Kahi still sitting in the couch, wi

Kahi still sitting in the couch, with Dambi sat in her lap and her legs around her waist. Dambi's hands caressed Kahi's chest, exploring every inch of her skin while Dambi's tongue continued to explore Kahi's mouth. Kahi's hands gripped firmly by Dambi's waist.

Then Dambi started moving her hips, rubbing her crotch against Kahi's lap. Kahi grabbed Dambi and lay her on the couch, standing over her. Kahi's hand went into Dambi's shirt, caressing her bare skin while their tongues were dancing inside their mouths.

At that time, Jungah's smile crossed Kahi's mind, causing Kahi to pull out the kiss and her eyes opened wide. Dambi, confused, opened her eyes and frowned at the sight of Kahi.

"You all right, unnie?" Asked Dambi. Kahi looked at her and at that time wasn't Dambi's face that was in front her, but Jungah's face, watching her with concern. "Kahi-unnie?" Dambi asked again, approaching her. Kahi separated from Dambi and pressed her forehead with her hand, closing her eyes tightly. "Unnie?"

At that time Kahi got up and began pacing around the living room. Dambi looked at her confused from her the couch, frowning. Dambi got up and went to Kahi, hugging her by the neck.

"Unnie what's wrong?" Asked Dambi. Kahi looked at her and pull out gently Dambi's arms that were around her neck.

"I can't keep doing this Dambi." Kahi said. Dambi's heart broke into pieces. "I can't do this to our hearts."

"Unnie what do you mean?" Dambi said.

"Now I should be with the person that I love and you should forget what you feel for me." Kahi said gently. Dambi's eyes were filled with tears.

"Lee Jungah?" Kahi shook her head.

"No." Kahi said. "No matter who it is, but you have to forget me and let me go." Kahi said, kissing Dambi's forehead after grabbing her backpack. "You will always be important to me and I will always be grateful to you." Kahi said, hastily leaving Dambi's penthouse.

Dambi, on the other hand, stood there, watching the door closed with a thud. At the moment when the door was closed, Dambi collapsed, fell down on the floor and put her hands on her face and the sound of her sobs echoed through the penthouse.

Kahi, on the other hand, felt mixed feelings. On the one hand she wanted to go and console Dambi. To think that one of her best friends now would be crying with heart made pieces hurt her. But on the other hand, what she felt when she saw Jungah's smiling face as she kissed Dambi was the last prove to understand that she really was in love with her.

