Other cable systemsTPC and Japan-US

Other cable systems

TPC and Japan-US Cable Network
TPC-4 (Trans-Pacific Cable 4) came into service in 1992, offering (n+m)*560 Mbps of capacity between Japan on the one side and Vancouver Island and Manchester CA on the other side of the Pacific Ocean. I believe that n+m is probably 2+1, and that this is PDH capacity.
TPC-5CN (for Trans-Pacific 5 Cable Network) is a major system which came into service across the Pacific at the end of 1996. It offers (2+2)*5 Gbps in a fully backed-up configuration similar to the TAT-12/13 arrangement. The northern cable links Japan to Bandon OR, while the southern route links San Luis Obispo CA to Hawaii, Guam and Japan. I have seen reports that the capacity of this system has been increased fourfold by the use of four-way WDM, but I have found no confirmation and/or good technical description of this.
Recently, the proposal to construct a TPC-6 cable, backed by AT&T and others, has been merged with Worldcom's plans for a separate cable on a similar route, into the new Japan-US Cable Network, which will initially provide 80 Gbps of capacity on the 21,000 km loop, with the potential to expand the capacity by using denser WDM to 640 Mbps. This system should come into service during the first quarter of 2000. 77% of the (80 Gbps) capacity was spoken for at the initial investors' meeting.
FLAG
FLAG, for Fibre Link Around the Globe, does not, at the moment, actually go around the globe, but rather links Europe to the Middle East and Asia. It is not a traditional carrier consortium, but is funded by private investors, including Dallah Al Baraka group (Saudi Arabia), Marubeni Corporation (Japan), Gulf Associates (USA), Telecom Holding (Thailand) and the Asia Infrastructure Fund (Hong Kong), with Nynex (one of the Baby Bells) as the “managing sponsor”. It runs 27000 km from England, where it shares the same landing station as Gemini, to China and Japan, with 14 operational landing points in 11 countries, and offers (I think) (2+2)*5 Gbps SDH capacity. It crosses Egypt and Thailand via dual redundant terrestrial routes. The landing station in Shanghai provides a major increase in capacity to China.
FLAG entered commercial service in November 1997, which was only two months after the initially planned date, and its total cost is normally quoted as being in the range of 1200-1500 M$. According to Project Oxygen just over 8% of the FLAG capacity had been sold by February 1998, when much of the financing required during the construction period was re-financed on a 7-10 year basis.
SEA-ME-WE
The most obvious competition to FLAG comes from the SEA-ME-WE cables, which also link South East Asia, the Middle East, and Western Europe, but which are owned and operated by traditional carrier consortia.
SEA-ME-WE 2 came into service in 1994, offering probably (2+1)*560 Mbps of PDH capacity on a long route between Marseille, Italy, Djakarta and Singapore. The repeaters are electrical regenerators spaced roughly every 130 km.
SEA-ME-WE 3 is due to come into full service in March 1999. Starting from Germany, it has landing points in Belgium and England, passes through the Medi-terranean and along the Suez Canal, and on to India, Indonesia, Australia and Japan, with a total of some 40 landing points in 34 countries, and a total length of 39000 km. It will initially offer a total of 20 Gbps of SDH capacity, using 4-way WDM multiplexing on two fibre pairs running at 2.5 Gbps per wavelength, but with the potential to increase the capacity to 40 Gbps by using 8-way WDM.
