runs from the stock market to the f

runs from the stock market to the funds rate, and not
vice versa. Including the stock market variable significantly
improves the empirical fit of the estimated
policy rule.This is most notable toward the end of
the data sample, when the actual federal funds rate
dropped from 6.5% in 2000:Q4 to 1.0% in 2003:Q3.
During this time, the S&P 500 index lost nearly onethird
of its value.The above results reinforce the findings
of Rigobon and Sack (2003), who employ high
frequency data on stock market movements and interest
rate changes from 1985 to 2000.They find that a
5% decrease (increase) in the S&P 500 over the course
of a week raises the probability of a 25-basis-point
interest rate cut (hike) by 64%.
While the data indicate that the Fed reacts directly to
the stock market, statistical regressions do not reveal
the motives behind this behavior. One possibility is
that forward-looking policymakers view movements
in the stock market as useful predictors of future economic
activity.Another possibility is that policymakers
act out of concern for market valuation. In an effort
to divine the Fed’s motives, Hayford and Malliaris
(2001) studied Federal Open Market Committee
(FOMC) transcripts during Greenspan’s term.The
authors conclude that FOMC members paid significant
attention to the valuation of the stock market
and that, on some occasions, concerns about the stock
market directly influenced the conduct of U.S. monetary
policy. In one notable instance (February 1994),
the transcripts suggest that FOMC members were
worried that raising the funds rate by 50 basis points
might trigger a crash in the stock market, which was
thought to be overvalued at the time. In this case, the
stock market’s possible reaction appeared to act as a constraint on policymakers’ desire to tighten policy
against the threat of rising inflation.
Conclusion
Although central banks control only short-term interest
rates, their ability to influence longer-term rates
and other asset prices is part of the transmission mechanism
of monetary policy.Movements in asset prices
can have important consequences for real output and
inflation. Still, economists do not agree on whether
central banks should react directly to asset prices, or,
more specifically, whether central banks should take
steps to prevent or deflate asset price bubbles.The arguments
against doing so emphasize issues pertaining to
difficulty and risk, but there are strong counterarguments
that favor action when faced with a suspected bubble.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำงานจากตลาดหลักทรัพย์อัตราเงิน และไม่ในทางกลับกัน รวมทั้งตัวแปรตลาดหุ้นอย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงให้พอดีกับผลของการประเมินกฎนโยบายเป็นมรกไปทางส่วนท้ายของตัวอย่างข้อมูล เมื่อกลางจริงเงินอัตราลดลงจาก 6.5% ใน 2000:Q4 1.0% ใน 2003:Q3ในช่วงเวลานี้ ดัชนี S & P 500 หายไปเกือบ onethirdของค่าความผลการศึกษาเสริมสร้างผลลัพธ์ข้างต้นRigobon และกระสอบ (2003), ผู้จ้างสูงข้อมูลความถี่ในการเคลื่อนไหวของตลาดหุ้นและดอกเบี้ยอัตราการเปลี่ยนแปลงจากปี 1985 2000.They พบว่าการ5% ลดลง (เพิ่มขึ้น) ใน S และ P 500 ผ่านหลักสูตรของสัปดาห์เพิ่มความเป็นไปได้ 25-พื้นฐานจุดอัตราดอกเบี้ยตัด (ธุดงค์) 64%ในขณะที่ข้อมูลระบุว่า เฟดทำปฏิกิริยาโดยตรงกับตลาดหุ้น regressions สถิติไม่เปิดเผยสนคำครหาอยู่เบื้องหลังการทำงานนี้ มีความเป็นไปได้ที่หนึ่งว่า ผู้กำหนดนโยบายจากดูเคลื่อนไหวในตลาดหุ้นเป็นประโยชน์ predictors ของเศรษฐกิจในอนาคตกิจกรรมการอีกประการหนึ่งคือผู้กำหนดนโยบายทำหมดกังวลสำหรับมูลค่าตลาด ในความพยายามเพื่อพระเจ้าของเฟดไม่สนคำครหา Hayford และ Malliaris(2001) ศึกษากลางตลาดเปิดกรรมการใบแสดงผล (คาดเฟดคงดอกเบี้ย) ในระหว่างระยะของกรีนสแปของปริมาณที่ผู้เขียนสรุปว่า สมาชิกคาดเฟดคงดอกเบี้ยจ่ายอย่างมีนัยสำคัญความสนใจในการประเมินค่าของตลาดหุ้นและที่ บางครั้ง เกี่ยวข้องกับเกี่ยวกับหุ้นตลาดโดยตรงผลการบริหารเงินของสหรัฐอเมริกานโยบายการ ในบรรยากาศหนึ่งอินสแตนซ์ (1994 กุมภาพันธ์),ใบแสดงผลการแนะนำสมาชิกคาดเฟดคงดอกเบี้ยถูกห่วงที่เพิ่มอัตราเงินโดยจุดพื้นฐาน 50อาจทำให้เกิดความล้มเหลวในตลาดหุ้น ซึ่งคิดว่า จะ overvalued เวลา ในกรณีนี้ การปฏิกิริยาของตลาดหุ้นได้ปรากฏเป็นข้อจำกัดในความต้องการของผู้กำหนดนโยบายกระชับนโยบายกับภัยคุกคามจากอัตราเงินเฟ้อเพิ่มขึ้นบทสรุปแม้ว่าธนาคารกลางควบคุมเฉพาะระยะสั้นดอกเบี้ยราคาพิเศษ ความสามารถในการมีอิทธิพลต่อราคาเยือนและราคาสินทรัพย์อื่น ๆ เป็นส่วนหนึ่งของกลไกการส่งผ่านข้อมูลของนโยบายการเงินความเคลื่อนไหวของราคาสินทรัพย์สามารถมีผลกระทบสำคัญตัวจริงออก และอัตราเงินเฟ้อ ยังคง นักเศรษฐศาสตร์ไม่ยอมรับว่าธนาคารกลางควรตอบสนองโดยตรงกับสินทรัพย์ราคา หรืออื่น ๆ โดยเฉพาะ ไม่ว่าธนาคารกลางควรใช้ขั้นตอน การป้องกันรูปแฟบสินทรัพย์ราคาฟองอาร์กิวเมนต์กับทำเพื่อ เน้นประเด็นที่เกี่ยวกับความยากลำบากและความเสี่ยง แต่มี counterarguments แข็งแรงที่ชอบกระทำเมื่อเผชิญกับฟองสงสัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิ่งจากตลาดหุ้นไปยังเงินเท่ากัน และไม่ใช่
ในทางกลับกัน รวมทั้งตลาดหุ้นแปรอย่างมาก
ปรับปรุงพอดีเชิงประจักษ์ของการประมาณการ
นโยบาย กฎ นี้เป็นส่วนใหญ่เด่นไปทางส่วนท้ายของ
ข้อมูลตัวอย่างเวลาจริงอัตราเงินของรัฐบาลกลาง
ลดลงจาก 6.5% ในไตรมาส 2 ถึง 1.0% ในปี 2003 : Q3 .
ในเวลานี้ ด้วย& P 500 ดัชนีหายไปเกือบ onethird
ของค่าของมันจากผลดังกล่าวข้างต้นเสริมผลของ rigobon
และกระสอบ ( 2546 ) ที่ใช้ความถี่สูง
ข้อมูลความเคลื่อนไหวของตลาดหุ้น และจากการเปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ย
2528 ปี พวกเขาพบว่า
5% ลดลง ( เพิ่มขึ้น ) ใน S & P 500 กว่าหลักสูตร
ของสัปดาห์เพิ่มความน่าจะเป็นของ 25 จุดพื้นฐาน
ตัดอัตราดอกเบี้ย ( ธุดงค์ ) 64 .
ขณะที่ข้อมูลบ่งชี้ว่าเฟดจะตอบสนองโดยตรง

