The “Kongamato” of AfricaDeep in th

The “Kongamato” of Africa

Deep in the bush of east central Africa, lives a beaked, flying creature called the Kongamato. This fascinating animal first received widespread attention when explorer Frank Welland described it in his 1932 book In Witchbound Africa. The Kongamato (“overwhelmer of boats”), is described as a large, reddish creature with leathery wings, devoid of feathers. Eyewitnesses who are shown an illustration of the pterodactyl unanimously agreed to this identification of the Kongamato. “The evidence for the pterodactyl is that the natives can describe it so accurately, unprompted, and that they all agree about it. There is negative support also in the fact that they said they could not identify any other of the prehistoric monsters which I showed them…The natives do not consider it to be an unnatural thing like a mulombe [demon] only a very awful thing, like a man-eating lion or a rogue elephant, but infinitely worse… I have mentioned the Jiundu swamp [northwestern Zambia] as one of the reputed haunts of the kongamato, and I must say that the place itself is the very kind of place in which such a reptile might exist, if it is possible anywhere.” (Welland, 1932, pp. 238, 240.)

Kongamato“The Kaonde people of the North-Western Province [of Zambia] used to carry charms called ‘muchi wa Kongamato’ to protect them at certain river crossings from the Kongamato”…The creature was described by the Kaonde of old as a huge red lizard with membranous wings like a bat spreading five or more feet, and with teeth in its huge beak. In the 1920’s, Headman Kanyinga from the Jiwundu Swamp area near the Zairean border instantly identified as Kongamato a picture of a pterodactyl…Nevertheless, as recently as 1958, the science journalist Maurice Burton wrote in the Illustrated London News in 1958 that there had been several reports form Africa of a pterodactyl-like creature, with speculation that the Bangweulu Swamps might be one of its habitats. He pointed out that off the coast of Africa, the coelacanth, a deep sea contemporary of the pterodactyl, had been caught by fisherman…” (Hobson, Dick, Tales of Zambia, 1996, p. 149.)

“Though dragons have completely dropped out of all modern works on natural history, they were still retained and regarded as quite orthodox until a little before the time of Cuvier;…For instance, Pigafetta, in a report of the kingdom of Congo (The Harleian Collections of Travels, vol. ii, 1745, p. 457.) ‘gathered out of the discourses of Mr. E. Lopes, a Portuguese,’ speaking of the province of Bemba, which he defines as ‘on the sea coast from the river Ambrize, until the river Coanza towards the south,’ says of serpents, ‘There are also certain other creatures which, being as big as rams, have wings like dragons, with long tails, and long chaps, and divers rows of teeth, and feed upon raw flesh. Their colour is blue and green, their skin painted like scales, and they have two feet but no more. The Pagan negroes used to worship them as gods, and to this day you may see divers of them that are kept for a marvel. And because they are very rare, the chief lords there curiously preserve them, and suffer the people to worship them, which tendeth greatly to their profits by reason of the gifts and oblations which the people offer unto them.’ And John Barbot, Agent-General of the Royal Company of Africa, in his description of the coasts of South Guinea, (Churchill, Collections of Voyages, 1746, p. 213.) says: ‘Some blacks assuring me that…there are winged serpents or dragons having a forked tail and a prodigious wide mouth, full of sharp teeth, extremely mischievous to mankind, and more particularly to small children.’ He describes it as having two feet armed with claws, and two ears, with five prominent and conspicuous tubercles on the back. The whole was ornamented with green and dusky scales. Above, it bore wings fit for flight, and had a long and flexible tail, coloured with yellowish scales, such as shone on the belly and throat. The mouth was provided with sharp teeth, the inferior part of the head, towards the ears, was even, the pupil of the eye black, with a tawny surrounding, and the nostrils were two in number, and open.” (Gould, Charles, Mythical Monsters, W.H. Allen & Co., London, 1886, pp 201-202.)

