Severe flooding occurred during the

Severe flooding occurred during the 2011 monsoon season in Thailand. The flooding began at the end of July triggered by the landfall of Tropical Storm Nock-ten. These floods soon spread through the provinces of northern, northeastern, and central Thailand along the Mekong and Chao Phraya river basins. In October floodwaters reached the mouth of the Chao Phraya and inundated parts of the capital city of Bangkok. Flooding persisted in some areas until mid-January 2012, and resulted in a total of 815 deaths (with 3 missing) and 13.6 million people affected. Sixty-five of Thailand's 77 provinces were declared flood disaster zones, and over 20,000 square kilometres (7,700 sq mi) of farmland was damaged.[1] The disaster has been described as "the worst flooding yet in terms of the amount of water and people affected."

The World Bank has estimated 1,425 billion baht (US$45.7 billion) in economic damages and losses due to flooding, as of 1 December 2011.[2][3] Most of this was due to the manufacturing industry, as seven major industrial estates were inundated in water as much 3 meters (10 feet) deep during the floods.[4] Disruptions to manufacturing supply chains affected regional automobile production and caused a global shortage of hard disk drives which lasted throughout 2012.[citation needed]

The World Bank's estimate for this disaster means it ranks as the world's fourth costliest disaster as of 2011 surpassed only by the 2011 earthquake and tsunami in Japan, 1995 Kobe earthquake, and Hurricane Katrina in 2005.[5] A 2015 study suggests increasing odds for potential flooding similar to the 2011 flood intensity to occur in the future.[6]

Thailand's southern provinces also saw seasonal flash-flooding towards the end of the year, although these were not as destructive as the floods in the more northerly provinces.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

น้ำท่วมรุนแรงที่เกิดขึ้นในช่วงฤดูมรสุมปี 2011 ในประเทศไทย น้ำท่วมเริ่มตอนปลายเดือนกรกฎาคมที่เกิดจากแผ่นดินของพายุโซนร้อน Nock สิบที่ น้ำท่วมเหล่านี้แพร่กระจายไปเร็ว ๆ นี้ผ่านจังหวัดของภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคกลางของประเทศไทยตามแม่น้ำโขงและแม่น้ำเจ้าพระยาลุ่มน้ำ น้ำท่วมในเดือนตุลาคมถึงปากแม่น้ำเจ้าพระยาและชิ้นส่วนของน้ำท่วมเมืองหลวงของกรุงเทพมหานคร น้ำท่วมหายในบางพื้นที่จนกว่าจะถึงช่วงเดือนมกราคมปี 2012 และส่งผลให้ในจำนวนผู้เสียชีวิต 815 (3 ขาดหายไป) และ 13,600,000 คนได้รับผลกระทบ หกสิบห้าของประเทศไทย 77 จังหวัดประกาศเขตภัยพิบัติน้ำท่วมและกว่า 20,000 ตารางกิโลเมตร (7,700 ตารางไมล์) ของพื้นที่การเกษตรได้รับความเสียหาย. [1] ภัยพิบัติได้รับการอธิบายว่า "น้ำท่วมที่เลวร้ายที่สุดยังอยู่ในแง่ของปริมาณน้ำและ คนที่ได้รับผลกระทบ. "ธนาคารโลกมีประมาณ1,425 ล้านบาท (US $ 45700000000) ในความเสียหายทางเศรษฐกิจและการสูญเสียเนื่องจากน้ำท่วม ณ วันที่ 1 เดือนธันวาคม 2011 [2] [3] ส่วนใหญ่นี้เป็นผลมาจากอุตสาหกรรมการผลิตในขณะที่เจ็ด นิคมอุตสาหกรรมที่สำคัญถูกน้ำท่วมในน้ำให้มากที่สุด 3 เมตร (10 ฟุต) ลึกในช่วงน้ำท่วม. [4] หยุดชะงักเพื่อการผลิตห่วงโซ่อุปทานการผลิตรถยนต์ได้รับผลกระทบในระดับภูมิภาคและก่อให้เกิดปัญหาการขาดแคลนทั่วโลกของฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์ซึ่งกินเวลาตลอดทั้งปี 2012 [อ้างจำเป็น] การประเมินของธนาคารโลกสำหรับภัยพิบัตินี้หมายความว่าจะจัดอันดับให้เป็นภัยพิบัติที่สี่เลือดเนื้อของโลกเป็นของปี 2011 แซงเพียง 2011 เกิดแผ่นดินไหวและสึนามิในประเทศญี่ปุ่น 1995 แผ่นดินไหวที่โกเบและพายุเฮอริเคนแคทรีนาในปี 2005 [5] เป็น 2015 การศึกษาแสดงให้เห็นว่าอัตราต่อรองที่เพิ่มขึ้นสำหรับ น้ำท่วมที่อาจเกิดขึ้นคล้ายกับความเข้มของน้ำท่วมปี 2011 ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต. [6] จังหวัดชายแดนภาคใต้ของไทยยังเห็นตามฤดูกาลแฟลชน้ำท่วมในช่วงปลายปีถึงแม้ว่าเหล่านี้ไม่ได้เป็นการทำลายล้างเป็นน้ำท่วมในจังหวัดภาคเหนือมากขึ้น