If tourism is a means to diversify

If tourism is a means to diversify revenues and augment livelihoods in tea-producing
regions and to promote teas being produced, then Sri Lanka, known for tea, presents an
interesting case. Bandara (2003) recognizes tea estates as part of the countries’ diverse
developed attractions. The country has rich resources for supplying the tea-related
tourism experiences – such as nature walks in tea gardens, character accommodation in
former tea factories and tea planter bungalows, tea tasting and retail in cafe´s overlooking
tea gardens and tours of producing factories. Yet, it is a country in which the development
of tourism has been hindered by a number of crises, including ongoing civil tensions due to
ethnic conflict and the natural disaster of the 2004 Asian tsunami (Cochrane, 2008). There is
limited evidence of how the tea production, heritage and history relates to tourism in the
country. Gunasekara and Momsen (2007) noted tea tourism includes aspects of heritage
tourism, ecotourism, health tourism and farm or rural tourism in Sri Lanka.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าการท่องเที่ยว หมายถึงการกระจายรายได้ และเสริมวิถีชีวิตในการผลิตชาภูมิภาคเพื่อส่งเสริมการผลิตชา แล้วศรีลังกา ชา ที่รู้จักกันนำเสนอการกรณีที่น่าสนใจ บัญดารา (2003) รู้จักนิคมชาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศมีความหลากหลายสถานที่ท่องเที่ยวที่พัฒนาขึ้น ประเทศที่มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์สำหรับการจัดหาการชาที่เกี่ยวข้องประสบการณ์การท่องเที่ยว – เช่นเดินในสวนชา ที่พักตัวในธรรมชาติโรงงานชาอดีต และบังกะโลปลูกชา ชิมชา และค้าปลีกใน café´s มองเห็นวิวสวนชาและชมโรงงานผลิต แต่ มันเป็นประเทศที่พัฒนาการท่องเที่ยวได้ถูกขัดขวาง โดยจำนวนวิกฤต รวมทั้งความตึงเครียดที่พลเรือนอย่างต่อเนื่องเนื่องจากเชื้อชาติความขัดแย้งและเหตุการณ์ภัยพิบัติธรรมชาติคลื่นสึนามิเอเชีย 2004 (Cochrane, 2008) มีหลักฐานที่จำกัดของวิธีการผลิตชา วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในการประเทศ Gunasekara และมอมเซน (2007) ชาระบุการท่องเที่ยวรวมถึงด้านของมรดกการท่องเที่ยว ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ และฟาร์ม หรือการท่องเที่ยวชนบทประเทศศรีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากการท่องเที่ยวเป็นวิธีที่จะกระจายรายได้และเพิ่มการดำรงชีวิตในชาที่ผลิต
ในภูมิภาคและเพื่อส่งเสริมการผลิตชาแล้วศรีลังกาที่รู้จักสำหรับชานำเสนอ
กรณีที่น่าสนใจ บัญดารา (2003) ตระหนักถึงนิคมอุตสาหกรรมชาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศที่มีความหลากหลาย
สถานที่สำคัญในการพัฒนา ประเทศที่มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์สำหรับการจัดหาชาที่เกี่ยวข้องกับ
ประสบการณ์การท่องเที่ยว - เช่นเดินธรรมชาติในสวนชา, ที่พักตัวละครใน
โรงงานอดีตชาและบังกะโลชาชาวไร่ชิมชาและค้าปลีกใน cafe's ที่สามารถมองเห็น
สวนชาและทัวร์โรงงานผลิต แต่ก็เป็นประเทศที่พัฒนา
ของการท่องเที่ยวได้รับการขัดขวางโดยจำนวนของวิกฤตการณ์รวมทั้งความตึงเครียดทางแพ่งอย่างต่อเนื่องเนื่องจาก
ความขัดแย้งทางเชื้อชาติและภัยพิบัติทางธรรมชาติของคลื่นสึนามิในเอเชีย 2004 (Cochrane, 2008) มี
หลักฐาน จำกัด ของวิธีการผลิตชามรดกทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวใน
ประเทศ Gunasekara และ Momsen (2007) ตั้งข้อสังเกตการท่องเที่ยวชารวมถึงแง่มุมของมรดกทางวัฒนธรรม
การท่องเที่ยว, การท่องเที่ยวเชิงนิเวศและการท่องเที่ยวเพื่อสุขภาพฟาร์มหรือการท่องเที่ยวในชนบทในประเทศศรีลังกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าการท่องเที่ยวเป็นวิธีการที่จะกระจายรายได้ และเพิ่มรอบการผลิตในชาภูมิภาค และเพื่อส่งเสริมการผลิตชา , ศรีลังกา , รู้จักชา , นำเสนอคดีที่น่าสนใจ ดารา ( 2003 ) จำนิคมอุตสาหกรรมชาเป็นส่วนหนึ่งของประเทศที่มีความหลากหลายพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว ประเทศที่มีทรัพยากรมากมาย ขายชาที่เกี่ยวข้องประสบการณ์การท่องเที่ยว–เช่นธรรมชาติเดินสวนชาในตัวละครที่และบังกะโลที่ปลูกชาโรงงานชาก่อน ชิมชา และค้าปลีกในร้านใหม่ที่มองเห็นสวนชาและทัวร์ของโรงงานผลิต . ยังเป็นประเทศที่พัฒนาการท่องเที่ยวได้ถูกขัดขวางโดยจำนวนของวิกฤต รวมทั้งความตึงเครียดอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากการโยธาความขัดแย้งทางเชื้อชาติ และภัยพิบัติทางธรรมชาติของ 2004 สึนามิเอเชีย ( Cochrane , 2008 ) มีหลักฐานที่ จำกัด ของวิธีการผลิตชา วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวในประเทศ gunasekara มอมเซน ( 2007 ) ที่ระบุไว้และการท่องเที่ยว รวมถึงแง่มุมของวัฒนธรรมชาการท่องเที่ยว , การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ การท่องเที่ยว สุขภาพ และ ฟาร์ม หรือ การท่องเที่ยวชนบท ในประเทศศรีลังกา