PterosaurDr. J.L.B. Smith (famous for his investigation into the living fossil, the coelacanth) wrote in his 1956 book Old Fourlegs about flying dragons that lived near Mount Kilimanjaro, Tanzania. “…one man had actually seen such a creature in flight close by at night. I did not and do not dispute at least the possibility that some such creature may still exist.” (Smith, J.L.B., Old Fourlegs, 1956, pp. 108-109.) Indeed a game warden named A. Blaney Percival stationed in Kenya noted “…the Kitui Wakamba tell of a huge flying beast which comes down from Mount Kenya by night; they only see it against the sky, but they have seen its tracks; more, they have shown these to a white man, saying,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คองกามาโต" ของทวีปแอฟริกาลึกในตะวันออกกลางแอฟริกา ชีวิตสัตว์ beaked บินที่เรียกว่าคองกามาโต น่าสนใจสัตว์แรกรับแพร่ใส่เมื่อ explorer Frank Welland กล่าวในปี 1932 เขาจองในแอฟริกา Witchbound คองกามาโต ("overwhelmer ของเรือ"), ถูกอธิบายว่า เป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ สีแดงมีปีกเหนียว ไร้ขน ประจักษ์พยานที่แสดงภาพของ pterodactyl การมีมติเป็นเอกฉันท์ยอมรับคองกามาโตระบุนี้ "หลักฐานสำหรับการ pterodactyl เป็นว่า ชาวบ้านสามารถอธิบายได้ดังนั้นอย่างถูกต้อง unprompted และที่พวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับมัน มีการสนับสนุนค่าลบในความจริงที่ว่า พวกเขากล่าวว่า พวกเขาไม่สามารถระบุอื่น ๆ ของมอนสเตอร์ก่อนประวัติศาสตร์ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขา... ชาวบ้านไม่พิจารณาให้เป็นสิ่งผิดธรรมชาติเช่น mulombe [ปีศาจ] เท่านั้นน่ากลัวมากสิ่ง สิงโตกินคนหรือช้างเถื่อน แต่ยิ่งเพียบ... ผมได้กล่าวถึงพรุ Jiundu [แซมเบียตะวันตกเฉียงเหนือ] เป็น haunts ชื่อเสียงของคองกามาโตการอย่างใดอย่างหนึ่ง และต้องบอกว่า ตัวเองว่ามากชนิดของสถานที่เช่นสัตว์เลื้อยคลานอาจมีอยู่ ถ้าเป็นไปได้ทุก" (Welland, 1932, pp. 238, 240)คองกามาโต " Kaonde คนของจังหวัดภาคตะวันตก [ของแซมเบีย] ใช้เสน่ห์ที่เรียกว่า ' muchi วาคองกามาโต ' ปกป้องที่ข้ามแม่น้ำบางจากคองกามาโต" ... สิ่งมีชีวิตอธิบาย โดย Kaonde เก่าเป็นจิ้งจกสีแดงขนาดใหญ่ กับ membranous ปีกเหมือนค้างคาวแพร่กระจาย น้อยห้าฟุต และฟันในของจะงอยปากใหญ่ 27, Kanyinga ผู้ใหญ่จากพื้นที่พรุ Jiwundu ขอบ Zairean ทันทีระบุเป็นคองกามาโตภาพของ pterodactyl ... อย่างไรก็ตาม เป็นเพิ่งเป็น 1958 นักวิทยาศาสตร์ที่มอริเบอร์ตันเขียนภาพประกอบข่าวลอนดอนในปี 1958 ที่ มีมาหลายรายงานแบบแอฟริกา pterodactyl-สิ่งมีชีวิต กับการเก็งกำไรที่หนอง Bangweulu อาจเป็นที่อยู่อาศัยอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาชี้ให้เห็นว่า นอกชายฝั่งของแอฟริกา ทะเลลึก ปลาซีลาแคนท์ร่วมสมัยของ pterodactyl ได้ถูกจับ โดยชาวประมง..." (Hobson กระเจี๊ยว นิทานของแซมเบีย 1996, p. 149.)