The total cost is indicated as being similar to that for FLAG. The system for selling capacity to consortia members is not completely traditional, being based on the product of bandwidth and distance (with both a lower (550 km) and upper (10,000 km) cut-off on the distance), but the emphasis is still on 2 Mbps circuits (MIUs), and the resulting prices seem to be rather high. From Europe to Japan a 2 Mbps channel could be purchased by the consort¬ium carriers for a one-time charge of 1200 K$. On the same route an STM-1 (155 Mbps) channel would therefore require an investment of some 90 M$, which appears to be

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบสายเคเบิลอื่น ๆ

TPC และญี่ปุ่นถึงเราสายเคเบิลเครือข่าย
TPC-4 (ทรานส์แปซิฟิกสาย 4) มาให้บริการในปี 1992 เสนอขาย (นาโนเมตร) * 560 Mbps ของกำลังการผลิตระหว่างประเทศญี่ปุ่นเมื่อด้านหนึ่งและเกาะแวนคูเวอร์และแมนเชสเตอร์ ca เมื่ออีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก ฉันเชื่อว่าน่าจะเป็นนาโนเมตร 2 1 และว่านี่เป็นความจุ PDH.
TPC-5cn (สำหรับทรานส์แปซิฟิก 5 สายเคเบิลเครือข่าย) เป็นระบบที่สำคัญซึ่งเข้ามาให้บริการข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกในตอนท้ายของปี 1996 ก็มี (2 2) * 5 Gbps ในการกำหนดค่าอย่างเต็มที่สำรองที่คล้ายกับการจัด tat-12/13 สายเคเบิ้ลทางตอนเหนือของประเทศญี่ปุ่นเพื่อเชื่อมโยง bandon หรือในขณะที่เส้นทางเชื่อมโยงทางตอนใต้ของ San Luis Obispo แคลิฟอร์เนียไปฮาวายกวมและญี่ปุ่นผมได้เห็นรายงานว่ากำลังการผลิตของระบบนี้ได้รับการเพิ่มขึ้นสี่เท่าโดยใช้สี่ทาง WDM แต่ฉันได้พบเอกสารยืนยันการไม่ได้และ / หรือรายละเอียดทางเทคนิคที่ดีนี้.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ข้อเสนอที่จะสร้างสายเคเบิล TPC-6 ได้รับการสนับสนุนโดยที่ t &และคนอื่น ๆ ได้รับการรวมเข้ากับแผนของ WorldCom สำหรับสายแยกบนเส้นทางที่คล้ายกันเป็นเครือข่ายใหม่สายเคเบิลญี่ปุ่นถึงเรา,ซึ่งจะเริ่มให้บริการ 80 Gbps ของความจุบนห่วงทาง 21,000 มีศักยภาพที่จะขยายกำลังการผลิตโดยใช้ทึบ WDM ถึง 640 Mbps ระบบนี้ควรจะมาให้บริการในช่วงไตรมาสแรกของปี 2000 77% ของกำลังการผลิต (80 Gbps) ได้รับการพูดในที่ประชุมสำหรับนักลงทุนเริ่มต้น '

ธงธง, สำหรับการเชื่อมโยงเส้นใยทั่วโลกไม่ได้ในขณะนี้จริงไปทั่วโลก,แต่การเชื่อมโยงไปยังยุโรปตะวันออกกลางและเอเชีย มันไม่ได้เป็นสมาคมผู้ให้บริการแบบเดิม แต่ได้รับทุนจากนักลงทุนเอกชนรวมทั้ง Dallah อัล Baraka กลุ่ม (ซาอุดีอาระเบีย), มารูเบนิคอร์ปอเรชั่น (ญี่ปุ่น), อ่าว บริษัท ร่วม (USA), เทเลคอมโฮลดิ้ง (ประเทศไทย) และเอเชียกองทุนโครงสร้างพื้นฐาน (ฮ่องกง ) กับเอ็นวาย (หนึ่งในระฆังทารก) ในฐานะ "ผู้สนับสนุนการจัดการ"มันวิ่ง 27,000 km จากอังกฤษที่หุ้นมันเชื่อมโยงไปถึงสถานีเช่นเดียวกับราศีเมถุนไปยังประเทศจีนและญี่ปุ่นที่มี 14 คะแนนเชื่อมโยงไปถึงการดำเนินงานใน 11 ประเทศและข้อเสนอ (ผมคิด) (2 2) ความจุ * 5 Gbps SDH มันข้ามอียิปต์และไทยผ่านเส้นทางบกคู่ซ้ำซ้อน สถานีเชื่อมโยงไปถึงในเซี่ยงไฮ้ให้เพิ่มขึ้นที่สำคัญในการผลิตไปยังประเทศจีน.
