Few issues have a more controversia

Few issues have a more controversial history than leadership traits and
characteristics. In the 19th and early 20th centuries, "great man" leadership
theories were highly popular. These theories asserted that leadership qualities
were inherited, especially by people from the upper class. Great men were, born,
not made (in those days, virtually all business leaders were men). Today, great
man theories are a popular foil for so-called superior models. To make the new
models plausible, the "great men" are endowed with negative as well as positive
traits. In a recent issue of the Harvard Business Review, for example, Slater and
Bennis write,
"The passing years have ... given the coup de grace to another force that has
retarded democratization-the 'great man' who with brilliance and farsightedness
could preside wth dictatorial powers as the head of a growing organization. "I
Such great men, argue Slater and Bennis, become "outmoded" and dead hands
on "the flexibility and growth of the organization." Under the new democratic
model, they argue, "the individual is of relatively little significance."
Early in the 20th century, the great man theories evolved into trait theories. ("Trait"
is used broadly here to refer to people's general characteristics, including
capacities, motives, or patterns of behavior.) Trait theories did not make
assumptions about whether leadership traits were inherited or acquired. They
simply asserted that leaders' characteristics are different from non-leaders. Traits
such as height, weight, and physique are heavily dependent on heredity,
whereas others such as knowledge of the industry are dependent on experience
and learning.
The trait view was brought into question during the mid-century when a
prominent theorist, Ralph Stogdill, after a thorough review of the literature
concluded that "A person does not become a leader by virtue of the possession of
some combination of traits. "2 Stogdill believed this because the research showed
that no traits were universally associated with effective leadership and thatsituational factors were also influential. For example, military leaders do not have
traits identical to those of business leaders.
Since Stogdill's early review, trait theory has made a come back, though in
altered form. Recent research, using a variety of methods, has made it clear that
successful leaders are not like other people. The evidence indicates that there are
certain core traits which significantly contribute to business leaders' success.
Traits alone, however, are not sufficient for successful business leadership-they
are only a precondition. Leaders who possess the requisite traits must take certain
actions to be successful (e.g. formulating a vision, role modeling, setting goals).
Possessing the appropriate traits only makes it more likely that such actions will be
taken and be successful. After summarizing the core leadership traits, we will
discuss these important actions and the managerial implications.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาน้อยมีประวัติความขัดแย้งมากกว่าลักษณะความเป็นผู้นำและ
ลักษณะ ในศตวรรษที่ 20 ที่ 19 และต้น "คนดี" ความเป็นผู้นำ