“Though dragons have completely dropped out of all modern works on natural history, they were still retained and regarded as quite orthodox until a little before the time of Cuvier;…For instance, Pigafetta, in a report of the kingdom of Congo (The Harleian Collections of Travels, vol. ii, 1745, p. 457.) ‘gathered out of the discourses of Mr. E. Lopes, a Portuguese,’ speaking of the province of Bemba, which he defines as ‘on the sea coast from the river Ambrize, until the river Coanza towards the south,’ says of serpents, ‘There are also certain other creatures which, being as big as rams, have wings like dragons, with long tails, and long chaps, and divers rows of teeth, and feed upon raw flesh. Their colour is blue and green, their skin painted like scales, and they have two feet but no more. The Pagan negroes used to worship them as gods, and to this day you may see divers of them that are kept for a marvel. And because they are very rare, the chief lords there curiously preserve them, and suffer the people to worship them, which tendeth greatly to their profits by reason of the gifts and oblations which the people offer unto them.’ And John Barbot, Agent-General of the Royal Company of Africa, in his description of the coasts of South Guinea, (Churchill, Collections of Voyages, 1746, p. 213.) says: ‘Some blacks assuring me that…there are winged serpents or dragons having a forked tail and a prodigious wide mouth, full of sharp teeth, extremely mischievous to mankind, and more particularly to small children.’ He describes it as having two feet armed with claws, and two ears, with five prominent and conspicuous tubercles on the back. The whole was ornamented with green and dusky scales. Above, it bore wings fit for flight, and had a long and flexible tail, coloured with yellowish scales, such as shone on the belly and throat. The mouth was provided with sharp teeth, the inferior part of the head, towards the ears, was even, the pupil of the eye black, with a tawny surrounding, and the nostrils were two in number, and open.” (Gould, Charles, Mythical Monsters, W.H. Allen & Co., London, 1886, pp 201-202.)PterosaurDr J.L.B. Smith (ที่มีชื่อเสียงสำหรับการตรวจสอบของเขาเป็นซากดึกดำบรรพ์มีชีวิต ปลาซีลาแคนท์) เขียนในหนังสือของเขาปี 1956 Fourlegs เก่าเกี่ยวกับมังกรบินที่อาศัยอยู่ใกล้กับคิริ แทนซาเนีย "... ผู้ชาย.one