ธงเข้ามาให้บริการเชิงพาณิชย์ในเดือนพฤศจิกายน 1997 ซึ่งเป็นเพียงสองเดือนหลังจากวันที่มีการวางแผนในขั้นต้นและค่าใช้จ่ายรวมจะยกมาเป็นปกติในช่วง 1,200-1,500 เมตร $ ตามโครงการออกซิเจนเพียงกว่า 8% ของกำลังการผลิตธงที่ได้รับการขายโดยกุมภาพันธ์ 1998 เมื่อมากของเงินทุนในช่วงระยะเวลาการก่อสร้างเป็นอีกครั้งที่ทุนบนพื้นฐานปี 7-10.
ทะเล-me-เรา
การแข่งขันที่ชัดเจนที่สุดในการธงมาจากทะเลกับฉันเราสายเคเบิลซึ่งยังเชื่อมโยงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้, กลางตะวันออกและยุโรปตะวันตก แต่ที่เป็นเจ้าของและดำเนินการโดยผู้ให้บริการแบบดั้งเดิมไพรี.
ทะเล-me-2 เรามา เข้ามาให้บริการในปี 1994 ที่นำเสนออาจจะ (2 1) * 560 Mbps ของความจุ PDH บนเส้นทางยาวระหว่าง marseille, อิตาลี, จาการ์ตาและสิงคโปร์ขาประจำเป็น regenerators ไฟฟ้าระยะห่างทุก ๆ 130 กิโลเมตร.
ทะเล-me-3 เรามีกำหนดจะมาให้บริการเต็มรูปแบบมีนาคม 1999 เริ่มต้นจากประเทศเยอรมนีจะได้เชื่อมโยงไปถึงจุดในประเทศเบลเยียมและอังกฤษผ่าน Medi-Terranean และตามแนวคลองสุเอซและไปยังอินเดียอินโดนีเซียออสเตรเลียและญี่ปุ่นรวมกับของบางอย่างที่เชื่อมโยงไปถึง 40 จุดใน 34 ประเทศและ รวมความยาวของ 39,000 กิโลเมตรมันเริ่มต้นที่จะนำเสนอจำนวน 20 Gbps ของความจุ SDH โดยใช้ 4-way WDM มัลติเมื่อสองคู่ใยทำงานที่ 2.5 Gbps ต่อความยาวคลื่น แต่มีศักยภาพที่จะเพิ่มกำลังการผลิตถึง 40 Gbps โดยใช้ 8-way WDM.
ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะถูกระบุว่าเป็นแบบเดียวกับที่สำหรับธง ระบบสำหรับการขายความจุให้กับสมาชิกไพรีไม่ได้เป็นแบบดั้งเดิมได้อย่างสมบูรณ์อยู่บนพื้นฐานของผลิตภัณฑ์ของแบนด์วิดธ์และระยะทาง (พร้อมทั้งตัด (10,000 กิโลเมตร) ลดลง (550 กิโลเมตร) และชั้นบนกับระยะทาง) แต่เน้นยังคงเป็น 2 วงจร Mbps (mius) และราคาที่ทำให้ดูเหมือน จะค่อนข้างสูง จากยุโรปไปยังประเทศญี่ปุ่น 2 ช่อง Mbps สามารถซื้อโดยพระราชสวามี¬ผู้ให้บริการ ium สำหรับค่าใช้จ่ายเพียงครั้งเดียวของ 1200 K $บนเส้นทางเดียวกันช่อง STM-1 (155 Mbps) ดังนั้นจึงต้องมีการลงทุนบางส่วน 90 ม. $ ซึ่งดูเหมือนจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อื่น ๆ ระบบ

