย่ลงปิด องค์การเป็นชนิดต่าง ๆ ขององค์กร และใช้งานในหนึ่งคันหนึ่งเสียงโดยไม่คำนึงว่าอำนาจทางเศรษฐกิจของแต่ละชาติ ทุกคนเดียวมีการยับยั้งการ นอกจากนี้ ประเทศไม่สามารถถูกต้องปฎิบัติตามกฎองค์การที่ตรงข้ามแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นที่ชัดเจนว่าโลกา ภิวัตน์ มีล้มเหลวในการกำจัดโลกแห่งความยากจน มากกว่าที่จะเป็นผู้เล่นฝีเท้าฉกาจได้มีผลใช้บังคับในการพัฒนาเศรษฐกิจโลกา ภิวัตน์ ในปัจจุบันดูเหมือนจะมากขึ้นเหมือนกับผู้หญิงสวยทางด้านเศรษฐกิจที่มีอนาคตไกลความมั่งคั่งให้กับทุกคนแต่เพียงการนำเสนอในไม่กี่ที่ แม้ว่าระดับโลกรายได้เฉลี่ยต่อหัวของประชากรเพิ่มขึ้นอย่างมากตลอดทั่วทั้งพื้นที่แห่งศตวรรษที่ 20ช่องว่างรายได้ระหว่างกลุ่มประเทศยากจนและหลากหลายได้รับการเพิ่มขึ้นสำหรับช่วงระยะเวลาหลายสิบปี โลกา ภิวัตน์ มีไม่ทำงาน.
เหตุผลที่โลกา ภิวัตน์ มีไม่ได้ทำงานเป็นเพราะยังไม่มีเพียงพอของมัน หากประเทศต่างๆรวมถึงสถานที่ที่อุตสากรรมที่ได้รับทำให้หมดไปในมาตรการกีดกันทั้งหมดของตนทุกคนจะได้รับประโยชน์จากการเพิ่มทำให้การค้าระหว่างประเทศจะเป็นเศรษฐศาสตร์แบบเรียบง่ายหากระเบียบของรัฐบาลไม่จำเป็นต้องสามารถถูกยกเลิกและบริษัทต่างๆและผู้ลงทุนสามารถดำเนินการได้อย่างอิสระทำให้จะได้รับเพิ่มขึ้นในความรุ่งเรืองเป็น"มือที่มองไม่เห็น"ของตลาดที่จะทำงาน.

บอกว่าไปยังประเทศที่ได้มีการติดตามเส้นทางนี้ ผมไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้คนจำนวนมากในอาร์เจนตินาจะยอมรับประเทศที่กำลังพัฒนาจำนวนมากได้ทำอะไร evangelists ตลาดแบบไม่เสียค่าบริการเช่นกองทุนการเงินระหว่างประเทศที่บอกให้เขาไปและไม่ได้ดูสิทธิประโยชน์ได้ ความเป็นจริงคือไม่มีสังคมอุตสาหกรรมพัฒนาขึ้นโดยนโยบายดังกล่าว ธุรกิจอเมริกาได้รับการป้องกันจากการแข่งขันต่างประเทศในช่วงศตวรรษที่ 19 และมีบริษัทในมากขึ้นเมื่อไม่นานมานี้"เรื่องราวความสำเร็จ"เช่นเกาหลีใต้ความศรัทธาในตลาดโดยไม่เสียค่าบริการที่ขัดแย้งกับประวัติศาสตร์และมีหลักฐานทางสถิติ.

คุณกำลังมองหาที่สถิติไม่ถูกต้อง ในกรณีที่ประเทศมีรายได้น้อยเป็นคนที่ไม่ได้รับการสามารถใช้งานร่วมกับระบบเศรษฐกิจโลกอย่างรวดเร็วที่เป็นคนอื่นบางส่วนเป็นเพราะนโยบายของได้และบางส่วนเป็นเพราะมีปัจจัย ภายนอก การควบคุมของตน ความจริงเป็นแบบธรรมดาที่มีที่ว่าไม่มีประเทศยากจนอย่างน้อยของทั้งหมดสามารถเป็นเจ้าของได้เพื่อจะยังคงถูกแยกออกจากเศรษฐกิจโลกที่.

