creditors in the event of a withdra

creditors in the event of a withdrawal of foreign capital. Since the available short-term assets
can=t cover all of the short-term liabilities, each creditor knows that the last short-term creditors
to withdraw their funds will actually not be repaid on time (since the economy simply lacks the
liquid assets to pay off all creditors on short notice).
The evidence in favor of the panic interpretation in Asia is both indirect and direct. The
indirect evidence has two main parts. First, the crisis was unanticipated, suggesting that it can not
be easily explained by fundamentals. Almost no one who was closely watching Asia in the months
before the crisis, even those who were deeply familiar with Asia=s flaws, predicted an economic
meltdown. Second, even ex post, it is hard to find fundamental explanations commensurate with
the depth of the crisis. The problems that Asia=s critics now point to should have led to a growth
slowdown, or even a recession, not a deep contraction and implosion of both the banking and
corporate sectors.
The direct evidence has three main parts. First, the crisis hit only countries that were in a
vulnerable position, i.e. with high levels of short-term foreign debt relative to short-term foreign
assets. No emerging market with low levels of short-term debt relative to reserves was hit, even
those with high levels of corruption and weak banking systems. Second, the crisis hit several
countries with widely varying economic structures and fundamentals within a relatively short
period of time. Korea and Indonesia had relatively little in common at the time of the crisis,
except the levels of short-term debt and a common geographical region. Third, the crisis eased up
after about one year, even though several fundamental conditions (e.g., corporate and bank
financial health) were not significantly improved. The most striking example is Indonesia, where
the rupiah appreciated substantially between mid-July and the end of October, starting only weeks
after the chaos surrounding the resignation of Suharto. This can hardly be interpreted as a return
of investor confidence, since most investors are even more uncertain about Indonesia=s future in
the wake of Suharto=s downfall, and the ensuing political and social instability. The easing of the
crisis reflects, in our interpretation, the end of the short-term outflows of capital. As debts were
repaid, rescheduled, or defaulted upon, there was little foreign capital left to flee. As the net
capital outflows subsided, the intense pressure on the exchange rate ended, and the overshooting
caused by financial panic was reversed.
Exchange Rate Devaluation?
Some observers have attributed the recent crises to the devaluations of the Thai baht, the
Korean won, the Russian ruble, etc., and believe that there would have been no crises had these
countries simply maintained the pegged exchange rates. One variant holds that a currency board
arrangement, a la Argentina, would have saved these countries from the crisis. We believe that
this policy view is completely off the mark, and reflects the fallacy of post hoc, ergo propter hoc.
The sliver of truth in this view is that the deep recessions in Mexico (1995), Thailand
(1997), Korea (1997), and Russia (1998), indeed tended to follow closely after devaluations of