จริงเห็นเช่นสิ่งมีชีวิตในการบินปิดโดยในเวลากลางคืน ฉันไม่ได้ และไม่โต้แย้งในความเป็นไปได้ว่า บางสิ่งมีชีวิตดังกล่าวอาจยังคงมีอยู่" (Smith, J.L.B. เก่า Fourlegs, 1956, pp. 108-109) อันที่จริงข่าวเกมชื่อ A. Blaney Percival ประจำในเคนยาที่บันทึกไว้ "... .the Kitui Wakamba บอกของสัตว์บินขนาดใหญ่ที่ลงมาจากภูเขาเคนยา โดยคืน พวกเขาเพียงดูจากท้องฟ้า แต่พวกเขาได้เห็นเพลงของ มาก พวกเขาได้แสดงการคนสีขาว บอกว่า เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"การคองกามาโต" ของแอฟริกาลึกลงไปในพุ่มไม้ของกลางตะวันออกแอฟริกาชีวิตจงอย, สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าบินคองกามาโต สัตว์ที่น่าสนใจนี้แรกที่ได้รับความสนใจอย่างกว้างขวางเมื่อสำรวจแฟรงก์เวลอธิบายไว้ในหนังสือของเขาใน 1,932 Witchbound แอฟริกา คองกามาโต ( "overwhelmer ของเรือ") อธิบายว่าเป็นขนาดใหญ่สัตว์สีแดงมีปีกเหนียวไร้ขน พยานที่จะแสดงให้เห็นภาพของ pterodactyl มีมติเป็นเอกฉันท์เห็นด้วยที่จะระบุตัวตนของคองกามาโตนี้ "หลักฐานสำหรับ pterodactyl คือการที่ชาวบ้านสามารถอธิบายมันจึงถูกต้องไม่ถูกกระตุ้นและพวกเขาทั้งหมดเห็นด้วยเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีการสนับสนุนเชิงลบยังอยู่ในความจริงที่ว่าพวกเขากล่าวว่าพวกเขาไม่สามารถระบุอื่น ๆ ของมอนสเตอร์ก่อนประวัติศาสตร์ซึ่งผมพบว่าพวกเขา ... ชาวบ้านไม่คิดว่ามันจะเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดเช่น mulombe [ปีศาจ] เพียงสิ่งที่น่ากลัวมากเช่น สิงโตกินคนหรือช้างโกง แต่อนันต์แย่ลง ... ผมได้กล่าวถึง Jiundu บึง [ตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศแซมเบีย] เป็นหนึ่งในสิงที่มีชื่อเสียงของคองกามาโตและผมต้องบอกว่าสถานที่ที่ตัวเองเป็นคนใจดีมากจากสถานที่ เช่นสัตว์เลื้อยคลานอาจจะมีอยู่ถ้ามันเป็นไปได้ทุกที่. "(เวล 1932, PP. 238, 240) คองกามาโต" การ Kaonde คนของจังหวัดทางตะวันตกเฉียงเหนือ [แซมเบีย] ใช้ในการดำเนินเสน่ห์ที่เรียกว่า 'muchi วาคองกามาโต' เพื่อปกป้องพวกเขาในแม่น้ำบางอย่างจากคองกามาโต " ... สิ่งมีชีวิตที่ได้รับการอธิบายโดย Kaonde ของเดิมเป็นจิ้งจกสีแดงขนาดใหญ่ที่มีปีกพังผืดเหมือนค้างคาวแพร่กระจายห้าหรือมากกว่าฟุตและมีฟันจะงอยปากใหญ่ ในปี 1920, ผู้ใหญ่บ้าน Kanyinga จากพื้นที่ Jiwundu บึงใกล้ชายแดน Zairean ระบุทันทีที่คองกามาโตภาพของ pterodactyl ได้ ... แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ 1958 นักข่าววิทยาศาสตร์มอริซเบอร์ตันเขียนภาพข่าวลอนดอนในปี 1958 ว่ามีหลาย รายงานในรูปแบบแอฟริกาของสิ่งมีชีวิตที่ pterodactyl เหมือนที่มีการเก็งกำไรว่า Bangweulu หนองน้ำอาจเป็นหนึ่งในแหล่งที่อยู่อาศัยของตน เขาชี้ให้เห็นว่านอกชายฝั่งของทวีปแอฟริกา Coelacanth เป็นทะเลน้ำลึกร่วมสมัยของ pterodactyl ที่ได้รับการจับโดยชาวประมง ... "(ฮอบสันดิ๊กนิทานของแซมเบีย 1996 พี. 