ทฤษฎีได้รับความนิยมอย่างสูง ทฤษฎีเหล่านี้ถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้นำที่
ได้รับการสืบทอดมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มาจากชั้นบน ผู้ชายที่ดีได้รับการเกิด,
ไม่ได้ทำ (ในสมัยนั้นแทบผู้นำทางธุรกิจทั้งหมดเป็นผู้ชาย) วันนี้ที่ดีใน
ทฤษฎีคนที่เป็นที่นิยมสำหรับฟอยล์รูปแบบที่เหนือกว่าสิ่งที่เรียกว่า เพื่อให้ใหม่
รูปแบบที่เป็นไปได้ที่ "ผู้ชายที่ดี" เป็น endowed กับเชิงลบเช่นเดียวกับการบวก
ลักษณะ ในฉบับล่าสุดของนิตยสาร Harvard Business Review, ตัวอย่างเช่นตำหนิและ
Bennis เขียน
"ผ่านปีได้รับ ... รัฐประหารพระคุณอีกแรงที่ได้
ปัญญาอ่อนประชาธิปไตยที่ 'คนดี' ที่มีความฉลาดและสายตายาว
ที่จะทำได้ ประธาน WTH อำนาจเผด็จการเป็นหัวหน้าขององค์กรที่เติบโต. "ฉัน
ผู้ชายที่ดีดังกล่าวโต้แย้งตำหนิและ Bennis, กลายเป็น "ล้าสมัย" และมือของผู้ตาย
ที่ "ความยืดหยุ่นและการเจริญเติบโตขององค์กร." ภายใต้ระบอบประชาธิปไตยใหม่
รุ่นพวกเขาโต้เถียง "บุคคลที่มีความสำคัญค่อนข้างน้อย."
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ทฤษฎีคนดีพัฒนาเป็นทฤษฎีลักษณะ ("ลักษณะ"
ถูกนำมาใช้ในวงกว้างที่นี่เพื่ออ้างถึงลักษณะทั่วไปของผู้คนรวมทั้ง
ความสามารถแรงจูงใจหรือรูปแบบของพฤติกรรม.) ทฤษฎีลักษณะไม่ได้ทำให้
สมมติฐานเกี่ยวกับว่าลักษณะความเป็นผู้นำที่ได้รับการสืบทอดมาหรือได้มา พวกเขา
ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นลักษณะของผู้นำที่แตกต่างจากผู้นำที่ไม่ใช่ ลักษณะ
เช่นความสูงน้ำหนักและร่างกายมีมากขึ้นอยู่กับพันธุกรรม
ในขณะที่คนอื่น ๆ เช่นความรู้เกี่ยวกับอุตสาหกรรมที่มีขึ้นอยู่กับประสบการณ์
และการเรียนรู้.
มุมมองลักษณะที่ถูกนำเข้ามาถามในช่วงกลางศตวรรษที่เมื่อ
ทฤษฎีที่โดดเด่น, ราล์ฟ Stogdill, หลังจากที่มีการตรวจสอบอย่างละเอียดของวรรณกรรม
สรุปว่า "คนที่ไม่ได้กลายเป็นผู้นำโดยอาศัยอำนาจตามความครอบครองของ
การรวมกันบางส่วนของลักษณะ. "2 Stogdill นี้เพราะเชื่อว่าการวิจัยพบ
ว่าไม่มีลักษณะที่มีความสัมพันธ์กันในระดับสากลมีความเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพและเป็นปัจจัย thatsituational นอกจากนี้ยังมีอิทธิพล ตัวอย่างเช่นผู้นำทางทหารไม่ได้มี
ลักษณะเหมือนกันกับที่ของผู้นำธุรกิจ.
ตรวจสอบตั้งแต่ต้น Stogdill ของทฤษฎีลักษณะได้ทำกลับมาแม้ว่าจะอยู่ใน
รูปแบบที่แตกต่างกัน การวิจัยล่าสุดโดยใช้ความหลากหลายของวิธีการได้ทำให้มันชัดเจนว่า
ผู้นำที่ประสบความสำเร็จไม่เหมือนคนอื่น หลักฐานที่แสดงให้เห็นว่ามี
ลักษณะหลักบางอย่างที่มีนัยสำคัญที่นำไปสู่ความสำเร็จของผู้นำทางธุรกิจ.
ลักษณะเพียงอย่างเดียว แต่ไม่เพียงพอสำหรับการเป็นผู้นำที่ประสบความสำเร็จทางธุรกิจของพวกเขา
เป็นเพียงสิ่งที่จำเป็น ผู้นำที่มีลักษณะที่จำเป็นจะต้องใช้เวลาบาง
การกระทำที่จะประสบความสำเร็จ (เช่นการกำหนดวิสัยทัศน์การสร้างแบบจำลองบทบาทการตั้งค่าเป้าหมาย).
ถือลักษณะที่เหมาะสมเพียง แต่ทำให้มันมีแนวโน้มว่าการกระทำดังกล่าวจะถูก
นำมาและประสบความสำเร็จ หลังจากสรุปลักษณะความเป็นผู้นำหลักที่เราจะ
หารือเกี่ยวกับการดำเนินการที่สำคัญเหล่านี้และผลกระทบการบริหารจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาบางอย่างมีประวัติขัดแย้งมากกว่าคุณลักษณะผู้นำและ
ลักษณะ ในศตวรรษที่ 20 ที่ 19 และต้น " มหาบุรุษ " ทฤษฎีภาวะผู้นำ
กำลังเป็นที่นิยมอย่างสูง ทฤษฎีนี้อ้างว่าคุณภาพความเป็นผู้นำ
ถูกสืบทอดโดยเฉพาะชนชั้นบน ผู้ชายที่ดี คือ เกิด
ไม่ทำ ( ในสมัยนั้นแทบทุกธุรกิจผู้นำเป็นผู้ชาย ) วันนี้ เยี่ยม
ทฤษฎีมนุษย์เป็นฟอยล์ที่เป็นที่นิยมสำหรับรุ่นที่เหนือกว่าที่เรียกว่า เพื่อให้รูปแบบใหม่
มีเหตุผล " ผู้ชาย " ดี endowed กับเชิงลบเช่นเดียวกับคุณลักษณะบวก