สิ่งทอและญี่ปุ่นสหรัฐสายเคเบิลเครือข่าย
สิ่งทอ-4 (แปซิฟิกสาย 4) มาเป็นบริการใน 1992 เสนอ (n m) * 560 Mbps กำลังระหว่าง CA แมนเชสเตอร์ในอีกด้านหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิกและญี่ปุ่นเกาะแวนคูเวอร์ และอีกฝั่ง ผมเชื่อว่าที่ n m จะ 2 1 และที่นี้กำลัง PDH
สิ่งทอ-5CN (สำหรับทรานส์-แปซิฟิก 5 สายเคเบิลเครือข่าย) เป็นระบบหลักซึ่งมาเข้ารับบริการในแปซิฟิกที่ท้าย 1996 มี (2 2) * 5 Gbps ในการกำหนดค่าเต็มสำรองที่คล้ายกับการจัดเรียง TAT-12/13 เชื่อมโยงสายเหนือญี่ปุ่นไป OR Bandon ในขณะที่เส้นทางภาคใต้เชื่อมโยงซานหลุยส์โอบิสโป CA ฮาวาย กวม และญี่ปุ่น ฉันได้เห็นรายงานว่า มีการเพิ่มกำลังการผลิตของระบบนี้ fourfold โดยใช้สี่ WDM แต่ฉันได้พบไม่ยืนยันและ/หรือรายละเอียดทางเทคนิคที่ดีนี้
ล่าสุด ข้อเสนอสร้างสายเคเบิลสิ่งทอ-6 โดย AT&T และคนอื่น มีการผสานกับแผนของ Worldcom เคเบิลแยกในเส้นทางที่คล้ายกัน เป็นเครือข่ายสายญี่ปุ่นสหรัฐฯ ใหม่, เริ่มต้นที่จะให้ Gbps 80 ของกำลังการผลิตบนวน 21000 km มีศักยภาพที่จะขยายกำลังการผลิตโดย WDM denser ไป 640 เมกะบิตต่อวินาที ระบบนี้ควรมาเข้าบริการในช่วงไตรมาสแรก 2000 77% ของ (80 Gbps) กำลังถูกพูดในที่ประชุมของนักลงทุนเริ่มต้น
ธง
ธง สำหรับเส้นใยเชื่อมโยงรอบโลก ไม่ ขณะนี้ จริงไปทั่วโลก แต่แทนที่จะ เชื่อมโยงยุโรปตะวันออกกลางและเอเชีย มันไม่ใช่องค์กรขนส่งแบบดั้งเดิม แต่ได้รับเงินทุนจากส่วนทุน รวมกลุ่มบารากาอัล Dallah (ซาอุดีอาระเบีย), โครงการ คอร์ปอเรชั่น (ประเทศญี่ปุ่น), อ่าว (สหรัฐอเมริกา), เทเลคอมโฮลดิ้ง (ประเทศไทย) และผู้ร่วม ทุนโครงสร้างพื้นฐานของเอเชีย (ฮ่องกง), กับ Nynex (หนึ่งของระฆังเด็ก) เป็น "ผู้สนับสนุนการจัดการ" รัน 27000 km จากอังกฤษ ที่หุ้นสถานีจอดกันเป็นราศีเมถุน จีนและญี่ปุ่น 14 จุดเชื่อมโยงไปถึงการดำเนินงานใน 11 ประเทศ และข้อเสนอ (ผมคิด) (2 2) * 5 Gbps SDH กำลัง มันข้ามประเทศอียิปต์และประเทศไทยผ่านเส้นทางภาคพื้นซ้ำสอง สถานีจอดในเซี่ยงไฮ้ให้เพิ่มหลักในกำลังการผลิตไปยังประเทศจีน