the exchange rate. On the other hand, Argentina (1995) and Hong Kong (1998) suffered severe
recessions despite their being on a currency board system. At the same time, there are many

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าหนี้ในกรณีที่มีการถอนตัวของเงินทุนต่างประเทศที่ เนื่องจากสินทรัพย์ระยะสั้นที่มีอยู่สามารถ t = ครอบคลุมทั้งหมดของหนี้สินระยะสั้นเจ้าหนี้แต่ละรู้ว่าเจ้าหนี้ระยะสั้นที่ผ่านมาที่จะถอนตัวเงินของพวกเขาจริงจะไม่ได้รับการชำระคืนในเวลา(ตั้งแต่เศรษฐกิจเพียงแค่ขาดสินทรัพย์สภาพคล่อง จ่ายออกเจ้าหนี้ทุกรายที่แจ้งให้ทราบสั้น). หลักฐานในความโปรดปรานของการตีความความตื่นตระหนกในเอเชียมีทั้งทางอ้อมและทางตรง หลักฐานทางอ้อมมีสองส่วนหลัก ครั้งแรกที่วิกฤตที่ไม่คาดคิดก็บอกว่ามันไม่สามารถอธิบายได้อย่างง่ายดายโดยปัจจัยพื้นฐาน เกือบจะไม่มีใครที่ได้รับการเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดเอเชียในช่วงหลายเดือนก่อนที่จะเกิดวิกฤตแม้ผู้ที่มีความลึกคุ้นเคยกับข้อบกพร่องเอเชีย = s คาดการณ์ทางเศรษฐกิจล่มสลาย ประการที่สองแม้จะโพสต์อดีตมันเป็นเรื่องยากที่จะหาคำอธิบายพื้นฐานกับความลึกของวิกฤต ปัญหาที่นักวิจารณ์เอเชีย = s ในขณะนี้ชี้ไปที่ควรจะได้นำไปสู่การเจริญเติบโตที่ชะลอตัวลงหรือแม้กระทั่งภาวะเศรษฐกิจถดถอยไม่หดลึกและการระเบิดของทั้งสองธนาคารและภาคธุรกิจ. หลักฐานโดยตรงมีสามส่วนหลัก ครั้งแรกวิกฤตตีประเทศเดียวที่อยู่ในตำแหน่งที่เปราะบางเช่นมีระดับสูงของประเทศระยะสั้นหนี้ต่างประเทศเมื่อเทียบกับระยะสั้นต่างประเทศสินทรัพย์ ไม่มีตลาดเกิดใหม่ที่มีระดับต่ำของหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับเงินสำรองถูกตีแม้ผู้ที่มีระดับสูงของการทุจริตและระบบการธนาคารที่อ่อนแอ ประการที่สองวิกฤตตีหลายประเทศที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันอย่างกว้างขวางและปัจจัยพื้นฐานภายในที่ค่อนข้างสั้นระยะเวลา เกาหลีและอินโดนีเซียมีค่อนข้างน้อยในการร่วมกันในช่วงเวลาของวิกฤตยกเว้นระดับของหนี้ระยะสั้นและพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่พบบ่อย ประการที่สามวิกฤตปลดเปลื้องขึ้นหลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีแม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลาย(เช่นองค์กรและธนาคารสุขภาพทางการเงิน) ที่ไม่ได้มีความหมายดี ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุดคืออินโดนีเซียที่รูเปียห์แข็งค่าขึ้นอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลางเดือนกรกฎาคมและปลายเดือนตุลาคมที่เริ่มต้นเพียงไม่กี่สัปดาห์หลังจากความวุ่นวายรอบการลาออกของซูฮาร์โตที่ นี้แทบจะไม่สามารถตีความได้ว่าผลตอบแทนของการเชื่อมั่นนักลงทุนเนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่จะได้มีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอินโดนีเซีย = อนาคตในการปลุกของการล่มสลายของซูฮาร์โต= และต่อมาความไม่แน่นอนทางการเมืองและสังคม การผ่อนคลายของวิกฤตสะท้อนให้เห็นถึงการตีความของเราในตอนท้ายของการไหลออกระยะสั้นของเงินทุน ในฐานะที่เป็นหนี้ที่ได้รับการชำระคืนนัดหรือผิดนัดเมื่อมีเงินทุนต่างประเทศที่เหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะหลบหนี ในฐานะที่เป็นสุทธิเงินทุนไหลออกลดลงที่ความกดดันจากอัตราแลกเปลี่ยนที่สิ้นสุดและ overshooting ที่เกิดจากความตื่นตระหนกทางการเงินได้กลับ. อัตราแลกเปลี่ยนลดค่าเงิน? ผู้สังเกตการณ์บางคนได้มาประกอบวิกฤตที่ผ่านมาไปยัง devaluations ของค่าเงินบาทที่เกาหลีได้รับรางวัลที่รูเบิลรัสเซีย ฯลฯ และเชื่อว่ามีจะได้รับการวิกฤตการณ์เหล่านี้ไม่ได้ประเทศก็ยังคงตรึงอัตราแลกเปลี่ยน ตัวแปรหนึ่งที่ถือได้ว่าคณะกรรมการสกุลเงินจัดลาอาร์เจนตินาจะมีการบันทึกประเทศเหล่านี้จากวิกฤต