แม้แต่หากนี้เป็นความจริงอะไรที่เกี่ยวกับผลไม่พึงประสงค์อื่นๆของโลกา ภิวัตน์ กำลังไฟของบริษัทต่างๆและตลาดการเงินโลกที่เป็นปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่ออำนาจอธิปไตยของประเทศโดยการจำกัดความสามารถของรัฐบาลในการกำหนดนโยบายอัตราแลกเปลี่ยนและอัตรา ภาษี และความสามารถของเขาในการกำหนดระเบียบว่าด้วยพฤติกรรมของบริษัทประเทศที่ได้รับมีส่วนร่วมใน"การแข่งขันไปที่ด้านล่าง"เพื่อดึงดูดความสนใจและรักษาการลงทุนในตอนนี้บริษัทข้ามชาติมีการใช้ประโยชน์จากนี้จะมีการจ้างงานแรงงานกดขี่แรงงานและแล่นออกจากกำไรมหาศาลในขณะที่การจ่าย ภาษี น้อยมาก.

ครั้งแรกอำนาจอธิปไตยของรัฐบาลไม่ได้รับความเสียหาย กำลังไฟที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของบริษัทต่างๆที่ไม่มีอะไรเมื่อเทียบกับรัฐบาลว่าสามารถบริษัทที่ให้ขึ้น ภาษี หรือกองทัพ ฉบับที่สองชาติไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใน"การแข่งขันไปที่ด้านล่าง" ตัวเลขปีที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลของประเทศต่างๆทั่วโลกที่มีการเก็บ ภาษี มากกว่าเล็กน้อยในเรื่องจริงมากกว่าเขาก็ 10 ปีก่อน และอาร์กิวเมนต์ที่คนงานในประเทศยากจนทั้งหลายจะถูกนำมาตักตวงผลประโยชน์เป็นการยากที่จะสนับสนุนพวกเขาจะเห็นได้ชัดเจนว่าดีขึ้นกว่านี้การทำงานของบรรษัทข้ามชาติ หากพวกเขา weren ' tthey จะไม่ทำงานสำหรับเขา ในความเป็นจริงแล้วการวิจัยพบว่าจ่ายโดยบริษัทต่างประเทศให้กับพนักงานในประเทศยากจนเกี่ยวกับอัตราค่าจ้างการผลิตในท้องถิ่นให้ดับเบิลคลิก.

แต่อะไรที่เกี่ยวกับองค์กรพหุ ภาคี เหล่านี้ที่ได้รับการเรียกขานว่าเหมือนกับกองทุนโลกธนาคารและองค์การการค้าโลก ผมจำไม่ได้ว่าเลือกพวกเขาดังนั้นสิ่งที่จะให้สิทธิที่จะพูดได้ว่าประเทศวิ่งงานกันเอง ไม่มีที่เห็นได้อย่างชัดเจนว่าองค์กรเหล่านี้จัดให้บริการเฉพาะผลประโยชน์ของเราและในขอบเขตที่เล็กลงมากว่าประเทศอื่นๆที่หลากหลาย บทบาทเฉพาะของพวกเขาคือการเร่อย่างปกติชนทั้งหลายเสรีนิยมใหม่ - ฉันทามติวอชิงตัน - ที่เฉพาะ impoverishes ประเทศยากจนและกำไรสูงสุดของบรรษัทข้ามชาติ.

มีเพียงโดยผ่านองค์กรต่างๆเช่นที่ประเทศพัฒนาน้อยมีโอกาสที่จะช่วยปรับปรุงสถานการณ์ของพวกเขา ไอเอ็มเอฟที่มีในการประกันตัวออกจากประเทศที่เข้าสู่ปัญหาการเงิน รัฐบาลไปยังไอเอ็มเอฟได้เนื่องจากเป็นทางเลือกที่เป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งไปกว่านั้น หากไอเอ็มเอฟและหน่วยงานในเครือของโลกธนาคารได้ปิดการไหลของทรัพยากรในประเทศกำลังพัฒนาก็จะลดน้อยลงออกเดินทางจากโลกที่กำลังพัฒนายิ่งปิด เป็นสมาชิกขององค์การที่มี ประเภท ที่แตกต่างกันขององค์กรและมีการเรียกใช้ในแต่ละประเทศหนึ่ง - ออกเสียงลงคะแนนให้โดยไม่คำนึงถึงสำหรับอำนาจทางเศรษฐกิจของชาติสมาชิกแต่ละรายเดียวทุกครั้งที่มีการวีโต้ นอกจากนี้ยังไม่มีประเทศใดสามารถจะถูกบังคับให้ปฏิบัติตามกฎข้อที่ WTO ที่เห็นด้วยและคัดค้านในสถานที่แรกที่