ธงใส่บริการเชิงพาณิชย์ในเดือนพฤศจิกายนปี 1997 ซึ่งเป็นเพียงสองเดือนหลังจากวันเริ่มแผน และโดยปกติมีการเสนอราคาต้นทุนรวมในช่วง 1200-1500 M$ เป็น ตามโครงการออกซิเจนเพียง 8% ของธง กำลังการผลิตที่ได้ถูกขาย โดย 1998 กุมภาพันธ์ เมื่อมากของการจัดหาเงินที่จำเป็นในช่วงระยะเวลาการก่อสร้างที่ financed ใหม่บนพื้นฐาน 7-10 ปี
ซี-ME-เรา
การแข่งขันที่ชัดเจนที่สุดการธงมาจากซี-ME-เราสาย ซึ่งยังเชื่อมโยง เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันออกกลาง และยุโรปตะวันตก แต่ซึ่งเป็นเจ้าของ และดำเนินการ โดยผู้ขนส่งโบราณจังหวัด
SEA-ME-WE 2 มาในปี 1994 เสนอคง (2 1) * 560 Mbps PDH กำลังบนเส้นทางยาวระหว่างมาร์เซย์ อิตาลี Djakarta และสิงคโปร์ พัฒนาวิชาการด้านการเป็น regenerators ไฟฟ้าที่ระยะห่างประมาณกม. 130 ทุก
SEA-ME-WE 3 จะครบกำหนดมาเป็นบริการเต็มรูปแบบในเดือนมีนาคมปี 1999 มันเริ่มจากเยอรมนี มีการเชื่อมโยงไปถึงจุดในเบลเยียมและอังกฤษ ผ่าน ผ่านเมดิ-terranean และตาม แนวคลองสุเอซ และไป ยังอินเดีย อินโดนีเซีย ออสเตรเลีย และ ญี่ปุ่น มีทั้งหมด 40 บางจุดในประเทศ 34 ความยาวรวม 39000 กม.การขนย้ายสินค้า มันจะเริ่มมีผลรวมของ 20 Gbps SDH ใช้ 4 วิธี WDM มัลติเพล็กซ์แบบบนเส้นใยสองคู่ทำงานที่ 2.5 Gbps ต่อความยาวคลื่น แต่ มีศักยภาพที่จะเพิ่มกำลังการผลิตถึง 40 Gbps โดยใช้ WDM วิธี 8.
แสดงต้นทุนรวมเป็นคล้ายกับที่สำหรับธง ไม่สมบูรณ์แบบ ระบบการขายกำลังการผลิตให้สมาชิกจังหวัด กำลังใช้ผลิตภัณฑ์ของแบนด์วิธ และระยะทาง (กับทั้งล่าง (550 กม.) และตัดบน (10000 กิโลเมตร) ในระยะห่าง), แต่เน้นเป็นอยู่ 2 Mbps วงจร (MIUs), และราคาได้ที่ดูเหมือนจะค่อนข้างสูง จากยุโรปญี่ปุ่น สามารถซื้อช่องสัญญาณ 2 Mbps โดยสาย consort¬ium สำหรับประจุ 1200 K$ ครั้งเดียว ในเดียวกันเส้นทางอิ-1 (155 Mbps) ช่องดังนั้นจะต้องมีการลงทุน$บาง 90 M ซึ่งดูเหมือนจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อื่นๆสาย ระบบ

power control - TPC และญี่ปุ่น - สายเครือข่าย
power control - TPC - 4 ( trans-pacific สาย 4 )เข้ามาให้บริการในปี 1992 และจัดให้บริการ( N m) * 560 Mbps ความจุของระหว่างประเทศญี่ปุ่นที่ด้านหนึ่งและ Vancouver Island และ Manchester United ไม่อยู่อีกฟากหนึ่งของมหาสมุทรแปซิฟิก. ผมเชื่อว่าม. N อาจเป็น 21 และที่แห่งนี้คือความจุ pdh .