เราเชื่อว่ามุมมองที่นโยบายนี้จะสมบูรณ์ปิดเครื่องหมายและสะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวของโพสต์เฉพาะกิจการเฉพาะกิจดังนั้นอป. เศษไม้ของความจริงในมุมมองนี้เป็นที่ถดถอยลึกในเม็กซิโก (1995), ประเทศไทย(1997), เกาหลี (1997 ) และรัสเซีย (1998) แน่นอนมีแนวโน้มที่จะทำตามอย่างใกล้ชิดหลังจากที่ devaluations ของอัตราแลกเปลี่ยน ในทางตรงกันข้าม, อาร์เจนตินา (1995) และฮ่องกง (1998) ได้รับความเดือดร้อนอย่างรุนแรงถดถอยแม้จะมีความเป็นอยู่ของพวกเขาในระบบคณะกรรมการสกุลเงิน ในเวลาเดียวกันมีจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าหนี้ในกรณีที่การถอนทุนต่างประเทศ เนื่องจากมีระยะสั้นสินทรัพย์
= T สามารถครอบคลุมทั้งหมดของหนี้สินระยะสั้นแต่ละเจ้าหนี้รู้ว่าเจ้าหนี้ระยะสั้นสุดท้าย
จะถอนเงินได้จริงจะไม่ตอบแทนในเวลา ( เนื่องจากเศรษฐกิจเพียงขาด
สินทรัพย์สภาพคล่องจ่ายปิดหนี้ทั้งหมด ในช่วงเวลาสั้นๆ )
หลักฐานความตื่นตระหนก การตีความในเอเชียทั้งทางอ้อมและทางตรง
หลักฐานทางอ้อม มีสองส่วนหลัก ก่อนวิกฤติการเงินก็บอกว่ามันไม่สามารถอธิบายได้อย่างง่ายดายโดย
พื้นฐาน แทบจะไม่มีใครที่ถูกเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดเอเชียในเดือน
ก่อนวิกฤติ แม้แต่ผู้ที่ถูกดูดคุ้นเคยกับเอเชีย = s ตําหนิ คาดการณ์ภาวะเศรษฐกิจ
หลอมละลายประการที่สอง แม้โพสต์อดีต มันก็ยากที่จะหาคำอธิบายที่เหมาะสมกับพื้นฐาน
ความลึกของวิกฤต ปัญหาที่เอเชีย = s วิจารณ์ตอนนี้ ชี้ควรนำไปสู่การเจริญเติบโต
ชะลอตัวหรือตกต่ำ ไม่หดตัวลึกและระเบิดของทั้งธนาคารและ
ภาคองค์กร
หลักฐานโดยตรงมี 3 ส่วนหลัก ก่อนเกิดวิกฤตเท่านั้น ประเทศที่อยู่ใน
ตำแหน่งที่เสี่ยง เช่น กับระดับสูงของหนี้ต่างประเทศระยะสั้นเมื่อเทียบกับสินทรัพย์ต่างประเทศ
ระยะสั้น ไม่มีตลาดเกิดใหม่ที่มีระดับต่ำของตราสารหนี้ระยะสั้นเมื่อเทียบกับสำรองถูกตีแม้แต่
ผู้ที่มีระดับสูงของการทุจริตและระบบธนาคารอ่อนแอ วินาทีวิกฤตตีหลาย
ประเทศที่มีโครงสร้างทางเศรษฐกิจแตกต่างกันอย่างกว้างขวางและพื้นฐานภายในที่ค่อนข้างสั้น
ระยะเวลาของเวลา เกาหลีและอินโดนีเซีย มีค่อนข้างน้อยในการร่วมกันในเวลาของวิกฤต
นอกจากระดับของหนี้ระยะสั้นและทั่วไปทางภูมิศาสตร์ภูมิภาค สามวิกฤติเลิก
หลังจากที่ประมาณหนึ่งปี ถึงแม้ว่าเงื่อนไขพื้นฐานหลาย ๆ ( เช่น บริษัท และธนาคาร
สุขภาพทางการเงิน ) ไม่ได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุด คือ อินโดนีเซีย ที่
รูเปียห์ชื่นชมอย่างมากระหว่างกลางเดือนกรกฎาคมและสิ้นสุดเดือนตุลาคม เริ่มสัปดาห์
หลังจากความวุ่นวายรอบข้างการลาออกของซูฮาร์โต้ . นี้จะถูกตีความว่าเป็นการกลับมา
ของความเชื่อมั่นของนักลงทุน เนื่องจากนักลงทุนส่วนใหญ่จะยิ่งความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตของอินโดนีเซีย =
= ในปลุกของซูฮาร์โตของความหายนะ และความสัมพันธ์ทางสังคมและการเมืองที่ไร้ บรรเทา
สะท้อนให้เห็นถึงวิกฤตในการตีความของเรา ปลายไหลเข้าระยะสั้นของเงินทุน เป็นหนี้อยู่
ตอบแทน เลื่อน หรือผิดนัด เมื่อมีทุนต่างชาติเหลือน้อยที่จะหนี เป็นเงินทุนไหลออกสุทธิ
ลดลง ความดันที่รุนแรงในอัตราแลกเปลี่ยนสิ้นสุดลง และแหก
เกิดจากตื่นตระหนกทางการเงินกลับ
ลดค่าอัตราแลกเปลี่ยน ?
ผู้สังเกตการณ์บางคนได้เกิดจากวิกฤตล่าสุด การลดค่าเงินของเงินบาทไทย ,
เกาหลีวอน รูเบิลรัสเซีย ฯลฯ และเชื่อว่ามันคงไม่เกิดมาประเทศเหล่านี้
เพียงแค่รักษาตรึงอัตราแลกเปลี่ยน หนึ่งรูปถือว่าคณะกรรมการ
แลกจัด , อาร์เจนตินา จะได้ช่วยประเทศจากวิกฤติ เราเชื่อว่า
นโยบายนี้ดูสมบูรณ์ปิดเครื่องหมาย และสะท้อนให้เห็นถึงความล้มเหลวของตูกี ดังนั้นด้วยเหตุนี้ hoc .
เศษไม้ของความจริงในมุมมองนี้ก็คือภาวะถดถอยลึกในเม็กซิโก ( 1995 ) , ไทย
( 1997 ) , เกาหลี ( 1997 ) และรัสเซีย ( 1998 ) จริงๆมีแนวโน้มที่จะติดตามอย่างใกล้ชิดหลังจากการลดค่าเงินของ
อัตราแลกเปลี่ยน บนมืออื่น ๆ , อาร์เจนตินา ( 1995 ) และฮ่องกง ( 1998 ) suffered รุนแรง
2552 แม้จะถูกบนบอร์ดระบบสกุลเงิน ในเวลาเดียวกันมีหลาย