ในฉบับล่าสุดของธุรกิจฮาร์วาร์ดทบทวน ตัวอย่างเช่น สเลเตอร์และ

" เบนนิส เขียน ผ่านปีได้ . . . . . . . รัฐประหารเดอเกรซ เพื่อบังคับให้อีกที่
ปัญญาอ่อนประชาธิปไตย ' คนดี ' ผู้ที่มีความสามารถและจะเป็นสายตายาว
กับเผด็จการอำนาจในฐานะหัวหน้าขององค์กรการเจริญเติบโต . ผม
ผู้ชายที่ดีเช่นเถียง สเลเตอร์ และเบนนิส กลายเป็น " ล้าสมัย " และมือตาย
" ความยืดหยุ่นและการเติบโตขององค์กร ภายใต้ประชาธิปไตยแบบใหม่
พวกเขาโต้เถียง " บุคคลสำคัญที่ค่อนข้างน้อย "
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 , มหาบุรุษทฤษฎีพัฒนาเป็นทฤษฎีคุณลักษณะที่ ( " สันดาน "
ใช้วงกว้างมาอ้างถึงประชาชนทั่วไปคุณลักษณะรวมถึง
ความสามารถ แรงจูงใจ หรือรูปแบบของพฤติกรรม ) ทฤษฎีคุณลักษณะไม่ทำให้สมมติฐานเกี่ยวกับลักษณะความเป็นผู้นำอยู่
ว่าสืบทอดหรือได้รับ พวกเขา
เพียงแค่อ้างว่าผู้นำลักษณะแตกต่างจากที่ไม่ใช่ผู้นำลักษณะ
เช่น ส่วนสูง น้ำหนัก และรูปร่างเป็นหนักขึ้นอยู่กับกรรมพันธุ์
ในขณะที่คนอื่น ๆเช่นความรู้ของอุตสาหกรรมจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์และการเรียนรู้

. ดูลักษณะถูกตั้งคำถามในช่วงศตวรรษมิดเมื่อ
โดดเด่นนักทฤษฎี , Ralph stogdill หลังจากการตรวจสอบอย่างละเอียดของวรรณคดี
สรุปได้ว่า " คนไม่กลายเป็นผู้นำคุณธรรมที่เป็นกรรมสิทธิ์ของ
บางชุดของลักษณะ . 2 stogdill เชื่อเช่นนี้ เพราะผลการวิจัยพบว่า ไม่มีลักษณะเป็น
สากลที่เกี่ยวข้องกับภาวะผู้นำที่มีประสิทธิผลและปัจจัยที่ thatsituational ยังทรงอิทธิพล ตัวอย่างเช่นผู้นำทหารไม่ได้มีลักษณะที่เหมือนกันกับของ

ผู้นำธุรกิจตั้งแต่ต้น stogdill ทบทวนทฤษฎีอุปนิสัยได้กลับมา แต่การเปลี่ยนแปลงใน
แบบฟอร์ม การใช้ความหลากหลายของวิธีการ มีจุดยืนที่ชัดเจนว่าผู้นำที่ประสบความสำเร็จ
ไม่เหมือนคนอื่น หลักฐานบ่งชี้ว่ามีบางลักษณะที่แตกต่างกัน
หลักไปสู่ความสำเร็จของผู้นำธุรกิจ
ลักษณะเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตามมีไม่เพียงพอสำหรับผู้นำธุรกิจที่ประสบความสำเร็จพวกเขา
มีอะไรอย่างหนึ่ง ผู้นำที่มีคุณลักษณะที่จำเป็นจะต้องดำเนินการบางอย่าง
จะประสบความสำเร็จ ( เช่นการกำหนดวิสัยทัศน์ บทบาทแบบจำลอง , การตั้งค่าเป้าหมาย ) .
มีคุณลักษณะที่เหมาะสม ทำให้มันมีโอกาสมากขึ้นว่า การกระทำดังกล่าวจะถูก
ถ่ายและประสบความสำเร็จ หลังจากสรุปหลักคุณลักษณะผู้นำ เราจะ
กล่าวถึงการกระทำที่สำคัญเหล่านี้และความหมายในการบริหารจัดการ