power control - TPC - 5 CN (สำหรับ trans-pacific 5 สายเครือข่าย)เป็นระบบที่สำคัญซึ่งเข้ามาในมหาสมุทรแปซิฟิกบริการได้ในช่วงปลายปี 1996 โรงแรมจัดให้บริการ( 2 Gbps 2 )*** 5 ในการตั้งค่าสำรองข้อมูลอย่างเต็มที่เหมือนกับการ จัด -12/13 ททท. สายทางตอนเหนือ L ประเทศญี่ปุ่นเพื่อ bandon หรือในขณะที่เส้นทางทางตอนใต้ที่ L San Luis Obispo , CA ในฮาวายกวมและญี่ปุ่นผมได้เห็นรายงานว่าความสามารถของระบบนี้ได้รับการเพิ่มขึ้นสี่เท่าโดยการใช้ wdm สี่แบบแต่ผมได้พบไม่มีการยืนยันรายละเอียดและ/หรือที่ดีทางด้านเทคนิคของนี้.
เมื่อไม่นานมานี้การเสนอที่จะก่อสร้าง power control - TPC - 6 สายที่สำรองไว้และฝ่ายอื่นๆด้วย at&t ได้รับการนำมารวมกับแผนการของคือ Worldcom สำหรับสายแยกต่างหากซึ่งอยู่ในเส้นทางเดียวกันเข้าในสายเครือข่ายญี่ปุ่น - เราใหม่ซึ่งจะจัดให้บริการ 80 Gbps ของความจุใน 21,000 แบบต่อพ่วงกิโลเมตรที่มี ศักยภาพ ที่จะขยายความจุได้โดยการใช้มัลติยูสเซอร์ wdm เพื่อ 640 Mbps ในครั้งแรก ระบบนี้จะนำมาให้บริการในช่วงไตรมาสแรกของปี 2000 77% ของ( 80 Gbps )ความจุที่ถูกพูดถึงในที่ประชุมครั้งแรกที่ผู้ลงทุน

ธงธงสำหรับเส้นใยแก้วนำแสงเชื่อมโยงไปทั่วโลกไม่ได้จริงๆแล้วช่วงเวลาที่ไปทั่วโลกแต่เป็น L ยุโรปในตะวันออกกลางและเอเชีย. ไม่ได้กลุ่มผู้ให้บริการตามแบบดั้งเดิมแต่มีแหล่งเงินทุนที่ได้จากผู้ลงทุนส่วนตัวรวมถึง dallah Al baraka กลุ่ม(ซาอุดีอาระเบีย)บริษัทมารูเบนิ(ประเทศญี่ปุ่น)ร่วมอ่าว(สหรัฐอเมริกา)บริษัทกสทโทรคมนาคม(ประเทศไทย)และเอเชียโครงสร้างพื้นฐานกองทุน(ฮ่องกง)พร้อมด้วย nynex (หนึ่งในลูกน้อยกระดิ่ง)เป็น"ผู้สนับสนุนการจัดการ"ซึ่งจะทำงาน 27000 อยู่ห่างจากประเทศอังกฤษซึ่งเป็นสถานีการบินเหมือนกับ Gemini ไปยังประเทศจีนและญี่ปุ่นด้วย 14 คะแนนลงสู่พื้นในการทำงานใน 11 ประเทศและจัดให้บริการ(ผมคิดว่า)(บ้านเดี่ยวถึง 22 )*** 5 Gbps ความจุ มันข้ามประเทศอียิปต์และประเทศไทยโดยผ่านทางเส้นทางของโลกสำรองแบบคู่ การลงจอดที่สถานีใน Shanghai จัดให้บริการเพิ่มขึ้นที่สำคัญในความสามารถที่จะจีน.
