Sugarcane, or sugar cane, is one of the several species of tall perennial true grasses of the genus Saccharum, tribe Andropogoneae, native to the warm temperate to tropical regions of South Asia, Melanesia, and used for sugar production. It has stout jointed fibrous stalks that are rich in the sugar sucrose, which accumulates in the stalk internodes. The plant is two to six metres (6 to 19 feet) tall. All sugar cane species interbreed and the major commercial cultivars are complex hybrids. Sugarcane belongs to the grass family Poaceae, an economically important seed plant family that includes maize, wheat, rice, and sorghum and many forage crops.
Sucrose, extracted and purified in specialized mill factories, is used as raw material in human food industries or is fermented to produce ethanol. Ethanol is produced on a large scale by the Brazilian sugarcane industry. Sugarcane is the world's largest crop by production quantity.[1] In 2012, The Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO) estimates it was cultivated on about 26.0 million hectares, in more than 90 countries, with a worldwide harvest of 1.83 billion tons. Brazil was the largest producer of sugar cane in the world. The next five major producers, in decreasing amounts of production, were India, China, Thailand, Pakistan and Mexico.
The world demand for sugar is the primary driver of sugarcane agriculture. Cane accounts for 80% of sugar produced; most of the rest is made from sugar beets. Sugarcane predominantly grows in the tropical and subtropical regions (sugar beets grow in colder temperate regions.) Other than sugar, products derived from sugarcane include falernum, molasses, rum, cachaça (a traditional spirit from Brazil), bagasse and ethanol. In some regions, people use sugarcane reeds to make pens, mats, screens, and thatch. The young unexpanded inflorescence of tebu telor is eaten raw, steamed or toasted, and prepared in various ways in certain island communities of Indonesia.[2]
The Persians, followed by the Greeks, discovered the famous "reeds that produce honey without bees" in India between the sixth and fourth centuries BC. They adopted and then spread sugarcane agriculture.[3] Merchants began to trade in sugar from India, which was considered a luxury and an expensive spice. In the eighteenth century, sugarcane plantations began in Caribbean, South American, Indian Ocean and Pacific island nations and the need for laborers became a major driver of large human migrations, including slave
อ้อยหรืออ้อย เป็นหนึ่งในอีกหลายสายพันธุ์ไม้ยืนต้น สูงจริง ต้นหญ้าพืชอ้อย เผ่าแอนโรโพโกนี พื้นเมืองที่อุ่นพอสมควรกับเขตร้อนภูมิภาคเอเชียใต้ หมู่เกาะทางตอนใต้ของมหาสมุทรแปซิฟิก และใช้ในการผลิตน้ำตาล มันมีเส้น ดอกอ้วนที่ร่วมกันที่อุดมไปด้วยน้ำตาล ซูโครส ซึ่งสะสมอยู่ในลำปล้อง .โรงงานสองถึงหกเมตร ( 6 ถึง 19 ฟุต ) สูง ทุกสายพันธุ์อ้อยทำให้ผสมพันธุ์กันระหว่างสัตว์ต่างสายพันธุ์ และพันธุ์การค้าที่สำคัญเป็นลูกผสมที่ซับซ้อน อ้อยเป็นของครอบครัวหญ้า Poaceae , ความสําคัญทางเศรษฐกิจครอบครัวพืชที่มีเมล็ด ข้าวโพด ข้าวสาลี ข้าว และ ข้าวฟ่าง และพืชอาหารสัตว์มากมาย
ซูโครสสกัดบริสุทธิ์ในโรงงานเฉพาะโรงงานใช้เป็นวัตถุดิบในอุตสาหกรรมอาหาร ของมนุษย์ หรือหมักเพื่อผลิตเอทานอล เอทานอลที่ผลิตในขนาดใหญ่ โดยอุตสาหกรรมอ้อยของบราซิล อ้อยเป็นพืชที่ใหญ่ที่สุดของโลก โดยปริมาณการผลิต . [ 1 ] ในปี 2012 ขององค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ ( FAO ) ประมาณการก็ปลูกบนเกี่ยวกับ 26.0 ล้านไร่ ในกว่า 90 ประเทศกับการเก็บเกี่ยวทั่วโลกของ 1.83 พันล้านตัน บราซิลเป็นผู้ผลิตรายใหญ่ที่สุดของอ้อยในโลก ถัดไปห้าผู้ผลิตรายใหญ่ในการลดปริมาณการผลิต คือ อินเดีย จีน ไทย ปากีสถาน และเม็กซิโก
ความต้องการทั่วโลกสำหรับน้ำตาลเป็นโปรแกรมควบคุมหลักของเกษตร อ้อย บัญชีสำหรับ 80% ของอ้อย น้ำตาลที่ผลิตมากที่สุดของส่วนที่เหลือทำจากน้ำตาลหัวบีทอ้อยส่วนใหญ่เติบโตในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ( น้ำตาล beets เติบโตในเขตอากาศหนาว ) นอกเหนือจาก น้ำตาล ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากอ้อย ได้แก่ falernum , กากน้ําตาล , เหล้ารัม , cacha 5 ( จิตวิญญาณดั้งเดิมจากบราซิล ) , ชานอ้อยและเอทานอล ในบางภูมิภาค ประชาชนใช้อ้อยผลิตปากกาไม้ , เสื่อ , หน้าจอ , และมุงหลังคาด้วยจากช่อดอก unexpanded หนุ่ม tebu telor กินดิบ นึ่ง หรือย่าง และเตรียมในวิธีการต่าง ๆ ในชุมชน บางเกาะของอินโดนีเซีย [ 2 ]
เปอร์เซียตามกรีกค้นพบพงหญ้าดัง " ที่ผลิตโดยผึ้งผึ้ง " ในอินเดียระหว่างหกและสี่ศตวรรษก่อนคริสต์ศักราช พวกเขาประกาศใช้แล้วแพร่การเกษตร อ้อย[ 3 ] พ่อค้าเริ่มการค้าน้ำตาลจากอินเดียซึ่งถือว่าหรูหราและเครื่องเทศราคาแพง ในศตวรรษที่สิบแปดอ้อยเริ่มในแคริบเบียน , อเมริกาใต้ ประเทศเกาะแปซิฟิก และมหาสมุทรอินเดีย และต้องการแรงงานเป็นโปรแกรมควบคุมหลักของการย้ายถิ่นของมนุษย์ขนาดใหญ่ รวมทั้งทาส
การแปล กรุณารอสักครู่..