149) " แม้มังกรได้ลดลงอย่างสมบูรณ์ จากผลงานที่ทันสมัยในประวัติศาสตร์ธรรมชาติพวกเขายังคงเก็บรักษาไว้และถือได้ว่าเป็นออร์โธดอกค่อนข้างจนกว่าจะมีเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่เวลาของ Cuvier นั้น ... ยกตัวอย่างเช่นกาเฟตในรายงานของอาณาจักรแห่งคองโก (ใน Harleian คอลเลกชันของการเดินทางฉบับที่ ครั้งที่สอง 1745 พี. ทั้งหมด 457) 'รวมตัวกันออกมาจากวาทกรรมของนายอี Lopes เป็นโปรตุเกส' พูดของจังหวัด Bemba ซึ่งเขากำหนดเป็น 'บนชายฝั่งทะเลจากแม่น้ำ Ambrize จนแม่น้ำ Coanza ไปทางทิศใต้ 'บอกว่างู' มีอาหารเหนือเนื้อหนังดิบยังเป็นสิ่งมีชีวิตบางอย่างอื่นที่เป็นเป็นใหญ่เป็นแกะมีปีกเหมือนมังกรมีหางยาวและ Chaps นานและนักดำน้ำแถวของฟันและ สีของพวกเขาเป็นสีฟ้าและสีเขียวผิวของพวกเขาวาดเช่นเครื่องชั่งน้ำหนักและพวกเขามีสองเท้า แต่ไม่มาก พวกนิโกรอิสลามมาใช้ในการนมัสการพวกเขาเป็นพระเจ้าและวันนี้คุณอาจจะเห็นนักดำน้ำของพวกเขาว่าจะถูกเก็บไว้สำหรับประหลาดใจ และเพราะพวกเขาจะหายากมากเจ้านายหัวหน้ามีความอยากรู้อยากรักษาพวกเขาและทุกข์ทรมานคนเพื่อบูชาพวกเขาซึ่งโน้มอย่างมากต่อกำไรของพวกเขาโดยเหตุผลของของขวัญและเครื่องบูชามาถวายที่ผู้คนให้แก่พวกเขา. และจอห์น Barbot ตัวแทนทั่วไปของ บริษัท รอยัลของทวีปแอฟริกาในคำอธิบายของเขาชายฝั่งทางใต้ของประเทศกินี (. เชอร์ชิลคอลเลกชันของ Voyages, 1746, หน้า 213) กล่าวว่า 'คนผิวดำบางคนมั่นใจฉันว่า ... มีปีก งูหรือมังกรมีหางแฉกและปากกว้างมหัศจรรย์เต็มรูปแบบของฟันคมซนมากเพื่อมนุษยชาติและอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กเล็ก ๆ . เขาอธิบายว่ามันเป็นมีเท้าสองเท้าติดอาวุธด้วยกรงเล็บและสองหูห้า tubercles ที่โดดเด่นและชัดเจนที่ด้านหลัง ทั้งได้รับการประดับด้วยเกล็ดสีเขียวและสีดำ ข้างต้นก็เบื่อปีกพอดีสำหรับเที่ยวบินและมีหางยาวและมีความยืดหยุ่นสีด้วยเกล็ดสีเหลืองเช่นส่องบนท้องและลำคอ ปากถูกจัดให้มีฟันคมส่วนด้อยของหัวต่อหูแม้กระทั่งนักเรียนของตาสีดำกับสีน้ำตาลอ่อนโดยรอบและรูจมูกทั้งสองในจำนวนและเปิด. "(โกลด์ชาร์ลส์ ตำนาน Monsters, อัลเลน WH & Co, ลอนดอน 1886, PP 201-202.) PterosaurDr JLB สมิ ธ (ที่มีชื่อเสียงสำหรับการตรวจสอบของเขาเข้าไปในซากพืชซากสัตว์ที่อาศัยอยู่ที่ Coelacanth) เขียนไว้ในหนังสือของเขาที่ 1956 Fourlegs เก่าเกี่ยวกับมังกรบินที่อาศัยอยู่ใกล้กับคิริแทนซาเนีย " ... ชายคนหนึ่งได้เห็นจริงเช่นสิ่งมีชีวิตในการบินอย่างใกล้ชิดโดยในเวลากลางคืน ฉันไม่ได้และไม่ได้โต้แย้งอย่างน้อยความเป็นไปได้ว่าบางสิ่งมีชีวิตดังกล่าวอาจจะยังคงมีอยู่. "(สมิ ธ JLB เก่า Fourlegs 1956, PP. 108-109.) อันที่จริงเป็นเกมที่ผู้คุมชื่อเอ Blaney Percival ประจำการในเคนยาตั้งข้อสังเกต " ... ความคิทุย Wakamba บอกของสัตว์ขนาดใหญ่ที่บินลงมาจากภูเขาเคนยามาในเวลากลางคืน พวกเขาเท่านั้นที่เห็นมันกับท้องฟ้า แต่พวกเขาได้เห็นแทร็คของตน มากขึ้นพวกเขาได้แสดงให้เห็นเหล่านี้ไปยังคนขาวว่า