ธงเข้าให้บริการเชิงพาณิชย์ในเดือนพฤศจิกายน 1997 ซึ่งเป็นเพียงสองเดือนหลังจากที่ในครั้งแรกนั้นจะมีการวางแผนวันที่และลดต้นทุนโดยรวมของบริษัทมีราคาที่อยู่ในระยะการเชื่อมต่อของ 1200-1500 1200-1500 1200-1500 1200-1500 1200-1500 ม.สหรัฐฯได้ตามปกติ ตามโครงการออกซิเจนมากกว่า 8% ของความจุธงได้ถูกขายโดยเมื่อเดือน กุมภาพันธ์ 1998 จำนวนมากของทางการเงินให้ที่จำเป็นในช่วงการก่อสร้างเป็นทางการเงินบนพื้นฐาน 7-10 7-10 7-10 ปี.
ทะเลแบบเรา
ที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดการแข่งขันให้มีสถานะนั้นมาจากทะเลแบบเราสายเคเบิ้ล,ซึ่งนอกจากนั้นยังเชื่อมต่อ South East Asia ,ตะวันออกกลาง,ยุโรปและแบบตะวันตกแต่ที่มีเป็นเจ้าของและดำเนินการโดยผู้ให้บริการแบบดั้งเดิมวัน.
ทะเลแบบเรา 2 มาให้บริการในปี 1994 และจัดให้บริการอาจ( 2 1) * 560 Mbps ของ pdh ความจุในเส้นทางยาวระหว่าง Marseille ,อิตาลี,นครหลวงจาการ์ตาและสิงคโปร์.อุปกรณ์ถ่ายทอดสัญญาณที่ได้รับ regenerators ไฟฟ้ามีระยะประมาณ 130 กม.
ทะเลทุกแบบเรา 3 จะมีเข้ามาในจัดให้บริการอย่างครบครันในเดือนมีนาคมปี 1999 การเริ่มต้นจากประเทศเยอรมนีที่มีจุดจอดในประเทศเบลเยี่ยมประเทศอังกฤษและส่งผ่านไปยัง medi - terranean และอยู่ตามแนวคลองสุเอซและไปยังประเทศอินเดียอินโดนีเซียออสเตรเลียและประเทศญี่ปุ่นพร้อมด้วยยอดรวมที่ 40 จุดจอดบางอย่างใน 34 ประเทศและมีระยะความยาวทั้งหมดของ 39000 กม.ในครั้งแรกจะจัดให้บริการที่รวม 20 Gbps ของบ้านเดี่ยวถึงความจุ,โดยใช้ 4 - ทาง wdm มัลติเพล็กซ์:บนไฟเบอร์สองคู่ใช้ที่ 2.5 Gbps ต่อหนึ่งความยาวคลื่น,แต่พร้อมด้วยที่มี ศักยภาพ ในการเพิ่มความจุถึง 40 Gbps โดยใช้ 8 ทาง wdm .
ต้นทุนรวมมีการระบุว่าเป็นเหมือนกับว่าสำหรับธง. ระบบสำหรับการขายความจุสำหรับสมาชิกวันไม่ได้แบบดั้งเดิมอย่างสมบรูณ์แบบได้รับการวางอยู่บน ผลิตภัณฑ์ ที่มีระยะทางและแบนด์วิดธ์(พร้อมด้วยทั้งที่ต่ำกว่า( 550 กิโลเมตร)และด้านบน( 10 , 000 กิโลเมตร)ตัด - ปิดอยู่ในระยะทางที่)แต่เน้นที่ยังอยู่ในวงจร 2 Mbps ( mius )และราคาส่งผลให้ดูเหมือนจะยังอยู่ในระดับสูงมาก จากยุโรปเพื่อขึ้นไปยังประเทศญี่ปุ่นที่ 2 ช่อง Mbps สามารถซื้อโดยผู้ให้บริการ คู่ ¬ แสดงชื่อธาตุแท้เช่น uranium ธาตุยูเรเนียมโดยคิดค่าธรรมเนียมครั้งที่ 1200 K $ในเส้นทางเดียวกันกับที่ stm : 1 ( 155 Mbps )จากช่องสัญญาณที่จะต้องใช้เงินลงทุนของบางดอลลาร์สหรัฐฯ 90 ม.ซึ่งจะปรากฏขึ้นเป็นดังนั้น