Seeing her face in her mind, a warm and pure feeling invaded and she felt the need to rush to Jungah's side and hug her, the need to plunge into the sweetness of her eyes and the warmth of her smile. Kahi blushed, quickly dialing a phone number.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยังคง นั่งในโซฟา กับ Dambi Kahi นั่งในตักของเธอและเธอขารอบเอวของเธอ มือของ Dambi คนนั้นกอดหน้าอกของ Kahi สำรวจทุกตารางนิ้วของผิวหนังของเธอในขณะที่ลิ้นของ Dambi ยังคงสำรวจปากของ Kahi มือของ Kahi gripped อย่างแน่นหนา โดย Dambi ของเอวแล้ว Dambi เริ่มย้ายสะโพกของเธอ ถูง่ามเธอกับตักของ Kahi Kahi คว้า Dambi และวางเธอบนโซฟา ยืนเหนือเธอ มือของ Kahi เดินเข้าไปในเสื้อของ Dambi, caressing ผิวเปลือยของเธอในขณะที่ลิ้นของพวกเขาเต้นภายในปากของพวกเขาในขณะนั้น รอยยิ้มของ Jungah ข้ามใจของ Kahi สาเหตุของ Kahi ถอนการจูบและตาของเธอเปิดกว้าง Dambi สับสน เปิดตาของเธอ และในสายตาของ Kahi frowned"คุณขวาทั้งหมด unnie" Dambi ถาม Kahi มองเธอ และในเวลาที่ไม่ได้หน้าของ Dambi ที่หน้าเธอ แต่หน้าของ Jungah ดูเธอ มีความกังวล "Kahi-unnie" Dambi ถามอีก ใกล้เธอ Kahi แยกจาก Dambi และกดหน้าผากของเธอ ด้วยมือของเธอ ปิดตาเธอแน่น "Unnie"ที่ Kahi มีค่า และเริ่ม pacing รอบห้องนั่งเล่น Dambi มองเธอสับสนจากเธอโซฟา frowning Dambi ได้ค่า และไป Kahi กอดเธอ โดยคอ" Unnie สิ่งไม่ถูกต้องหรือไม่? " Dambi ถาม Kahi มองเธอ และดึงออกมาเบา ๆ แขนของ Dambi ที่รอบคอของเธอ "ฉันไม่ให้ทำ Dambi นี้" Kahi กล่าว หัวใจของ Dambi ขาดเป็นชิ้น "ฉันไม่ทำนี้เพื่อหัวใจของเรา"" Unnie บ้างหมายถึง? " Dambi กล่าว"ตอนนี้ ผมควรจะ มีคนที่รัก และคุณควรลืมสิ่งที่คุณรู้สึกว่าสำหรับฉัน" Kahi กล่าวเบา ๆ ตาของ Dambi เต็มไป ด้วยน้ำตา"ลี Jungah" Kahi จับศีรษะของเธอ"หมายเลข" Kahi กล่าว "เรื่องไม่ว่าเป็นใคร แต่คุณต้องลืมฉัน และให้ฉันไปด้วย" Kahi กล่าว จูบหน้าผากของ Dambi หลังโลภเป้ของเธอ "คุณมักจะสำคัญสำหรับฉัน และฉันเสมอจะขอบคุณคุณ" Kahi กล่าว รีบปล่อยของ Dambi เพนท์เฮ้าส์Dambi คง มี ยืนดูประตูที่ปิด ด้วยปึ่ก ในขณะเมื่อประตูถูกปิด ยุบ Dambi ล้มลงบนพื้น และใส่มือของเขาบนใบหน้าของเธอและเสียงของเธอ sobs ได้พูดย้ำผ่านเพนเฮ้าส์Kahi คง รู้สึกท่ามกลาง คง ที่เธอต้องการไป และคอนโซล Dambi คิดว่าครั้งหนึ่งเพื่อนที่ดีที่สุดตอนนี้จะได้ร้องไห้ ด้วยความเต็มใจในการทำชิ้นทำร้ายเธอ แต่ในทางกลับกัน สิ่งที่เธอรู้สึกเมื่อเธอเห็นใบหน้ายิ้มของ Jungah เป็นเธอรั้ง Dambi พิสูจน์สุดท้ายเข้าใจว่า จริง ๆ เธอรักเธอเห็นหน้าเธอในใจของเธอ ความรู้สึกอบอุ่น และบริสุทธิ์บุก และเธอรู้สึกว่าต้องวิ่งด้านข้างของ Jungah และกอดเธอ ต้องกระโดดลงไปในความหวานหอมของดวงตาของเธอและความอบอุ่นรอยยิ้มของเธอ Kahi ขวยเขิน หมายเลขโทรศัพท์การเรียกเลขหมายได้อย่างรวดเร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาฮียังคงนั่งอยู่ในที่นอนที่มีดัมบินั่งอยู่บนตักของเธอและขาของเธอรอบเอวของเธอ มือของดัมบิลูบหน้าอกของกาฮีสำรวจนิ้วของผิวของเธอทุกขณะที่ลิ้นดัมบิอย่างต่อเนื่องในการสำรวจของกาฮีปาก มือของกาฮีจับแน่นจากเอวของดัมบิ. จากนั้นดัมบิเริ่มต้นย้ายสะโพกของเธอถูเป้าของเธอกับตักของกาฮี คว้าดัมบิกาฮีและเธอนอนอยู่บนที่นอนที่ยืนอยู่เหนือเธอ มือของกาฮีเดินเข้าไปในเสื้อของดัมบิจูบผิวเปลือยของเธอในขณะที่ลิ้นของพวกเขากำลังเต้นรำอยู่ภายในปากของพวกเขา. ในขณะที่รอยยิ้มของ Jungah ข้ามใจของกาฮีก่อให้เกิดกาฮีจะดึงออกมาจูบและดวงตาของเธอเปิดกว้าง ดัมบิสับสนเปิดตาของเธอและขมวดคิ้วที่สายตาของกาฮีได้. "คุณสิทธิทั้งหมดพี่?" ถามดัมบิ กาฮีมองที่เธอและในเวลาที่ไม่ได้ใบหน้าดัมบิที่อยู่ตรงหน้าเธอ แต่ใบหน้า Jungah ของดูเธอด้วยความกังวล "กาฮี-พี่" ดัมบิถามอีกครั้งใกล้เธอ กาฮีแยกออกจากดัมบิและกดหน้าผากของเธอด้วยมือของเธอปิดตาของเธอแน่น "อันนี่?" ในเวลานั้นกาฮีลุกขึ้นและเดินไปเดินมาเริ่มไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่น ดัมบิมองที่สับสนของเธอจากเธอที่นอนมุ่ย ดัมบิลุกขึ้นและเดินไปที่กาฮีกอดเธอโดยคอ. "อันนี่มีอะไรผิดปกติ?" ถามดัมบิ กาฮีมองที่เธอและดึงออกมาเบา ๆ แขนดัมบิที่อยู่รอบคอของเธอ. "ผมไม่สามารถให้ทำดัมบินี้". กาฮีกล่าวว่า หัวใจของดัมบิบุกเข้าไปในชิ้น "ผมไม่สามารถทำเช่นนี้เพื่อหัวใจของเรา." "อันนี่คุณหมายถึงอะไร?" ดัมบิกล่าวว่า. "ตอนนี้ฉันควรจะมีคนที่ฉันรักและคุณควรจะลืมสิ่งที่คุณรู้สึกสำหรับฉัน." กาฮีกล่าวว่าเบา ๆ ดัมบิตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา. "ลี Jungah?" กาฮีส่ายหัวของเธอ. "ไม่ใช่" กาฮีกล่าวว่า "ไม่ว่าใครเป็นผู้ไม่มี แต่คุณต้องลืมฉันและให้ฉันไป." กาฮีกล่าวว่าจูบหน้าผากของดัมบิหลังจากคว้ากระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอ "คุณจะเป็นสิ่งสำคัญที่ฉันและฉันมักจะรู้สึกขอบคุณไปยังคุณ." กาฮีกล่าวว่ารีบออกจากดัมบิเพนเฮ้าส์ของ. ดัมบิในมืออื่น ๆ ที่ยืนอยู่ที่นั่นดูประตูปิดด้วย thud ในขณะที่เมื่อประตูถูกปิดที่ดัมบิทรุดล้มลงบนพื้นและเอามือของเธอบนใบหน้าของเธอและเสียงสะอื้นของเธอสะท้อนผ่านเพิง. กาฮีในมืออื่น ๆ รู้สึกความรู้สึกผสม ในมือข้างหนึ่งที่เธออยากจะไปและปลอบใจดัมบิ ที่จะคิดว่าเพื่อนคนหนึ่งของเธอที่ดีที่สุดในขณะนี้จะได้รับการร้องไห้กับชิ้นส่วนหัวใจทำทำร้ายเธอ แต่ในทางกลับกันสิ่งที่เธอรู้สึกเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม Jungah ขณะที่เธอจูบดัมบิได้สุดท้ายพิสูจน์ให้เข้าใจว่าจริง ๆ แล้วเธอก็รักเธอ. เห็นใบหน้าของเธอในใจของเธอ, ความรู้สึกอบอุ่นและบริสุทธิ์บุกเข้ามาและเธอรู้สึกว่า จำเป็นต้องวิ่งไปที่ด้านข้าง Jungah และกอดเธอจำเป็นที่จะต้องกระโดดลงไปในความหวานของดวงตาของเธอและความอบอุ่นของรอยยิ้มของเธอ กาฮีเขินอย่างรวดเร็วกดหมายเลขโทรศัพท์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาฮียังคงนั่งอยู่ที่โซฟา กับดัมบินั่งอยู่บนตักของเธอและขาของเธอรอบเอวของเธอ มือก็ลูบหน้าอกของดัมบิ กา สำรวจทุกตารางนิ้วของผิวในขณะที่ของดัมบิลิ้นยังคงสำรวจปาก กาของ มือก็กำแน่นโดยกาเอวของดัมบิ

