Yun Che squatted while holding his

Yun Che squatted while holding his breath. He extended his palm towards the two drops of blood that were touching… His palm moved ever so slowly, the distance that should have been crossed in an instant, but he felt as if a whole century had passed by. Finally, a strand of the most basic profound energy was released from his palm, enveloping downwards…

The two drops of blood vibrated at the same time, then practically, instantly… fully and completely, merged together…

Yun Che’s brain felt a wave of dizziness…

Yun Canghai’s body trembled as an endless grief and happiness swarmed within his heart, causing him to not know whether to cry or to indulge in laughter. He waved his only movable arm, and shouted with a hoarse voice that even he could not hear clearly: “Ahhh… My grandson… you are my grandson… my biological grandson… biological grandson….”

The two completely merged drops of blood were deeply branded within Yun Che’s eyes and soul. He raised his head,looked at Yun Canghai, and absentmindedly whispered: “You really are.. my… grandfather… my… grandfather…”

“Yes… Yes I am!!” Yun Canghai extended his head towards the sky, not knowing whether to cry or laugh, and howled: “The heavens are not unkind to me, not only did they let me have a grandson, they sent him to my side, and he’s even so outstanding… The only young person I have admired in my life, is actually my biological grandson… haha… hahahaha! The heavens are not unkind to me, the heavens really are not unkind to me!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Che ยุ squatted ยึดถือลมหายใจของเขา เขาขยายปาล์มของเขาต่อสองหยดเลือดที่ได้สัมผัส... ปาล์มเขาย้ายมากยิ่งช้า ระยะที่ควรได้ถูกข้ามในการโต้ตอบแบบทันที แต่ เขารู้สึกว่าเป็นถ้าศตวรรษทั้งหมดได้ผ่านโดย สุดท้าย สาระของพลังงานพื้นฐานลึกซึ้งออกจากปาล์มของเขา ห่อหุ้มลงมา...การหยดของเลือด vibrated ในเวลาเดียวกัน แล้ว จริงทันที...อย่าง สมบูรณ์ และทั้งหมดรวมกัน...ยุน Che สมองรู้สึกคลื่นของมึน...ร่างกายยืน Canghai trembled เป็นความเศร้าโศกการสิ้นสุด และความสุข swarmed ภายในหัวใจของเขา เขาจะไม่รู้ว่า จะร้องไห้ หรือ จะเพลิดเพลินไปกับเสียงหัวเราะทำให้เกิดการ Waved แขนของเขาสามารถเคลื่อนย้ายเฉพาะ และตะโกน ด้วยเสียงเครือว่า แม้เขาไม่ได้ยินชัดเจน: "Ahhh... หลานของฉัน...คุณเป็นหลานของฉัน...ฉันหลานชีวภาพ...หลานชีวภาพ... "หยดเลือดสมบูรณ์ผสานสองได้ลึกตรายุ Che ตาและจิตใจ เขายกศีรษะ มองยุ Canghai และ absentmindedly เกมส์: "คุณจริง ๆ เป็น... ฉัน...ตา...ของฉัน...ตา... ""ใช่... ใช่ฉัน!!" ยุ Canghai ไม่รู้ว่าจะร้องไห้ หรือหัวเราะ และเห่าหอนเขามุ่งหน้าสู่ท้องฟ้า ขยาย: "ฟ้าไม่ unkind ให้ฉัน ไม่เพียงแต่ไม่ได้จะให้ฉันมีหลานเป็น พวกเขาส่งเขาไปด้านข้างของฉัน และเขาจะโดดเด่นมาก... คนหนุ่มสาวเท่านั้นที่ฉันได้ชื่นชมในชีวิต เป็นจริงฉันชีวภาพหลาน...ฮาฮา... hahahaha ฟ้าไม่ unkind ฉัน ฟ้าจริง ๆ ไม่ unkind ฉัน!!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเชว่ามาในขณะที่ถือครองลมหายใจของเขา เขายื่นฝ่ามือไปสองหยดของเลือดที่ถูกสัมผัส . . . . . . . ปาล์มเขาขยับได้ช้ามาก ระยะทางที่ต้องข้ามในทันที แต่เขารู้สึกว่าถ้าศตวรรษทั้งหมดผ่านไป ในที่สุด เส้นพลังลึกซึ้งพื้นฐานที่สุดที่ถูกปล่อยออกมาจากฝ่ามือของเขา , ห่อลง . . . . . . .สองหยดเลือด vibrated ในเวลาเดียวกัน แล้วแทบจะทันที . . . . . . . ได้อย่างเต็มที่และสมบูรณ์ ผสานเข้าด้วยกัน . . . . . . .ยุนเช สมองรู้สึกคลื่น เวียนหัว . . . . . . .ร่างกายของยุน canghai สั่นสะท้านเป็นโศกไม่รู้จบและความสุขล้อมภายในหัวใจของเขา ทำให้เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือจะหลงระเริงในเสียงหัวเราะ เขาแกว่งแขนเคลื่อนที่ของเขาเท่านั้น และตะโกนด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า แม้เขาจะไม่ได้ยินชัดเจน : " อา. . . . . . . . หลานชาย . . . . . . ของข้า เจ้าเป็นหลานชายแท้ๆ . . . . . . . หลานชาย . . . . . . . . . . . . . หลานชายแท้ๆ "สองสมบูรณ์ผสานหยดเลือดถูกดูดตราภายในของยุนเช ตาและจิตใจ เขายกศีรษะมองยุน canghai และเหม่อลอยกระซิบ : " เธอนี่ . . . . . . . . . . ปู่ของปู่ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "" ใช่ . . . ใช่ฉัน " ยุน canghai ขยายหัวของเขาที่มีต่อฟ้า ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ และหอน " สวรรค์ไม่โหดร้ายกับผม พวกเขาไม่เพียง แต่ให้ฉันมีหลาน พวกเขาได้ส่งเขามาอยู่ข้างๆ และเขาก็ค้าง . . . . . . . ดังนั้น เด็กคนที่ผมชื่นชม ในชีวิต ของฉันเป็นจริงของฉันแท้ๆ หลานชาย . . . . . . ฮ่าฮ่า . . . ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! สวรรค์ไม่โหดร้ายกับผม สวรรค์จริงๆ ไม่ได้ใจร้ายนะ ! "