ตลาด , สถิติที่ใช้ได้แก่ ไม่เปิดเผย
แรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังพฤติกรรมนี้ หนึ่งในความเป็นไปได้ที่คาดการณ์ล่วงหน้านโยบายการเคลื่อนไหว

ดูในตลาดหุ้นเป็นประโยชน์ทำนายความเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจในอนาคต คือ ปัญหา activity.another

แสดงความกังวลสำหรับมูลค่าตลาด ในความพยายามของเฟดที่จะศักดิ์สิทธิ์

และแรงจูงใจ malliaris เฮเฟิร์ด( 2544 ) ได้ศึกษาคณะกรรมการกลางตลาดเปิด ( FOMC ) ใบ

ระหว่าง Greenspan ก็ . . เขียนสรุปว่า สมาชิกจ่ายอย่างมีนัยสำคัญ
สนใจมูลค่าของตลาดหุ้น
และที่ ในบางโอกาส ความกังวลเกี่ยวกับตลาดหุ้น
โดยตรงต่อการดำเนินนโยบายการเงิน
สหรัฐอเมริกา คนเด่นในอินสแตนซ์ ( กุมภาพันธ์ 2537 )

แนะนำว่าสมาชิกมีหลักฐานกังวลว่า การระดมเงินทุนในอัตรา 50 จุดพื้นฐาน
อาจก่อความผิดพลาดในตลาดหุ้น ซึ่ง
คิดเป็น overvalued ที่เวลา ในกรณีนี้ ,
ตลาดหุ้นเป็นไปได้ปฏิกิริยาที่ดูเหมือนจะเป็นข้อจำกัดนโยบาย ' ปรารถนาที่จะกระชับนโยบาย
จากภัยคุกคามของเงินเฟ้อ .

สรุปแม้ว่าการควบคุมธนาคารกลางเพียงระยะสั้นดอกเบี้ย
อัตราความสามารถในการมีอิทธิพลต่อ
อัตราระยะยาวและราคาสินทรัพย์อื่น ๆเป็นส่วนหนึ่งของกลไกการส่งผ่านนโยบายการเงิน
ของการเคลื่อนไหวของราคาสินทรัพย์ที่สามารถมีผลกระทบที่สำคัญ

สำหรับผลผลิตที่แท้จริงและอัตราเงินเฟ้อ แต่นักเศรษฐศาสตร์ไม่เห็นด้วยว่า
ธนาคารกลางควรจะตอบสนองโดยตรงให้ราคาสินทรัพย์หรือ
มากขึ้นโดยเฉพาะว่าธนาคารกลางควรใช้
ขั้นตอนเพื่อป้องกัน หรือแฟบ ฟองสบู่ราคาสินทรัพย์ การทำเพื่อเน้นประเด็นเกี่ยวกับ
กับ

ยากและเสี่ยง แต่ก็มีแรง counterarguments
ที่โปรดปรานการกระทำเมื่อเผชิญกับฟองที่สงสัย