แล้วดัมบิเริ่มเคลื่อนไหวสะโพกของเธอถูเป้าของเธอกับกาตัก . ดัมบิ และ กาก็วางเธอลงบนโซฟายืนเหนือเธอ กาฮีมือเข้าไปในเสื้อของดัมบิ ล่วงเกินเธอเปลือยผิวในขณะที่ลิ้นของเขากำลังเต้นอยู่ในปาก

ตอนนั้น จองอายิ้มข้าม กาใจ ทำให้กาฮีดึงออก จูบ และดวงตาที่เปิดกว้าง ดัมบิ , สับสน , เปิดตาของเธอและขมวดคิ้วเมื่อเห็นกาฮี

" เป็นอะไรเหรอพี่ ? " ถาม ดัมบิกาฮีมองดูเธอแล้วตอนนั้นไม่ได้ดัมบิหน้านั่นคือหน้าของเธอ แต่จุงอา หน้า มองดูเธอด้วยความกังวล " พี่กาฮี ? ดัมบิถามอีกครั้ง ใกล้เธอ กาฮีแยกจากดัมบิ และกดที่หน้าผากของเธอกับมือของเธอ หลับตาลงแน่น " พี่ ? "

ที่กาฮีเวลาตื่นและเริ่มเดินไปรอบๆห้องนั่งเล่น ดัมบิมองเธองงๆ จากเธอที่โซฟามุ่ย ดัมบิก็ลุกขึ้นและเดินไปกา , กอดเธอโดยคอ

" พี่เป็นอะไรไป ? " ถาม ดัมบิ กาฮีมองดูเธอแล้วดึงออกเบา ๆของดัมบิ แขนที่ถูกรอบคอของเธอ . . . . .

" ผมไม่สามารถทำดัมบินี้ " กาฮี กล่าว หัวใจของดัมบิแตกเป็นชิ้นๆ " ฉันไม่สามารถทำนี้เพื่อหัวใจของเรา "

" พี่หมายความว่าไง ? ดัมบิพูด

" ตอนนี้ผมจะอยู่กับคนที่ผมรัก และคุณควรจะลืมสิ่งที่คุณรู้สึกสำหรับฉัน . " กาฮีพูดเบา ๆ ดัมบิ ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา

" ลีจองอา ? กาฮีส่ายหน้า

" ไม่ " กาฮีกล่าวว่า " . ไม่ว่าจะเป็นใคร แต่เธอจะลืมผม และปล่อยผม " กาฮีบอกว่า จูบหน้าผากของดัมบิ หลังจากคว้ากระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอ